Η κρίσιμη στιγμή που λες το ΟΧΙ

Ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη για το σεντόνι, αλλά δεν καταφέρνω να εκφράσω πιο λακωνικά την σκέψη μου και τις προσωπικές μου απόψεις αναφορικά με όσα λέχθηκαν στο νήμα.

Δεν έβαλα τυχαία στο πρώτο μου ποστ εδώ τον σύνδεσμο περί Αντίδρασης κι Αντίστασης.
Εκεί ανάμεσα σ άλλα λέει:

Οπότε και βέβαια για να δοκιμάσει να μπει καν σε τέτοιο πλαίσιο, σημαίνει πως έχει ο Α. κερδίσει την εμπιστοσύνη της, μέχρι εκεί που και η ίδια γνωρίζει και δεν γεννιέται αντίσταση.
Αν όμως στην πορεία τα πράγματα αλλάξουν και ξυπνήσει μηχανισμός άμυνας, ο οποίος δεν είναι προνόμιο της σκλάβας, αλλά όλων των ανθρώπων, αν σε κάποιο σημείο απ τα πιο κάτω που αναφέρει στο πιο πάνω κείμενο, κλονιστεί η πεποίθηση ότι ο Αφέντης της:

1) έχει τις γνώσεις και τις δεξιότητες που είναι απαραίτητες να την επανέκπαιδεύσουν και επανακοινωνικοποιήσουν.

2) θα την διατηρήσει ασφαλή

3) θα την δεχτεί ως ιδιοκτησία του,

4) θα κτίσει την υπηρεσία της με τέτοιο τρόπο ώστε να αισθάνεται χρήσιμη και

5) έχει προσωπική σταθερότητα και ακεραιότητα.


η αντίσταση θα μετατραπεί σε εσωτερική αντίδραση.

Οπότε συμφωνώ με την μικρή μου αδελφούλα πως

Και κατανοώ τι εννοεί:

Κατ εμέ τις μόνες προσδοκίες που γεννά η εμπιστοσύνη, είναι αυτές της ασφάλειας. Εκεί αν δεν κάνω λάθος αναφέρεται o @MasterJp, πως μπορεί να είναι «πλειστάκις λανθασμένη». Εννοείται πως πλειστάκις δεν σημαίνει πάντα.

Εξαιρετική παρατήρηση. Και cute.  
Αν δεν μπορέσει η εν δυνάμει σκλάβα να κάνει όχι ένα άλμα στο κενό, χωρίς να γνωρίζει αν θα υπάρχει από κάτω δίκτυ ή όχι, αλλά πολλά και όχι μόνο στην αρχή που όλα είναι ρόδινα και καυλωτικά, αλλά και κατά την διάρκεια της θητείας της, πόσο μάλλον σε περιπτώσεις που δεν θα αλλάζουν απλά οι κανόνες του παιγνιδιού, αλλά το ίδιο το παιγνίδι, δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει να γίνει όλα όσα εκείνος θέλει και δεν αφορούν την ίδια άμεσα ως άτομο, γιατί παύει να υπάρχει ως ξεχωριστή οντότητα και γίνεται επέκταση του Α.

Δεν μιλάμε τυχαία για εξάρτηση. Δεν μιλά τυχαία ο @MasterJp για μεταβίβαση ή για προετοιμασία της σ. για την αποδέσμευση. Χωρίς βοήθεια μια εκπαιδευμένη σκλάβα δύσκολα θα μπορέσει να επιβιώσει εκεί έξω από μόνη της. Κάποιες τα καταφέρνουν, οι πλείστες προτιμούν την όποια μεταβίβαση γιατί δεν νιώθουν και δεν μπορούν μόνες τους να επιβιώσουν μέχρι να βρεθεί όχι απλά ένας Α. για να μεταβιβαστούν, αλλά Κάποιος που να καλύπτει κι άλλες σημαντικές προϋποθέσεις, όπως αυτές που αναφέρει το κείμενο ή/και άλλες:

1) έχει τις γνώσεις και τις δεξιότητες

2) θα την διατηρήσει ασφαλή

3) θα την δεχτεί ως ιδιοκτησία του,

4) θα κτίσει την υπηρεσία της με τέτοιο τρόπο ώστε να αισθάνεται χρήσιμη και

5) έχει προσωπική σταθερότητα και ακεραιότητα.

Πόσο σοφά τα λες αγαπημένη μου!
Αν δεν εμπιστευτώ πως είναι αυτός που λέει πως είναι, είναι αδύνατον να προχωρήσω παρακάτω.

Βέβαια αν στην πορεία δεν συνεχίζουν να ισχύουν οι προϋποθέσεις και δεν την διατηρεί ασφαλή, δεν έχει κτίσει την υπηρεσία της με τέτοιο τρόπο ώστε να αισθάνεται χρήσιμη και οι πράξεις και συμπεριφορές, όσο και να προσπαθεί να αγνοήσει η σκλάβα τα καμπανάκια, δεν αποδεικνύουν έμπρακτα την σταθερότητα και την ακεραιότητα του, τότε όντως η αίσθηση κινδύνου θα βαρέσει κόκκινο, θα πάρει πιθανότατα τα ινία το ένστικτο επιβίωσης, γιατί τα υ μαθαίνουν να επιβιώνουν σε μια κοινωνία, όπου τα εγγενή χαρακτηριστικά τους εύκολα μπορούν να γίνουν όπλα στα χέρια αυτών που και θέλουν και μπορούν να χειραγωγήσουν άλλους για προσωπικό και μόνο όφελος και κτίζουν από μικρά μηχανισμούς άμυνας. Αλλιώς δεν θα επιβίωναν όσο επιβίωσαν.

Και τότε επειδή ισχύουν ίσως αυτά που αναφέρει το κείμενο:

*φοβούνται να χάσουν κάτι που πιστεύουν πως έχει αξία, ή

*δεν καταλαβαίνουν την αλλαγή και έρχονται σε σύγκρουση, ή

*δεν βλέπουν καμία αξία στην αλλαγή ή δεν τους φαίνεται λογική, ή

*βρίσκουν δύσκολο να αντιμετωπίσουν την νέα συμπεριφορά που προκαλείται από την αλλαγή (δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν).

το όλο οικοδόμημα μπορεί να καταρρεύσει. Ιδιαίτερα αν ο Α. επιλέξει διαφορετική τεχνική από την ενδεδειγμένη στην κάθε περίπτωση όπως αυτές που αναφέρονται στο αρχικό κείμενο:

Τεχνικές για ξεπέρασμα της αντίστασης:

1. Αγνοώντας, αλλά έχοντας γνώση της ύπαρξης της και συνεχή παρακολούθηση για τυχών αύξηση της αντίστασης. Αυτό μπορεί να φανεί χρήσιμο αν δεν εξετάζεται άμεσα το ζήτημα που γεννά το άγχος αυτή την περίοδο.


2. Δευτερεύουσες προσαρμογές - που επιβραδύνουν.


3. Προσωρινή παρεκτροπή-επαναπροσανατολισμός σε λιγότερο απειλητικές περιοχές και επιστροφή σε μελλοντική στιγμή.


4. Άμεσος χειρισμός


π.χ. αν αγνοήσει εκεί που χρειάζεται προσωρινή παρεκτροπή-επαναπροσανατολισμός ή αν επιβραδύνει εκεί που χρήζει ο άμεσος χειρισμός.

Τότε η αντίσταση εσωτερικοποιείται και η σκλάβα πιθανόν είτε να ζητήσει βοήθεια να απεγκλωβιστεί, είτε να βρει μέσα της την δύναμη να απομακρυνθεί απ αυτό που νιώθει πως απειλεί την ακεραιότητα της είτε σε ψυχικό, είτε σε σωματικό, είτε σε ψυχοσωματικό επίπεδο.

Δεν ισχύει μόνο για τα σκλαβιά, πως τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους. Μάλλον ισχύει διπλά για τον Καπετάνιο. Γιατί όπως λέει κάπου αλλού ο @MasterJp:

Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.

 

Οι προσδοκίες είναι το πιο ισχυρό και σκληρό νόμισμα του πλανήτη...
Ρωτήστε έναν χρηματιστή να σας το επιβεβαιώσει...
Μιλάμε για τελειωμένη μεταφυσική...
Ούτε ένας ...Χορταρέας, δεν μπορεί να τις κουμαντάρει.
Τις κουμαντάρει όμως η τσέπη του...
Τι..? Όχι..?
Μη με κάνετε να πω κανά ρητό τύπου "cease the day"...
Ή μήπως ναι..?
Η μόνη βάσιμη προσδοκία αυτήν την στιγμή είναι πως θα ζούμε τα επόμενα 45 δευτερόλεπτα...
Μια χαρά είναι αυτό...
Και άξιο επένδυσης..!
Τα υπόλοιπα είναι του κώλου τα εννιάμερα, της πούτσας τα σαράντα...
Γιου λάικ ιτ ορ νοτ....

 

Και αυτά ακριβώς είναι η λεπτή μα σημαντική διαχωριστική μεταξύ προοπτικής και προσδοκίας.

Συμφωνώ πολύ πολύ!

 

@lady godiva ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την στήριξη σου στα λεγόμενα μου, πραγματικά   είναι πολυ ομορφο να σε καταλαβαίνουν και με κανει να χαμογελάω, κάθε φορά που συμβαίνει.

Απλά μια διευκρίνηση, που ειμαι σίγουρη πως θα την καταλάβεις απόλυτα,
για αδελφούλες, αποφασίζει το Αφεντικό μου και μόνο  

Σκάω τωρα και ελπιζω η @margarita_nikolayevna να μην με μαλωσει για την παρεκτροπή του νηματος :*

 

Αν και δεν είχα ( ούτε θ' αποκτήσω ποτέ ) καμία σχέση με τις φιγούρες των Α και σ, είπα ν' αφήσω δυο σκόρπια λόγια πάραυτα.
Γιατί είναι ένα από κείνα τα bdsmικά θέματα, που πάντα μου κέντριζαν την περιέργεια. Αφού θα ήταν παρσέκ μακριά απ' την δική μου σκέψη.
Τόσο μακριά που στα δικά μου τα μάτια ( και υπογραμμίζω το δικά μου ) φαντάζουν σχεδόν αδύνατα.
Συνεχίζοντας, μέχρι σήμερα δεν έχω γνωρίσει άτομο ( ακόμη και κείνα που θα είχαν περισσότερο ή λιγότερο εμφανή ψήγματα υποτακτικότητας ), που δεν θα προσδοκούσε σε κάτι αναφορικά με τ' όποιο ήμισυ/έτερο/συμπαίκτη/πείτε τον όπως θέτε.
Δεν έχω γνωρίσει άτομο που στον μόλις προαναφερόμενο "πείτε τον όπως θέτε", θα έδειχνε τυφλή και απεριόριστη εμπιστοσύνη. Που δεν θ' αξιολογούσε ποτέ την όποια συμπεριφορά/πράξη/λεγόμενο του. Που η μοναδική του βλέψη θα ήταν η ικανοποίηση του ( και αν δεν το κατάφερνε, θα συντριβόταν κουλουπού κουλουπού ).

Θεωρώ, ότι όταν μιλάμε για σκλαβιά εν τω βιδιεσεμικό αλισβερίσι, αναφερόμαστε στην εθελοδουλία. Έννοια αυτή η τελευταία - ξανά για μένα - ομιχλώδης που δεν κατάφερα ποτέ μου ούτε καν να ψηλαφίσω παρά τα διάφορα αναγνώσματα μου. Μέχρι που θα έφτανε η επιβολή και που θα σταματούσε. Πόσο θα "νέρωνε" την ιδέα της Κυριαρχίας η υποταγή ακόμη και υπό την ύπαρξη κάποιων προϋποθέσεων, δίχως τις οποίες δεν θα δινόταν η συναίνεση του εθελόδουλου μέρους?

Τα releases η δική μου πενιχρή εμπειρία ( τόσο προσωπική, όσο και ατόμων που γνώριζα/γνωρίζω αληθινά ) έχει διδάξει, ότι είναι ένα όμορφο αμπαλάζ δίχως περιεχόμενο.
Έχουν το chic τους, αλλά σαν ουσία ( πόσο μάλλον σαν στιβαρή πρακτική ) χωλαίνουν. Αφού την πιθανότητα κάποιος/α υ/σ να το αιτηθεί και να προσκρούσει σ' άρνηση από μεριάς Α/Κ, έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι/ες αν όχι όλοι/ες, δεν την λαμβάνουν καν υπ' όψιν τους. Άρα, θα ήταν "άδεια πουκάμισα" εξ αρχής.

Και ποιο θα ήταν το μεγαλύτερο προνόμιο/έκφραση εξουσίας ενός/μιας Α/Κ, αν όχι εκείνο του ν' αποφασίζει αποκλειστικά ( στην περίπτωση του/της Α ), το πότε και το αν θα επιστρέψει στο σ την ελευθερία του/της? Για να επανέλθω στο θέμα ( ή τουλάχιστον να προσπαθήσω να το κάνω ). Το όχι του σ ( πάντα για την δική μου την καρκάλα ) μπορεί να "κολυμπάει" στο μυαλό του για το παραμικρό, μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή, ακόμη και μετά από χρόνια εκπαίδευση ή "εκπαίδευση" ( ο όρος εκπαίδευση στην προκειμένη συνεχίζει να μου φαίνεται βαρύγδουπος. Αν και δεν παραβλέπω το γεγονός, ότι θα ήταν λειτουργικός στην όποια κάϋλα/επιθυμία/πείτε κι αυτό όπως θέτε, εκείνου/ης που θ' αρεσκόταν στην χρήση του ). Απ' την στιγμή που όπως προέγραψα, παντελώς άβουλο άνθρωπα δεν τον έχω ακόμη συναντήσει ( σε λίγο πατάω τα 43 και απ' άνθρωπες καλώς ή κακώς έχω γνωρίσει αρκετούς ), αλλά πάντα άνθρωπες με μικρότερο ή μεγαλύτερο σημείο "βρασμού"/"σπασίματος"/ξανά μανά πείτε το όπως θέτε. Πιστεύω/θεωρώ/υποθέτω, ότι είναι απλά ζήτημα, του ν' ακουμπηθεί η κατάλληλη "χορδή" του εκάστοτε σ, εκείνη που θα έκανε το ποτήρι του να ξεχειλίσει. Για να βρει το σθένος/δύναμη/κουράγιο/ξανά μανά ξανά πείτε το όπως θέτε, για να ξεχάσει την όποια ιδιότητα του σαν σ και να εκστομίσει το μικρό ή μεγάλο του όχι.

Σιωπηρό, κάνοντας την με ελαφρά πηδηματάκια. Μετρίως θορυβώδες, ανακοινώνοντας το με τακτ στον/στην Α του/της ( αλλ' αυτό είναι θέμα ανατροφής και όχι βουδουσουμικής εκπαίδευσης. Καθώς και αιτίας που θα τ' ωθούσε στην αποχώρηση απ' τ' όποιο πλαίσιο/σχέση ). Εκκωφαντικά θορυβώδες που θα περιελάμβανε τουλάχιστον "λούσιμο" και μάλλον η αιτία θα ήταν αρκετά βαριά.

Πάντως ο - κατ' εμέ - πιο συνηθισμένος λόγος ( και διόλου αφύσικος ) για να ειπωθεί τ' όχι απ' έναν/μια σ, είναι ο κλασικός της μη εκπλήρωσης των από κείνον/η αναμενόμενων.
Είπα να βάλω κι εγώ στο "κάδρο" άλλη μια ορχηστρική παραλλαγή στην εκτέλεση του ίσως ίδιου μουσικού θέματος. Δεν θα είναι φλάουτο τραβέρσο, θα είναι όμποε.  

 

χαχαχαχαχα
Το αδελφουλα το λεω με την πανανθρωπινη εννοια και οχι με την Bdsmικη. Δεν τα παω καλα με τις βδσμικες   Συνεπώς ποτέ δεν θα ενδιαφερόμουν για Α. που ήδη έχει σκλάβα, οποια και νάναι η μεταξυ τους συμφωνία και ποτέ δεν θα πήγαινα πισώ απ την πλάτη μιας άλλης σκλάβας να προσεγγισω τον Κ της, γιατί δεν μου το επιτρέπει το ήθος μου. Οπότε αν το εννοούσες σαν προειδοποίηση να σε καθησυχασω. Κι αν σε έχει ενοχλήσει η τρυφερή μου προσφώνηση μπορώ να διαγράψω και να σε αποκαλέσω με το νικ σου  

@Tenebra_Silente μου εδωσες τροφή για σκέψη.

 

Πρώτα από όλα ήθελα να ρωτήσω τη διαχείριση μήπως θα ήταν καλλίτερο όλη αυτή η συζήτηση που εκτροχίασε το νήμα να μεταφερόταν σε ένα καινούργιο.

@lady godiva πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση, ενδεχομένως να επανέλθω πιο αναλυτικά εν καιρώ και ευχαριστώ για το compliment. @kinsha no onna σε γενικές γραμμές συμφωνώ, όμως με αφορμή το post σου θα ήθελα να κάνω μια γενική επισήμανση που αφορά στην έννοια (lol) του "κλικ" και στο πόσο διαφορετικός είναι ο κάθε άνθρωπος σε σχέση με αυτό. στη δική *μου* ιδιοσυγκρασία κάποια πράγματα όντως συμβαίνουν με "κλικ" υπό την έννοια ότι άπαξ και συνειδητοποιήσω κάτι (συνειδητοποίηση η οποία μπορεί να μην ακολουθεί τη λογική οδό, μπορεί να έχει τη μορφή επιφοίτησης ή σωματοψυχολογικής έκλαμψης ότι "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς") είναι σαν να πατώ ένα διακόπτη και απλά...να αλλάζει. Αυτό δεν ισχύει στα πάντα, όμως είναι τόσο έντονο σε *εμένα* αυτό το χαρακτηριστικό που αναφέρω, ήδη από την παιδική ηλικία, που π.χ. συνήθως δεν χρειάζεται να πει κάποιος δεύτερη φορά ή με έντονο τρόπο αν πρέπει να αλλάξω κάτι, απλά το κάνω.

 

Θα πει η @margarita_nikolayevna πόσο σχετικά είναι όλα αυτά με το νήμα της, και αν ανήκουν ή όχι εδώ.

Προσωπικά σαν μέλος θεωρώ οτι είναι θέματα που σχετίζονται πολύ με το "όχι" και δεν είναι άσχετες κουβέντες περι άνεμων και υδατων, οπως επίσης θεωρώ οτι έτσι προκύπτουν όμορφες κουβέντες.

Αλλά σαν διαχείριση αναγνωρίζω το οφφ τοπικ αν το πάρουμε αυστηρά, οπότε οτι πει η Μαργαριτα!
No big deal, όλα φτιάχνονται  

 

Η @margarita_nikolayevna δεν έχει θέμα αν στάξει η ουρά του νήματος, εμμμμ ...του γάιδαρου ήθελα να πω...
Το πολύ πολύ ένεκα που είναι κιμπαροκόρ΄τσο να ανολιξει κι άλλο ένα συμπλήρωμα/παραπλήρωμα...
Ένα ocd με την ευταξία των νημάτων είναι διάχυτο... Α πα πα πα...
Τα νήματα είναι που κάνουν το κουβάρι όμως..!
Και το πουλόβερ..!

 

Στόχος να βγαίνει ουσία και νόημα, ιν τζενεραλ  

 

Το να πει η σκλάβα ΟΧΙ στο να ανήκει στον Αφέντη της είναι τόσο ασυνήθιστο και εξαιρετικό όσο το να πει ΟΧΙ ο Αφέντης στο να του ανήκει η συγκεκριμένη σκλάβα. Με λίγα λόγια δεν έχει τόση σημασία ποιος από τους δύο πρώτος εξέφρασε την διαπίστωση ότι πλέον δεν υπήρχε πουλόβερ, τόσο είχε πια ξηλωθεί. Σημασία έχει ότι δεν υπήρχε πια πουλόβερ, έξω έκανε κρύο - καλή ώρα και έτσι ήταν ανάγκη για τον έναν ή και για τους δύο να βρεθεί νέο πουλόβερ. Υποθέτω ότι όσο υπάρχουν M/s άνθρωποι τόσο θα υπάρχει το έστω και κάτισχνο ενδεχόμενο μιας αποκαλυφθείσας βαθιάς ασυμβατότητας μεταξύ τους - ίσως να αποδειχτούν τόσο ασύμβατοι στο πώς ονειρεύονται να γεράσουν που να μη μπορέσουν να γεράσουν μαζί, δεν ξέρω.

 

Και όταν δεν υπήρχε πουλόβερ πια ο αφέντης πήγε να ρίξει μια ζακέτα, μην τον αφαλοκόψει το κρύο. και η σκλάβα έρριξε μια κουβέρτα πούχε ξεμείνει στο πάτωμα...
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύυυυτεραααα...
Και το μαλλί που ξηλώθηκε γίνηκε κουβάρι...