Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Η άποψή μου είναι ότι η Κυριαρχία δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την ισοπέδωση. Για να κυριαρχήσεις, πρέπει να υφίσταται το αντικείμενο της κυριαρχίας, όχι να έχει αφανιστεί, αλλά να είναι εκεί, όρθιο και δυνατό και όμορφο και να είναι δικό σου. Μπορείς να δεις το Υ σαν ένα ραδιοφωνάκι. Ο πόνος και η απόλαυση είναι κουμπάκια στα χέρια του Κυρίαρχου. Ο στόχος όμως, είναι η μουσική.

Με είχε απασχολήσει αρκετά και μένα το θέμα της ισοπέδωσης. Είχα ανοίξει και αντίστοιχο νήμα μάλιστα. Το υπενθυμίζω εκ νέου, για όποιον ενδιαφέρεται (είχε και πιασιάρικο τίτλο): Το Σκλαβοπήγαδο.

 

Απάντηση: Re: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Μόνο που αγαπητή μου φίλη εγώ δεν αναφέρομαι στην ισοπέδωση μιας υ από εναν Κ, αλλά για την επιθυμιά του σαδιστή για ισοπέδωση του βασανιζόμενου.
φιλιά

 

Re: Απάντηση: Re: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Ανέφερες την Κυριαρχία ως το μέσον και γι αυτό επενέβην. Προφανώς κάτι άλλο ήθελες να πεις.

Φιλιά επίσης.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Stalker τολμω να προσθεσω μια τριτη φραση:

"Υπεμεινε ακινητη την τιμωρια της και δεν κινηθηκε εστω και ενα χιλιοστο απο σεβασμο στο ρολο που εκεινη επελεξε ".

συγγνωμη για την παρεμβαση

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Προσωπικά θα συμφωνήσω με την Λάρα. Υπάρχει η Κυριαρχία ανεξάρτητη του ερωτικού σαδισμού. Σε πλαίσιο εκτός BDSM μπορείτε να την αναγνωρίσετε σε πάρα πολλές εκφάνσεις τις καθημερινότητας (πχ μανατζερ), και κατ' ουσίαν συμπεριλαμβάνει την έννοια της εξυπηρέτησης και συχνά της υπηρεσίας στο πρόσωπο που υποτάσσεται.

Η τέχνη του χειρισμού και του ελέγχου, είναι η Τέχνη βιασμού του χάους.
Υπο αυτήν την έννοια θα μπορούσε να συμπεριλάβει μία abstract μορφη σαδισμού.

Όλα όμως, Μπορούμε να τα θεωρήσουμε ως το 1 , δηλαδή το σύνολο ή και την Αρχή (εκτός αν περάσουμε σε θεωρίες που απορρέουν του μηδενός). Σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε πολλές θεωρίες για μία έννοια, εφαρμόσιμες κατά περίπτωση και ανάγκη (βλ. φυσική), μόνο που οι ΚΣ δεν θεωρούνται σταθερές.

Επιλέγοντας μία, Αν προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε και να αρνηθούμε την αποτελεσματικότητα των υπολοίπων, χωρίς να έχουμε πλήρη επίγνωση των ΚΣ κάθε μίας, καταλήγουμε μόνο σε μία post modern θεωρεία που αμφισβητείται η ίδια της η ύπαρξη. Θα έπρεπε να είναι περισσότερο απο προφανές.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Αγαπητε MindMaster
Δεν πιστευω οτι θα βρεθει κανενας να διαφωνησει για τη χρονικη σειρα των πραγματων.Αν αποπειραθει καποιος να το κανει,θα ειναι σαν να ισχυριζεται οτι σπουδαζοντας μουσικολογια η ιστορια της τεχνης της μουσικης θα αποκτησει και μουσικο αυτι.
Ο σαδιστης γεννιεται(αντε διαμορφωνεται σε πολυ μικρη ηλικια,για να μην μας την πεσουν οι περι την ψυχολογια και ψυχιατρικη τυρβαζοντες ).Το αυτον ισχυει και για τις κυριαρχικες τασεις.Ο Κυριαρχος ομως,γινεται.Ιδια βουλησει,αν το θελει και το μπορει.Οι λογοι γι αυτο,περαν της μεγιστοποιησης και της ολοκληρωσης της απολαυσης,μπορει να ειναι πολλοι.Γιατι ακριβως το θελει και το μπορει,γιατι αισθανεται ανετα μεσα σε μια τετοια σχεση,γιατι νοιωθει ολοκληρωμενος και ευτυχισμενος,γιατι..ο καθενας μπορει να προσθεσει τους δικους του λογους.Α,να προσθεσω οτι για να γινει πρεπει να συναντησει στη ζωη του και το η τα καταλληλα προς τουτο προσωπα(εχει ιδιαιτερη σημασια η λεξη )τα οποια και θα ειναι η εμπνευση του.
Η ενσταση η δικη μου,εξ ου και το ερωτημα που εθεσα,ειναι γιατι ντε και καλα(χωρις να αποκλειω την υπαρξη τετοιων φαινομενων )ενας σαδιστης(που οπως ειπα και πιο πριν κατα τη δικη μου αποψη μεσα σε μια βαθεια απο αποψη συναισθηματων και χρονου σχεση μπορει να υπαρξει μονο ως Κυριαρχος )που επιλεγει να κυριαρχησει πληρως και ολοκληρωτικα πανω στο αντικειμενο του ποθου του,να θεωρειται οτι διαστρεφει το ενστικτο του,οτι χανει την προσηλωση του στο κυνηγι της απολαυσης,οτι νοθευει τον πούρο σαδισμο με το επιχρισμα της κυριαρχιας,απο συναισθηματικη ανασφαλεια,ναρκισσισμο,κλπ,να μην τα επαναλαμβανουμε παλι..

 

Τις προάλλες καθόμουν σε ένα καφέ, και περιμένοντας την παρέα μου άκουγα άθελά μου την κουβέντα που είχαν δυο κυρίες γύρω στα 55 οι οποίες καθόντουσαν στο διπλανό τραπέζι. Μιλούσαν για τα προσωπικά τους, κουτσομπόλευαν άλλα ζευγάρια, έθαβαν διάφορους – τα γνωστά. Κάποια στιγμή λέει η μία: «Τελικά σε κάθε σχέση ο ένας φιλάει κι ο άλλος χαστουκίζει», δήλωση στην οποία συμφώνησε με προθυμία και η άλλη.

Ενδιαφέρουσα δήλωση. Πρώτον γιατί θέτει εξ ορισμού το θέμα της δυναμικής της διαφοράς (φιλάει-χαστουκίζει). Δεύτερον γιατί προσδιορίζει τα δυο μέλη μιας σχέσης με βάση τις ενέργειές τους, τις αυτεξούσιες ενέργειές τους (φιλάει-χαστουκίζει), κι όχι μια λειτουργία δράσης-αντίδρασης (φιλάει-φιλιέται, ή χαστουκίζει-γυρνάει και το άλλο μάγουλο). Τρίτον επειδή έτσι όπως τίθεται, είναι αδύνατο να πούμε αν παραπέμπει περισσότερο στον σαδομαζοχισμό ή στην κυριαρχία-υποταγή.

Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι αλλά εν προκειμένω είμαι αναγκασμένη να το κάνω. Φράσεις του τύπου «σαδισμός είναι…», «κυριαρχία είναι…», «η κυριαρχία είναι το έτσι του σαδισμού», «ο σαδισμός είναι το τέτοιο της κυριαρχίας» πέφτουν βροχή. Από την άλλη πολλοί παραδέχονται ότι δεν υπάρχει κοινός τόπος σχετικά με τέτοιους ορισμούς. Επί του θέματος, εγώ όπως πολλοί άλλοι, διαθέτω αποψάρα. Αν όμως αρχίσω να την καταθέτω κι όποιον πάρει ο χάρος, το μόνο που θα καταφέρω είναι να ευλογώ τα γένια μου, άντε και να αισθάνομαι καρντάσι με 2-3 άλλους που θα συνταχθούν μαζί μου. Πάντως σίγουρα δεν θα μάθω κάτι παραπάνω για το τι είν’ αυτό που το λένε σαδισμό και πώς σχετίζεται με αυτό που το λένε κυριαρχία. Αν πράγματι επιθυμώ να μάθω κάτι, τότε καλύτερα θα είναι να ακολουθήσω την αναλυτική οδό, δηλαδή να βγω έξω από το γούστο μου.

Θέλω εδώ λοιπόν να πω δυο πράγματα για τον πόνο και την λατρεία του. Ο πόνος είναι ίσως το πιο «απόκρυφό» μας βίωμα. Ο πόνος δεν μοιράζεται, δεν κοινωνείται. Μπορούμε να μεταδώσουμε μια γενική μόνο ιδέα στους άλλους για το πώς βιώνουμε τον πόνο. Ο πόνος γίνεται καλύτερα αντιληπτός όχι από αφηγήσεις γι’ αυτόν, αλλά από τις εκδηλώσεις του, από συσπάσεις, δάκρυα, μορφασμούς, ουρλιαχτά. Αλλά και πάλι αυτό που καταλαβαίνουμε γι’ αυτόν είναι περισσότερο η έντασή του κι όχι η ποιότητά του. Από αυτήν την άποψη, ο μαζοχιστής είναι ένα αντικοινωνικό πλάσμα. Βιώνει με μεγαλοπρέπεια και αυταρέσκεια τον πόνο του χωρίς να προβαίνει σε κάποια έκδηλη επικοινωνιακή δράση. Αντίθετα, ο σαδιστής είναι πιο επικοινωνιακός, με την έννοια ότι είναι φιλοπερίεργος, ενδιαφέρεται να δει τις εκφράσεις του πόνου. Από την άλλη, μπορούμε να πούμε ότι ο μαζοχιστής είναι πιο αισθαντικός, πιο φυσικός, σε πιο άμεση σχέση με το σώμα του, καθώς εκθέτει εαυτόν σε έντονα φυσικά βιώματα, ενώ ο σαδιστής είναι πιο εγκεφαλικός, πιο αποκομμένος από την σωματικότητά του, καθώς προσπαθεί να αποκτήσει επαφή με αυτήν χρησιμοποιώντας ένα άλλο σώμα ως διάμεσο.

Έχω τη χαρά να σας ανακοινώσω ότι αυτά που ανέφερα παραπάνω είναι άκυρα. Αν ο μαζοχιστής ήταν αντικοινωνικός θα έπαιρνε το φραγγέλιο και θα βολευόταν μόνος του, έχοντας μάλιστα πλήρη έλεγχο της έντασης και της συχνότητας του πόνου του, και δεν θα ‘χε ανάγκη τη συνδρομή του σαδιστή. Αν ο σαδιστής ήταν πραγματικά επικοινωνιακός θα ζητούσε από τον μαζοχιστή να του κάνει τα ίδια, ώστε να επαληθεύσει πλήρως τα όσα εισπράττει για τον πόνο από τις αντιδράσεις του μαζοχιστή (και στο σημείο αυτό βγάζουμε το καπέλο στον Μαρκήσιο…). Αν ο μαζοχιστής ήταν αισθαντικός δεν θα κυνηγούσε μόνο τον πόνο, θα λάτρευε εξίσου και το φτερό που θα διέτρεχε το σώμα του, ένα περιποιημένο μασάζ, χίλια φιλιά και χάδια. Αν ο σαδιστής ήταν εγκεφαλικός θα έχυνε επιτόπου βλέποντας μόνο και μόνο την εξέλιξη του μαρτυρίου και δεν θα είχε ανάγκη να προχωρήσει σε σεξουαλική επαφή.

[……………………………………………………………………………………..]
Ο παραπάνω χώρος μένει κενός για να συμπληρώσει ο καθένας τον αντίλογό του πάνω στα παραπάνω. Είναι σαφές ότι υπάρχει αντίλογος. Κι αντίλογος στον αντίλογο.

Τι βγάζουμε απ’ όλ’ αυτά; Εκ πρώτης όψεως τίποτα. Θα βγάλουμε κάτι μόνο αν προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τα στοιχεία εκείνα που διατρέχουν από άκρου εις άκρον αυτές τις καταστάσεις. Και όπως προσπάθησα να καταδείξω, ο κρίσιμος παράγοντας δεν είναι ο πόνος, αλλά η σχέση, η ανάγκη μας να απολαύσουμε στο έπακρο την αίσθηση ότι είμαστε ζωντανοί μέσω της αλληλεπίδρασης με έναν άλλο άνθρωπο.

Έκαστος έχει τις καθέξεις του: το δέρμα να κοκκινίζει σε λεπτές αιμάτινες γραμμές, ένα ψηλό τακούνι, ένα σώμα σε πλήρη προσφορά καθηλωμένο με χίλιους κόμπους, ένα βλέμμα που μιλάει όσο χίλιες λέξεις, δυο λέξεις που βαράνε συναγερμούς, ένα γονάτισμα που συνοδεύεται από όρκους αιώνιας αγάπης, whatever… Ορισμένες από αυτές χαρακτηρίζονται ως «προβληματικές», «νοσηρές», «ακραίες» κ.τ.λ. Καθώς δεν είμαι ούτε ο δαίμονας της ενοχοποίησης, ούτε ο άγγελος της απενοχοποίησης, δηλώνω ότι κατά τη δική μου άποψη υπάρχουν όντως ορισμένες διαστροφές, αυτό όμως δεν αφορά όχι μόνο τούτη την κουβέντα, αλλά κατ’ ουσίαν καμιά κουβέντα που γίνεται σε δημόσιο πλαίσιο, πλην πολύ ειδικών εξαιρέσεων. Γιατί η διαστροφή συνεπάγεται πόνο, τόσο ψυχικό πόνο που πολλοί από μας δεν διανοούνται καν και οφείλουμε να την αντιμετωπίζουμε με περίσσιο σεβασμό και ευαισθησία. Συνεπώς, θεωρώ ότι φράσεις όπως «η κυριαρχία είναι η διαστροφή του σαδισμού» δεν βοηθούν κανέναν.

Τέλος, μια σημείωση μόνο για την κρίσιμη παράμετρο της κυριαρχίας που είναι ο έλεγχος, πράγμα που ακροθιγώς μόνο τέθηκε σε αυτήν την κουβέντα. Το ξαναείπα αλλά το κάνω πιο λιανά. Η ανάγκη ελέγχου έχει πολύ διαφορετικές ρίζες από την ανάγκη του πόνου. Το γεγονός ότι η άσκηση ελέγχου ενίοτε περιλαμβάνει και σωματικό πόνο, δεν δημιουργεί παρά χαλαρή και εκ των υστέρων σχέση μεταξύ αυτών των δυο. Το γεγονός ότι η άσκηση σωματικού πόνου εκ των πραγμάτων συνεπιφέρει έναν βαθμό ελέγχου, δεν δημιουργεί παρά χαλαρή και εκ των υστέρων σχέση μεταξύ αυτών των δυο.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

*Απο που προκύπτει αυτή η "βεβαιότητα" πως όταν υποφέρει το πνεύμα υποφέρει και το σώμα; (!) Αλλο συμμετέχει και άλλο υποφέρει.

**Κυριαρχία είναι η ικανότητα να ορίζεις τον εαυτό σου, την υποτακτική και την πορεία της σχέσης στην ανθρώπινη υπόσταση τους.

Θα ήταν χρήσιμο για τη συζήτηση, να σταθεί ο αναγνώστης στη φράση του Arioch, o οποίος δηλώνει και σαδιστής και κυρίαρχος. Να σταθεί σε αυτή τη μικρή φράση, "επειδή τη διατάζω", και θα πάρει μια μικρή αλλά αρκετά ικανοποιητική εικόνα του D/s και επίσης θα καταλάβει την μεγάλη σημασία του στο s/m

Συμφωνώ και θα το πάω μακρύτερα. Μια βαθειά, συναισθηματικά και χρονικά σχέση, οποιουδήποτε πλαισίου) μπορεί να υπάρξει επιτυχημένη, μόνο ως ασύμμετρη.

*Σε ορίζω λέει ο D- Δεν μπορώ να αντισταθώ από το να με ορίζεις λέει η s- To έχεις σκεφτεί να υφίσταται και έτσι;

**Το μόνο τεκμηριωμένο επιχείρημα υπέρ του D/s, είναι και πρέπει να είναι η ύπαρξη του, δύναμη του, καύλα του κλπ κλπ κλπ κλπ από άτομα που το έχουν βιώσει και το βιώνουν καθημερινά, ουσιαστικά, ρεαλιστικά, πραγματικά... Κάθε άλλο παρά εικονικό είναι, είτε το πιστεύεις, είτε μπορείς να το διανοηθείς. Απλά

***Για μύριους λόγους. θα αναφέρω έναν βασικό. Γιατί οι σχέσεις ούτε σταματούν, ούτε τροφοδοτούνται με λίγες ή κάποιες ώρες συγκεκριμένων πραγμάτων, αλλά αναπνέουν και ζουν 24/7. (Επειδή εσύ το βαπτίζεις "ονειρικό πέπλο" γίνεται ευαγγέλιο; Θέλεις να το ονομάζεις και ως φανταστικό παραμυθάκι; Κάντο. Αυτό σημαίνει πως είναι έτσι; Οι απόψεις όλων των μελών καταγράφονται. Να θυμίσω πως σε τούτο το φόρουμ έχει παρομοιαστεί το mindfuck ως κάτι τόσο υπαρκτό-αληθινό όσο τα λόγια της καφετζούς και οι αστρολογικές προβλέψεις!)

****Το D/s είναι για όσους διαθέτουν και συναισθηματική νοημοσύνη και σίγουρα δεν αποτελεί ούτε πιπίλα ούτε έχει σχέση με φανταστικούς κόσμους και matrix "πραγματικότητες".

Δεν είναι κακό, να πιστεύει - να υποστηρίζει - να διαλαλεί κάποιος (αναφέρομαι γενικά) ότι υπάρχει μόνο το Sm, απλά είναι λίγο "ενοχλητικό" όταν το κάνει με προσβλητικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Ειδικά όταν φαίνεται ότι έχει απορρίψει το D/s, βαπτίζοντας το ουτοπικό, ναρκισσιστική ψευδαίσθηση κλπ λόγω της γνώσης του σε αυτό.

*Τόσο απλά; Φτάνει να το θέλει; Το να γνωρίζει και να μπορεί, περνούν από τη λογική σου;

**Μήπως έχουμε ξεφύγει; Γίνονται αναφορές σε "δικαίωμα ζωής και θανάτου" και σε "θύματα" σε ένα φόρουμ που πραγματεύεται τον ερωτισμό;

***Με χίλιους τρόπους, αλλά γιατί φεύγουμε από αυτό που εκφράζει τον καθένα και πέφτουμε στην παγίδα της σύγκρισης; Eντελώς ανούσιο το βρίσκω

****Γεμίσαμε ταμπέλες και όρους! Καθαρόαιμος D/s; (!)

*****'Της όρισε να... και αυτό είναι πάνω και πέρα από κάθε δύναμη της να μην το πράξει'.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

'Κανεις δεν ανηκει σε κανεναν.'
Ειναι σκληρο να το αποδεχτει αυτό κάποιος που εχει ορισει ως κεντρο την απολαυσης του την επιβολη σε καποιον.
Πρεπει να γινει κατανοητο το παραπανω όπως και το :
'Τον αλλον δεν τον πλαθεις , απλα τον συναντας.'
Αυτο απο μονο του εκμηδενιζει καθε πιθανοτητα πραγματικης κυριαρχιας.

Μπορει να προσπαθησουν αυτοι που το να επιβαλλονται και να οριζουν την υπο τους ειναι πολυ σημαντικό για τον αυτοσεβασμο τους , να δινει νοημα στην υπαρξη τους και να μεγιστοποιει την ηδονη τους, να αντιταχθουν στην παραπανω θεση.
Ομως και η θεση της συγχρονης ψυχολογίας ειναι σαφης:
Ο ρολος του θυματος ειναι αξιοζηλευτος και πολλοι προσπαθουν να χωρεσουν σε αυτον για εναν απολουστατο λογο : είναι βολικός.
‘Στα διαπροσωπικα παιγνια μεταξυ των ανθρώπων η θεση του θύματος είναι καταρχην περιζητητη….Ειμαι στη θεση του θυματος σημαινει δύο πραγματα την πρωτοβουλια του τι συμβαινει δεν την εχω εγω αλλα ο άλλος.Και αν καποιος χρωσταει στον αλλον , αυτος δεν ειμαι εγω. Είναι σαν να λεμε μια θεση ανευθυνου παικτη που προσδοκα να βγει κερδισμενος και οποτε νικα και οποτε χανει την παρτιδα’
Οι υποτακτικές κανουν το θελημα σας όχι γιατι τις εμπνευσατε , τις γοητευσατε, εχετε εκπληκτικα επιχειρηματα , ακλονητη λογική , σπινθηροβόλο βλεμμα ,επιβλητικη φωνή κλπ αλλα γιατι ετσι θελουν επειδη ετσι τις βολευει.
Αλλα εσεις το ερμηνευετε σαν μια αποδειξη της ικανοτητας σας για κατίσχυση γιατι ετσι βολευει εσας προκειμενου να τονωσετε την αυτοπεποιθησης σας ως κυριαρχοι.
Λυπαμαι που χαλαω την ρομαντική ατμοσφαιρα αλλα αυτή είναι η προσωπική σας υποθεση γιατι στην ουσια δεν μπορειτε να ξέρετε ποια είναι τα κινητρα μιας γυναικας που κανει εν τελει το θελημα σας.
‘Ηρθε η ωρα να αναλάβω τις ευθυνες σου ‘ κομπαζε καποτε καποιος σε τουτο το φορουμ που θεωρουσε αυτήν την φραση ως η πεμπτουσια της κυριαρχιας.
Ετσι είναι , ανελαβε εσυ τις ευθύνες της , αυτό θελει, κανε το θελημα της λοιπον κυριαρχε.

. Όπως οι νεαροι ενηλικοι κατατάσσονται ηθελημενα στις ειδικές δυναμεις για να βρουν το αντριλικι τους κατά τη διαρκεια της θητειας τους, ετσι και καποιοι αντρες νοιωθουν ισχυροι όταν αναλαμβανουν τις ευθυνες ανθρώπων που φοβουνται να ζησουν. Στους νεαρους ενηλικους δείχνω κατανοηση, στους υπολοιπους καταλογιζω ασυγχώρητη αφέλεια.

Εν κατακλειδι: κυριαρχοι εχετε πεσει θυματα των υποτακτικών σας.
Προσοχή στην πτώση από το cloud castle των ημιθεων .

ΥΓ:Η φραση «κανεις δεν ανηκει σε κανενα» ανηκει στον ψυχολογο Γιωργο Πιντερη και η φραση «τον αλλον δεν τον πλαθεις απλα τον συναντας» και «Στα διαπροσωπικα παιγνια μεταξυ των ανθρώπων η θεση του θύματος είναι καταρχην περιζητητη….Ειμαι στη θεση του θυματος σημαινει δύο πραγματα την πρωτοβουλια του τι συμβαινει δεν την εχω εγω αλλα ο άλλος.Και αν καποιος χρωσταει στον αλλον , αυτος δεν ειμαι εγω Είναι σαν να λεμε μια θεση ανευθυνου παικτη που προσδοκα να βγει κερδισμενος και οποτε νικα και οποτε χανει την παρτιδα»
ανηκει στον ψυχιατρο-ψυχαναλυτη Νικο Σιδερη. Τις πηρα από καποια βιβλια τους γιατι αποτελουν καλα διαλυτικά ψευδαισθήσεων.
Τωρα αν καποιοι πιστευον ότι ο μεσος μαστερ γνωριζει εμπειρικα καλυτερα από δυο εμπειρους διδακτορες της ψυχολογίας και ψυχιατρικής(ψυχαναλυτικη σχολή) αντιστοιχα τι συμβαινει , δεν θα τους σχολιασω γιατι βαριεμαι να το κανω.
Κατανοω την αναγκη τους να το πιστεουν γιατι ξερω ότι σε αντιθετη περιπτωση θα κατέρρεαν.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Αρκετά προσβλητική η άποψή σας για τις υποτακτικές γυναίκες με μεγάλη δόση
μισογυνισμού θα μου επιτρέψετε να επισημάνω.
Λυπάμαι αλλά ως υποτακτική δεν θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο που βολεύεται, όταν ζω και εργάζομαι,αποκτώ μόνη όσα επιθυμώ,δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά και κοινωνικά.
Δεν είμαι άβουλο και ευθυνόφυγο πλάσμα που επαφίομαι σε καποιον Κυρίαρχο.
Ούτε φοβάμαι να ζήσω επειδή απολαμβάνω στην ερωτική μου ζωή την υποταγή.
Με γνώμονα τα λεγόμενά σας θα πρέπει να θεωρείται μανιακός και εκδικητικός,άνθρωπος με κόμπλεξ και φοβίες ο σαδιστής που επιβάλλεται μέσω του πόνου στο εκάστοτε...θύμα του, γιατι ίσως δεν μπορεί να το κάνει με άλλο τρόπο.
Πολύ βαρείς οι χαρακτηρισμοί σας αγαπητέ.
Ειλικρινά εξεπλάγην.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Σταματησα να διαβαζω το υπολοιπο κειμενο σου μετα απο αυτη τη παραγραφο. Αν η θεωρια σου βασιζεται πανω στις δυο αυτες φρασεις που παραθετεις, τοτε δε χρειαζεται να διαβασω κατι αλλο.
Θεωρεις λοιπον πως 'κανεις δεν ανηκει σε κανενα'. Συμφωνω πως κανεις δεν δικαιουται να πιστευει πως του ανηκω. Εγω ομως μπορω να πω πως ανηκω σε καποιον και απο την στιγμη που το πιστευω με λογια και με πραξεις, τοτε ειναι η δικη μου αληθεια. Εχω συναινεσει να δωσω αυτο που θελω απο μενα, σε καποιον αλλον. Αυτο δεν ειναι βασικη αρχη του BDSM? Η Κυριαρχια οταν επιβαλλεται σε καποιον που εχει συναινεσει να την αποδεχτει, τοτε υπαρχει. Ισως θεωρεις πως η πραγματικη κυριαρχια υφισταται μονο οταν δεν υπαρχει συναινεση, εξ'ορισμου της. Ας ειναι λοιπον Total Power Exchange, το οποιο υποννοει συναινεση.

Θεωρεις επισης πως 'τον αλλον δεν τον πλαθεις, απλα τον συναντας'. Δεν γνωριζω πως εννοεις το 'πλασιμο' του ανθρωπου αλλα προσωπικα πιστευω πως ακομα και σε απλες βανιλλα σχεσεις οπου η επιδραση του αλλου η της επαφης ειναι εντονη επανω μας και μακροχρονια, τοτε οι αλλαγες στον εαυτο μας και στον τροπο που βλεπουμε τον κοσμο οσο ανεπαισθητες και να ειναι, υπαρχουν.
Οταν βρεθουν δυο συναινουντες ενηλικες με τη σωστη χημεια και επικοινωνια αλλα και συμβατες αναγκες, τοτε η κυριαρχια και η υποταγη υπαρχουν, οχι γιατι πρεπει, αλλα γιατι δεν μπορει να γινει αλλιως.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

που κυκλοφορουν αυτοι οι αντρες? βρειτε μου εναν να αναλαβει τις ευθυνες μου και ξαναγινομαι σκλαβα ...