Η μικρή Αφέντρα

..καλως ηρθες και παλι Γιαννη..

 

Η άλλη μέρα, το ξημέρωμα θα ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό για τον σκλάβο και τη Σίσυ. Τον ξύπνησε ένα μαστίγιο, σχετικά απαλά, στην πλάτη και τα πλευρά του. Έκανε να σηκωθεί, όμως η μπότα της Σίσυ τον εμπόδισε. Δεν τόλμησε να την κοιτάξει. Ήξερε ότι αυτές τις μέρες θα είχε δύο Κυρίες. Μόνο που τη μία από τις δύο δε θα μπορούσε να την αποκαλεί Κυρία. Μόνο αυτή στην οποία πραγματικά ανήκε θα μπορούσε να απευθυνθεί έτσι.

Η μπότα πλησίασε προς το κεφάλι του. Ένα "κάθαρισέ την" ακούστηκε από μια Σίσυ που είχε μόλις αναγεννηθεί. Ήταν πλέον διαφορετική, είχε πετάξει από πάνω της το μανδύο της σκλάβας και έκανε να φορέσει τη πανοπλία της Αφέντρας. Ακόμα ήταν ημίγυμνη. Με την ομορφιά της εντυπωσίαζε και επιβαλλόταν στον άλλο. Ακόμα ένα όπλο ή ένα ατού για να γίνει Αφέντρα. Βάλθηκε να την καθαρίζει όσο πιο καλά μπορούσε. Άρχισε να ανεβαίνει προς τα επάνω, αλλά δεν είχε δικαιοδοσία για να πάει πιο επάνω, το μαστίγιο το σταμάτησε εκεί. "Και από κάτω! Έχεις να κάνεις και την άλλη.", η Σίσυ είχε μάθει πολλά σε μια μόνο μέρα. Ίσως το κνούτο την ανάγκασε να εμπεδώσει κάποια πράγματα και να σκεφτεί με το διαμετρικά αντίθετο τρόπο, σα μια Αφέντρα, πλέον.

Η Κυρία του έπινε τον καφέ Της λίγο πιο πέρα, αλλά δεν μπορούσε να τη δει. Παρακολουθούσε διακριτικά, έτοιμη να παρέβει αν χρειαζόταν. Έτσι ή αλλιώς ο σκλάβος ήταν πλέον ιδιοκτησία Της και δεν ήθελε να τη χαλάσει κανένας. Αυτή θα αποφάσιζε για αυτό, αν και ήθελε να το κρατήσει και στο τέλος θα τον άφηνε αδέσπωτο, όχι όμως χαλασμένο. Σηκώθηκε. Τα τακούνια Της έκαναν το γνώριμο θόρυβο σε αυτόν. Γαλήνεψε. Η παρουσία Της μόνο τον έκανε πιο υπάκουο σκλάβο. Υπηρετούσε Αυτή μέσω μιας άλλης, η ευγνωμοσύνη του έφτανε τελικά σε Αυτή.

"Πήγαινε να τον πλύνεις παντού, ειδικά από πίσω. Μόνος του θα τα κάνει όλα, εννοείται.", είπε στη Σίσυ. "Το θέλω να είναι μούσκεμα, βρεγμένος εδώ.", έδειξε ένα μικρό χαλάκι ακριβώς δίπλα Της. Όταν επέστρεψε κράταγε είδη το μαστίγιο ταύρου. Το ακτέβασε με δύναμη στην πλάτη του. Άλλες τέσσερις φορές, απλά για να κάνει κάποιες ασύμετρες ραβδώσεις στο κορμί του. "Μου αρέσουν αυτά τα σχήματα.", είπε στη Σίσυ, "Μια Κυρία είναι, θα πρέπει να είναι και λίγο καλλιτέχνης.", την κοίταξε καλά-καλά και της χαμογέλασε. Είχε μάθει πολλά από τη χτεσινή νύχτα. Σήμερα ήταν πιο όμορφη. Πήγε και την αγκάλιασε από πίσω. "Κάνε τον να σε πει Κυρία. Του το έχω απαγορέψει ρητά. Αν τα καταφέρεις θα στο δώσω για μια ολόκληρη εβδομάδα να τον κάνεις ότι θέλεις, μωρό μου. Κάν το για μένα.", της είπε και τη φίλησε στο λαιμό χαϊδεύοντας τα όμορφα στήθη της. Μια κραυγή πάθους (  ξέφυγε από Αυτή. Ο σκλάβος της δεν είχε ακούσει τίποτε, θυμόταν όμως την απαγόρευσή Της.

"Το έχεις δοκιμάσει αυτό;", το ρώτησε η Σίσυ, πετώντας μπροστά του το κνούτο. Η απάντηση ήταν αρνητική. Με μια κίνηση κατάλαβε ότι έπρεπε να το δώσει με το στόμα του. Το πήρε και το κατέβασε με δύναμη κάθετα στην σπονδυλική του στήλη. Πέντε φορές ήταν αρκετές. "Πως με λένε σκλάβε;", το ρώτησε. "Σίσυ, σας λένε", απάντησε. "Μάλλον ξέχασες κάτι πιο μπροστά από το όνομά μου. Θα ήθελες να το θυμηθείς;", το ρώτησε κατεβάζοντας το κνούτο παράλληλα με τησπονδυλική του στήλη, αυτή τη φορά. "Δεν μου επιτρέπετε, από την Κυρία", απάντησε. "Θα το πεις όμως αργά ή γρήγορα. Θα το πεις!" Το κνούτο έπεσε άλλες τρεις φορές κάνοντας κάτι σαν τρύλιζα. "Ακούω."

Η σιωπή του την εκνεύρισε. Έφερε δύο καλά clips, από αυτά που κάνουν θόρυβο, όταν κουνιέται ο σκλάβος που τα φορά. Το... κακό ήταν ότι πόναγαν. Δεν έπρεπε όμως να το δείξει. Δε θα ευχαριστούσε την Κυρία του. Τον άφησε για λίγο έτσι. Να ξεκουραστεί λίγο. Είχε πολύ δρόμο ακόμα να κάνει. Η βίτσα του υπενθύμισε ότι ήταν ακόμα εκεί. Έπεσε τέσσερις φορές στα οπίσθιά του. Και μετά άλλες τέσσερις. "Τώρα;", είπε με αυστηρή φωνή. Η σιωπή του την εκνεύρισε πάρα πολύ τόσο για να συνεχίσει να δουλεύει με τη βίτσα, μέχρι τα οπίσθιά του να γίνουν κατακόκκινα.

Θα πρέπει η Κυρία του να ήταν πολύ ευχαριστημένη. Είχε κάνει ότι ακριβώς ήθελε. Αποδείκνυε ότι ήταν ένας πιστός σκλάβος Της. Συνέχισε για λίγο ακόμα να το χτυπά με τη βίτσα. Ένας θόρυβος, που άκουσε από κάπου μακριά, ήταν σα διαταγή να σταματήσει να το χτυπά με τη βίτσα. Δεν ήξερε πόσες είχε φάει. Μόνο άκουσε ένα "πάρτον τώρα". Αισθάνθηκε το πέος να μπαίνει μέσα του και η Σίσυ να μπαίνει και να βγαίνει ενώ έσταζε λίγο κερί στα οπίσθιά του.

Η Κυρία του ήρθε μπροστά του. Τον πήρε από το λουρί του και τον έφερε στο μπάνιο. Το διέταξε να πληθεί καλά. Μετά τον τάισε ενώ του χάιδευε τα μαλιά του. Ένα "μπράβο" μόνο είπε, ήταν όμως αρκετό για να ευχαριστηθεί, σα να είχε κάνει ένα μεγάλο κατόρθωμα. Σε λίγο θα τον έβαζε να ξεκουραστεί. Μια απαλή μουσική ήταν διάχυτη στο χώρο. "Σου είναι πολύ πιστός ο σκλάβος", είπε η Σίσυ, βγάζοντας, έστω αυθόρμητα, ένα αίσθημα ζήλιας. "Σκλάβος είναι, μωρό μου, και μάλιστα καλός!", της απάντησε. Κοιμήθηκε και δε θα μπορούσε να δει τη μύηση της Σίσυ στον κόσμο της ηδονής από την Κυρία του. (συνεχίζεται)

 

View attachment 2156

 

Η συνέχεια αναστέλλεται για μερικές μέρες μέχρι να βρούμε την ηρεμία μας εδώ μέσα.

 

Καταπληκτικός Γιάννη ;-)

 

Απάντηση: Η μικρή Αφέντρα

υπεροχη η ιστορια σου Γιαννη, συνεχισε....  

 

Την επομένη ο σκλάβος διατάχθηκε να φύγει. Η Σίσυ είχε μάθει ήδη αρκετά. Θα επέστεφε στον τόπο της και έδωσαν ένα τελευταίο ραντεβού μετά από ένα μήνα. Έπρεπε να βιώσει αυτά που είχε ζήσει αυτές τις μέρες. Να μπούνε βαθιά μέσα της.

Το απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο. "Έχει έρθει μια Κυρία από το εξωτερικό. Θα ήταν τιμή μας να την υπηρετήσουμε. Θα πρέπει αύριο να είσαι εδώ, σε ένα χωρό που θα σου πω. Θα φοράς το κολάρο σου, διακριτικά και θα έρθεις το απόγευμα στις 6.00. Θα μάθεις το που αύριο το πρωί." Πρόλαβε να παει το "μάλιστα" πριν να του κλείσει το τηλέφωνο. Ακύρωσε κάποιες μικροδουλειές και ήταν έτοιμος για ότι χρειαζόταν. Του τηλεφώνησε, την επόμενη μέρα, και του είπε που θα πήγαινε ακριβώς.

Ήταν ένα μεγάλο σπίτι, νεοκλασικό, σχετικά μεκριά από τα άλλα, σχεδόν έξω από την Αθήνα. Άφησε το ταξί να φύγει. Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι και η καγκελόπορτα άνοιξε. Κατευθύνθηκε προς την κυρίως είσοδο, όταν τον πρόλαβε μια γυναίκα. Στο μισοσκόταδο μόλις διέκρινε ένα κολάρο. Κατάλαβε ότι ήταν σκλάβα. "Οι σκλάβοι μπαίνουν από εδώ.", του είπε. Έσκυψε το κεφάλι και με ένα νεύμα του έκανε νόημα να την ακολουθήσει. Κατευθύνθηκε προς μια μικρή πόρτα, θα τη λέγαμε είσοδο υπηρεσίας, όπου έπρεπε να σκύψει κάποιος πολύ για να μπει. Ειδικά αν ήταν ψηλός.

Του έδειξε ένα δωμάτιο. Κατάλαβε ότι έπρεπε να γδυθεί. Με μια κίνηση η σκλάβα έβγαλε το πανωφόρι της και έμεινε σχεδόν γυμνή, μόνο με το κολάρο. Όπως ήταν και αυτός μετά από λίγο. Τον έπιασε από την αλυσίδα και τον έβγαλε έξω. Λίγο πιο πέρα του έδωσε να καταλάβει ότι πρέπει να γονατίσει και να μείνει με συμμένο το κεφάλι. Θα έρχονταν να τους διαλέξουν. Στο μισοσκόταδο μόλις διέκρινε άλλους δύο ανθρώπους. Δεν ξεχώριζε αν ήταν άντρες ή γυναίκες, σίγουρα όμως ήταν σκλάβοι, αφού κάθονταν όπως και αυτοί. "Είναι...", δεν πρόλαβε να πει τίποτε και η σκλάβα του έκανε νόημα να σωπάσει, δεν έπρεπε να μιλάνε, μόνον κατόπιν εντολής και ακόμη δεν την είχαν.

Μια Κυρία, σχετικά εύσωμη, αν έκρινε κανείς από το βήμα της, πήγαινε μπροστά και την ακολουθούσαν άλλες δύο. Η μία από Αυτές ήταν η Κυρία του, τις άλλες πρώτη φορά τις έβλεπε. Ποια ήταν η ξένη; Ποιος να ξέρει! Το φως από ένα μεγάλο κερί έπεφτε πάνω από τα κεφάλια τους. Το μαστίγιο προσγειώθηκε στην πλάτη του. Κατάλαβε ότι θα το χρησιμοποιούσαν. Με την άκρη του ματιού του είδε άλλους δύο σκλάβους να έχουν επιλεγεί. Η Κυρία του έφερε και τους τρεις σε ένα σχεδόν σκοτεινό δωμάτιο. Μια φωνή με σπαστά ελληνικά τους διέταξε να σκύψουν για να φανούν τα οπίσθιά τους. Με ένα κερί επιθεώρησε το "εμπόρευμά" της.

Άφησε το κερί κάπου και με μια βέργα χάιδεψε τα τρία σώματα που ήταν εκτεθειμένα μπροστά της. Μια σκλάβα ήρθε μπροστά τους, φάνηκε να ήξερε αυτή την Κυρία. Μπορεί να ήταν η προσωπική της σκλάβα. Σηκώθηκε και έδεσε τα μάτια τους. Για λίγο καιρό αισθάνονταν στο κορμί τους τη βέργα να πέφτει με δύναμη. Θα έπρεπε να είχε κάνει πολύ όμορφες γραμμές γιατί φωνές χαράς και θαυμασμού ξέφευγαν από την Κυρία που την επέβλεπε. Αποφάσισε να μη διαμαρτυρηθεί, να μην εκδηλώσει αισθήματα πόνου, τίποτε. Ήθελε να κάνει υπερήφανη την Κυρία του. Από ότι ήξερε, τον είχε δανείσει ολοκληρωτικά σε αυτή την ξένη Κυρία.

Η βραδιά θα ήταν μακριά. Δεν ξέρουμε ποιος θα άντεχε μέχρι τέλους και, πολύ περισσότερο, ποιο θα ήταν το "έπαθλο". Το μόνο σίγουρο η ευχαρίστηση της Κυρίας του που θα επέστρεφε σε αυτόν. Πρέπει η πλάτη του να ήταν κατακόκκινη. Έκαιγε. Δεν έλεγε τίποτε. Δίπλα του, εδώ και καιρό είχε αισθανθεί τις πρώτες αντιδράσεις μιας σκλάβας. Δεν έδινε σημασία. Για αυτόν υπήρχε μόνο αυτός και η Κυρία στην οποία προσωρινά ανήκε. (συνεχίζεται)

 

πολλή καλή ιστορία.Συνέχισε

 

Μετά από αυτό πήρε τα εύσημά του. Ξαφνικά εμφανίστηκε η Κυρία του. Τον πήρε λίγο πιο πέρα. Του χάιδεψε τα μαλιά. Μετά τον τράβηξε από την αλυσίδα και τον οδήγησε στον τοίχο. "Ήσουν πολύ καλός. Από εδώ και πέρα θα είσαι ο προσωπικός μου σκλάβος. Ότι και να γίνει θα παραμένεις ο σκλάβος που θα με υπηρετεί, μπορεί να υπάρξουν και άλλοι, αλλά εσύ θα είσαι ο πρώτος. Τώρα θα υπηρετήσεις ακόμα για λίγο, σα να υπηρετείς εμένα."

Μετά από λίγο καιρό η προσωρινή Κυρία του το διέταξε να φύγει. Έξω από το δωμάτιο τον περίμενε η Κυρία στην οποία ανήκε και όπως φαίνεται θα ανήκε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Είχε πολλά να μάθει ακόμα, αλλά αυτή διαδικασία εκμάθησης θα ήταν αμφίδρομη. Η σχέση τους θα γινόταν όλο και πιο ζεστή, όλο πιο κοντά θα ερχόταν ο ένας με τον άλλο.

ΤΕΛΟΣ

 

Θα το πούμε σύντομα από ένα άλλο κείμενο κριτικό και τοποθέτησης για πράγματα και καταστάσεις που γίνονται και εδώ.

 

Απάντηση: Η μικρή Αφέντρα

Αυτο το "ΤΕΛΟΣ", αγαπητε συνονοματε, ηταν σαν μαχαιρι στην καρδια!!!
Και πίστεψε με..., όχι μόνο στη δική μου, αλλά ΟΛΩΝ όσων διάβασαν την καταπληκτική γραφή σου!
Όλοι βρισκόμαστε εν αναμονή του επόμενου κειμένου σου!!!

 

Απάντηση: Η μικρή Αφέντρα

Πολύ καλό θέμα...