Η τέχνη του διαλόγου

Το ίδιο το νήμα, και όχι μόνον αυτό, για τον προσεκτικό παρατηρητή πού θέλει να διαλέγεται, πα να πει πως μπορεί να παρακολουθήσει/συμμετέχει σε έναν διάλογο, παρέχει ήδη την πλειοψηφία των χαρακτηριστικών της διεξαγωγής του διαλόγου.

 

Καλά. Αν εσάς προσωπικά σας φαίνεται το να μην καμώνεσαι τον ξερόλα και να σέβεσαι τον άλλο μία "άσηπτη ορθότητα",...όπως νομίζετε.

Εσάς δεν σας απαγορεύει κανείς φυσικά να επιχειρείτε "διαλόγους" (που λέει ο λόγος) με "σήψη" κι ό,τι βγει, αν έτσι σας αρέσει.

 

Πα να πει πως άμα δεν μου αρέσει η ενέργεια κάποιου, ήτοι αρνούμαι να ανταλλάξω ενέργεια, ποσώς με κόφτει η, όποια, πληροφορία.
Αυτό συνιστά ξεροκεφαλιά ή αυτοπροστασία άραγε;

Η πειθώς σίγουρα δεν είναι λόγος διαλόγου, καθόλου απίθανο όμως να είναι αποτέλεσμα του, υπάρχει κι αυτό, ειδικά όταν υπάρχει σεβασμός μεταξύ των συνομιλητών και επιχειρηματολογία.
Και είναι ωραίο σαν αποτέλεσμα θαρρώ. Ακόμη κι αν δεν γίνεται ορατά ή άμεσα.
Ζυμώνονται οι άνθρωποι κι οι απόψεις τους.
Μέχρι κάποιου σημείου βέβαια, υπάρχει όριο στο ποιος μπορεί να επηρεάσει ποιον και πως.
Πάντως, το βέβαιο είναι πως είναι διαφορετικός ο δια ζώσης διάλογος, προσωπικός ή μη, από τον γραπτό.
Απέχουν πολύ.
Επίσης διαφορετικός είναι ο διάλογος μεταξύ ομονοούντων -πάνω κάτω-, και άλλος ο διάλογος δομικά διαφωνούντων συνομιλητών.
Επίσης είναι και οι κώδικες επικοινωνίας.
Μπορεί να λέμε το ίδιο πράγμα αλλά να εκπέμπουμε σε άλλο μήκος κύματος, ή να είμαστε εντελώς διαφορετικοί και διαφοροποιημένοι, αλλά η αλληλεπίδρασή μας να είναι αρμονική.
Οι πιο ωραίοι διάλογοί μου πάντως έχουν γίνει με ανθρώπους που δεν συμφωνούσαμε, τουλάχιστον όχι απόλυτα.

 

Και από πού ακριβώς εξάγεται ότι οι προϋποθέσεις και τα ευχολόγια έχουν την ίδια επίπτωση σε έναν διάλογο, ή ότι οι προϋποθέσεις είναι κάτι συνολικά αχρείαστο;

 

Η ενέργεια δεν είναι τυρόπιτα, να μας αρέσει ή όχι...
Πα να πεί, πως αν η όποια ενέργεια μιας οντότητας, θέλει να επικοινωνήσει/διαλεχθεί θα το κάνει στην βάση που θα είναι κατανοητό στον συνομιλητή πως χρειάζεται να υπερκεράσει τεχνικά προβλήματα κι όχι ουσίας, στον βαθμό που ομοίως αναγνωρίζεται από την οντότητα η ανάγκη να διερευνηθούν αμοιβαία οι κώδικες.
Κι εδώ είναι που τίθεται με σαφήνεια αυτό που περιέγραψα παραπάνω.
Το περιεχόμενο που περικλείει η λέξη ενέργεια στη δική μου γκλάβα ή
• είναι διαφορετικό από το περιεχόμενο στη δική σου
• είναι προσδιορισμένο σε κάποιο άλλο πεδίο
Σε κάθε περίπτωση κι ακριβώς επειδή υπάρχει καταρχάς διάθεση ανταλλαγής το τεχνικόν του θέματος μπορεί και θα ξεπεραστεί.
________
Η ενέργεια δεν μπορεί να φέρει πρόσημο καλό-κακό, θετικό-αρνητικό.
Η ενέργεια είναι μια, δεν είναι ανυσματικό μέγεθος...
Συνεκδοχικά χρησιμοποιούνται τέτοιοι χαρακτηρισμοί για την λέξη, γεγονός, μόνο που είναι τουλάχιστον εκ του πονηρού.
Απόδειξη μόνον δια ζώσης...
Δεν είμαι και δακτυλογράφος δα...

 

Διαφωνώ ως προς την προσωπική σου αντίληψη για τον ορισμό της ενέργειας. Υπάρχουν απλά διάφοροι ορισμοί και μην μου πεις πως έτσι το εννοούσες. Εγώ με την έννοια ασχολήθηκα κι όχι με την ερμηνεία.
Δια ζώσης καλύτερα.
Πόσα να γράψουμε πια;  

 

Όταν γίνει κατανοητό θα τα πούμε, προς το παρόν δεν είναι εξ αντικειμένου δυνατόν επί του προκειμένου.
Αλλιώς η ερώτηση θα ήταν διατυπωμένη αλλιώς.
Αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι αγένεια εκ μέρους μου, απλώς δεν υπάρχει πεδίο στην παρούσα φάση.

 

Η απάντησή σας με προβλημάτισε.Υπάρχει επί της ουσίας "πληροφορία", όταν δεν υπάρχει η διάθεση μετάδοσης της με ακρίβεια από την πηγή της?

 

εμένα ίσως δύσκολα θα μου απαγορεύσει κάποιος να κάνω διάλογο ακριβώς γιατί κάνω διάλογο από θέση και συνήθως με θέση.
αντίθετα σε κάποιον χωρίς θέση δεν χρειάζεται να απαγορεύσει κανένας, αποκλείει το διάλογο μόνος του και περιορίζεται στο αδιάφορο κουτσομπολιό και την θολή γενικολογία.

ο ξερόλας κι ο ναισεόλας, που είναι το ίδιο πρόσωπο, δεν έχουν να κερδίσουν κάτι απ' τον διάλογο, δεν έχουν κίνητρο και δεν έχουν ικανότητα προσανατολισμού σε αυτόν, ώστε περιορίζονται στη φιλοφρόνηση μήπως φέρει αυτή κάποιο αποτέλεσμα, αφού ο διάλογος είναι γι αυτούς έτσι κι αλλιώς ατελέσφορος και κυρίως απειλητικός για τον εύθραυστο αυτοσεβασμό τους, που γίνεται σπουδαιότερο αντικείμενο προστασίας απ' την παραγωγικότητα του διαλόγου.

 

Κάνεις λάθος που νομίζεις ότι δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης. Μου φαίνεται λίγο ηττοπαθές από μέρους σου να λες κάτι τέτοιο.

Αντιλαμβάνομαι, και άδικα προσπαθείς να δείξεις το αντίθετο, ότι δεν είσαι ο τύπος του ανθρώπου που στέκεσαι αυστηρά στη διατύπωση μίας ερώτησης, αλλά αφήνεις το μυαλό σου να εκφράζεται ελεύθερα όταν απαντάς σε κάτι.

Άλλο αν ώρες-ώρες δεν ξέρεις πώς ακριβώς να πεις κάτι ή δεν είσαι σίγουρος για όσα λες και καμώνεσαι το αντίθετο. Δεν χρειάζεται να προσπαθείς ούτε να υπερασπιζεσαι ούτε να αποδείξεις κάτι σε κάποιον, κατ΄ εμέ.

Ούτε εγώ δεν λέω τα παραπάνω από αγένεια, και απόδειξη αυτού είναι το ότι μπορώ να σου πω ότι διαβάζω συχνά όσα γράφεις, από κάποια έχω μάθει πράγματα που δεν γνώριζα και ωφελήθηκα, από άλλα έχω γελάσει γιατί μου φάνηκαν αφελή και απλοϊκά, πλην όμως στο άθροισμα έχουν θετική επίδραση στον να προβληματίζομαι, συμφωνώ ή διαφωνώ.

 

Έλα ντε. Σωστή παρατήρηση.