Η υποταγή προσφέρεται ή προκύπτει;

Κι εσείς Μαστερ?  

 

Είναι ορισμένα πράματα που μπορεί να μην τα συνδέει κάποια συνεπαγωγή...
Είναι άλλα που μπορεί να προϋποθέτουν αναγκαίες και ικανές συνθήκες ή μόνο την μια από τις δυο...
Είναι κι άλλα που οι συνθήκες δημιουργούν συντεταγμένα ή ορισμένα αποτελέσματα ή αλληλοαναιρούνται καμιά φορά...
Σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει ούτε το "λίγο πέθανε" ούτε το "ολίγον έγκυος", πέραν συνθηκών παιγνίου/σεναρίου/σύμβασης...
Αν ούτε οι συνθήκες ούτε το "λίγο" ούτε το παίγνιον π.χ, ως λέξεις μας βολεύουν σε κάποια μας αντίληψη, να πα να γαμηθούνε κι οι λέξεις κι όλο τους το σόι αναντάμ μπαμπαντάμ... Φερειπείν έχω ένα γνωστό που δυσανασχετεί στο άκουσμα της λέξης νεολαία, του κάνει κάτι σε ψωραλέα, γηραλέα, τέτχοια... Τι να τον κάνουμε, τον λέμε ουάι-εμ-σι-έι και χαίρεται αυτός...
Αν για τον όποιον λόγο πάλι, δεν αισθανόμαστε άνετα να εκφραστούμε, απολύτως κατανοητόν και σεβαστό, τότε δεν μιλάμε, κι αυτό λέγεται τουμπεκί στην μαγκικήν κι είναι επίσης σεβαστό.
Το να λέμε όμως μπορεί αυτό ή εκείνο, αλλά όχι έτσι, κάπως αλλιώς, όχι αυτό μωρέ, κατάλαβες, το άλλο, το τέτοιο, που δεν είναι κίτρινο, τι έιναι, πού να στα λέω, με κλείσιμο ματιού και νάζι, είναι μεν λίαν διασκεδαστικό, προφανώς μεν αλαμπουρνέζικα ή άδερ γουέντς του φολ ίν λαβ...
Βεβαίως και οι πλέον εξασκημένοι μπορούν να διαβάσουν, ίσαμε και πέντε πατώματα, κάτω από τας γ'αμμάς, διασκεδάζουν και αυτοί βλέπουτι, δεν κατούρησαν στο πηγάδι...
Και δεν το κάνουν και θέμα, άλλωστε, σε αντίθεση με τον υπό καταλλήλους συνθήκας ενίοτε παραγόμενο άλογο λόγο...
Παιδιά είμαστε τώρα..?
Αντιλαμβανόμαστε και εν πολλοίς κατανοούμε και τα ...κακόμοιρα τα κροκοδειλάκια και τον ...κροκοδειλάκια, αι οικογενειακαί ταινίαι μας φέρνουν πιο κοντά, σαν την "φάκα ντ΄όρο" ένα πράμα...

 

Αν συναντάται, δεν είναι αυτό που αφορά το νήμα πάντως ή έθεσε η νηματοθέτης.
Είναι σαν το φαινόμενο, κάθε φορά που θέλουμε να αναλύσουμε ένα Κ/υ και να πάμε deeper και σε αλήθειες να πρέπει να φάμε έξι σελίδες να ξαναπούμε τα αυτονόητα η να απομακρύνουμε τα ακραία ή " στραβά" παραδείγματα. Πάμε στην ουσία!  

 

Συμφωνώ και επαυξάνω με το:

Κατά τ' άλλα πολύ ευχαρίστως να σου απαντούσα... μόνο που δεν είδα καμία ερώτηση πέραν του:

όχι... παιδιά δεν είμαστε (ικανή και αναγκαία συνθήκη για την είσοδό μας στο φόρουμ)... παρόλ' αυτά πολλοί εδώ μέσα φέρονται ως παιδιά

 

Αναγκαία, όχι ικανή.

 

έχεις δίκιο, ευχαριστώ για τη διόρθωση

 

Κυκλικός ορισμός.

 

Στην δική μου εμπειρία, πάντως, η εξάρτηση αποπροσωποποιεί ενώ η δέσμευση, η αφοσίωση, η πίστη είναι αυτά που γεννώνται από την συνάντηση με έναν μοναδικό ή σημαντικό (για μας) Άλλο.

Η προσάρτηση, επίσης, μου κάνει πιο πολύ για απόρροια αναγνώρισης Ισχύος, και με δίχως "μέχρι νεοτέρας".

Αυτό που θα ήθελα, πάντως, να πω έτσι στη ροή του διαλόγου είναι ότι όποιος επιθυμεί την εξάρτηση από αυτόν θα πρέπει να ξέρει και τι να την κάνει. Όχι και τόσο συχνό, θα έλεγα...

 

Καθόλου, ορίζεις την εξάρτηση και ονομάζεις ανεξαρτησία τη μη ύπαρξη της.

 

Την όρισες ως το αντίθετο της ανεξαρτησίας.