Η φαντασιακή θέσμιση του δικού σας bdsm

@tithon είμαι το κλασικό παράδειγμα του πως ο καθένας "διαβάζει" την πραγματικότητα με τα δικά του/της "μάτια".
Όντας εμποτισμένος από κάποια πράγματα μέχρι το μεδούλι πήγα κατευθείαν "αλλού" και όχι στο πιο λογικό χαχα.
Άρα, μάλλον εγώ έπεσα έξω κι όχι εσύ. Δεν ξέρω σε τι αποσκοπούσε ο νηματοθέτης, ανοίγοντας αυτό το νήμα.
Μάλλον στο να σκεφτεί "φωναχτά" ( υπό αίρεση κι αυτό ), να εκφράσει μια σκέψη του και λογικά να συζητήσει επ' αυτής.
Παραμένω της απόψεως, ότι η θέληση από μόνη της δηλαδή όσο μένει "εγκλωβισμένη" και δεν εκφράζεται στον εξωτερικό κόσμο, στο περιβάλλον δεν έχει καμία επίπτωση.
Σαν την χειροβομβίδα που δεν της τραβήξαμε την περόνη ή δεν της αφαιρέσαμε την ασφάλεια. Το πολύ πολύ να εκραγεί προς τα "μέσα".
Και που είναι γραμμένο ότι το υπαρκτό, δεν χωράει "διευρύνσεως" ή ότι θα ήταν πεζό πάντα? Εκείνο το άλλο τετριμμένο που λέμε, ότι κάποιες φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει ακόμη την πιο απίθανη φαντασίωση/προσδοκία μας, σε μένα τουλάχιστον έχει τύχει.    

 

Απολύτως σωστά όλα τα παραπάνω. Το μόνο που θα πρόσθετα στο Νομικό κομμάτι είναι η ανάγκη ταυτόχρονης νομοθέτησης διαδικασίας και επιβολής κυρώσεων στους παραβάτες μίας τέτοιας νομοθεσίας, ώστε να ενταχθεί οργανικά στο Εθνικό Δίκαιο με τρόπο ισχυρό και υλοποιήσιμο.

Πες ένα τελευταίο άρθρο στο ΦΕΚ που έστω να παραπέμπει σε άλλα άρθρα άλλων Νόμων που προστατεύουν ισχυρά την εμπέδωση της Νομιμότητας.

Δύσκολο κομμάτι, το ξέρω, αλλά για μένα απαραίτητο.

Ώστε να μην καταντήσει μία τέτοια προσπάθεια απλή Συμφωνία Κυρίων που θα ξεθωριάσει σε κενή ουσιαστικού περιεχομένου Νομοθεσία, όπως τόσες και τόσες.

 

Αποφεύγω την περαιτέρω ανάλυση αυτών που έγραψες, για να μην παρεκτραπεί το νήμα. Στο εν τω μεταξύ, αυτό που σίγουρα μπορούμε να κάνουμε εμείς ( αν το θέλουμε βέβαια ), είναι να πληροφορηθούμε για κάποια πράγματα, έτσι όπως ισχύουν τώρα ( ας είναι καλά το γκόογκλε ). Και από κει και πέρα, να πορευτούμε τόσο κατά βούληση, όσο και κατά συνείδηση.
Εγώ που δεν είμαι και ο πιο "ανάλαφρος" άνθρωπας του κόσμου, ομολογώ ότι που και που, μου αρέσει να ονειρεύομαι ( ακόμη και στα όρια της αιθεροβασίας ).
Πες το βραχύβια απόδραση από κάποια αρκετά κλειστά δωμάτια του εαυτού μου. Κλειστά επειδή εγώ επέλεξα κλειστά να είναι. Και όταν με "πνίγουν", αναζητώ τ' όνειρο.
Κάποιες φορές το κυνηγώ και λυσσαλέα ( δηλαδή είμαι διατεθειμένος να πληρώσω τ' όποιο τίμημα, μην και τ' ακουμπήσω κάποτε ), εξαρτάται βέβαια απ' το πιο θα ήταν τ' αντικείμενο του.
Το BDSM δεν ήταν - τουλάχιστον μέχρι σήμερα - τόσο αναγκαίο, ούτως ώστε να βαλθώ κατά ανεμόμυλων. Όπως το έζησα και το ζω, με υπερκαλύπτει.  

 

η πεζότης του υπαρκτού δεν είναι δική μου θέση, τουναντίον υποστήριξα σταθερά επί τουλάχιστον τέσσερεις αναρτήσεις απ' το μεσημέρι οτι είναι αρκούντως περίπλοκο και γοητευτικό
κι εκ τούτου δεν κατανοώ την ανάγκη της απόδρασης.

 

Πλάκα-πλάκα, αυτό που έγραψες είναι ακριβώς αυτό που που νοιώθω κι εγώ για το BDSM αλλά και για όλα τα πράγματα γενικά. Λες και είσαι στο μυαλό μου.  

Άλλο ένα like σε αυτό που έγραψες πάνω στο πρώτο like Μίστερ.  

 

@tithon το δικό μου ήταν σχήμα λόγου. Στο γράφω γι' αποφυγή παρεξηγήσεως. Σκέφτηκα κι εγώ "φωναχτά" συζητώντας μαζί σου, τίποτ' άλλο.
Ως προς την απόδραση, παραμένει κι εκείνη θέμα εντελώς προσωπικής αντιλήψεως. Καθώς και το πως νοεί ο καθείς μας την απόδραση.
Μην ξεχνούμε, ότι αρκετές φορές οι μεταφορές χρησιμοποιούνται για να χρωματίζουν τον λόγο και για να δίνουν βαθύτερες αποχρώσεις, εκεί που ο λόγος από μόνος του δεν θα έφτανε.

Χωράει ο ωκεανός σ' ένα φλιτζανάκι του καφέ?

Υ.Γ.

Δεν προβαίνω σε σοφιστείες, ούτε προσπαθώ να σου επιβάλω την άποψη μου πλαγίως.
Είναι ο τρόπος που εκφράζομαι, ίσως αρκετά ασύνδετος αλλά όσο γίνεται με σεβασμό προς τον εκάστοτε συνομιλητή μου  

 

Πάντως, υπάρχει μία Αρχή, όχι ανθρώπινη αλλά φυσική, που μπορεί να καταστήσει περιττή, τουλάχιστον στην εποχή μας και στη χώρα που ζούμε, την όποια θεσμική προσπάθεια για εξασφάλιση όσων αναφέρει ο νηματοθέτης:

Η αρχή των σχετικών, δική μου ονομασία:

Σε ένα τεράστιο σύνολο ατόμων μίας Δυτικής τουλάχιστον κοινωνίας, δεν υπάρχει αληθινός λόγος μαζικών συμπεριφορικών εξωθήσεων με συστημικό τρόπο, πέραν εκείνων που δυστυχώς κάθε σύστημα είτε βίαια και ευθέως είτε αφανώς και ήπια επιβάλουν προς αυτοσυντήρησή τους.

Αν θέλεις κάτι πάντα υπάρχει/ουν κάποις/οι με τον/τους οποιόν/ους μπορείς να το χαρείς και να το μοιραστείς. Μπορεί ανάλογα του τι θέλεις αυτό να είναι δυσκολότερο ή πιο χρονοβόρο στην εύρεση, αλλά ποτέ δεν είναι αδύνατο.

Επιλογές υπάρχουν πάντα και δεν είναι απαραίτητο να είναι οι συμβατικές ή οι πιο διαδεδομένες.

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι εκείνο που είχε αναφέρει κάποιος πολύ παραστατικά, αν δεν κάνω λάθος ο Τσώρτσιλ, ότι: "Αν θέλεις να φτάσεις στον προορισμό σου δεν κάθεσαι να πετροβολάς κάθε σκυλί που σου γαβγίζει στον δρόμο".

Σαν να λέει: 'Τη δουλειά σου εσύ, μη δίνεις σημασία, και συγκεντρώσου στον σκοπό σου".

Κάτι που ισχύει συνολικά στα πάντα. Από τη δουλειά μέχρι και τις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους.

Αυτό φυσκά δεν είναι Νομοθεσία, είναι στάση ζωής. Αλλά διδάσκεται ή κατακτιέται για όποιον το επιθυμεί για να απολαύσει τα ωφέλη του.

Και είναι ισχυρότερο σε δύναμη από οποιαδήποτε Νομοθεσία.

 

Πιανω κιμωλια και χαρτι στη φαντασια, σαν παιδι οπως προετρεψε ο @Tenebra_Silente :

Οποτε μου ερθει βουταω οποια μου ερθει και κανουμε μαζι ο,τι γουσταρουμε.  

Μας λενε ολοι μπραβο και μας ενθαρρυνουν να συνεχισουμε ετσι.  

Ολα δημοσια θεα, για οποιον επιλεξει κατι τετοιο.

Ζηλεια, τυφλη απληστια, φοβιες, κακοηθεια, εριστικη νοοτροπια, εγωπαθειες, ειρωνικη η/και δεικτικη συμπεριφορα, εμμηνορρυσιακη ξινιλα, γεροντοξουριαση, σκωλικοειδιτιδα κλπ. εχουν εκλειψει απο το νεο-βελτιωμενο ανθρωπινο ειδος μεσω γενετικης μηχανικης.  

Απλα, ευθεως και παιδικα.

Ενα παραλληλο συμπαν και τα πραγματα με τον τροπο που θα ηταν ωραια να γινονται. Συμπεριλαμβανομενων των BDSM πρακτικων.  

 

Καλέ τι ωραία που τα λες?
Δεν ξέρω, αλλά θυμόμουν ότι είχα διαβάσει για την βουλησιαρχία σε σχέση με το έργο του Νίτσε και όχι μόνο, δεν ξέρω ο νηματοθέτης ακριβώς τι είχε στο μυαλό του, αλλά οκ, δεν υπάρχει μία μόνο ανάγνωση στο θέμα.
Δεν είναι μόνο η υπεροχή της θέλησης έναντι της φύσης, εγώ μάλλον θα το προσέγγιζα σαν τον ιδανικό συγκερασμό αυτών των δύο.
Πως μπορεί ο άνθρωπος να συνδυάσει όλα τα παραπάνω, μαζί με την καταθλιπτική ετερότητα του ''άλλου'' να γίνει κάτι το υπερβατικό καίτοι πραγματικό?
Πως θα ξεπεράσουμε την αμφιθυμία μας, αν όχι ενσωματώνοντάς την στα όνειρα, τους σκοπούς και τις επιδιώξεις μας με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ένα ακόμη βήμα προς την ελευθερία μας?

Και για να τοποθετηθώ κάπως και επί του θέματος, θα μιμηθώ τον φίλο μου τον άντερ και θα προειδοποιήσω για μικρή Βρενδοσινδόνη...

Για τον καθένα η έννοια της ελευθερίας και της πραγμάτωσης είναι κάτι το διαφορετικό και αποτολμώ την Κρισναμουρτική άποψη ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε τίποτα, δεν είναι ανάγκη να υϊοθετήσουμε κάποιον προκαθορισμένο ρόλο, γιατί ακριβώς είμαστε τόσο μοναδικοί που κανένας ρόλος δεν μας χωράει, καμιά έτοιμη φορεσιά δεν ντύνει κομψά τις ιδιαιτερότητές μας και το συγκλονιστικό ''όλον'' μας.
Είμαστε απόλυτα ικανοί να είμαστε ο εαυτός μας, να είμαστε ό,τι θέλουμε, να μην είμαστε τίποτα, αν δεν θέλουμε να είμαστε πραγματικά κάτι.
Μπορούμε απλά να έχουμε σαν μοναδική μας επιδίωξη να μην έχουμε καμία επιδίωξη, καμία πρόθεση, παρά μόνο ό,τι εμείς θεωρούμε σημαντικό.
Για μένα είναι η αγάπη.

Και όλα έχουν να κάνουν με την αγάπη. Με όποιον τρόπο. Με τον τρόπο του καθένα από μας, για τον καθένα από μας.
Ξέρω πια ότι έχω το δικαίωμα να είμαι ό,τι θέλω, ή να επιλέξω να είμαι τα πάντα ή και το τίποτα.
Μαζί με Αυτόν που με έχει κάνει να νιώθω ετσι. Και όλους τους ανθρώπους που θα βρεθούν στην ζωή μου στον δρόμο μου.

Δεν έχει σημασία αν οι άνθρωποι αυτοί βρεθούν μέσα σε bdsm συνθήκες ή καταστάσεις, σε D/s, ή Μ/s, σε καφέδες ή συναυλίες, το μόνο που έχει πραγματική σημασία για μένα είναι να μοιραζόμαστε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας αγάπη, μαζί με άλλα πράγματα, φυσικά, και ξύλο και πόνο και βασανιστήρια, και επιτεύγματα και υποταγή και εύνοια, σύμπνοια και την υπέροχη αίσθηση αυτή του να χάνεσαι, να αφήνεσαι στους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου και να προσεγγίζεις την ζωή εντελώς καθαρμένα, σαν πεντάχρονο παιδάκι που προσεγγίζει τον κόσμο εκστατικά και με όλη αυτήν την απροσποίητη και πηγαία χαρά της ανακάλυψης, αμόλυντης από την γνώση, η οποία, έτσι κι αλλιώς ενυπάρχει σε όλους, για όλα, αφού είμαστε κομμάτια φτιαγμένα από παρόμοια αστρικά απόβλητα, κάποια πράγματα αναγκαστικά θα μας έλκουν στους άλλους, κάποια θα μας απωθούν.

Δεν υπάρχει για μένα δεύτερος θεσμός. Μόνο η αγάπη. Ούτε νόμοι, ούτε διατάγματα. Κανείς δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να νιώθεις.
Αντιθέτως, όλοι σε θέλουν άνιωθο.
Μπορεί να είσαι σκληρός και να μην νιώθεις?
Τότε γίνεσαι τέρας.
Μπορείς να είσαι σκληρός και τρυφερός ταυτόχρονα -με όποιον τρόπο- και να αγαπάς πραγματικά και τον άνθρωπο? Στον πυρήνα του, όχι μέσω ρομαντικής αγάπης, απλά σαν άνθρωπος προς άνθρωπο.
Αυτό είναι για μένα το απόλυτο.
Η απόλυτη αγάπη, κάτι που μοιάζει ανέφικτο, αλλά μπορεί και να μην είναι απλά ορατό αυτήν την στιγμή.
Από όλους προς όλους.

 

@Marqui

Οι λέξεις λένε χρωμάτιζουν την φαντασία μας.
Διαβάζοντας το νήμα, μου ήθραν είκονες που είχα δει πριν κανένα χρόνο και με είχαν προβληματίσει...
Μια απο αυτές ήταν και αυτή.

 

Νομίζω είναι προφανές γιατί διαβάζοντας το νήμα σου, μου ήρθαν αυτές οι εικόνες...

Αν και δεν απάντησα και εγώ με την σειρά μου πως θα ήθελα ένα bdsm, εύχομαι να μην χάλασα το νήμα με την παρεμβασή μου...

 

@Queen87 : Λυπάμαι ιδιαιτέρως για το γεγονός ότι οι λέξεις που χρησημοποίησα συσχετίσθηκαν στη φαντασία σας με τη σβάστικα και όσα αυτή πρεσβεύει, ούσα εντός λευκού κύκλου επί ερυθρού φόντου. Δεν μπορώ όμως να κάνω οτιδήποτε άλλο παρά να δώσω ειλικρινή διαβεβαίωση ότι δεν αγγίζουν ούτε την κοσμοθεωρία μου, ούτε την αισθητική μου, εκτός ίσως από το γεγονός ότι προτάσσω τη συγγραφική αρτιότητα του Σελίν από τις ναζί πεποιθήσεις του. Καθώς λοιπόν είναι εμφανές ότι μόνο "προφανές" δεν είναι το γιατί διαβάζοντας το νήμα σας ήρθαν αυτές οι εικόνες, θα με ενδιέφερε να το μάθω.

Καλέ μου συνάδελφε @Tenebra_Silente : ο νηματοθέτης, έχοντας απο καιρού αποκηρύξει, καθ' α τον αφορούν και μόνο, τους ψυχαναλυτικούς καναπέδες, σπανίως σκέφτεται φωναχτά. Ο νηματοθέτης επίσης, έχοντας αποκηρύξει τον Δυτικοευρωπαϊκό τρόπο σκέψης, αρέσκεται στο να εφαρμόζει τις στρατιωτικές τακτικές του Σαλααδίν και του Γέρου του Βουνού. Ο σκοπός του παρόντος νήματος ήταν και είναι να ψαχουλέψει εάν και κατά πόσο το , υποθετικό/φαντασιακό, γεγονός της αφαιρέσεως από την bdsmική εξίσωση της ανασχετικής παραμέτρου της πολιτειακής εξουσίας και των μέσων επιβολής της, θα έδινε πρόσφορο έδαφος για την σπορά επί του εδάφους των ενστίκτων και δη των πλέον αρχέγονων εξ αυτών.
Έως τώρα κερδίζει η συνολική επανέκδοση των Κριτικών του Καντ.

 

Φίλτατε συνάδελφε @Marqui απ' την στιγμή που έχω πια ξεκάθαρο το σκεπτικό σου. Θα επανέλθω εν ευθέτω χρόνω, δίχως τον φόβο ότι ένα μέρος του σκεπτικού μου θα έπαιρνε την βούλα του νομικού/πολιτειακού μηρυκασμού προς υφαίρεση "βουβών χειροκροτημάτων" ή γιατί θα ήθελα, να υψώσω έν' οποιοδήποτε λάβαρο. Σε κάποιο νήμα στην ενότητα "Σαδομαζοχισμός" που πραγματευόταν την ηθική εναντίον του σαδισμού, είχα γράψει, ότι η πιθανότητα της θεσμικής τιμωρίας ίσως και να ήταν ο μεγαλύτερος - για μένα - ανασταλτικός παράγοντας, απ' το να τελούσα κάποια πράξη, που θα ξεπερνούσε τα σίγουρα πρέποντα όρια.
Ότι δεν γνωρίζω, αν δεν υπήρχε εκείνη το που θα σταμάταγα αναφορικά με κάποια θέματα ( που θ' άπτονταν του εναλλακτικού ερωτισμού ). Αν το διαβόητο "κλικ" θα έπαιρνε πιο εύκολα σάρκα και οστά.
Δεν επαναλαμβάνω ακριβώς εκείνη την θέση μου, για να μην γίνει μεγαλύτερο μπάχαλο.

Στο τέλος, μάλλον έγραψα - επιτέλους - με λίγα για μένα λόγια, εκείνο που θα σκεπτόμουν επί του ξεκαθαρισμένου από σένα θέματος.

Υ.Γ.

Η αναφορά στον έμπορο της Βενετίας, απλά "κερασάκι" σε μια πάρα πολύ εύγευστη "τούρτα". Και συγνώμη αν αποπειράθηκα, να σ' "ερμηνεύσω". Το σημαντικό για μένα είναι, ότι μου έδωσες να καταλάβω την "εξίσωση" σου.