ΘΕΛΩ

Ναι, δεν αναφέρομαι σε σπάσιμο γυαλικών αλλά για συναισθηματική αποφόρτιση μέσω αδειάσματος.

 

Το ποσο "καλη" ηταν μια σχέση φαίνεται απ'τον τρόπο που τελειώνει..
Το πιστεύω ακράδαντα αυτο..
Σίγουρα δεν ειναι ευκολο και σίγουρα πάντα κάποιος θα πληγωθεί, αλλα καλό είναι να χωρίζουμε πολιτισμένα..

 

Σίγουρα γυριζεις πιο εύκολα σελίδα, αλλα παύεις να εκτιμάς τον άνθρωπο με τον οποιο μοιράστηκες πολλα και αυτο κατα καποιον τροπο σου ακυρωνει ο, τι ωραιο εζησες μαζι του..

 

Δεν παύεις να εκτιμάς κάποιον επειδή χωρίσατε τσακωμένοι. Είτε έχεις ήδη πάψει να τον εκτιμάς, γι αυτό χωρίζετε, είτε χωρίζετε παρά τη θέλησή σου, οπότε εξακολουθείς να τον εκτιμάς και μετά το χωρισμό.

 

Για κείνο που αξίζει, θέλω να πω ένα μπράβο στην @dark explorer για τα λόγια της εδώ #1701 κι εδώ #1705 καθώς και στον @peleas για τα λόγια του εδώ #1708 .
Θέλω να πω έλεος με τον τόσο "πολιτισμό", τα "υπεράνω" και τα "ευγενή αισθήματα" μετά τον όποιο χωρισμό. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχουν.

 

Διαφωνω   λογω προσωπικής εμπειρίας.. Μάλλον παίζουν ρόλο οι εμπειρίες του καθενός για την αποψη του επι του θέματος .. 

 

Το πας στο άκρο, υπάρχει και η χρυσή τομή. Χρήσιμες εμπειρίες για να αφουγκράζεσαι αμεσότερα τι να αποφεύγεις και πού χρειάζεται να δίδεις χρόνο ο οποίος είναι και πολύτιμος.

 

Ευχαριστώ σε αλλά αν θες να συνδράμεις επί της ουσίας, να μου στείλεις μερικά πατουσοπαγωτά γιάντα εξετέλεψαν το τρέχον διάστημα, έδωκα πολλά  

 

Πάντα με βάση τις προσωπικές εμπειρίες μας μιλάμε  
Πιστεύεις όμως ότι μια εκτίμηση είναι τόσο εύθραυστη που δε μπορεί να αντέξει έναν τσακωμό? Εκτός αν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις (απειλή κατά της ζωής κ.λ.π.)

 

Φιλαράκι αναλόγως την ένταση του τσακωμού, την αιτία πίσω απ' τον τσακωμό και πάνω απ' όλα την συχνότητα με την οποία θα σου πέταγε ο/η άλλος/η στη μάπα την "αηδία".
Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε απειλές ζωής, για να μην θέλουμε να ξαναδούμε κάποιον/α ούτε ζωγραφιστό/η. Όλα έχουν ένα όριο.
Αν ξεπεραστεί, ακόμη και το βαθύτερο συναίσθημα μπορεί να μετατραπεί σ' ατελείωτη ναυτία το λιγότερο. Καλό θα ήταν, όταν καταλάγιαζαν τα πνεύματα, να επέστρεφαν κάποια πράγματα στη θέση τους. Να υπήρχε κατανόηση και η εκτίμηση να επανεξεταζόταν.
Αλλά κάποιες φορές είναι αδύνατο. Ίσως γιατί στο τέλος ο/η άλλος/η τα κατάφερε, να μας ξυπνήσει απ' το λήθαργο μας.
Βέβαια, δεν φταίει ο/η τυφλός/η, που δεν μπορούσε να δει. Φταίμε εμείς, που από κείνον/η απαιτούσαμε να μας διαβάσει εφημερίδα.  

 

Ναι..ειμαι παιδι "των ακρων"..το 'χω αυτό το κακο..   , οποτε για να επανελθω στο θεμα του νηματος:
Θελω να παψω να είμαι παιδι "των ακρων".. 

 

Θέλω η @dark explorer να βάλει στο ψυγείο της αυτό...

 

Γιατί τα πατουσοπαγωτά της μου έλειψαν στ' αλήθεια. Και δεν θέλω να ξεμείνει χαχαχα.... 

Υ.Γ.

Παρακαλώ