ΘΕΛΩ

Θέλω να ξαναβρώ τον παιδικό ενθουσιασμό, τότε που κάθε τι μικρό, απέραντο μου φάνταζε, μυστήριο.
Που ήθελα να εξερευνήσω, λαίμαργα να το γευτώ.
Και αφού τον χρόνο πίσω δεν μπορώ να τον γυρίσω.
Να κυλήσει μπροστά θέλω πιο γρήγορα, να με βρουν τα γηρατειά, παιδί υπό κατάρρευση να γίνω.
Και τότε το θέλω πίσω απ' το θέλω μου, θα γίνει πραγματικότητα γλυκιά.
Γιατί θέλω πια να μην χρειάζεται καν, να εξηγώ τον τρόπο με τον οποίο μιλάω, "περπατάω".
Θέλω πια να μην εξηγώ καν, το ποιος είμαι, το πως σκέφτομαι, τι αισθάνομαι.
Γιατί δεν θα 'χω πια το παραμικρό, να κερδίσω από κανέναν και καμία, δεν θα 'χω καμία πλέον προσδοκία.
Αυτό θέλω πάνω απ' οτιδήποτε άλλο. Ν' αδειάσουν οι "τσέπες" μου.
Θέλω να μην αργήσει, να με βρει στα σκαλοπάτια, που πάντα για μας διαλέγει η "μαύρη Κυρία".
Την περιμένω ήδη εκεί με το λευκό πουκάμισο και το τσιγάρο αναμμένο.
Θέλω να 'ρθει - όταν εκείνη κρίνει -, να μου το πάρει ακόμη και βίαια απ' το στόμα.
Θα ήθελα όμως να το κάνει, νικοτινίαση πριν πάθω απ' την πολύ ζωή.

 

Θέλω να μιλήσω για το φως και το σκοτάδι...

Δεν με απασχόλησε που το Ex tenebris lux χρησιμοποιήθηκε από τους μασόνους...
Δεν είναι και τόσο μυστικιστικό, ούτε μυστικό ότι πριν υπάρξει οτιδήποτε, υπήρχε σκοτάδι, απόλυτο, έρεβος...
Δεν το πιάνω θεολογικά, με τις αρχές της Δημιουργίας, λογικό είναι το συμπέρασμα ότι το σκοτάδι είναι πιο παλιό από το φως...
Το σκοτάδι συμβολίζει την ανυπαρξία, άρα την αρχή των πάντων, που μέσα στο Τίποτα γεννήθηκε κάτι...
Ο Μπρεχτ στην πρόζα, χρησιμοποίησε ένα άλλο συνέκδοχό του, το lux in tenebris...
''To φως λάμπει στο σκοτάδι και το σκοτάδι δεν το κατάλαβε'' από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο...
Για μένα ο βαθύτερος συμβολισμός, το Brendoμασονιστικό του νόημα  είναι ότι μέσα από το χάος, την μαυρίλα, την θλίψη, την ανυπαρξία, το μηδέν και το τίποτα γεννιέται το φως, η γνώση, η ελπίδα, το θετικό, η χαρά και η ευτυχία...
Δεν είναι το σκοτάδι Έρεβος, αλλά ακόμη κι αυτός, ζευγάρωσε με την Νύχτα (την αδερφή του, αλλά ήταν αναγκαστική μάλλον η αιμομιξία ) και γέννησε τον Αιθέρα (το φως της ημέρας), την Ημέρα και τον Έρωτα, μην ξεχνιόμαστε... 
Κατέβηκε πίσω στον Άδη, έχοντας χαρίσει όμως με την ένωση αυτή την ζωή...
Πριν από αυτό, Χάος και Γαία καταλύθηκαν από τον Έρωτα για να γεννηθούν όλα τα υπόλοιπα....
Ή ήταν το Κοσμικό Αυγό που η Νύχτα άφησε και γονιμοποιήθηκε στους Κόλπους του Ερέβους που γέννησε το Χάος, τη Γαία, τον Τάρταρο (τα σπλάχνα της Γαίας) και τον Έρωτα;
Όπως και να έχουν τα πράγματα πάντως, η ουσία είναι ότι και οι μύθοι, ήρθαν να απαντήσουν τα ερωτήματα των ανθρώπων για την αρχή της ύπαρξης, για την δημιουργία του κόσμου, η επιστήμη ακολούθησε όμως το σκεπτικό των μύθων, κι εμείς, με όλη αυτήν την γνώση που έχουμε αποκτήσει, λίγο ενδιαφερόμαστε για το Big Bang, (εγώ τουλάχιστον ) καθώς τα κοσμογονικά ερωτήματα μας απαντώνται γοητευτικότερα με την καρδιά, παρά με το μυαλό... 

 

"Ας τα σάπια ρε.
Ο,τι και να θέλεις τον φόρο επιτηδεύματος δεν τον γλυτώνεις.
Για κορόιδα μας πέρασες;"

Eυκλείδης Τσ. , Βόλφγκανγκ Σ.

 

Αγαπητή @brenda , επίτρεψέ μου κάποιες μικροπαρεμβάσεις.

Έν αρχή ην το Χάος, στην Ησιόδεια κοσμογονία και όχι μόνο.
Το Χάος είναι το σκοτάδι που εμπεριέχει όλες τις δυνατότητες της ύπαρξης. Επομένως δεν είναι κάτι άδειο ούτε χαοτικό/άναρχο. Είναι, ας πούμε, η κατάσταση ακριβώς πριν από το big bang. Η Υπαρξη στη γραμμή εκκίνησης, περιμένοντας το σήμα του αφέτη.

O Μπρεχτ με το lux in tenebris προφανώς είχε κατά νου τον αλχημικό απολλώνειο Μαύρο Ηλιο.

 

Θα ήθελα τον φόρο επιτηδεύματος, να μην τον ξαναπληρώσω.
Γιατί θα σήμαινε, ότι το κωλοεπάγγελμα που διάλεξα να κάνω, το παράτησα.
Έλα όμως που μου αρέσει ακόμη το γαμημένο και ας νιώθω ώρες ώρες πως μ' έχει "ξεράνει" κάτι παραπάνω από αρκετά.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά, για ν' αλλάξει κάποιος πορεία.
Αν κρατάς σταθερή τη ρότα, για εκεί που θες να πας.
Όλα τα υπόλοιπα είναι δρόμος, οχήματα, τοπία, μελωδία ή βουές.

Να άλλο ένα που θα ήθελα, κάποτε, κάποιος, να κηρύξει αθώο τον Μεφιστοφελή.
Και να παύσει την προσωρινή του κράτηση, γιατί ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Τουλάχιστον, αν του έδιναν ισόβια, θα είχε πια εκτίσει την ποινή του.
Και μια που έγραψα για τον Μεφίστο, θα ήθελα κάποιος/α από εσάς, ν' άνοιγε νήμα για χάρη του.
Για κείνον που ίσως όλοι/ες κουβαλούμε μέσα μας.
Γιατί θα ήθελα να διαβάσω τις σκέψεις και κυρίως τα βιώματα σας, δίχως για μια φορά να χρειαστεί, ν' απολογηθώ έστω και στο ελάχιστο για τις προθέσεις μου.  

 

Εκτιμώ την οπτική σου, αλλά δεν ήταν μόνο ο Ησίοδος, υπάρχουν κι άλλες απόψεις...
Για το Χάος δεν θα διαφωνήσω, αλλά είπαμε, η δική μου ερμηνεία είναι αυτή που ανέφερα...
Συνονθύλευμα όλων αυτόν σε τουρλουμπούκι, ή τρικυμία εν κρανίω, είναι το δικό μου Χάος άλλωστε... 

 

Το χάος ή άβυσσος, είναι αυτός ο βασικός προσδιορισμός του Είναι, που, από την μια μεριά, είναι το ανεξάντλητο του Είναι, και από την άλλη η ικανότητα του να δημιουργεί μορφές εκ του μηδενός.
Κορνήλιος Καστοριάδης, `Ψευδοχάος, χάος και κόσμος',

 

Θ έ λ ω να ξέρω πώς βρεθήκαμε μιά χούφτα ψυχανώμαλοι σε τούτο το χώρο που μιλάμε για το Είναι, το Μηδέν, το Χάος και στον ελεύθερο χρόνο μας βιδώνουμε και τη λάμπα, όσο μας επιτρέπουν οι αντοχές μας βεβαίως  

 

Εγώ θέλω να καταλάβω, σ' αυτό το χώρο πως γίνεται να είμαστε λίγοι οι "ψυχανώμαλοι", που μιλάμε για τα πράγματα που ανέφερες.
Γιατί τουλάχιστον εγώ, αν δεν ήμουν "ψυχανώμαλος", δεν νομίζω καν να βρισκόμουν σ' αυτό το χώρο.
Και ναι, είμαι και μαζόχα πέραν όλων των άλλων.
Γιατί πάνε τουλάχιστον 7 χρόνια που όταν "γράφω" δεν ανακουφίζομαι.
Αλλά νιώθω σαν να γεννάω βράχια που μένουν σφηνωμένα ανάμεσα στα σκέλια μου.
Και θέλω να πάψω να γράφω, γιατί πια δεν αντέχεται ο καριόλης ο "τοκετός".  

 

Φιλοκαλούμέν τε γὰρ μετ’ ευτελείας καὶ φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας (λέμε τώρα) 

 

Όλοι μαζί την ίδια λάμπα ή ο καθένας την δική του;

 

Πες τα @underherfeet , ο Κορνήλιος με τις φιλοσοφίες του κι εμείς με τις δικές μας...
Για να μην πω και το άλλο...
ΔΕΝ ΘΕΛΩ...