Θάθελα.....

Θάθελα...

να Γράψει Κάποιος ένα κολακευτικό ποιηματάκι για μένα.

Τα λουλούδια που είχα ανάγκη, ευτυχώς μου εστάληκαν, αλλά θα ήθελα και ένα ποιηματάκι από Οποιονδήποτε στο φόρουμ Ευαρεστηθεί.

ευχαριστώ Σας  

 

RE: RE: Θάθελα.....

Σωκράτης Μάλαμας

Para tí,viento del sur, que pasas fuera de mi puerta
diré un rezo:
Que sean los árboles tranquilos
y las ventanas abiertas
Maravillas bonitas cálidas
para los ojos son las lágrimas
para los inviernos es el fuego

Υ.Γ. Τώρα έχεις ένα δικό σου ποιηματάκι και ένα μικρό τάσκ να το μεταφράσεις . Στο αφιερώνω με μια καληνύχτα .

 

Ισπανική, ισπανική
καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι γλώσσα
γλώσσα μαγική..

Cuando la gente quiera que dueles, a tajo
lo puede con mil modos hacer.
Echa el arma y tumbate boca abajo
cuando oigas a humanos por el atardecer.

Cuando oigas pasos ruidosos
de lobos, que Dios te acompane!
Echate bien abajo, cerrados los ojos
y tu aliento retiene.

Reservate un lugar escondido,
una madriguera en el mundo debida.
Cuando los humanos quieren el mal, sabido
es que le dan una cara divertida […]

και σεις πτωχοί τω πνεύματι, ανώνυμοι, με trivial names, που ξέρετε μονο την ελληνική, σάς το μεταφραζω. Είναι από τις υποθήκες του Κ. Καριωτάκη..μονο las tres primeras estrofas...

Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χίλιους τρόπους.
Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής,
όταν ακούσεις ανθρώπους.

Όταν ακούσεις ποδοβολητά
λύκων, ο Θεός μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου με μάτια κλειστά
και κράτησε την πνοή σου.

Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στον πλατύ κόσμο μια θέση.
Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,
του δίνουν όψη ν' αρέσει […]

προσοχή λοιπόν...φοβού τους ..ανθρώπους μειδιώντες καί δώρα φέροντες...

 

Θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο 12 ώρες πίσω, - πέμπτη βράδυ 23:50 - απο τώρα ( 12:00 ) .

 

Θάθελα να 'μουνα εκείνη που αγαπάς...

Αυτή που σ' έκανε στ' αλήθεια να πονέσεις...

Να 'ξερα πάντοτε τι σκέφτεσαι, πού πας...

γιατί όσο κανείς, εσύ μ' αρέσεις.

Πού να 'ξεραν οι μαμάδες μας όταν το σιγοτραγουδούσαν περιπαθώς, τo bdsm στοιχειό που κρύβεται μέσα τους... 

 

να χα το χάρισμα με λέξεις να ντύσω τις στιγμές και κεινες τις αισθήσεις , που με κάνουν να θέλω να φιλώ τα χέρια Του που με πονάνε, τα πόδια Του όταν με κανει να δακρύζω.
Να μπορω με χρώματα να ζωγραφίσω τη μαγική αισθηση της αγκαλιάς Του , την ευωδιά των χειλιών και του καυτού φιλιού Του.
Με νότες να κάνω μελωδία την αγάπη μου για Κείνον, σε κρύσταλο να χαράξω την υποταγή μου και με φωτιά σαν καρβουνο το πάθος μου να σιγοκαίει
Να μουν μαγισσα να μην Τον χασω... να μουν θαλασσα να μη με βαρεθεί... να μουν ....
Ποσα θάθελα.....

 

Θάθελα να 'μουνα εκείνoς που αγαπάς...

Αυτός που σ' έκανε στ' αλήθεια να πονέσεις...

Να 'ξερα πάντοτε τι σκέφτεσαι, πού πας...

γιατί, μόνον εσύ μ' αρέσεις!!!

Μου αρέσει αυτό που έγραψες αγαπητή llazouli και για αυτό το δανείστηκα. Φυσικά του έκανα μία μετατροπή.

 

... να μαι ζεστό νεράκι στο μπάνιο Του και να αγκαλιαζω το κορμί Του ,
να μαι εκείνο το τυχερό μαλακό σφουγγαράκι που φτιάχνει πανω στο απαλό Του δέρμα καυτά μονοπάτια,
να μαι ευδιαστός αφρός να του γεμίζω τις αισθήσεις
να μαι χαλάρωση για τους κουρασμένους μύες του σμιλευτου κορμιού Του
να μαι η δύναμη του νερού που τον ξεπλένει και πέρνει την ένταση και διωχνει όλη την έντασή Του
να μαι το μεθυστικό Του άρρωμα που θα Τον αναζωογονήσει και θα του ξυπνήσει αλλες αισθήσεις
να μαι η μαλακή βελουδένια πετσέτα που θα Τον τυλιξει...
... να μαι η σκλάβα Του , η ζωή Του , η ανάγκη Του ... τα πάντα!


  τι να κάνω αυτό θα θελα.... παρακαλώ για την ανοχή Σας κ.κ Κυριαρχοι και την κατανόησή σας αγαπητοί "συν-σκλάβοι/βες"

Ευχαριστώ...

 

Θάθελα....

να ξυπνούσα σήμερα το πρωί στην αγκαλιά Του, και να μπορούσα να Τον ξελογιάσω... να χαθώ στα χάδια και στα φιλιά Του.
Να χα την άδειά Του να μείνω όλη μέρα εκει σαν τη γατούλα...να τρίβομαι στα πόδια Του στην αγκαλιά Του , να Τον κανω να ξεχάσει τι μέρα ειναι σημερα , να μη θυμάται τις εννοιες τη δουλειά... να μουν...μονο εγω για Εκεινον εκει...

Να φτιαχνα σαν το χιονι , ενα καταλευκο καινούριο τοπίο για Εκεινον ...μια μέρα ζεστή...γεματη απο την αγάπη μου και την υποταγή μου ....ενα λευκο πεπλο που θα σκέπαζε τα πάντα.....εναν ήλιο που θα διωχνε τα σκοτάδια ακομη και μες την 'καυτή' παγωνιά του χιονιού...

 

Θα ’θελα να, θα ’θελα να ’μουν κηπουρός
σ’ ένα κοραλλένιο κήπο στο βυθό
Γέρο-πουρός θαυματοποιός
με τα στοιχειά της νύχτας να μεθώ

Θα ’θελα να, θα ’θελα να ’μουν παπουτσής
Το χρόνο να μετρώ με το σφυρί
το γυάλινο γοβάκι της
να κρύψω και κανείς να μην το βρει

Βάλε βήμα κι έλα στο χορό
Γέλα και συ, αγαπούλα χρυσή
Βάλε βήμα κι έλα στο χορό
το δάκρυ σου είναι το δικό μου αθάνατο νερό

...το θυμάστε αυτό?

 

να ημουν σε μια παραλια..κατω απο μια ομπρελα..να ακουω απαλη μουσικη, (κι οχι Γιωργακη βγες απο τα βαθεια παιδι μου θα πνιγεις), μ ενα βιβλιο αγκαλια κι εναν Ανδρα διπλα μου να μου χαιδευει με αντιηλιακο την πλατη,,

 

Γιωργάκη οχι στα βαθειά... Να πατώνεις...

Τι μου θύμισες τώρα..Μια γλυκειά, νοσταλγική ταινία, με φόντο την δεκαετία του 60. Το Peppermint! Με ηχους και μυρωδειές που καταγραφονται και επιστρέφουν, μέσα από το φίλτρο του χρονου, φέρνοντας μια γλυκόπικρη γεύση.. Σαν το Peppermint! Λικέρ μέντας, με σμαραγδέντο χρώμα, που δεν έλειπε από κανένα σπίτι. Τότε...

Θαθελα να γύριζα τα χρόνια πίσω, να τα ξαναζούσα..διάολε..
Θαθελα να μην περνούν τα χρόνια, να μην γερνάνε ολα μέσα μου...
Μα τι λεω ο τρελλος...