Θα συμμετείχατε ποτέ σε κλειστή BDSMοswing "συνάθροιση" ?

Έβαλες την φωτιά σου και τώρα γελάμε;;;    

 

Θα σε βοηθήσω και το ξέρεις!!!
Ο αγαπητός @espimain, που έχει ωραίες ιδέες, μήπως να πάει στο Ιράν να φέρει οξυρυγχο;; Ή έστω τα έντερα του;
Αυτές είναι αποστολές!!! Ούτε ο Tom Cruise στο Επικίνδυνες Αποστολές....     

 

Εσύ πρέπει να πας...Εσύ θα το μαγειρέψεις...Δικός σου -και καλά- Κ είμαι ( ακόμη τουλάχιστον )...Αν είναι την εντολή θα σου την δώσω κοιτώντας σε στα μάτια...
Όχι μαλακίες μέσω τηλεφώνου/skype...Mε κάθε συμπάθειο αλλά όταν διαβάζω/ακούω για τέτοια σκηνικά, δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω η να κλάψω...
Αλλά περί ορέξεως...
Εννοείται ότι θα με βοηθήσεις, τώρα αν αλλάξεις γνώμη και δεν θα θέλεις πια να συμμετέχεις, δεν θα σου το επιβάλω...Ούτε θα σε παρακαλέσω...
Το ξέρεις και το ξέρω...Όπως ξέρεις το πόσο σε σέβομαι και εκτιμώ πρώτα σαν άνθρωπο και μετά για όλα τα υπόλοιπα...
Βέβαια να με συνόδευες σε αυτή την εμπειρία (που για σένα θα ήταν πρωτόγνωρη)...Θα μου την έκανε ακόμη πιο ξεχωριστή...  
Πόσο μάλλον αν δεχτώ την "προσφορά" της SKy να έρθει κι εκείνη ...

 

Καλά!! Φτιάχνω βαλίτσες για Ιράν....
Εκεί θα είμαι, δίπλα σου ότι και αν έχει συμβεί μέχρι τότε!!

 

...Για το μάτια ερμητικά κλειστά δεν ψήνομαι, αλλά άμα θέλετε να αναπαραστήσουμε καμμιά άλλη σκηνή από ταινία του κιουμπρικ, μέσα.


πς. ψηφίζω τον μπαρόκ σκηνοθετικό πίνακα από το barry lyndon

 

Για σένα η ο Alex με τα τσιμπιδάκια στα μάτια να βλέπει σκηνές βίας και ν' ακούει την 9η του Λουδοβίκου...
Η ο τρελός πάνω στον πύραυλο στο Dr. Strangelove...
Αλλά τώρα που έγραψα πύραυλος και καβαλίκα...
Μην νομίσει κανείς τίποτε για strap και χαρεί...
Δεν θα έχει το μενού χαχαχα...  

Υ.Γ. Ωραίες οι ταινίες...Αλλά δεν χρειάζεται να "ξεπατικώνουμε"...
Σε μένα κάνει ξενερουά... 

 

Η ζωές μας οι ίδιες είναι ξεπατικώματα από πράγματα που είδαμε/ακούσαμε/διαβάσαμε/μας επέβαλαν.

 

Σε κάποια σημεία είναι ξεπατίκωμα...Σε πολλά σημεία...
Κάποιες όμως ελάχιστες φορές...
Πες από σπόντα...
Πες από τρέλα η απόγνωση...
Ίσως και να βάζουμε κι εμείς την πινελιά μας...Και ας είναι μαύρη σαν το κατράμι...
Η λευκή σαν το φρέσκο χιόνι...
Στο τέλος πάνω κάτω, όλοι/ες ίδιοι/ες είμαστε...
Τις ίδιες ανάγκες έχουμε, κλαίμε, γελάμε, πονάμε, διψάμε...
Όνειρα κάνουμε, σφαλιάρες τρώμε...
Έχουμε τις στιγμές του "μεγαλείου" μας...Και τις στιγμές που είμαστε "ποταποί/ες"...
Το ζήτημα είναι αν και πότε καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε καθόλου ξεχωριστοί...
Και ούτε χρειάζεται, να είμαστε...
Αλλά υπάρχει πάντα το "αύριο"...Πάντα έχουμε χρόνο για πολλά...
Στο κλούβιο μας το μυαλό...Και αν σε κάτι είμαστε αλήθεια μάστορες...
Είναι στο να "μετανιώνουμε", όταν πια είναι αργά...
Αν μονάχα ο εγωισμός, η απληστία, η δειλία και ο ξερολισμός μας ήταν σακάκια/φορέματα...
Που να τα κρεμούσαμε που και που στην ντουλάπα...
Ίσως και κάποιες στιγμές να ζούσαμε αυθεντικά... 

 

Φοβάμαι ότι με επιβεβαιώνεις.

 

Μακάρι να σ'επιβεβαιώνω...Σημαίνει ότι δεν είμαι ξεχωριστός ούτε για πλάκα...  

 

...Άρα, αποδέχεσαι ότι υπάρχουν ξεχωριστοί άνθρωποι, αντίθετα με το ισοπεδωτικό "όλοι/ες είμαστε ίδιοι/ες" των δυο γραμμών παραπάνω?

 

Αν κάποιος/α δεν έχει τις φυσιολογικές ανάγκες όλων...
Δεν κλαίει, δεν γελάει, δεν ονειρεύεται, δεν κάνει λάθη...
Δηλαδή δεν έχει ( μεταξύ πολλών άλλων "στοιχείων" ) τίποτε που να τον/την εξισώνει με κανέναν άλλο/η...
Είναι ξεχωριστός/η...
Εγώ στα 41 μου ακόμη δεν έχω γνωρίσει κανένα/καμία ξεχωριστό/η...
Εννοείται, ότι για την πάρτη μας και για κάποιους/ες λίγους/ες, όλοι και όλες μας είμαστε ξεχωριστοί/ες...
Εγώ πάντα για μένα μιλάω, για τις δικές μου εμπειρίες, για τα δικά μου βιώματα...
Και ξέρω ότι συχνά πυκνά πέφτω στην λούμπα των γενικεύσεων...

Τώρα αν θέλεις να κουβεντιάζουμε για τ' αυτονόητα...Κανένα πρόβλημα...
Ποιος είμαι εγώ για να πω για κάποιον/α που δεν γνωρίζω/γνώρισα ποτέ μου, ότι δεν είναι/θα ήταν ξεχωριστός/η ?
Ας είναι και ειλικρινά σε μένα, δεν αλλάζει τίποτε...
Δεν μου αφαιρεί, ούτε μου προσθέτει κάτι...
Ως προς την "ισοπέδωση"...Mea culpa...

Υ.Γ. Βάζω και emoticon μην και παρεξηγηθώ ότι "ζεστάθηκα"...
Κουβέντα κάνουμε, ήρεμα και απλά...