Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Λοιπόν αυτό που κατάλαβα μέχρι τώρα είναι πως το μόνο θέμα που δεν ενδιαφέρει, καθόλου όμως, το σύνολο των ομιλητών είναι η εκπόρευση του στραποναρίσματος, αι εξ αυτού συνέπειαι και η σημαντική του.
Σαν αφορμή όμως η εκπόρευση του στραποναρίσματος σκίζει, φυσάει και "πουλάει" σαν ζεστό κουλούρι...
Μα το θέμα δεν είναι καν αυτό... Απλά έτυχε να είναι πιασιάρικο...
Είμαι παραπάνω από σίγουρος πως θα υπήρχε εξ ίσου έντονη αντιπαράθεση ακόμα και αν το θέμα αφορούσε σε art de la table...
Και εφόσον υπάρχει διάθεση αποκλεισμού, ένεκα οι χαρακτηρισμοί να 'ουμ', δεν αντιλαμβάνομαι και το νόημα συνέχισης ανταλλαγής στανικών συγκεκαλυμένων προς τεταγμένη συνεύρεση προτροπών.
Χύσαμε, χύσαμε... (κατά το δώσαμε, δώσαμε)..!

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

@ underherfeet.
Δε ζώ τη ζωή κατά κανόνα στ' άκρα της. Βγαίνω στα άκρα της κατ εξαίρεση αν υποχρεωθώ και για λόγους εξισοροπιστικούς. Έτσι δε ζω στο μαυρόασπρο και στο κοντράστ του. Ο Ντριμ προσπάθησε να μιλήσει για ένα μουνί,έναν πούτσο και ένα στραπόν, άλως για έναν άντρα, μια γυναίκα και ένα στραπόν, μια εικόνα δηλαδή που μπορεί αν μας περιλάβει όλους και να διερευνήσουμε τί συμβαίνει και τί όχι. Μετά ο Ανακρεών πρόσθεσε και τους κώλους, μια πρόσθεση για την οποία δεν αντιρώ αλλά θα πρέπει να είναι έτοιμος να ακούσει τα περί κώλου, χωρίς να αρχίζει πάλι να φωνάζει ότι όποιος στραπονίζεται δεν είναι πούστης και να πρέπει να γράψουμε άλλα εκατό πόστ να τον καθησυχάσουμε ότι όποιος στραπονίζεται δεν είναι πούστης.

Και μετά... μπήκε από την πόρτα του δωματίου, ο Χϊλτερ, ο Τσε Γκεβάρα, ο Ναπολέων, ο Πινοσέτ, ο πρόεδρος της Κορέας, το εμπράγματο δίκαιο, άνοιξε και ένα παραδίπλα νήμα για τις Αφέντρες αυτό ήταν το ένα άκρο και μετά εμφανίστηκε το Ιερό Ζευγάρι, που επιβάλει το τί εκείνο ζει σε όλο τον κόσμο, μόνο και μόνο επειδή έτσι νομίζει και εμείς πρέπει να επικυρώσουμε και η γλώσσα, ως ξεπεσμένο πέος και στραπόν βουτηγμένη ενίοτε στα κακάκια. Μια παρέλαση προσώπων και επιχειρημάτων που τίποτε δεν έχουν να κάνουν με την ε ρ ω τ ι κ ή κυριαρχία και με το απλό σχήμα, ένας άντρας, μια γυναίκα και ένα στραπόν ανάμεσά τους.

Η γλώσσα λοιπόν, ως ένα ξεπεσμένο πέος σε μέγεθος, σκληρότητα, μέσο απόλαυσης δεν είναι χωροκατακτητική και δεν είναι και επεκτατική, όταν γλύφει ένα αιδοίο. Σιγά τη διείσδυση, μου έρχεται να αναφωνήσω, αλλά συγκρατιέμαι, γιατί σε τελείως φυσικό επίπεδο υπάρχει πράγματι μια μικρούλα, χαριτωμένη διείσδυση, απαράμιλλη του πέους... Όσο λοιπόν, πάμε να μιλήσουμε στα άκρα, όλα παραμορφώνονται ακριβώς γιατί τεντώνονται ντε και καλά.

Ο cad, έχει εν μέρει δίκιο, όταν λέει ότι δεν μιλάμε τώρα πια για τον στραπονισμό σε μια σχέση M/s. Διαφωνώ ως προς το γιατί δεν μιλάμε γι αυτό και ως προς το γιατί εξετράπη η κουβέντα σε χαρακτηρισμούς, (όχι από εσένα) που συνεχίζονται απτόητα. Άντε να δούμε.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Κάτι που ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω, εξ ου και δεν έμπαινα καν στον κόπο να ζητήσω κάποια εξήγηση,
ήταν ο ελληνικός bdsmικός αστικός μύθος της γυναικείας κυριαρχίας δια του στραπονίσματος.

Μια παραφιλολογία που υφέρπει σκόρπια στα εγχώρια επικοινωνιακά φόρα bdsm θεματολογίας
και έχει πλασάρει σε ήχο πλάγιο ότι η Κυρία – ντε και καλά – για να κυριαρχήσει πάνω στο αγόρι,
πρέπει να το στραπονάρει.
Δεν ξέρω εάν οι όσοι θιασώτες αυτής της άποψης έχουν συναντήσει αλλού,
σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη κάποια συστηματική εφαρμογή της συγκεκριμένης πρακτικής
και θεώρησαν σκόπιμο να τη μεταλαμπαδεύσουν στο εγχώριο bdsmικό γίγνεσθαι,
πάντως στη δική μου αντίληψη δεν έχει υποπέσει κάτι ανάλογο.

Μην ανησυχείτε, δεν μπέρδεψα τίποτα νήματα και γράφω εδώ εκ παραδρομής
αντί του ομογάλακτου «Θέλει να ΤΗΝ γαμήσω, κ.λ.π.»,
απλά είπα μιας και δεν τα βρίσκουμε εύκολα εστιάζοντας σε Αυτόν, αυτή και τη σχέση Τ/τους
να το ψάξω λίγο αναφορικά με το όπλο του εγκλήματος, το στραπ-ον και ό, τι αυτό συν- επιφέρει.

Το στραπ-ον που (παρακαλώ διορθώστε με αν τα ξέρετε καλύτερα)
κατασκευάστηκε απ΄αρχής με σκοπό να αναπληρώνει το μόριο ΕΚΕΙ που ΔΕΝ υπάρχει.
Ένα πηγαίο ερώτημα που ξεπηδά αυτομάτως όταν διαβάζουμε την παραπάνω πρόταση
είναι όταν μια γυναίκα Κυρίαρχος στραπονάρει γυναίκα υποτακτική, τι συμβαίνει;

α) Την γαμεί
β) Κυριαχεί επ΄αυτής
γ) Αμφότερα τα ως άνω ταυτοχρόνως.

Δεν είμαι γυναίκα, ούτε Κυρίαρχη γυναίκα, ούτε υποτακτική,
αλλά ας σκεφτείτε ο καθένας που τυχαίνει και διαβάζετε τούτες τις γραμμές,
ποια είναι η πιθανότερη απάντηση.
Εμένα πάντως μου φαίνεται πιθανότερη η πρώτη, δηλαδή ότι τη γαμεί.
Απλώς τη γαμεί βρε παιδί μου, ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή η άλλη, η από κάτου, απλώς γαμιέται.
Μη σας πω ότι αν το θέσουμε και στη βάση του ποια από τις δυο απολαμβάνει περισσότερο,
θα ψήφιζα δαγκωτό την από κάτου.
Δηλαδή, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, άπασα η πορνογραφική βιομηχανία
που έχει επενδύσει ουκ ευκαταφρόνητα κεφάλαια, σε ντίλντος, στραπ-ον και δονητές κάθε μεγέθους και απόχρωσης,
αυτό θέλει να αναπαραστήσει και τέτοιο μήνυμα θέλει να αποστείλει
στη γενετήσια πρόσληψη του θεατή, αρσενικού ή θηλυκού
και όχι να διεγείρει τίποτα υπολανθάνοντα άγρια ένστικτα ανταλλαγής ελέγχου και τα συναφή.
Σας ορκίζομαι στη ζωή της Jenna Jameson.

Ωραία. Ας πούμε ότι ξεκαθαρίσαμε το ζήτημα του τι εστί στραπ- ον.
Ας υποθέσουμε κιόλας πως εάν κάποιος ή κάποια επιθυμεί να εκφράσει αντιρρήσεις
πάνω στο ζήτημα της θηλυκής κυριαρχίας επί αρσενικού δια του στραπονίσματος, δεν θα διστάσει να τις καταθέσει.
Γιατί κάθομαι και τα σκαλίζω όλα αυτά;
Επειδή πιστεύω πως το στραπόνισμα του συγκεκριμένου νήματος (όπως και κάθε άλλου πιθανού γύρω από παρόμοιο θέμα)
κουβαλάει στην καμπούρα το ως έννοια, σημαίνον και πρακτική
ένα βαρύ φορτίο κυριαρχικής δυναμικής που είναι δανεικό από έναν (κατ’ εμέ) αστικό μύθο
που - και καλά- επιβάλλει στην Κυρίαρχη να στραπονάρει για να κυριαρχεί,
ενώ ο πλαστός φαλός χρησιμεύει κατά βάση για να γαμεί κανείς
και δεν χρειάζεται να τον φορτώνουμε με την μεγαλεπήβολη φιλοδοξία της Κυριαρχίας,
πέρα απο ορισμενες λειτουργίες τις οποίες εξυπηρετεί
όπως η σαδιστική επιβολή, η δοκιμασία ή η τιμωρία.
Καλό είναι όμως να τα ξεχωρίζουμε και σαν έννοιες και σαν εφαρμογές.
Άλλο Κυριαρχία, άλλο σαδισμός, άλλο δοκιμασία και άλλο τιμωρία.
Το ότι συγγενεύουν ή διαπλέκονται δεν σημαίνει πως ταυτίζονται,
ούτε πως στη θέση του ενός μπορούμε να αντικαταστήσουμε με κάποιο από τα άλλα.

Αν μπορέσουμε να κατανοήσουμε με σαφήνεια τη διαφορά των παραπάνω εννοιών και πρακτικών,
πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να αποφορτίσουμε την πράξη του στραπονίζειν από κάθε περιττό φορτίο
οπότε και να το δούμε ξεκάθαρα και αποκομμένα ως αυτό που είναι στις δεδομένες συνθήκες
μεταξύ του συγκεκριμένου ζεύγους συντελεστών χωρίς να πελαγοδρομούμε
και να του φορτώνουμε ο καθένας τις προσωπικές μας προβολές.

Αυτό προσπαθώ να πω από την ώρα που αναμείχθηκα στο νήμα και πιστεύω πως από εκεί και μετά
ο καθένας είναι ελεύθερος να δει μέσα στην συγκεκριμένη πράξη εκείνο που θεωρεί ότι αυτή δηλώνει.
Όχι όμως εκείνο που –ντε και καλά – θεωρείται γενικώς και αορίστως πως το στραπόνισμα σηματοδοτεί.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

@Master DO, θα δανειστώ τα άνωθεν γραπτά σου για να πω ότι: κυρίαρχη γυναίκα που στραπονάρει εναν υποτακτικό άντρα για να τον κυριαρχίσει, (και καλά) εχει παραδεχθεί την αντρική κυριαρχία περισσότερο και από μια υποτακτική γυναίκα.

Sorry, για το εκτος θέματος, ας συνεχί(υ)σουμε τώρα επι του θέματος ακάθεκτοι/ες!

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Εχουν γίνει 800 σχόλια και ακόμα δεν καταλήγει κάπου η συζήτηση!
Αυτό μας συμβαίνει συχνά και στη ζωή: Εχουμε ένα θέμα, το σκεφτόμαστε, το σκεφτόμαστε και δεν βγάζουμε άκρη!
Σ αυτές τις περιπώσεις η γνώμη μου είναι να σταματάνε τα λόγια και να αρχίζει η δράση!
Μήπως λοιπόν πρέπει η φίλη μας νηματοθέτρια να του κάνει το χατήρι και να δει στην πράξη τι θα συμβεί;
Πως θα λειτουργήσει ο Κυρίαρχος κατά τη φάση (Φωνούλες, κραυγούλες ή θα εξακολουθήσει να δίνει διαταγές 
Τι συναισθήματα θα νοιώσει αυτή;
Και το κυριότερο:
Θ αλλάξουν τα συναισθηματα της απέναντι του;

Να μην ξεχνάμε ότι η κυριαρχία και η υποταγή πρωτίστως ΒΙΩΝΟΝΤΑΙ. Το μυαλό έρχεται εκ των υστέρων και αναγνωρίζει τα αισθήματα!

 

Με τούτα και με τα αλλά θυμήθηκα μια ατάκα του η οποία ταιριάζει γάντι.
Με την λεπτή ειρωνεία που τον διέκρινε νομίζω ότι απαντά σε πολλούς
Όπως ο αφέντης του θεματος μας ο οποίος ότι κι αν κάνει ,ότι κι αν θέλει δεν τον χαρακτηρίζει ως "λιγότερο αφέντη"

Δεν μπορειτε να πείτε , μας ηξερε καλά  

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

ελφ, όσον με αφορά , η διαφωνία μου εστιάζεται στην άποψη που ισχυρίζεται οτι η σεξουαλική πράξη ως τέτοια είναι κυριαρχική
εσυ λες, ο διεισδύων ειναι επεκτατικος , χωροκατακτητικός,βίαιος, άρα κυριαρχικός ε ξ ο ρ ι σ μ ο ύ (ο Ντρήμ έβαλε και την παράμετρο της παραμέρισης των μυικών ιστών )

εγώ αναρωτήθηκα τίνος ειναι αυτός ο ορισμός, και απάντηση δεν πήρα.
αμφισβητώ αυτόν τον ορισμό λοιπόν, διότι είναι ατελής, αν δεν συνοδεύεται πρωτίστως απο την θέληση η την επιβολή άσκησης εξουσίας όπως ορθότατα επεσήμανε ο Αριοχ

η σεξουαλική πράξη ( της διείσδυσης αλλά όχι μόνο ) , οσα χαρακτηριστικά και ιδιότητες και αν έχει δεν μπορει να χ α ρ α κ τ η ρ ι σ θ ε ι κυριαρχική ως τέτοια παρά μόνο όταν έρχεται να επιβεβαιώσει η να συμβολίσει την εξουσία του ενός μέλους της σχέσης στο άλλο.

η κυριαρχία είναι μια φαντασιακή σημασία που ... τετριμμένα, η εκ λεξικού   ,έχει συνδεθει με την επιβολή της θέλησης του κυριάρχου παρά την θέληση του κυριαρχούμενου και την ασκηση εξουσίας επ' αυτού.
προφανώς και επιτυγχάνεται και μέσω της βίαιης επέκτασης του επίδοξου κυριαρχου και κατάληψης του χώρου του κυριαρχούμενουείτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά , ωστε να περιορισθεί η και να εκμηδενιστει ο χώρος του κυριαρχομένου και να επικρατήσει η θέληση του κυριαρχούντος
συμβαίνει κάτι τέτοιο στην σεξουαλική διείσδυση;.

η σεξουαλική πράξη δεν σκοπεί στην κυριαρχία δηλαδή στην ασκηση εξουσίας, σκοπεί στην αναπαραγωγή .
οι ανθρωποι επιπροσθέτως των οποίων ο εγκέφαλος έχει μεγαλύτερες νοητικές δυνατότητες των υπολοίπων θηλαστικών,όταν συνειδητοποίησαν την απόλαυση που προσφέρει, το κάνουν και για να περνάνε καλά
μερικοί απ' αυτούς, στο φαντασιακό τους ,θεώρησαν ,και συνομολόγησαν, ότι το γαμήσι είναι μια μορφή άσκησης ( και αποδοχής) εξουσίας. ο.κ , δεν έχω πρόβλημα με αυτό , είμαι και γω εξ άλλου ένας απο αυτούς (αρκεί να θυμόμαστε πάντα οτι μιλάμε για μια δοτή "εξουσία" ,οριοθετημένη, που παραχωρείται έναντι ανταλλαγμάτων)

από αυτο το σημείο όμως μέχρι του σημείου της επένδυσης αυτού του φαντασιακού με "ορθολογικά" επιχειρήματα και ορισμους περι κυριαρχικότητας της διείσδυσης υπάρχει ενα κενό
ενα πολύ μεγάλο κενό.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Εντός θέματος θα το έλεγα.
Αν γδύσουμε τα εκατέρωθεν επιχειρήματα από διάφορες προσωπικές διαφωνίες,
προβολές προσωπικών μας γούστων, επιθυμιών, φαντασιωώσεων, δοξασιών, κ.ά.
το μεδούλι του προβληματισμού είναι το
κατά πόσον το στραπόνισμα είναι κυριαρχική δράση (ευρύτερος όρος του "πράξη") ή κάτι άλλο.

Την άποψή μου την κατέθεσα.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Nα ρωτήσω διευκρινιστικά, πριν απαντήσω για να δω ότι κατάλαβα σωστά το σκεπτικό σου...

Η θανάτωση κάποιου είναι η πλήρης και αμετάκλητη κατίσχυση ενός έναντι άλλου ανεξαρτήτως της θέλησης του αν δηλαδή ήθελε να κατισχύσει ή όχι? Η θανάτωση είναι μια κυριαρχική πράξη κ α ι ανεξαρτήτως θέλησης του πράττοντος? ως ατύχημα, ή αν ο πράττων πεί, όχι μωρέ δεν το θανάτωσα απλά κοιμήθηκε αιώνια και γλυκά και είναι με τους αγγέλους και εγώ τον βοήθησα γιατί τον αγαπούσα, τότε η θανάτωση είναι μια τρυφερή πράξη?

Και μια διευκρίνηση από πλευράς μου, ο διεισδύων δρα κυριαρχικά εκείνη τη στιγμή, αυτό δεν τον καθιστά κυρίαρχο, δηλαδή η ιδιότητα μιας πράξης δεν ορίζει την ιδιότητα του ανθρώπου. Αν κάποιος βρίζει χυδαία, γιατί κάποιος τους τράκαρε το αμάξι, δεν καθίσταται χυδαίος ως άνθρωπος, δρα όμως εκείνη τη στιγμή χυδαία. Το αν είναι χυδαίος ή όχι ως άνθρωπος κρίνεται με πιο πολύπλοκους τρόπους. Όταν όμως υπάρχει διακύβευμα, τότε αυτός που πράττει πρέπει να καταλαβαίνει τί πράττει και μετά ας το πράξει και να μην λέει ότι αφού δεν ήθελα να κατισχύσω, δεν θανατώσα, απλά, τον έστειλα ένα ταξιδάκι στους ουρανούς. Τι μου τσαμπουνάτε περί κατίσχυσης? Αφού δεν ήθελα να επιβάλω τη θέλησή μου...

Για μένα οι πράξεις έχουν χαρακτηριστικά ανεξαρτήτως από τον πράττοντα. Ένα χαστούκι είναι μια βίαιη πράξη, ανεξαρτήτως της ενδιάθετης βούλησης του πράτοντος.

Αλλά, κατανοώ, ότι οι ιδιότητες που απέδωσα στην κυριαρχική πράξη(βίαιη, επεκτατική και χωροκατακτητική) δεν σου κάνουν. Κανένα πρόβλημα. (Εδώ δέχτηκα τον ορισμό της νομενκαλτούρας ότι είναι ο παλιός για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε)Θέλεις να μου προτείνεις εσύ, τα χαρακτηριστικά μιας κυριαρχικής πράξης?

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

@MasterDo

Δεν είχα αντιληφθεί ότι είχατε εγκιβωτίσει τα επιχειρήματα σε δύο ευφυολογήματα και άρα δεν είστε σε σύγχυση. Πατσίσαμε γιατί την πάθατε και σεις με το δικό μου ευφυολόγημα.

Επανέρχομαι α-λάγανος και παραβατικά κρεατοφάγος, από τη χώρα που δε φυτρώνει ταραμάς, παρά το κωλοβρόχι.

Θα απαντήσω σε σας, αλλά και γενικά, σε αυτούς που διαφωνούν με τη θέση της elfcat, χωρίς να παραγνωρίζω τις διαφορετικές αφετηρίες που έχει ο καθένας σας. Παίζω επί μέρες σιμουλτουνέ τάβλι με πολλούς και πολλές (οι περισσότεροι μου απαντούν στην τύχη, ότι φέρει το ζάρι, γι αυτό το λέω τάβλι) και είμαι αναγκασμένος να ανιχνεύσω τον πυρήνα που σας ενώνει για την οικονομία του λόγου.

Ας αρχίσουμε με τα πρόσημα. Δεν έχουν οι λέξεις τα πρόσημα, εκτός από τις λέξεις πρόσημα.

Οι άνθρωποι που τις χρησιμοποιούν τις λέξεις τις εντάσσουν σε ένα πλαίσιο που εξυπηρετεί τα πρόσημα που θέλουν να δώσουν ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΠΡΟΣΗΜΑ.

Φερ΄ειπείν η λέξη "σόλα" δεν είναι στα ελληνικά αρνητική ή θετική, αλλά τα πράγματα αλλάζουν όταν κάποιος την χρησιμοποιεί σε σχέση με μπριζόλες, έτσι δεν είναι;

Οποιος χρησιμοποιεί την λέξη "σόλα" για την μπριζόλα κουβαλάει τον "κόσμο" του όταν την χρησιμοποιεί, με την ελπίδα ότι μοιράζονται οι ακροατές του αυτόν τον "κόσμο" και θα υπάρξει επικοινωνία ενός νοήματος.

Εν προκειμένω, η elfcat, αν κατάλαβα καλά, σας λέει ότι δεν θα την αναγκάσετε αυτήν (ή εμένα, εδώ που τα λέμε...) να συμμεριστεί και να γίνει φορέας ενός "κόσμου" στον οποίο το στραπονάρισμα είναι καλό ή κακό, θετικό ή αρνητικό, παραβατικό ή αποθεωτικό.

Αυτό με το τάχα αρνητικό πρόσημο που δίνω εγώ στο στραπονάρισμα του Κυρίαρχου από την υποτακτική του από ποιό ακριβώς γραφόμενο δικό μου προκύπτει και με βάλατε απέναντι στον Anacreon που δίνει θετικό;

Κατ΄αρχήν το στραπόν μου φαίνεται ένα εξαιρετικό εργαλείο για όσες θέλουν να στραπονίζουν και όσους θέλουν να στραπονίζονται. Πρεσβεύω δε πως δεν πρέπει να λείπει από την εργαλειοθήκη π.χ. καμμιάς Κυριαρχικής γυναίκας για μιάν ώρα (κυριαρχικής) ανάγκης, αν αυτός ο τρόπος την εκφράζει. Αν δεν την εκφράζει, ας μη χαλιέται, μπορεί και χωρίς αυτό.

(άλλο και τούτο: από που ειπώθηκε ότι μόνο γαμιώντας, με στραπόν ή πούτσο, κυριαρχείς; πού τα βρίσκετε ρε παιδιά όλα αυτά και μου τα βάζετε στα δάχτυλα σαν να τα 'χω πληκτρολογήσει και μετά μου απαντάτε θριαμβευτικά 

Εγώ είπα ότι το στραπόνισμα του Μάστερ από την υποτακτική του κλονίζει την Κυριαρχία του Μάστερ.

Αλλά από πού κι ως πού θα θεωρούσα αρνητικό το να αποδυναμώνει ένας Μάστερ την Κυριαρχία του στραπονιζόμενος από την υποτακτική του;

Μοιάζω να είμαι κανάς φεγγαροκρουσμένος (παρ)αναγνώστης του Νίτσε, λάτρης της Θέλησης, της Δύναμης και της Ισχύος;

Μοιάζω να θεωρώ την Κυριαρχία κάτι "σωστό", "καλό", "θετικό";

Μοιάζω να πιστεύω ότι η Κυριαρχία 24/7 είναι κάτι σημαντικό, πόσο μάλλον θετικό;

Με είδατε να ενώνω τη φωνή μου στους αλαλαγμούς που ακούστηκαν "αχ, μας είπες τον Κυρίαρχο λιγότερο Κυρίαρχο", εν είδη κοτών του Αρκά στο "Κορίτσια μας βιάζουνε";

Φταίω εγώ αν ο άλλος είδε στον ύπνο του το Φυλακούρη νύφη και νομίζει ότι εγώ θεωρώ κάτι "θετικό" την Κυριαρχία ή το να τον χώνεις, και κάτι "αρνητικό" την υποτακτικότητα ή το να τον παίρνεις;

Από πού κι ως πού φαντασιωθήκατε διάφοροι ότι θεωρώ τον Κυρίαρχο στην κορυφή της διαστροφικής αλυσίδας να εμπεριέχει τον περβ, τον λιμπερτίνο, τον τοπ, τον μπότομ, τον υποτακτικό κλπ. και όχι ως έναν ισότιμο πόλο;

Και λέτε και το εξής:

Δεν ξέρω τί υποθέτετε εσείς, γιατί δεν ξέρω τί διαβάσατε.

Εγώ όμως διαβάζοντας τον Anacreon στο post #517 να γράφει:

και κατάλαβα ότι δεν μπορώ να μιλήσω μαζί του.

Ποιός κανόνας είναι αυτός που λέει; Ο στατιστικός, ότι συνήθως οι άντρες γαμούν τις γυναίκες και όχι το ανάποδο; Και ποιός τον εμπόδισε ιδίως με το ημερολόγιο στο 2012 να τον σπάσει;

Μου λέτε ότι δεν θρησκεύεται;

Μα έχει αποδεχτεί/υιοθετήσει/εφεύρει έναν κανόνα απ΄το πουθενά (μην τρως κρέας επί 40 μέρες πριν την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που ακολουθεί την ανοιξιάτικη ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο) καβλώνει να τον παραβιάζει (τρώει γύρο δίπιτο) και ουρλιάζει ότι οι "αλλόθρησκοι" προσπαθούν να τον σταματήσουν (του λένε δεν γίνεται να τρως γύρο δίπιτο και να είσαι και χορτοφάγος, τουλάχιστον την ώρα που τον τρως!)

Εαν δεν είναι αυτό "θρησκεύεσαι" τότε ποιό είναι; Ελπίζω να μην σας διαφεύγει ότι θρησκεύεται ΟΧΙ αυτός που πιστεύει και πάει στην εκκλησία, όπως δεν πάει η tender, αλλά αυτός που δέχεται και αναγνωρίζει τέτοιους κανόνες (επινόησης δικής του ή αλλουνών) και είτε τους πολεμάει είτε τους υπακούει.

Κι αν θέλει να δηλώνει χορτοφάγος την ώρα που τρώει το γύρο το δίπιτο, ας δηλώνει. Εμάς, τί μας χρειάζετε, για να συμφωνήσουμε;

Πώς μας βάζετε, ΜasterDO, στο ίδιο επίπεδο; Πώς με παρουσιάζεται ως άλλη όψη του ιδίου νομίσματος; Δεν είναι καθόλου ζήτημα του αν εγώ είμαι σωστός και εκείνος λάθος. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΖΗΤΗΜΑ (ΣΩΣΤΟΥ/ΛΑΘΟΥΣ, ΘΕΤΙΚΟΥ/ΑΡΝΗΤΙΚΟΥ κλπ.) ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ.

Αλλά πώς μπορεί ένας νευρωτικός (όπως φαίνομαι από τα γραπτά μου εγώ) να μιλήσει με έναν ψυχωσικό (όπως φαίνεται από τα γραπτά του εκείνος);

Τί έχουν να πουν;

Θα επανέλθω στα επιχειρήματά σας,

Dream

ΥΓ. @MasterJp, δέχομαι την επίπληξη ότι ο Κυρίαρχος δεν εξηγεί, παρακαλώ να μου αναγνωριστεί το ελαφρυντικό ότι τόσες μέρες προσπαθώ να εξηγήσω γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω 

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις:

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Oχι (απαραίτητα)
π.χ:
- ενας οδηγός που πατάει μια γριά στο δρόμο ουτε να κατισχύσει θέλει , ούτε να θανατώσει τη γριά.
- ενας φάντάρος , μέλος εκτελεστικού αποσπσματος που εκτελεί τον καταδικασθέντα κάνει τη δουλειά του πιθανόν παρά τη θέληση του.Η κοινωνία , το σύστημα εξουσιας κατισχύει οριστικά και αμετάκλητα μέσω του φαντάρου, όχι ο ίδιος.

οχι (και πάλι)

κάθε πράξη μπορεί να είναι κυριαρχική ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιδιώκει ο πράττων δηλαδή,την επιβολή της θέλησης του.
ακόμα και ενα βλέμμα που ρίχνεις σε κάποιον μπορει να εναι κυριαρχική πράξη.,