Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Μας οδηγεί σε άτοπο, που μαθηματικά αποδεικνύει ότι το λάθος είναι στην εικασία.

 

Ναι αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κυριαρχική εικόνα είναι προιόν και άλλων παραμέτρων.

 

Αν οι άλλοι παράμετροι που την κάνουν κυριαρχική δεν ελέγχονται από τον πομπό, δεν είναι εικόνα του.

 

Κράτηση δίχως κρατούμενο, δεν είναι κράτηση. Η κράτηση είναι πράξη κυριαρχική όταν έχει κρατούμενο. Κυριαρχική πράξη δίχως κυριαρχούμενο αντικείμενο, δεν είναι πράξη αληθής.

 

Θέλει να έρθει σε οργασμό με ένα διαφορετικό τρόπο ο κυρίαρχος.Αν το
κάθε υποτακτικό άτομο έχει συνδέσει την κυριαρχία με ένα ''γομάρι'' που
ζέχνει τεστοστερόνη ή με μια ψηλή γυναίκα με μπότες είναι δικό του θέμα.
Η άποψη μου είναι ότι ο καθένας ζει στο συννεφάκι του και με αυτό πορεύεται

 

Και τι ανάγκη έχει ο θεός τα μαθηματικά, τη λογική και τις εικασίες;

 

Θα αφηγηθώ μία ιστορία που είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια σε ένα βιβλίο με θεματολογία καταγραφές και ιστορίες της Μεσαιωνικής Ιαπωνίας, και που όλη η παραπάνω συζήτηση μου την επανέφερε στο μυαλό. Την αποδίδω με δικά μου λόγια όπως τη θυμάμαι καθώς το βιβλίο αυτό δυστυχώς το έχω χάσει:


"Στην τότε ταραγμένη και σπαρασσόμενη από συνεχείς εμφυλίους και τοπικές μικροσυρράξεις χαοτική Ιαπωνία, πριν την ένωσή της για πρώτη φορά υπό τη σκέπη του πρώτου Σογκούν, ζούσε ένας νεαρός μισθοφόρος φημισμένος για τις ικανότητές του να κατορθώνει να υπερνικά όλες τις δυσκολίες και να κυριαρχεί σε οποιαδήποτε αποστολή. Το όνομά του απέπνεε ένα αίσθημα υπεροχής, σεβασμού και δέους, καίτοι νεαρός και γενικά κρυψίνους, απόμακρος και αινιγματικός σαν μορφή ο ίδιος.
Κάποτε αποφάσισε να αναλάβει να φέρει σε πέρας μία ακόμα αποστολή η οποία θεωρούνταν αδύνατη και την οποία είχαν δοκιμάσει να τη φέρουν σε πέρας πολλοί άλλοι πριν από αυτόν, όλοι με αποτυχία, οι περισσότεροι καταλήγοντας νεκροί στην προσπάθεια.
Η αποστολή ήταν να κλέψει ένα αντικείμενο αξίας σημαντικό για έναν άρχοντα από το κάστρο ενός άλλου φημισμένου και φοβερού άρχοντα, και να δολοφονήσει τον άρχοντα εκείνο.

Μεταμφιεσμένος σε χωρικό από εκείνους που μπαινόβγαιναν εκείνη την εποχή καθημερινά στα κάστρα των αρχόντων κατασκόπευε για πολύ καιρό από έξω και από μέσα το κάστρο-στόχο του άρχοντα-στόχου ψάχνοντας να βρει αδύναμα σημεία και ευκαιρίες που θα τον βοηθούσαν να σκεφτεί ένα σχέδιο να φέρει σε πέρας την αποστολή του.
Κατάλαβε γρήγορα ότι με τις συμβατικές μεθόδους της εποχής για τέτοιες δουλειές που έκανε, ο συγκεκριμένος στόχος ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κυριαρχηθεί και να επιβληθεί η θέλησή του.
Κάποια στιγμή όμως από τα κουτσομπολιά έμαθε μεταξύ άλλων ότι ο άρχοντας-στόχος είχε μία αδυναμία στα αγόρια και στους νεαρούς άντρες.

Του πήρε κάμποσο καιρό να προσεγγίσει ως ένα τέτοιο δυνητικό αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης τον άρχοντα-στόχο και του πήρε κι άλλον καιρό να τον προσέξει ο άρχοντας εκείνος και να βάλει να τον φέρουν σε αυτόν.
Υπέμενε στωικά αλλά συμμετείχε και με ζήλο ως ερωτικό αντικείμενο εκμετάλλευσης του άρχοντα-στόχου, ώστε να τον ξεγελάσει και να του κερδίσει την εμπιστοσύνη και την προτίμηση.
Τελικά μετά από καιρό κατέληξε να κοιμάται πολλά βράδια στο δωμάτιο που κοιμόταν ο άρχοντας και να μαθαίνει από εκείνον διάφορα πράγματα που μεταξύ τους ανταλλάσσουν τα ζευγάρια κάθε είδους όταν αισθανθούν εμπιστοσύνη τα δύο μέλη.
Έμαθε έτσι ότι το αντικείμενο-στόχος βρισκόταν σε συγκεκριμένο σημείο στο δωμάτιο που κοιμόταν ο άρχοντας-στόχος.

Κάποιο από τα επόμενα βράδια λοιπόν, που έκρινε ότι ήταν το κατάλληλο, επέδειξε ιδιαίτερη προθυμία και ζήλο να γίνει το νυχτερινό αντικείμενο πόθου του άρχοντα, μέχρι που εκείνος όταν χόρτασε να πηδάει τον νεαρό μισθοφόρο που υποδυόταν τον τρυφερό νεαρό άντρα, έπεσε σε έναν βαθύ και ικανοποιημένο ύπνο.
Τότε ο νεαρός μισθοφόρος έκοψε τις καρωτίδες του άρχοντα-στόχου στον ύπνο του θανατώνοντας τον, σιωπηρά με τις βελόνες συγκράτησης μαλλιών που φορούσαν συχνά οι γυναίκες εκείνη την εποχή και είχε φροντίσει κι εκείνος να δεχτεί να τις φορά σαν κομμάτι της συνολικής εμφάνισης που πολλές φορές ευχαριστούσε τον επιβήτορά του άρχοντα,
έκλεψε το αντικείμενο-στόχο που πλέον γνώριζε πού βρισκόταν,
και με την κάλυψη της νύχτας διέφυγε αθόρυβα από το κάστρο ως απόλυτος θριαμβευτής και με τη θέλησή του να έχει τσακίσει τελικά τα πάντα στο διάβα της επιβαλλόμενη απόλυτα."


Εκείνη την εποχή που είχα διαβάσει την παραπάνω ιστορία στην αρχή αρνήθηκα να τη δεχτώ σαν αληθινή,
και αμέσως μετά ένοιωσα αηδία, επηρεασμένος όπως ήμουν από τη στερεοτυπική αντίληψη της κοινωνίας μας περί ανδρισμού, επιβολής και κυριαρχίας.
Αλλά συνάμα είχα τρομάξει και είχα εντυπωσιαστεί πολύ βαθιά.

Όταν καταλάγιασε το αναστατωμένο μυαλό μου, ήρθαν πολλές σκέψεις. Από αυτές, εκείνες που έχουν κάποια σχέση με το θέμα που πραγματεύεται το παρόν νήμα ήταν μέσες-άκρες οι εξής:

- Τελικά εκείνος που χώνει το πουλί του δεν είναι απαραίτητα κι εκείνος που κάνει κουμάντο και η βούλησή του ελέγχει και καθοδηγεί την κατάσταση ή καθορίζει τη μορφή και την έκβασή της. Εκείνος που κυριαρχεί δηλαδή.
Και ούτε κι εκείνος που κάθεται να τον γαμήσουν είναι απαραίτητα και έρμαιο υποταγής στα χέρια εκείνου που του το χώνει.

- Η φανερή προβολή κυριαρχικής ιδιοσυγκρασίας δεν σημαίνει απαραίτητα και αληθινή Κυριαρχία. Το ποιανού τελικά θα περνάει το "έτσι γουστάρω", είτε με το καλό είτε με το στανιό,
είναι πολύ πιο περίπλοκη υπόθεση και απαιτεί κατ΄ αρχήν χαλύβδινη θέληση και σιγουριά μέσα του, και ακλόνητη αυτοπεποίθηση και αυτοπειθαρχία στους στόχους και στις επιθυμίες του,
είτε επιλέξει αυτός που τα έχει να τα αφήνει να φαίνονται δημόσια είτε επιλέξει να τα αποκρύψει και να τα αφήσει να εκφραστούν όποτε και όπως ο ίδιος το αποφασίσει.
Συμβαίνει συχνά στη ζωή ο επιβλητικός άνδρας που τυφλώνει τους υπολοίπους με το δέος που προκαλεί να μην είναι η αληθινή Ισχύς της ομήγυρης, αλλά να είναι κι αυτός απλώς ένα ακόμα παθητικό πιονάκι στα ακροδάχτυλα μίας πολύ ισχυρότερης και επιβλητικότερης Θέλησης.
Η Επιβολή και η Κυριαρχία κρίνονται τελικά από την επίτευξη των ατομικών στόχων και του ελέγχου της διαδικασίας,
έστω και αν η θέληση κληθεί για να επιβληθεί να έρθει σε σύγκρουση με το οτιδήποτε. Όλα μεν παίζουν τον ρόλο τους για πολλούς,
αλλά στο τέλος αυτό που μετράει πάνω απ΄ όλα είναι ποιανού το "θέλω" θα λυγίσει τελεσίδικα και απόλυτα μπροστά του τα υπόλοιπα σε στάση υποταγής.

- Είναι παρακινδυνευμένο και αναξιόπιστο να κρίνει κανείς κάποιον άλλο, σαν υπόσταση, με κριτήριο τη σεξουαλική συμπεριφορά του. Το πώς του αρέσει κάποιου να απολαμβάνει το σεξ, ή το τι κάνει πάνω στο σεξ, λίγα μόνο πράγματα μπορεί να αποκαλύψει για το αληθινό ποιόν του,
ενδεχομένως κιόλας να είναι και εντελώς παραπλανητικά για το ποιος πραγματικά είναι συνολικά.

- Όλα τελικά είναι πολύ σχετικά στη ζωή συμπεριλαμβανομένου και του τι δείχνει ή δηλώνει ο οποιοσδήποτε για τον εαυτό του ή τι πιστεύουν οι υπόλοιποι,
και καλά θα κάνω πρώτα να περιμένω και να παρατηρώ προσεκτικά, αν μπορώ να το κάνω συνήθειο ακόμα κι εκεί που τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να με εκπλήξει,
ώστε να μπορώ να κρίνω όσο γίνεται μόνος μου βασιζόμενος σε εμένα και όσα γνωρίζω εγώ ο ίδιος και όταν αισθανθώ εγώ έτοιμος να το κάνω.

Φυσικά ακραίο το παράδειγμα της ιστορίας, αλλά οι βασικές αρχές, οι ιδιοσυγκρασιακές πηγές που γεννούν τις πράξεις, είναι ανέκαθεν οι ίδιες σε όλες τις περιπτώσεις.

 

Αφού μετά από 95 σελίδες ίσως και να εξακριβώσαμε, ότι για κάποιους ο εν λόγω Αφέντης είναι αλήθεια Αφέντης ανεξαρτήτως απ' τις straponορέξεις και για άλλους όχι. Μάλλον μας διέφυγε άλλο ένα "καυτό" ερώτημα. Δηλαδή, αν έδινε εντολή στη σ του, να βάλει στον στράπο λιπαντικό, θα τον έκανε λιγότερο Αφέντη?
Κι αυτό το ερώτημα έρχεται να προστεθεί στην πληθώρα των διάφορων "Θέλει να...τον κάνει λιγότερο Αφέντη"? που έχουν "σκάσει" ανά τα χρόνια στο παρόν Forumε και μάλλον μονάχα στο παρόν ή σε forumε του είδους.
Όπου ... βάλτε ότι χωράει ο νους σας. Π.χ. θέλει να βγάλει το ιγκουάνα μου βόλτα, θέλει να μου μαγειρέψει γιαπράκια κουλουπού, κουλουπού.

Τέσπα, αυτή τη στροφή της "Αϋπνίας" της Ε. Bishop την είχα βάλει και σ' ένα άλλο νήμα, απίστευτη. Την αφιερώνω στον "κατηγορούμενο" Αφέντη, που μας έδωσε κάτι το evergreen για ν' ασχολούμαστε. Άσχετο με το νήμα? Ποιος ξεύρει?

Σε αυτόν τον κόσμο τον ανεστραμμένο,
όπου το αριστερά είναι πάντα δεξιά,
όπου οι σκιές είναι στην πραγματικότητα το σώμα,
όπου μένουμε όλη τη νύχτα άγρυπνοι,
όπου οι ουρανοί είναι ρηχοί όσο η θάλασσα,
είναι τώρα βαθιά, κι εσύ με αγαπάς.

** Ίσως και λίγο άκυρο χιούμορ μετά από σελίδες να χρειαζόταν.
Αλλά, πως ένα και μοναδικό νήμα θα μπορούσε να θεωρηθεί η επιτομή...Ποιου πράγματος? Η απάντηση είναι περιττή.
Καληνυχτούδια σε όλοι, μικρούς και μεγάλοι.  

 

Γιατί ο θεός καταφεύγει σε εικασίες και μαθηματικές αποδείξεις καθώς και σε ορισμούς, μόνο όταν δεν μπορεί τοις πραγμασι να υποστηρίξει την όποια αλήθεια του

 

 

 

Οι Κυρίαρχοι να προσέχουν το σβέρκο της σκλάβας κατά την παλινδρομική κίνηση.