Θυμός και session

Αν βαλεις την φιλη μου την Ειρηνη να πιει ΕΝΑ ποτο και να οδηδησει μαλλον δεν θα μπορεσει να ξεκινηση το αμαξι αν πιω εγω ΕΝΑ ποτο δεν εχω θεμα το εχω κανει πολλες φορες

Τι σχεση εχει η συναινεση και η ασφαλεια με τον θυμο ? φυσικα και σε καποιο σεσσιον πρεπει να υπαρχει και συναινεση και ασφαλεια

Αυτο ακριβως

 

@Hyde offtopicιάσαμε ελεεινά και τρισάθλια ( εύχομαι αυτός ο διάλογος μας να μεταφερθεί ). Δεν φταίει το εργαλείο, αν κάποιος το χειρίζεται με τρόπο που θα ήταν επιβλαβής.
Το εργαλείο από μόνο του δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Έτσι και το forum. Πληροφορίες και απόψεις υπάρχουν άπειρες γι' άπειρα θέματα.
Αν εγώ γράψω καλή ώρα, "κάϋλα" το session ενώ το αίμα απ' την κρανίλα ανεβοκατεβαίνει απ' τα νύχια των ποδιών στην τελευταία τρίχα της κεφαλής και τούμπαλιν.
Και κάποιος/α πει: για να το γράφει ο Σκοτάδιας, κάτι θα ήξερε καλύτερα. Βρε δεν το κάνω κι εγώ? Ας πρόσεχε ξανά, τι να πω.
Η πληροφορία δεν σημαίνει αυθεντία ούτε απαράβατη εντολή. Καλώς ή κακώς, κάτι/κάποιος/πες το όπως θες, μας έδωσε το κεφαλάκι όχι μόνο για να στερεώνουμε τα γυαλιά ηλίου ή για να φοράμε καπέλο. Αν δεν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε για τον ίσως πρωταρχικό του σκοπό ( του να σκεπτόμαστε/αναλύουμε/επιλέγουμε/αποφασίζουμε ), δεν φταίει κανείς άλλος πέρα από μας. Τεσπα, γιατί θυμός και session δεν είναι στις δικές μου χορδές, το έχω αναλύσει ήδη μέχρι εμέτου. Ως προς τα του forum, του βάρους του σαν πηγή πληροφόρησης ή και επιρροής...ίσως σε κάποιο άλλο νήμα. Δεν μου φαίνονται σχετικά με το παρόν. Πόσο μάλλον όταν δεν συνοδεύονται απ' την παραμικρή νύξη στο θέμα του νήματος.  

 

Εξαρτάται από ποιό πρίσμα βλέπει κανείς κάτι. Δε μπορώ και δε δέχομαι το θυμό στο παιχνίδι αυτό (ή τον τρόπο ζωής). Και καλώς ή κακώς δεν το διαπραγματεύομαι. Αποτελεί για μένα ένα είδος "κόκκινης γραμμής".

Θυμός και session (ή θυμός και ασφάλεια) δεν ξέρω πόσο αρμονικά και αναίμακτα μπορούν να συνυπάρξουν.

Όσο για τον παραλληλισμό μου με το ποτό, το "ένα" και το "εμένα δε με πειράζει, γιατί είμαι μαθημένος", τα θεωρώ λιγάκι σχετικά.

Όμως είπαμε... κρίνουμε και πράττουμε όπως εμείς νομίζουμε, αρκεί να μην θέτουμε σε κίνδυνο άλλους, πιθανώς μάλιστα μη υποψιασμένους ή (μη) γνώστες μίας επικείμενης κατάστασης.

 

Απαντηση ειναι καλε μου κλεφτρακο. Απαντηση σε αυτο που ρωτησα δεν ειναι! Ρωτησα ποια τα αποτελεσματα τετοιου σεσιον και μου απαντησες οτι εσυ γουσταρες! Δεν σε ρωτησα αυτο! Αλλα οκ θεμα του καθ ενος στο κατω κατω

 

Quiz. Ποιό είναι το σωστό;

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ να γίνει session με θυμό.
ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ να γίνεται session με θυμό.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ κάποιος να είναι ικανός να μην μεταφέρει τον θυμό του σε session.

Ξέρω ότι κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Αντιλαμβανόμαστε όμως ελπίζω ότι η απάντηση είναι τελείως προσωπική και τα πρέπει, οι γενικεύσεις, τα ποτέ και τα πάντα δεν έχουν ποτέ καθολική ισχύ. Η πιο συνειδητοποιημένη απάντηση θεωρώ ότι είναι "για μένα ισχύει αυτό, γιατί αυτά είναι τα χαρακτηριστικά μου".

Τιμωρίες με θυμό, πρέπει, καταστροφές, τραύματα, τύψεις. Πολλές γενικότητες, πολλές ενοχές, πολλή καταστροφολογία, πολλά κατάστροφο-λόγια.

Δεν νομίζω να ισχύει καθολικά αυτό. Αν κάποιος ξέρει να εντοπίσει, να ξεχωρίσει και να ελέγχει τον θυμό του, και safe και sane είναι, κάλλιστα μπορεί να είναι και consensual.

 

Σέβομαι απόλυτα τις απόψεις και θέσεις σας, δεσποινίς.

Παρακαλώ μήν θεωρήσετε την απάντησή μου τίποτε παραπάνω από "απάντηση στο δικηγόρο του διαβόλου", ρόλο τον οποίο οικοιοθελώς αναλάβατε!  

Επιτρέψτε μου παρακαλώ να σχολιάσω τις προτάσεις αυτές μία πρός μία:

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ να γίνει session με θυμό = Απόλυτα ασφαλές
ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ να γίνεται session με θυμό = Απόλυτα επικίνδυνο
ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ κάποιος να είναι ικανός να μην μεταφέρει τον θυμό του σε session = Υπάρχει κίνδυνος. Στον αντίποδα, αφού εξετάζουμε περιπτώσεις, υπάρχει περίπτωση ο ίδιος ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ να μήν μεταφέρει τον θυμό του σε session, ενώ ο ίδιος θεωρεί εαυτόν ικανό. Σίγουρα δεν τό ακούτε πρώτη φορά: Άν ρωτήσετε έναν οδηγό, θα σάς πεί το ίδιο: "Θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να μήν προκαλέσω ποτέ ατύχημα". Μαντέψτε πόσοι προκαλούν τελικά ατύχημα!

Συμπέρασμα: Προσωπικά δεν ποντάρω ποτέ στα "υπάρχει περίπτωση", στις πιθανότητες, στην τύχη. Ποτέ.

Για 'μένα, the safest is not safe enough.

Όπως είπε και ο Tenebra Silente,

Πώς μπορεί να διαπιστωθεί αυτό πιστεύετε;

Εάν κάποιος σάς δήλωνε "Ξέρω να εντοπίσω, να ξεχωρίσω και να ελέγξω τον θυμό μου" θα κάνατε session μαζί του ενώ ήταν θυμωμένος; Δεν θα χρειαζόταν από μέρους σας ένα... "leap of faith";

Πώς θα διαπιστώνατε ότι όντως έχει αυτή την ικανότητα;

Πόσοι άνθρωποι πιστεύετε πως πράγματι τήν έχουν;

Δεν είμαστε δα και σε... Θιβετιανό μοναστήρι!  

Επομένως, θα μείνω στη δική μου θέαση των πραγμάτων, όπου δεν χρειάζεται να κάνει κανείς κανένα "leap of faith" ή να αφήσει τα πράγματα στην τύχη.

 

Φαντάζομαι δεν οδηγείτε και δεν ανεβαίνετε σε αυτοκίνητα άλλων. Ίσως δεν είναι ασφαλές ούτε να περπατάει κανείς στο πεζοδρόμιο, γιατί υπάρχουν τεκμηριωμένες περιπτώσεις αυτοκινούμενων που παρέσυραν πεζούς που βρίσκονταν safely στο πεζοδρόμιό τους. Ενδεχομένως και οι μετεωρίτες δεν είναι αμελητέοι, ούτε όταν κάποιος είναι σπίτι του.

Κανένα leap of faith. Όπως αλλού διατύπωσε άριστα η @subwhat, το διαπιστώνω με συνειδητές επιλογές, ούτε ευχές ούτε βιαστικά συμπεράσματα.

 

Εγώ παραμένω της άποψης, ότι το μοναδικό απόλυτο πράγμα είναι ο Θάνατος. Μετά, ότι θα υπήρχαν οι διαβαθμίσεις της τύχης ( ή της ατυχίας ή της ξεκάθαρα μωρίας ).
Αν δεν με quotάρατε ( αφού χρησιμοποιήσατε πολλάκις τον πληθυντικό. Είπα να "συμμορφωθώ" κι εγώ χαχα ), ειλικρινά δεν θα "επέστρεφα".
Εγώ "μίλησα" για περιορισμό των πιθανοτήτων, όχι για εξάλειψη τους. Τώρα, αν κάποιος/α είναι ο Κάλχας ή η Πυθία ή οποιοδήποτε ιστορικό/μυθολογικό ή "απλό" πρόσωπο με μαντικές ικανότητες, τότε αλλάζει το πράγμα. Άλμα πίστης χρειάζεται ακόμη και για να μπούμε στην μπανιέρα. Αφού ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος, να πατήσουμε στο πεσμένο σαπούνι, να γλιστρήσουμε και να σπάσουμε το σβέρκο μας.

Να προσθέσω κι εγώ μια παράμετρο στις δικές σας υπογραμμισμένες? Δεν κάνεις ποτέ session. Έτσι ναι, κάποιος είναι απόλυτα ασφαλής.
Κάτι σαν το δεν κάνει ποτέ λάθος, μονάχα όποιος μένει αδρανής. Το ζήτημα είναι, το κατά πόσο συνδράμεις με πράξεις/παραλείψεις στο να μεγιστοποιηθεί η πιθανότατα λάθους ( ή στραβής αν προτιμάτε ).

Π.χ. ( που είναι πάντα της μοδός ), έχω την φαεινή ιδέα ( πάνω στον θυμό μου για να μείνω κι εντός νήματος ) να κλείσω το υ μου σε μια ντουλάπα ρούχων για χ ώρες.
"Κερασάκι"? Θα γνώριζα ήδη ότι το υ μου θα ήταν κλειστοφοβικό. Είμαι όμως τσαντισμένος και session δεν είναι μόνο "μπούφλες" αν δεν απατώμαι.
Τι θα του συμβεί, αν μείνει και για λίγη ώρα σε μια ντουλαπίτσα? Θα μου περάσει η κρανίλα, θα του κάνω και λίγο aftercare κι όλα καλά.
Μπορεί ειλικρινά να μην του συμβεί και τίποτε το σοβαρό. Όπως μπορεί και να το πιάσει τουλάχιστον υστερική κρίση. Να πάρει την ντουλάπα στα κλωτσομπουνίδια ( "παίζει" να σπάσει και κανά χέρι/πόδι/δάχτυλο στην προσπάθεια του να βγει ). Ως προς τα πιθανά ψυχολογικά κατάλοιπα της "φαεινής μου ιδέας", ειλικρινά δεν τα γνωρίζω στο παραμικρό.
Αφού δεν πάσχω από κλειστοφοβία. Ως προς τα δικά μου "ντράβαλα" λόγω της "εξυπνάδας" μου?
Τα έχω ήδη γράψει στην πρώτη μου παρέμβαση εδώ ( συμφωνώ και με τον @Arioch που για μένα στο ακόλουθο : #4 "ζωγράφισε" )
Βέβαια την ίδια "φαεινή ιδέα" μπορεί και να την είχα και σε κατάσταση πλήρους ηρεμίας.
Απλά ο θυμός μου αύξησε τις πιθανότητες να την τελέσω.

Τεσπα, συνεχίζω να θεωρώ τ' άκρα σε μια οποιαδήποτε "συζήτηση" αντιπαραγωγικά. Ο καθείς με την "κοσμοθεωρία" του όμως. Σεβαστή, όσο κι αν μην συμφωνούμε μαζί της.

Κι ένα "προσωπικό" κερασάκι, τις ελάχιστες φορές που κάποιος/α μου είπε, ότι θα ήταν 100 % σίγουρος/η για την απόλυτη ασφάλεια ή την παντελώς ομαλή εκπλήρωση κάποιου εγχειρήματος ( του οποιουδήποτε εγχειρήματος ). Αργά ή γρήγορα διαπίστωσα, ότι ήταν στην καλύτερη περίπτωση λάθος εκτίμηση και στην χειρότερη, απλά ευσεβής πόθος.

* Το like σας το "έβαλα", γιατί μου άρεσε η κόσμια επιμονή στη θέση σας ( όσο δεν πιστεύετε, ότι "παραχαράζοντας" τους συλλογισμούς των άλλων, θα "φέρνατε στα νερά σας" κι όσους δεν θα την αποδεχόντουσαν. Ή ότι την προσπάθεια "παραχάραξης" δεν θα την αντιλαμβανόντουσαν   )

 

Nομίζω ότι η απάντηση σας όλη απευθύνεται στον @Hyde, όχι σε μένα. No harm done tho, χαχα.

 

Καταλάβατε σωστά. Απλά θεωρούσα άκομψο, ν' απομονώσω το κομμάτι του συλλογισμού του απ' το nick ( και το πέρασμα της παρεμβάσεως ) μου και μετά.
Πόσο μάλλον απ' την στιγμή που ο "διάλογος" ήταν μεταξύ σας κι εγώ επενέβειν ( για λόγους ευνόητους θεωρώ ).
Πράξατε όμως ορθώς, που βάλατε τις τελίτσες στα i.  

 

το νήμα, εκ του θέματός του, δύσκολα προσφέρεται για διάλογο. αντίθετα θα μπορούσε να διαχειριστεί σαν κατάθεση ή παράθεση εμπειριών και βιωμάτων, με αμφίβολη, πάντως, χρησιμότητα. χειρότερα, αντιμετωπίστηκε κυρίως ως χώρος διακηρύξεων, αφορισμών, φοβιών, προβολών, γενικεύσεων κλπ.
η διαχείριση του θυμού, καθώς και το είδος του θυμού ή η ενταση της εκδήλωσής του διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, κι εν μέρει χαρακτηρίζει κιόλας κάθε άτομο. άτομα που φοβούνται τον θυμό τους, που δυσκολεύονται να τον κατευθύνουν ή να τον χειριστούν χρήσιμο και σκόπιμο είναι να συγκρατούνται. άτομα που ελέγχουν την επιθετικότητά τους ή τον στόχο της δεν έχουν τέτοια ανάγκη. η λαϊκή σοφία διδάσκει οτι τον γαμπρό πρέπει να τον μεθύσεις και να τον θυμώσεις, αν βρει πώς να ελέγξει την επιθετικότητά του και δεν την εκδηλώσει ή την κατευθύνει εύστοχα, έχεις γαμπρό· αν όχι, ξαναδοκιμάζεις αλλού. αν διαλέξεις αυτόν τον γαμπρό έχεις κάνει την επιλογή σου.
στη δική μου αντίληψη, που αμφιβάλω αν έχει χρησιμότητα εν προκειμένω η παράθεσή της, η κυριαρχικότητα δεν περιλαμβάνει επιθετικότητα έναντι της υ. εκ τουτου δεν ενέχει «κίνδυνο» καμμιά συναναστροφή με την υ σε κατάσταση θυμού (ή μέθης, για παράδειγμα). αν ο θυμός είναι άσχετος με την υ δεν βλέπω γιατί να μην την χρησιμοποιήσω για να περισπάσω απ τον θυμό ή την αιτία του την προσοχή μου, στην περίπτωση που έχω διάθεση για κάτι τέτοιο. αν πάλι ο θυμός οφείλεται στην υ βρίσκω πως αποτελεσματική τιμωρία είναι να την απομακρύνω. αλλά μιά διένεξη που προκάλεσε θυμό είναι δυνατό να επιλυθεί εξαιρετικά εύγλωττα, και με χρήση ξεκάθαρων διευκρινίσεων   

 

Ναι είναι γραφικό, όταν κάτι επαναλαμβάνεται με τόση μανία σε διάφορα νήματα. Οι μλκιες συμβαίνουν τι να κάνουμε, μη μας ξε-καυλώνετε με το παραμικρό, δε το λέω μόνο για εσάς κ γενικά.

Ζήστε.