Ιδανικός σύντροφος

Όχι, δεν μπορεί. Αυτό τεκμηριώνεται από την ετυμολογική ανάλυση του βασικού συστατικού λεξήματος της λέξης "ιδανικός", <ιδανός> που σημαίνει "ωραίος στην όψη" και που προέρχεται από το ρήμα "ιδείν" (ορώ).

Δηλαδή αγαπητέ isnogood, η έννοια του ιδανικού προσδίδεται ως κατηγορούμενο στο (συντακτικό) αντικείμενο, από ένα συγκεκριμένο υποκείμενο, αυτό δηλαδή που βλέπει (και αξιολογεί αισθητικά - σε πρώτο χρόνο) το αντικείμενο αυτό.

Δεν μπορεί η έννοια του ιδανικού να σου εμφυσηθεί έξωθεν. Το μόνο που μπορεί να συμβεί - αν εσύ το επιτρέψεις - είναι να σου εμφυσηθεί έξωθεν ένα νέο σύστημα αξιών/αισθητικής, ένα νέο σύστημα αξιολόγησης, εν πάσει περιπτώσει, των (συντακτικών) αντικειμένων.

 

ιδανικός σύντροφος δεν υπάρχει.....σύντροφος που να πλησιάζει ίσως πιο πολύ από κάποιους άλλους σε αυτά που ζητάμε ναι.(skia)


Συμφωνώ απολύτως...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ιδανικός σύντροφος

καλυτερα να κρατησεις μόνο το innocent..

το cool ρώτησε τους λοιπούς γνωστους εκει κοντα ίσως έχουν άλλη εκτιμηση.. αν δεν στο επιβεβαιώσουν πως να εισαι σιγουρος?? τι ξέρεις εσυ για σενα άλλωστε..


 

 

... μου αρεσε πολυ αυτο ... θα το υιοθετησω ... κανοντας την πρωτη ερωτηση ... : και τι κακο μπορει να εχει μια εξωθεν εμφυσηση του ιδανικου , αμα εισαι 40 και τα εχεις κανει θαλασσα ; ... δεν πρεπει να ζητησεις καποια στιγμη βοηθεια ; ....

Μικρα ψεματα , σου απαντω ακριβως με το quote της Syrah τωρα που το υιοθετησα ..  
Το μόνο που μπορεί να συμβεί - αν εσύ το επιτρέψεις - είναι να σου εμφυσηθεί έξωθεν ένα νέο σύστημα αξιών/αισθητικής, ένα νέο σύστημα αξιολόγησης, εν πάσει περιπτώσει, των (συντακτικών) αντικειμένων

 

Είναι απλό: έξωθεν δεν μπορείς παρά να έχεις επιρροές. Όχι επιβολές συμπεριφιρών. Γιατί εσύ αποφασίζεις και όχι κανείς άλλος (τουλάχιστον σε μια κοινωνία που δεν επιβάλλει συμπεριφορές τόσο πολύ όπως στις φασιστικές, κάθε λογής). Αν λοιπόν εδύ δεχτείς αυτές τις επιρροές (αισθητικής, νοηματικής (εδώ πάει το "συντακτικές" που λέει η Syrah) κ.λπ.) τότε αλλάζεις, αν όχι δεν μπορείς να αλλάξεις. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός. (Αλλά οι τελίτσες λύσε μου την απορία please, τι θέλεις να κάνω για να μου την λύσεις .

 

Απάντηση: Re: Ιδανικός σύντροφος

Κανένα κακο δεν θα συμβει.. σιγα το πράγμα, το να ακυρωσεις οτι εισαι.. (καθως οι αξίες αυτο δομουν... το "ειναι" του καθενος μας) κ να ζητησεις να σε φτιάξουν άλλοι κατα παραγγελια, μηπως κ ταιριάξεις τελικά μ αυτο που σου δινουν..

 

εκεινη που δεν φοβαται δεκτει την παρανοια του μυαλου σου χωρις να την καταστρεψει

 

και παλι θα δανειστω κατι που ειχε πει η Syrah παλαιοτερα ....
οτι οι επιλογες μας , ουτως η αλλως , ειναι αποτελεσμα εξωτερικων επιροων απο την στιγμη που γεννιομαστε .....
(οι τελιτσες ειναι μεγαλη παυση προς σκεψη   ) ....

 

Δεν είναι δυνατή η έξωθεν εμφύσηση του ιδανικού, όπως προανέφερα, παρά μόνο η έξωθεν εμφύσηση του τρόπου να 'βλέπει' κανείς τα πράγματα. Λοιπόν, αν δεν σου αρέσει ένεκα πικρότητας ο καφές, είναι άλλο πράγμα το να σου τον φτιάξει κανείς γλυκό, και να σου αρέσει (τον προσαρμόζει στην ήδη υπάρχουσα αισθητική σου), και άλλο το να σου μάθει να αρέσκεσαι στο πικρό (να προσαρμόσει την αισθητική σου στον υπάρχοντα καφέ).

Το αποτέλεσμα, μέσα από μία περισσότερο κυνική ματιά είναι το ίδιο: σου αρέσει ο καφές που πίνεις. Το σημαντικό είναι να είσαι ευχαριστημένος.  

Τί κακό μπορεί να έχει μία τέτοια εμφύσηση; Δεν μπορώ να το αξιολογήσω. Η ελευθερία της βούλησης κατά τον τρόπο που ορίζεται από τον Σπινόζα (ως απουσία ερεθισμάτων - επιρροών) δεν μπορεί να επιτευχθεί. Οι προσλαμβάνουσές μας ξεκινούν από την εμβρυακή ηλικία, συνεπώς ό,τι είμαστε δεν είναι παρά μία συνάρτηση ημών -ως πρωτογενούς υλικου- και του περιβάλλοντός μας, την οποία εν πολλοίς δεν ελέγχουμε. Και αυτό δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό (γιατί δεν μπορούμε να το συγκρίνουμε με μία διαφορετική κατάσταση).

Και για ό,τι αφορά στις μεγάλες και αιφνίδιες εσωτερικές αλλαγές, οι γνώμες μπορεί να διίστανται: Απορρέουν από την ικανότητα ενός να (εξ)ελίσσεται, να παρακολουθεί τον εαυτό του να αλλάζει και να σέβεται αυτές τις αλλαγές, να επιφυλάσσεται για το ανθρώπινο δικαίωμά του να μετανιώνει, να επαναπροσδιορίζεται; Απορρέουν από την ανικανότητα ενός να είναι σταθερός, να είναι συνεπής στις αξίες και τις επιθυμίες του, να σέβεται και να υποστηρίζει την ιστορία του, να αποτελεί συγκροτημένη μονάδα με σκληρό πυρήνα και κριτικό νου απέναντι στα πράγματα; Τί σημαίνει για κάποιον λοιπόν πως αλλάζει;

Πετά στον άνεμο σαν πουλί; Ή σαν φτερό;

Δηλαδή, οδηγείς στον αέρα ή ο αέρας σε οδηγεί; Για να καταλήξω σε μια κάποια απάντηση στο ερώτημά σου θα συνοψίσω στο ότι κανένας προορισμός δεν είναι καλός ή κακός, ούτε καν η ύπαρξη συγκεκριμένου προορισμού δεν είναι καλή ή κακή. Κακό είναι να μην οδηγείς εσύ, τη ζωή σου.


* * * * * *

Καταλαβαίνω πολύ καλά την αναγκαιότητα ενός πλαισίου αξιών, μέσα από το οποίο θα ορίζεται το ορθό και το λανθασμένο, καθώς επίσης και πως ακριβώς μέσα από την αυτο-αξιολόγησή μας συναρτήσει των αξιών αυτών αποκτούμε ή όχι εκτίμηση για τον εαυτό μας. Δεν μπορώ να με αξιολογήσω/θεωρήσω παρά μόνο σε σχέση με κάποια άλλη οντότητα (άνθρωπο/αρχή κλπ). Αξιολογώ σημαίνει συγκρίνω μία αξία με κάποια άλλη που λαμβάνω υπόψη ως μέτρο.

Η ένστασή μου αναφορικά με τις μεγάλες αλλαγές στον τρόπο με τον οποιο αξιολογούμε, άρα και στο νέο πλαίσιο αξιών που αναγνωρίζουμε ως τέτοιο, είναι ο κίνδυνος του αυτοϋποσκελισμού. Όπως έχω γράψει πολλάκις, ο Αφρικάνος που συνουσιάζεται -με την ευχή του πεθερού του- με την οκτάχρονη σύζυγό του, δεν στέκει να δικαστεί σε ένα δικαστήριο του δυτικού κόσμου ως παιδεραστής. Οι αξίες με τις οποίες νουθετήθηκα ήταν αυτές που ήταν και δεν αλλάζουν και βάσει αυτών εξελίχθηκα με τρόπο ώστε να θεωρώ εαυτόν αξιόλογο και να έχω αυτοεκτίμηση. Αν μου αποσύρει κάποιος αυτό το πλαίσιο αξιών και με τοποθετήσει σε ένα άλλο πλαίσιο, θα βρεθώ ίσως υπόλογη προς τον εαυτό μου για κακούς χειρισμούς, παρότι είχα κάνει τις καλύτερες -κατ εμέ, τότε- δυνατές επιλογές.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η θάλασσα. Το πρόβλημα αγαπητέ isnogood ξεκινά, όταν αυτός που κάποτε ταύτισε τη ζωή του και την ελευθερία του με τη θάλασσα, κρίνει τη ζωή του εκ των υστέρων και αποφαίνεται ότι τα έκανε θάλασσα.

Ο που επιχειρεί μία μεγάλη αλλαγή, οφείλει να κρίνει κάθε του πράξη ή παράλειψη, μέσα στο πλαίσιο αυτό στο οποίο τη διέπραξε, αν θέλει να είναι δίκαιος με τον εαυτό του.

 

το να επαναπροσδιορισεις τις αξιες σου , δεν σημαινει απαραιτητα ελειψη αυτοεκτιμησης ...
αντιθετα ζητας κατι περισοτερο για σενα ...
καθε φορα που ενα καινουργιο δεδομενο εγκαθισταται στο κεφαλι μας , συμβαλει στην εξελιξη σκεψεων και πραξεων , καθως ενεργουμε παντα προσπαθοντας για το καλυτερο αποτελεσμα ...
Ομως ακομα και στην γευση , το δεδομενο "ο καφες ειναι μια καθημερινη απολαυση" , συγκρουεται με το δεδομενο "η καφεϊνη βλαπτει την υγεια" ...
Ποιον φιλο θα πρεπει να εμπιστευτεις ; ... εκεινον που θα σου πει οτι το καφεδακι δινει ζωη και χαρα με την απολαυση ή εκεινον που θα σου πει "μην πιεις καφε διοτι βλαπτει τελεια και παυλα και κανε μια βολτα σε εναν κηπο για χατα και απολαυση" ; ....
Αν εμενα μου αρεσει να τρεχω με την μοτοσυκλετα , θα εψαχνα να βρω μια γυναικα μηχανοβια που να της αρεσουν η βολτες με την μηχανη .. σωστα ; ... τελικα οχι ... ειναι λαθος ... πρεπει να βρω μια κοπελα που θα λειτουργει συντηριτικα σε κατι που μπορει να γινει επικινδυνο και διχως οφελος .. καποια που θα ανεβει στην μηχανη συντηριτικα και αυτο επειδη θα νιωθει αγαπη .. αλλα ταυτοχρονα θα θετει και αυστηρα ορια ...
Αυτο μερικες φορες οι ιδιοι , ειτε δεν το καταλαβαινουμε , ειτε αμφισβητουμε την σπουδαιοτητα του και κανουμε την επιλογη μας με αλωθι τις "καλες στιγμες" ...
Και μετα απο λιγα χρονια τι εγιναν εκεινες οι περιφημες "καλες στιγμες" ;
Νομιζω οτι ο επαναπροσδιορισμος δεν ειναι κακος οταν κατι δεν παει καλα .. και δεν εχει σημασια αν αυτος θα ειναι απο μεσα σου ή θα ακολουθει καποιο αλλο πετυχημενο προτυπο .

 

σημερα ακουσα μια ατακα που πολυ μου αρεσε ..... σε μια απο τις συνηθεσμενους μου πλεον ανησυχιες οπου ρωτησα : "ειμαι 41 ... ποτε επιτελους θα Την γνωρισω ? " , μου απαντησαν : "μην φοβασε ... Αυτη που ειναι για σενα , δεν θα επιτραπει (απο καποιον) , να σου την παρει κανεις " ...........

 

Απάντηση: Ιδανικός σύντροφος

Aυτος που περπαταει στο μυαλο μου οχι με τα ποδια του αλλα με τα λογια του, με το βλεμμα του.
Αυτος που μπορει να νοιωσει οτιδηποτε και να το εκφρασει διχως ντροπη και εγωισμο.
Αυτος που θελει να με γνωρισει πραγματικα και να με δεχθει και να με βοηθησει να αλλαξω τα ασχημα που ξερει οτι με ταλαιπωρουν στο χαρακτηρα μου.
Αυτός που με απογειώνει στο κρεβάτι,που με κανει να νοιωθω εξαρτημενη απο το κορμι του.
Αυτος που εχει ματια,ψυχη και μυαλο ανοιχτα.
Αυτός που μπορει να ειναι μονος αλλα και με μενα και να νοιωθει καλα χωρις να πιεζεται.
Αυτός που υποστηριζει αυτα που λεει.
Αυτός που δεν φοβαται να παραδεχθει τα λαθη του, να αλλαξει γνωμη και να εξελιχθει.
Αυτος που μου ομορφαινει την ζωη και δεν με βοηθα απλα για να νοιωθω καλα.
Αυτος που τολμα να λεει οτι μαθαινει ακομα κι ας ξερει ηδη πολλα.
Αυτος που ανεχεται την πολυλογια μου και τον αυθορμητισμο μου και δεν τα ενθαρρυνει αλλα ουτε τα καταπιεζει.
Αυτος που αγαπα το κορμι μου,που εγω δεν αγαπω τοσο.
Αυτος που μου λεει σ'αγαπαω σαν ανθρωπο,σαν φιλη,σαν γυναικα και τα εννοει με αυτη ακριβως τη σειρα.
Αυτος που θα θελει να κοιμαται με το στομα του κολλημενο στο στομα μου για να τον νανουριζει η ανασα μου.
Αυτος που θα με κανει να νοιωθω ηρεμη .
Αυτος που θα με διαλεξει γιατι απλα ....τον αιχμαλωτισε το βλεμμα μου!