Ικανές και αναγκαίες συνθήκες κυριαρχίας

Οι αραδες μου ειναι ολες συνεπεις, και λενε το αυτο εξ αρχης. Σιχαθηκα να τις μεθερμηνευω επειδη καποιοι χειρίζονται τη γλωσσα μονο για λογους διαφορους της ομιλιας, και καποιων αλλων η αντιληπτικη ικανοτητα μεταπιπτει στο επιπεδο της αμοιβαδος οταν απλα θελουν να διαφωνησουν ΜΑΖΙ ΣΟΥ, οχι στη πραγματικοτητα με οσα λες. . Στην περιπτωση σας, σας ξεφυγε χθεσινο ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΟ επεξηγηματικο ποστ (επιτουτου αραγε);

κι εν παση περιπτωση, στα φρυδια μου, αν πρεπει να θεωρηθει ικανη συνθηκη η υπαρξη Ισχυος και αναγκαια συνθηκη η κατισχυση ή τουμπαλιν.... Αν θελετε να μιλησετε επι της ουσιας κι οχι να ψειριζετε τη μαιμου, αντιπροτεινετε στο οτι ισχυς κι εξ αυτης εκπορευομενη κατισχυση απαιτουνται για την κυριαρχια.

ΥΓ Οσοι επιμενουν να συγχεουν το "πως τα πραγματα ΕΙΝΑΙ" με το "πως τα πραγματα ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ να ειναι" καλον ειναι να το ξανασκεφτουν πριν αρχισουν τα ευχολόγια και τις ηθικολογιες... Η κυριαρχια δεν ειναι κουστουμακι που μεταποιειται στα μετρα του καθενος, γιατι τοτε γινεται "κυριαρχια" ή στην αγοραια κυριαρχιλικι..

 

Απευθύνθηκα με τοποθέτηση και στους δυο για να επισημάνω ότι η μετατόπιση της συζήτησης από την ισχύ στην κατίσχυση δημιουργεί σύγχυση, γιατί η συζήτηση αφορά στον έλεγχο του αν η ισχύς είναι ικανή συνθήκη για να επιτευχθεί κυριαρχία.

Διατύπωσα την απορία περί τι απομένει να σημαίνει ισχύς (power) όταν αυτή αποσπάται απο το exchange (ανταλλαγή).

 

1. Η συζητηση αφορα τις συνθηκες για την εμπεδωση κυριαρχιας, και αυτες ειναι κατα τον ισχυρισμο μου ΔΥΟ:
1.να υπαρχει Ισχυς και
2. να χρησιμοποιηθει για κατισχυση
δεν υπαρχει καμια στροφη στη συζητηση, η συζητηση εμπεριειχε εξ αρχης την κατισχυση ως την απαραιτητη συνθηκη

εξαρχης λοιπον. ..

Τωρα εφοσον επιλυθει συτο και θέλετε να προωθησετε τη συζητηση στο τι νοουμε Ισχυ, το βρισκω απολυτως λογικο.

 

Δευτερολογίας το ανάγνωσμα σε μια προσπάθεια να απαντηθεί ευθέως το ερώτημα του αν υπάρχει κάποια συνθήκη αναγκαία και ικανή για την Κυριαρχία ΚΑΙ την υποταγή.

Κατά την άποψη μου αναγκαία και ικανή συνθήκη για να υπάρξει Κυριαρχία και υποταγή είναι η συν-ύπαρξη δυο ατόμων α και β με τα εξής χαρακτηριστικά.
Το α αφενός μεν να διαθέτει μια συγκεκριμένη ισχύ-ας την ονομάσουμε χ- και αφετέρου την επιθυμία να την χρησιμοποιήσει προκειμένου να κυριαρχήσει επί του β.
Το β αφενός μεν να αναγνωρίζει την χ ισχύ του α ως τέτοια και αφετέρου να είναι δεκτικό να κυριαρχηθεί από τον συγκεκριμένο φορέα της ισχύος.

Εάν πληρούται η παραπάνω συνθήκη αυτό αρκεί για να υπάρξει Κ/υ. Εάν λείψει το παραμικρό δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε.

Το αγκάθι που ίσως δημιουργεί ασυνεννοησία αλλά και διαφωνίες είναι το τι εννοούμε όταν ονομάζουμε κάποιον ως δεκτικό και αν αυτό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ως άνω αναγκαίας και ικανής συνθήκης.
Λέω πως πρόκειται για μια μεγάλη γκάμα που μπορεί να ξεκινάει από τον επιρρεπή, να περνάει από τον (ακόμα)ασυνείδητα πρόθυμο και να φτάνει ως τον συνειδητά πρόθυμο. Αλλά μέχρι εκεί. Η τελοσπάντων κάπου εκεί.
Δεν μπορεί δηλ. να υπάρξει Κυριαρχία επί ενός μη δεκτικού προς τούτο ατόμου και κάπου μέσα σε αυτή την έννοια της δεκτικότητας μπορεί να αναζητηθεί και το νόημα της συναίνεσης(η οποία είναι συναίνεση αρχικά στο Πρόσωπο και στη συνέχεια κάθε μέρα που περνά, με το αν καλώς εδόθη να κρίνεται τόσο καθημερινά όσο και μετά το πέρας της σχέσης).

Ειπώθηκε πως αυτή είναι μια συμβατική Κυριαρχία. Θα συμφωνήσω προσθέτοντας το ότι ολόκληρο το BDSM αυτό ακριβώς είναι. Μια κοινωνική σύμβαση που μας επιτρέπει να απολαύσουμε-με μπόλικους περιορισμούς-τα βίτσια μας.

Το σχήμα ρόπαλο-γκαπ-και στη σπηλιά είναι τρε καυλωτίκ φαντασιωτικά αλλά στο BDSM είναι πρακτικά ανύπαρκτο. Αλλά όπως είπα και στην προηγούμενη τοποθέτηση μου, ποιος είμαι εγώ να χαλάσω τη φαντασίωση του οποιουδήποτε?

 

Την χειρίζονται, όμως. Μαζί με τον λόγο.

Ότι απαιτείται, είναι αναγκαία, το λύσαμε. Το ότι (δεν) είναι ικανή το κάνουμε γαργάρα.

Η ισχύς δεν είναι ικανή συνθήκη.
Στα φρύδια μου ποιός νομίζει ο καθένας ότι είναι.

Οι αράδες σας είναι στο νήμα. Όλες, με κάθε μετατόπιση.

Εδά μάλιστα  

 

Αν αναγνωστεί χωρίς bias η ανάρτησή μου, θα διαπιστωθούν δυο tags σε δυο χρήστες που αναφέρθηκαν στην κατίσχυση αντί στην ισχύ.

Τα υπόλοιπα προκύπτουν ή παρέλκουν.

 

@MasterJp Αναλαμβάνοντας συνειδητά τον κίνδυνο της γραφικότητας , μία παρατήρηση. Ακόμη και το εθιμικό δίκαιο, όπου και όσο ισχύει, αποτελεί εξωτερικό περιορισμό της Ισχύος. Εκτός της νόρμας του βσνιλοκοσμου λοιπόν και εντός βδσμ, η δια κατισχύσεως Κυριαρχία, υφίσταται όταν ο Κ αυτοπεριορίζεται όταν το επιθυμεί, όπως το επιθυμεί και για όσο το επιθυμεί.

 

αναγκαίες (απαραίτητες) είναι πιθανότατα οι δυό συνθήκες που εισηγείσθε, μαζί με άλλες.
ενδεικτικά: την διαπίστωση της κατίσχυσης, που χωρίς αυτήν διεξάγεται αναμέτρηση αντί κατισχύσεως, είτε συνθηκολόγηση υφ' όρων, είτε ανταρτοπόλεμος με άρωμα καϊμάκι.

η ισχύς δεν είναι ικανή συνθήκη για να επιβληθεί κυριαρχία, όλοι έχουν από μιά ισχύ.
η διαρκής μετατόπιση και σύγχυση ανάμεσα στο αναγκαίο και το ικανό, δεν είναι δύσκολο να ξεπεραστεί.
η ύπαρξη αναγκαίων συνθηκών καθιστά την ελπιζόμενη "ικανή συνθήκη", μη ικανή.

----

η συζήτηση γιά καλές και κακές κυριαρχίες, νομιμοποιημένες και μη, ηθικές, αρεστές κλπ, που ενέσκυψε, δεν σχετίζεται με τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση κυριαρχίας. στις απαραίτητες προϋποθέσεις περιλαμβάνεται και η συμμετοχή δύο τουλάχιστον. με μιά μόνον ισχύ δεν γίνεται.