Ικανές και αναγκαίες συνθήκες κυριαρχίας

Τοποθετώ την κυριαρχική προσωπικότητα εκτός πλαισίου BDSM, καταρχάς. Χρειάζεται να κάνω αυτή την διευκρίνηση γιατί διαβάζοντας νομίζω πως τοποθετείται εντός πλαισίου.

Η κυριαρχική/ηγεμονική/αρχηγική (επιλέξτε επίθετο, στο πλαίσιο που αναφέρομαι δεν κάνει καμία διαφορά) έχει ωστόσο ένα κοινό χαρακτηριστικό με την Κυριαρχία εντός BDSM πλαισίου : δε με νοιάζει ακόμα κι αν με αποκαλείς αναισθητο, παγόβουνο ή ό,τι, με νοιάζει να είμαι αποτελεσματικός. Ο στόχος μου επιβάλλει να είμαι ορθολογιστής και αδιάλλακτος. Και το απολαμβάνω.

Συμφωνώ πως εντός πλαισίου είναι άλλο πράγμα ο Κυριαρχικος(επιθυμεί) και άλλο πράγμα ο Κυρίαρχος (επιβάλλει άμα τη εμφανίσει). Ο αυταρχικός εραστής, για παράδειγμα, ούτε επιβάλλει ούτε μπορεί να εγκαθιδρύσει κάποιου τύπου Κυριαρχία.

Γνωρίζω Κυρίαρχους που ως προσωπικότητες είναι ιδιαιτέρως χαμηλών τόνων στην κοινωνική τους ζωή και υποτακτικούς που διαθέτουν ιδιαιτέρως δυναμικές προσωπικότητες.

 

ως κυριαρχικό αναγνωρίζω εκείνον που έχει το χαρακτηριστικό να αντιλαμβάνεται και να συσχετίζεται με τρόπο τέτοιον, που προσδιορίζει το εκάστοτε αντικείμενό του, που οδηγεί και καθορίζει, εκ πηγαίας αντιλήψεως. συμπεριλαμβάνεται σε αυτό και η επιλογή του αντικειμένου. κυριαρχικός δεν είναι αυτός που "αριστεύει" στην μελέτη της φυσικής, για παράδειγμα, αλλά εκείνος που αν βρει ενδιαφέρον στην φυσική θα την μελετήσει υπό το πρίσμα του.
αφορά σε χαρακτηριστικό.

κυρίαρχος είναι αυτός που εκ των πραγμάτων προηγείται, όχι υποχρεωτικά πηγαία, άλλοτε προσδιορίζοντας κι άλλοτε συμμορφούμενος σε κανόνες, άλλοτε ο απλά επιμελής.
δεν είναι ασυνήθιστο το τοπινγκ φρομ δε μποτομ που εξασφαλίζει κυριαρχία ενός χειριστικού υποτακτικού έναντι ενός ανεπαρκούς (έναντι της δοσμένης χειριστικότητας) κυριαρχικού.
αφορά σε σχετική ιδιότητα.

γουοναμπη είναι οποιοσδήποτε θεατής φαντασιώνεται αποσπασματικά οτιδήποτε, στατικά, μη λειτουργικά, απ' έξω.


στο νήμα εισήχθει (και διατηρήθηκε) μια λαθροχειρία, πολύ συνηθισμένη. υποκατάσταση της κυριαρχίας με την κυριαρχία του γούστου μου, της ηθικής μου ή της επιθυμίας μου. καλή και κακή κυριαρχία. σε φίλαθλη βάση, συγχυσμένη και υστερόβουλη.

η διάκριση κυρίαρχου και κυριαρχικού δεν είναι βαθμονομική ή αξιολογική. αφορά σε διαφορετικά πεδία. μη συγκρίσιμα.

 

Να συμπληρώσω εδώ ότι εκτός από την κατηγορία wannabe, υπάρχουν κυριαρχικοί άνθρωποι που δεν επιθυμούν την Κυριαρχία. Δεν είναι στις προθέσεις τους. Δεν είναι απαραίτητα ζήτημα ικανότητας, έχω την αίσθηση ότι είναι περισσότερο θέμα βούλησης. Ο/Η Κυρίαρχος στην σχέση, δεν απολαμβάνει άλλο είδους σχέση τόσο όσο σε αυτές που κυριαρχεί. Άρα αν δεν βρει το συμβατό ανάλογο της υποταγής στην Κυριαρχία του δεν απολαμβάνει. Δεν έχει περιθώρια να μην τα "καταφέρει" αν είναι αυτό που πραγματικά θέλει.

Οι Τοπ είναι κυριαρχικοί που δεν χρειάζονται την κυριαρχία στην σχέση τους γενικά.
Στις ασύμμετρες σχέσης εκτός D/s, υπάρχει ξεκάθαρα η κυριαρχικότητα, αλλά όχι η Κυριαρχία με τα δεδομένα του D/s.
Είναι διαφορετικό το "έχω τον έλεγχο στην σχέση" από το "Κυριαρχώ".
Η Κυριαρχικότητα είναι η επιθυμία/ ανάγκη να είσαι από πάνω, να επιβάλλεσαι, να ελέγχεις, να παίρνεις ευθύνη. Η κατεύθυνση είναι ίδια με την Κυριαρχία αλλά διαφέρει στο μέγεθος του ελέγχου/επιβολής που στοχεύει.

Με λίγα λόγια, το αποτέλεσμα της κυριαρχικότητας δεν είναι πάντα η Κυριαρχία. Μάλιστα, κατά την γνώμη μου, η πρόθεση της Κυριαρχίας σπανίζει.

Η διατήρηση της Κυριαρχίας, προϋποθέτει μια καλοδουλεμένη (διανοητικά) δομή που να μπορεί να στηρίξει αυτήν την κατηγορία ελέγχου. Για οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο είναι εξαιρετικά κοπιαστικό "σπορ". Πρέπει να είναι απαραίτητο για να μην είναι κόπος.
Το "απαραίτητο" της υπόθεσης μαζί με το σαδιστικό κομμάτι είναι αυτό που οι βανίλα αντιλαμβάνονται ως "ανωμαλία".
Ενώ το κυριαρχικό στοιχείο μπορεί να είναι μέσα στα πλαίσια της βανιλα κανονικότητας

Όπως αντίστροφα η και η υποτακτικότητα από την υποταγή. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.


Συμφωνώ απόλυτα με τον @MasterJp .


@tithon
Έχω την εντύπωση ότι το κακομαθημένο προέρχεται από θέση "υπο". Αν το δούμε εκτός βδσμ, είναι το παιδί που προσπαθεί να κερδίσει τον έλεγχο από αυτούς που έχουν τον έλεγχο, δηλαδή τους γονείς του. Σε σχέση είναι αυτός που προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο, από αυτόν που πιστεύει ότι έχει τον έλεγχο. Κακό - μαθημένο, δηλώνει σαν έννοια την ύπαρξη ασυμμετρίας σε σχέση με το άτομο που Κακό-μαθαίνει.
Όσο οξύμωρο και αν φαίνεται, στην επιφάνεια υπάρχουν στοιχεία κυριαρχικότητας, αλλά προέρχονται από το πεδίο της "υποτακτικότητας" . 'Ένα συνεχές topping from the bottom.

 

το «κακομαθημένο», γνωστό και ως μπρατ, δεν έχει καμμιά σχέση ούτε με την κυριαρχικότητα ούτε με την υποτακτικότητα, είναι απλή δυσφορία και αγωνιώδης εκδήλωση προσέλκυσης προσοχής. αίσθημα ανεπάρκειας. η υποτακτικότητα δεν σχετίζεται με ανεπάρκεια, ούτε η κυριαρχικότητα με επάρκεια.

 

(πολύ ωραία συζήτηση αυτή).

 

ωραια σαλατα με απ ολα εχει σημερα!!!

 

Bλέποντας το νήμα ως εδώ κάποιος θα μπορούσε να το τιτλοφορήσει ως "επικοινωνία αλά Κυνόδοντα"...

Εξηγούμαι...
Έως ότου η @estelwen γράψει το τι σημαίνει η φράση επακριβώς, έγινε παραδεκτό πως vincit έχει να κάνει με κυριαρχία κιετς...
Λογικό έως ένα βαθμό, άλλο πράμα (μοντέλο/αποτύπωση/αποκρυστάλλωση) φέρνει στο μυαλό η λέξη "μαύρο" σε ένα καρβουνιάρη, άλλο σε έναν φυσικό και άλλο σε έναν φωτογράφο...
Παρ' όλα αυτά κατεγράφησαν εξαιρετικές προσεγγίσεις και προσεγγίσεις από πολλούς συνομιλητές.

Σε πρώτο χρόνο (και στον ντορό της αντίληψης πως το θέμα μάλλον είναι η κυριαρχία) ο @lizard_ , ορθά τοποθέτησε το θέμα στον άξονα κυριαρχών-κυριαρχούμενος, πα να πει πως η δυναμική κατάσταση στο συγκεκριμένο "δίπολο" αφορά στο αμοιβαίο αντίλημά τους και μόνο, που αυτόματα θέτει "εκτός" όλα τα φιρφιρίκια (διαδικασίες, δηλ. μηχανισμούς, μέσα, εργαλεία) για την συντήρηση/διατήρηση/επιβολή κυριαρχίας, ως διαχειριστικά παραφερνάλια.

Όσον αφορά αυτήν την παλιοκυριαρχία, δεν τραβάει (η κυριαρχία, είπαμε) κανένα ζόρι για να επιτευχθεί σε οποιοδήποτε τομέα/πεδίο/ανθρώπους από την στιγμή που προσφέρει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα.
Η ανάγκη για αύξηση της ταχύτητας αντίληψης/διείσδυσης/αποδοχής της είναι που δημιουργεί (ως ανθρώπινη δράση προς άλλους ανθρώπους) την παραγωγή διαδικασιών για την επιβολή της.
Και εδώ φτάνουμε στο ζουμί, δηλ. τι σόι γκλάβα κουβαλάει το κυριαρχικό δυναμικό προκειμένου να γίνει αντιληπτό το "συγκριτικό πλεονέκτημα" που προσφέρει, κι εδώ έρχεται το κουμπί της Αλέξαινας, στο δεδομένο χρονικό πλαίσιο.
Αυτό άλλωστε πα να πει το "όποιος δεν χάνει το μέτρο του εαυτού του στην νίκη", με το "στην νίκη" να είναι σχετικά αδιάφορο (αφού είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμένης επιτάχυνσης), αφού εξ ορισμού είναι νομοτελειακά δεδομένη.
Δηλαδή ο φορέας της κυριαρχίας να μπορεί να αντιληφθεί την δυναμική αποδοχής του καθώς και την σχέση κόστους/απόδοσης για το ζητούμενο.
Δηλαδή το βεληνεκές του...

Απο κει και μετά, όσον αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις σε αμοιβαία συνειδητό επίπεδο, τα "ενισχυτικά γεύσης" αφορούν, αποκλειστικά και μόνον, στο εκάστοτε δίπολο...
Για κάποιους μπορεί τα "ενισχυτικά γεύσης" να αποτελούν αυτοσκοπό, αποτελούν μια εν δυνάμει χρήσιμη οντότητα...

 

@MasterJp
φιλτατε καλως ορισθει εξ υμων, κυριαρχικος οποιος εχει ή /κι εκδηλωνει την προθεση να κυριαρχησει, κυριαρχος οποιος εχει το αποτελεσμα και κυριαρχει (σημειωση: ανευ προθεσης δεν κυριαρχει, ειναι ανεκδοτο)
Για να ανακατεψω λιγο τη σαλατα, θα θεσω μια ερωτηση:
λογιζεται ως κυριαρχος εκεινος εις τον οποιον αποδιδεται "ισχυς" εκ τριτων;; Ο αιρετος σε θεση Αρχης, κυριαρχει ή υπηρετει;

 

Υπηρετεί.

 

Υπάρχουν βανιλοσχέσεις που το απαιτούμενο της προσοχής είναι δεδομένο και ο χαρακτηρισμός κακομαθημένο μπορεί να είναι μέχρι προσβλητικός- ασεβής. Στην σφαίρα εκτός ασυμμετρίας δεν είναι πάντα δυσφορία ούτε ανεπάρκεια, είναι θέλω, απαιτώ, γουστάρω.. θεμιτοί όροι για το συγκεκριμένο είδος σχέσης.
Υπάρχει μια μορφή ασυμμετρίας για να μπορούμε να λέμε έναν ενήλικα "κακομαθημένο" και να το αποδέχεται σε μία σχέση (δεν αναφέρομαι στις κακότροπες συμπεριφορές εκτός σχέσης).Το δέχομαι και το κατανοώ απόλυτα ότι δεν έχει σχέση με το D/s, την κυριαρχία και την υποταγή. Το κατατάσσω περισσότερο σε ασύμμετρο role play, γι αυτό και έβαλα την υποτακτικότητα σε εισαγωγικά.


Από την άλλη μεριά.
Η αίσθηση της ανεπάρκειας σχετίζεται με την υποτακτικότητα όταν βρίσκεται εκτός πλαισίου ελέγχου κ ιδιοκτησίας για πολλά υ που δεν είναι μπρατ. Δεν σχετίζεται πάντα η ανεπάρκεια με την κατωτερότητα, αν και στο βίωμα ομολογώ, πως πολλές φορές συγχέεται. 

Εκτός σχέσης, τόσο η μπρατοσύνη όσο και η υποτακτικότητα όμως, σαν γενική συμπεριφορά και στάση ζωής μπορεί να σχετίζονται με την αίσθηση κατωτερότητας. Είτε είμαι άξεστη , είτε το παιδί για τις σφαλιάρες στην έξω ζωή.. κάτι δεν πάει καλά.