Ικανότητα Κυριαρχίας vs ικανότητα υποταγής

Re: ΑΠΟΡΙΑ

Χαχα καταπληκτικό σχόλιο.

Εν πάσει περιπτώση (το Thread πάντως όντως λέγεται "απορία"  ) εγώ περισσότερο το ξεκίνησα βάσει του συγκεκριμμένου παραδείγματος που ανέφερε η Δώρα πιο πάνω. Οχι σε μία γενική κατάσταση του αν σε κάποια θεωρία ο δάσκαλος ή ο μαθητής αμφιταλαντεύονται με ειδικό βάρος την ευθύνη.

Οταν κάποιος άνθρωπος ΔΕΝ νοιάζεται αγαπητέ Kits, τον ίδιο τον Θεό να του βάλεις σαν δάσκαλο, ο μαθητής το μόνο που θα κερδίσει στο τέλος θα είναι η αποβολή του.
Οπως θα συμβεί και στο παράδειγμα της Δώρας

ΥΓ: Είχες δίκιο

 

Re: ΑΠΟΡΙΑ

Ωραίο το νήμα τελικά. Καθώς και η ανωτέρω στιχομυθία. Μάλλον θα μας σβήσουν όλους. Αλλά επειδή είναι ενδιαφέρον ας συνεχίσω ακάθεκτη. 

Το παράδειγμα που παρέθεσα απαντά στην απορία γιατί είναι δύσκολο για κάποιον υποτακτικό να βρει Αφέντρα. Είναι δύσκολο (όχι αδύνατο) γιατί αν δεν το υλοποιήσει ο υποτακτικός δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Άλλα ψάχνει και βαυκαλίζεται. Ονομάζει υποταγή την διάθεσή του να παίξει παιχνιδάκια ως σεξουαλικό αντικείμενο. Δεν 'ν' κακό. Αλλά υποταγή δεν είναι. Δεν ψάχνει Αφέντρα αλλά κάποια να του μαστιγώσει λίγο το κολαράκι, να του τραβήξει τις ρωγίτσες, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε. Καμία Γυναίκα που την βρίσκει με την διάθεση ενός άντρα υποτακτικού στις επιθυμίες της δεν είναι δυνατόν να αντλήσει ικανοποίηση από κάτι τόσο μηδαμινό. Όπως λέει η φίλη μου πάντα, τί είναι αυτό που αισθάνεται ο υποτακτικός ότι δεν μπορεί να δώσει; Αυτή αυτό θέλει. Αν φυσικά κρίνει η ίδια ότι ο υποτακτικός μπορεί να το δώσει.

Αν ο υποτακτικός είναι μόνο κατ' όνομα υποτακτικός τότε δεν μπορεί να υλοποιήσει την επιθυμία του γιατί δεν υπάρχει επιθυμία. Δεν υπάρχουν τάσεις πραγματικής υποταγής, δεν καυλώνει απ' αυτό και άρα η σχέση δεν μπορεί να λειτουργήσει. Και θα σβήσει.

Δεν τίθεται θέμα μαθητοκεντρικής ή μη διδασκαλίας. Ο εκπαιδευτής αφουγκράζεται τις ανάγκες του εκπαιδευόμενου, συζητά μαζί του, αναγνωρίζει τις τυχόν αδυναμίες του και αντιμετωπίζει ότι προκύψει στη διάρκεια της διδασκαλίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που ο εκπαιδευτής έχει στο νου του. Ο μαθητής μπορεί μόνο να παραμείνει στην τάξη ή να αποχωρήσει. Δεν διαπραγματεύεται το αντικείμενο της διδασκαλίας ούτε την μέθοδο. Μπορεί απλά να εκφράσει την άποψή του και να γνωστοποιήσει τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην εκμάθηση του αντικειμένου.

Δεν μπορείς να διδάξεις κάποιον που δεν θέλει να διδαχθεί. Δεν μπορείς να κυριαρχήσεις σε κάποιον που δεν έχει τάσεις υποταγής. Δεν μπορείς να κυριαρχήσεις σε κάποιον αν δεν έχεις τάσεις κυριαρχίας. Δεν μπορείς να διδάξεις κάτι που δεν κατέχεις πολύ καλά ο ίδιος.

Διορθώστε με παρακαλώ αν κάνω λάθος.

 

Απάντηση: Re: ΑΠΟΡΙΑ

μόλις περιέγραψες πολύ όμορφα τη μαθητοκεντρική τακτική... πίστεψέ με, δεν είναι η μόνη

 

Απάντηση: Re: ΑΠΟΡΙΑ

Κανένα λάθος..
Το αντίθετο ακριβώς θα έλεγα..

 

Λόγω της δουλειάς μου, εκπαιδεύω ανθρώπους (males & Females) από διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες, σε σωματικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο πάνω από 20 χρόνια. Με την εμπειρία που έχω αποκομίσει στις χιλιάδες διδακτικές ώρες μου, δεν μπορώ να πω με απόλυτο τρόπο (όπως διαβάζω ότι το κάνουν κάποιοι-ες) ότι φταίει ο δάσκαλος για την απόδοση του μαθητή ή το αντίθετο. Εχουν συμβεί και τα δύο πολλές φορές.

Μπορώ να δηλώσω όμως πως ο καλός εκπαιδευτής μπορεί να βγάλει και να πάρει το 110% των δυνατοτήτων του μαθητή, αλλά υπάρχουν και μαθητές που είναι "αξιοι" μόνο για έχουν την τύχη των προβληματικών μωρών στην αρχαία σπάρτη.

Βέβαια έχω δει και πολύ αξιόλογους μαθητές που κάνουν καλούς τους κακούς και άσχετους εκπαιδευτές!

Αν θα μπορούσα να γράψω ένα κανόνα (με τις εξαιρέσεις του φυσικά που οι περισσότερες διακιολογούνται), αυτός θα ήταν ότι με τον καλό δάσκαλο όταν ο μαθητής δεν έχει πρόοδο, ευθύνεται ο μαθητής.

 

και ποιος οριζει τον καλο δασκαλο? οι τιτλοι του? τα χρονια στο δασκαλικι? Οτι το πιστευει ο ιδιος? Οτι του το λενε οι αλλοι και του δινουν ευσχημα?

Εγω πιστευω πως ολα ειναι σχετικα... Μπορει ακομα κι ενας πραγματικα "εμπνευσμενος" δασκαλος να μη τα βρει μ εναν μαθητη. Δεν φταιει κανεις απο τους 2. Ουτε ο δασκαλος, ουτε ο μαθητης.

Και δεν σημαινει πως ο δασκαλος ειναι κακος, ουτε ομως κι ο μαθητης. Απλουστατα δεν κολλησανε.

 

Δε θα συμφωνήσω zinnia. Κάποιος από τους δύο φταίει. Ή υπάρχει κάποιο μερίδιο ευθύνης και στους δύο. Μην είσαι τόσο χαωτική.

Γενικά είναι περίπλοκη αυτή η σχέση. Δεν είναι τίποτε προφανές και εύκολο να το καταλάβει ο ένας ή ο άλλος.

 

χαοτικη?

(πολλα μ εχουν πει..χαοτικη ομως οχι)  

στο θεμα μας τωρα.

Δεν μπορει δηλ ο ιδιος δασκαλος μ εναν αλλον μαθητη ν αποδοσει τα μεγιστα οπως κι ο ιδιος ο μαθητης μ εναν αλλον δασκαλο?

γιατι παντα πρεπει να βρισκουμε καποιον να "φταιει"?

 

"Εγω πιστευω πως ολα ειναι σχετικα... Μπορει ακομα κι ενας πραγματικα "εμπνευσμενος" δασκαλος να μη τα βρει μ εναν μαθητη. Δεν φταιει κανεις απο τους 2. Ουτε ο δασκαλος, ουτε ο μαθητης"

Δεν έχεις άδικο. Εχει συμβεί. Είναι σπάνιο όμως.

 

Απάντηση: Ικανότητα Κυριαρχίας vs ικανότητα υποταγής

ηρεμα ρε παιδια η σκλαβια εχει καταργηθει εδω και 1000 χρονια....θεατρο παιζουμε ολοι..προς τι λοιπον η μεγαλοσοφιες.....

 

Απάντηση: Ικανότητα Κυριαρχίας vs ικανότητα υποταγής

μπορεί να παίζεις εσύ θέατρο, fine with me, αλλά από που κι ως που κάνεις γενίκευση με βάση την προσωπική σου εμπειρία;

 

Re: Απάντηση: Ικανότητα Κυριαρχίας vs ικανότητα υποταγής

Να κι αν καταργήθηκε, να κι αν δεν καταργήθηκε!