Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

enet.gr, 12:15 Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Κατά 40% αυξήθηκε ο αριθμός των ανέργων μέσα σε 12 μήνες, στο 42,5% η ανεργία στους νέους

Ασυγκράτητη η ανεργία με νέο ρεκόρ 16,2%

Στο υψηλότερο επίπεδο από το 1983 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ

Έσπασε και το «φράγμα» του 16% το ποσοστό ανεργίας τον Μάρτιο του 2011 φτάνοντας το 16,2% και ανεβάζοντας τον αριθμό των ανέργων στα 811.340 άτομα. Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο στο οποίο φτάνει η ανεργία τα τελευταία χρόνια, η οποία πλήττει ιδιαιτέρως τους νέους ηλικίας μέχρι και 24 ετών αλλά και τις γυναίκες. «Πρωταθλήτρια» για τον Μάρτιο αναδεικνύεται το Νότιο Αιγαίο, όπου 1 στους 3 είναι άνεργος, ενώ ακολουθούν τα Ιόνια και η Δυτ. Μακεδονία.

Μεταξύ Μαρτίου 2010 και 2011, επιπλέον 232.617 άτομα προστέθηκαν στις στρατιές των ανέργων. Πρόκειται για αύξηση της τάξης του 40,2% μέσα σε ένα έτος.


Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός της χώρας μαζί με τους άνεργους ξεπερνάνε κατά περίπου 1 εκατ. άτομα τον αριθμό αυτών που εργάζονται.

Στα ύψη βρίσκεται η ανεργία μεταξύ των νέων ηλικίας 15 – 24 ετών. Άγγιξε το 42,5% ενώ αρκετά υψηλό είναι και το ποσοστό των ανέργων ηλικίας 25 – 34 ετών (22,6%).

Σε δυσμενή θέση βρίσκονται και οι γυναίκες με το ποσοστό ανεργίας να διαμορφώνεται στο 19,5% όταν μεταξύ των ανδρών ήταν στο 13,8%.

Σχεδόν διπλάσιο του εθνικού μέσου όρου είναι το ποσοστό ανεργίας στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου (30,4%), ακολουθούν τα Ιόνια Νησιά (24,5%) και η Δυτική Μακεδονία (20,6%).

Το ποσοστό της ανεργίας τον Μάρτιο του 2011 αποτελεί ρεκόρ τουλάχιστον για την περίοδο από το 1983 μέχρι και σήμερα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της ΕΛΣΤΑΤ. Για την περίοδο 1983-2002 τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας είχαν καταγραφεί -βάσει των στατιστικών που διατηρεί ο ΟΟΣΑ- στη διετία 1999-2000, με τους εκτός εργασίας να αντιστοιχούν στο 12% του εργατικού δυναμικού.

Σημειώνεται πως όπως αναφέρει και η ΕΛΣΤΑΤ, ως απασχολούμενοι θεωρούνται "τα άτομα ηλικίας 15 ετών και άνω" που "την εβδομάδα αναφοράς είτε εργάστηκαν έστω και μία ώρα με σκοπό την αμοιβή ή το κέρδος, είτε εργάστηκαν στην οικογενειακή επιχείρηση" είτε, τέλος απουσίαζαν προσωρινά (π.χ. λόγω άδειας ή ασθένειας) από την εργασία.


***


Τάνια Μποζανίνου

Οι Ελληνίδες βγάζουν το ψωμί της οικογένειας

Ρεπορτάζ των «New York Times» για ανεργία και πενιχρά εισοδήματα στην Ελλάδα της κρίσης

TO BHMA 07/06/2011, 13:32



Οι Ελληνίδες γίνονται οι «κουβαλητές» της οικογένειας λόγω της κρίσης. Το πλήγμα σε τομείς όπου κυριαρχούν οι άντρες, όπως ο κατασκευαστικός, στέλνει τις γυναίκες στην αγορά εργασίας για να καλύψουν την οικογενειακή απώλεια εισοδήματος, σύμφωνα με τους «New York Times».


Τα παραδείγματα που περιγράφει η αμερικανική εφημερίδα δείχνουν τη σκληρή πραγματικότητα των ελληνικών νοικοκυριών. Οπως η 36χρονη αρχιτέκτονας η οποία, όπως λέει, «δεν περίμενα ποτέ ότι θα έκανα αίτηση για να προσληφθώ ως ταμίας στο κοντινό μου σουπερμάρκετ. Ομως πέντε μήνες αφότου έχασα τη δουλειά μου στο Δημόσιο και 18 μήνες μετά την απόλυση του συζύγου μου, κάποιος έπρεπε να αναθρέψει τα δύο παιδιά μας». Εκοψαν τη μεγάλη κόρη τους από το ιδιωτικό σχολείο και την έγραψαν σε δημόσιο, ενώ οι γονείς του ζευγαριού ανέλαβαν να πληρώνουν τη δόση του στεγαστικού δανείου. Με τα έσοδα στο μηδέν, η ανάγκη να βρει οποιαδήποτε δουλειά η 36χρονη αρχιτέκτονας είναι παραπάνω από πιεστική.


Η ανεργία των Ελληνίδων αυξήθηκε κατά 4% το τελευταίο τρίμηνο του 2010, φθάνοντας το 17,9%, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 9,7%. Για τις γυναίκες κάτω των 29 ετών, το ποσοστό εκτοξεύεται στο 33%. Για τους άντρες, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε στο 11,5% ενώ στην ΕΕ των «27» κυμαίνεται στο 9,5%.


Δυσοίωνο μέλλον

Ομως το μέλλον προβλέπεται μαύρο για τις Ελληνίδες διότι δεν έχουν γίνει ακόμη μαζικές απολύσεις σε τομείς όπου κυριαρχούν αυτές, όπως το Δημόσιο (όπου προβλέπεται μια πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις) και οι υπηρεσίες. Γι' αυτό ο κύριος λόγος της αύξησης της γυναικείας ανεργίας στην Ελλάδα είναι μέχρι στιγμής το γεγονός ότι αυξήθηκε ο αριθμός όσων αναζητούν δουλειά.

Με τα στοιχεία αυτά συμφωνεί και ο ΟΟΣΑ, που συγκρίνει παρόμοιες τάσεις στην Ισπανία και στην Ιρλανδία. Δεν λείπει και η σύγκριση με το πρώην ανατολικό μπλοκ όπου, μετά την πτώση του κομμουνισμού, πολλές γυναίκες ανέλαβαν να κερδίζουν το ψωμί της οικογένειας. Οσες δεν βρήκαν δουλειά στη χώρα τους έφυγαν για το εξωτερικό. Οπως η 50χρονη Οξάνα Οφσέενκο, από την Ουκρανία, η οποία εργάζεται ως καθαρίστρια στην Ελλάδα για να στέλνει χρήματα στον σύζυγο και στον γιο της.

«Ανάσα» από τον τουρισμό

Οι «New York Times» αναφέρουν ότι συρρικνώνεται τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας και ότι ο μόνος που φαίνεται να ενισχύει την ελληνική οικονομία είναι ο τουρισμός. «Ο τουρισμός επλήγη από την κρίση αλλά υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης διότι οι ταραχές στη Μέση Ανατολή στέλνουν τουρίστες από την Αίγυπτο, την Τυνησία και το Μαρόκο στην Ελλάδα».

Η αμερικανική εφημερίδα τονίζει ότι οι προοπτικές για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα είναι δυσοίωνες καθώς κλείνει η μία στις τέσσερις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν το 96% του συνόλου.

Οι Ελληνίδες στρέφονται στην μερική απασχόληση και γίνονται σερβιτόρες σε καφέ και εστιατόρια χωρίς ασφάλιση. Η τάση αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στη Θεσσαλονίκη όπου το ποσοστό ανεργίας των γυναικών ξεπερνά το 20%.

Μητέρες, μόνες...

Οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους βρίσκονται στην πιο ευάλωτη θέση. Τα Χωριά SOS αναφέρουν αύξηση 45% στις αιτήσεις από ανύπαντρες μητέρες.

Μια άλλη παρενέργεια της γυναικείας ανεργίας την οποία εντοπίζουν οι «New York Times» προκύπτει από το λουκέτο σε πολλούς κρατικούς παιδικούς σταθμούς. Οι γυναίκες θα αναγκαστούν να προσλάβουν μπέιμπι-σίτερ, όμως λόγω των μειώσεων στα εισοδήματά τους θα τους είναι όλο και πιο δύσκολο να πληρώνουν τον μισθό της. Οσο πιο ασύμφορη θα γίνεται η σχέση «προσλαμβάνω νταντά για να μπορώ να εργαστώ», τόσο θα καταβαραθρώνεται η ήδη χαμηλή γεννησιμότητα που κυμαίνεται στο 1,3 παιδιά ανά γυναίκα.



Και μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή συγκυρία πολλοί πιστεύουν ακόμα πως η λύση είναι η απόλυση 150.000 υπαλλήλων του δημόσιου τομέα κι η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό κατά πως επιτάσσει η Τρόικα!!!
Με λάδι θα σβήσει η φωτιά;

 

Κον Μπεντίτ: «Πόθεν έσχες» για τους λογαριασμούς Ελλήνων

TA NΕA: Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011


«Πόθεν έσχες» για τους τραπεζικούς λογαριασμούς των Ελλήνων στο εξωτερικό προτείνει ο επικεφαλής των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ντάνιελ Κον Μπεντίτ θέτοντας και σχετικό ερώτημα στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής αρχηγό των Πρασίνων σε συνέντευξη Τύπου, ορισμένα κράτη-μέλη της Ένωσης δεν είναι άμοιρα ευθυνών στο θέμα της φοροδιαφυγής.

«Τα κεφάλαια της ελληνικής φοροδιαφυγής ευρίσκονται μεταξύ άλλων στην Ελβετία, στην Αυστρία και στο Λουξεμβούργο», τόνισε ο Κον Μπεντίτ και πρόσθεσε: «Θα μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα κατά πόσο σαν πρώτο μέτρο μπορούμε να ζητήσουμε το πάγωμα των ελληνικών κεφαλαίων στις χώρες αυτές, και κατά πόσο οι τράπεζες τους μπορούν να ανακοινώσουν στην ελληνική κυβέρνηση τα ποσά των
Ελλήνων καταθετών. Έτσι θα μπορέσουμε να εξακριβώσουμε εάν οι φόροι που αναλογούν στα ποσά αυτά έχουν πληρωθεί.

Εφόσον μπορούμε να παγώσουμε τους λογαριασμούς του Καντάφι και άλλων, γιατί να μη μπορούμε να παγώσουμε και των Ελλήνων, ώστε με διαφάνεια η ελληνική κυβέρνηση να βρει ένα μέρος από τα ποσά που της οφείλουν. Διαφορετικά θα έχουμε πάντα την ίδια ιστορία: Θα λέμε ότι θα πρέπει να παταχθεί η φοροδιαφυγή ενώ οι τράπεζες των χωρών που προανέφερα ζουν από τη φοροδιαφυγή. Πρόκειται για ένα
φαύλο κύκλο που είναι αδύνατον να σπάσουμε. Θεωρώ επομένως ότι η θέση του κ. Γιούνγκερ είναι ασαφής και διφορούμενη. Από τη μία λέει ότι « πρέπει επιτέλους το ελληνικό κράτος να μπει σε λειτουργία» χωρίς όμως να λέει ότι «πρέπει επιτέλους τα κράτη της Ευρώπης να αναλάβουν τις ευθύνες τους κατά της
φοροδιαφυγής ».

Στην παρατήρηση Ελβετού δημοσιογράφου ότι δεν θα πρέπει να θεωρούνται φοροφυγάδες όλοι οι Έλληνες που έχουν καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού, ο κ. Μπεντίτ απάντησε: «Θα πρέπει να δώσουμε στην ελληνική κυβέρνηση τη δυνατότητα να νοικοκυρευθεί και μια από τις δυνατότητες για τη διαπίστωση
φοροδιαφυγής είναι να γίνουν γνωστά τα ποσά που έχουν Έλληνες πολίτες στις τρεις χώρες που προανέφερα. Αυτό σημαίνει την άρση του τραπεζικού απόρρητου. Έτσι θα είναι δυνατόν να επαληθευθεί εάν τα ποσά αυτά αντιστοιχούν σε εισοδήματα που έχουν φορολογηθεί. Εάν εγώ έχω ένα λογαριασμό στη χώρα σου 10 δισ. και πληρώνω 50 ευρώ φόρο το χρόνο, είναι σαφές ότι υπάρχει πρόβλημα, από
που έβγαλα τα 10 δισ.;

Εάν έχουμε πλούσιους Έλληνες που πληρώνουν φόρο κατά μέσο όρο 1000 με 3000 ευρώ το χρόνο ενώ έχουν εκτός Ελλάδας τραπεζικό λογαριασμό με 300 ή 400.000 ευρώ, τότε ο καθένας έχει το δικαίωμα να τους θέσει το ερώτημα του «πόθεν έσχες ».

Θεωρώ επομένως ότι θα πρέπει να θέσουμε από κοινού θέμα για το τραπεζικό απόρρητο, διαφορετικά θα τρελαθούμε γιατί δίνουμε χρήματα στην ελληνική κυβέρνηση για να καλύψει τις πληρωμές της ενώ συνεχίζουμε παράλληλα να επιτρέπουμε τη φοροδιαφυγή εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο είναι οργανωμένη οικονομικά η Ευρώπη και μετά, απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση να
σταματήσει τη φοροδιαφυγή.

Ο επικεφαλής των Πρασίνων έθεσε το ίδιο ερώτημα για την άρση του απόρρητου στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο οποίος άφησε τελικά να εννοηθεί ότι είναι δυνατόν να έχει η Ελλάδα τις πληροφορίες που θέλει, εφόσον τις ζητήσει από άλλη χώρα - μέλος.

Ο κ. Μπαρόζο τόνισε ότι «εργαζόμαστε αυτόν τον καιρό για την άρση του τραπεζικού απόρρητου. Όλα τα κράτη μέλη καθώς και η Ελβετία έχουν δεσμευθεί από τον Μάρτιο του 2009 να εφαρμόσουν τη βασική αρχή του ΟΟΣΑ σύμφωνα με την οποία κανένα κράτος δεν μπορεί να αρνηθεί μια πληροφορία που ζητάει ένα άλλο κράτος με τη δικαιολογία ότι κατακρατείται από μια τράπεζα ή άλλο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα».

Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τον κ. Μπαρόζο, ήδη από σήμερα, λόγω της αγαστής συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, είναι δυνατόν, εφόσον το ζητήσει η Ελλάδα να της δοθούν - από άλλα κράτη μέλη- οι πληροφορίες που αφορούν περιπτώσεις φοροδιαφυγής.

 

Τόσοι οικονομολόγοι, συμβούλια, διαβούλια και που κατέληξαν;
Στον παλιό, καλό ΚΕΦΑΛΙΚΟ φόρο, κοινώς χαράτσι!!!
Και μάλιστα αναδρομικά από το 2010 και για άλλα τέσσερα χρόνια και για όλους σχεδόν τους μισθωτούς και συνταξιούχους!
Καλώς ήλθατε στην Νέα Τουρκοκρατία…


Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ -ΑΥΤΟΔΙΑΨΕΥΔΟΜΕΝΟΣ- ΜΕ ΣΚΛΗΡΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΓΙΑ ΜΕΤΡΑ 28 ΔΙΣ.

Οριζόντιος φόρος σε όλα τα εισοδήματα

Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΕΛΟΥ

Κλιμακωτή εισφορά αλληλεγγύης από εισοδήματα 6.000 ευρώ και για πολλά (άγνωστο πόσα) χρόνια προέκρινε το οικονομικό επιτελείο, το οποίο επιλέγει και πάλι την εύκολη λύση των έκτακτων εισφορών, της αύξησης ή της επιβολής νέων φόρων, καθώς και της μείωσης των αποδοχών.
Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες γράφονταν, σύμφωνα με πληροφορίες, τα μέτρα, πλέον, των 28 δισ. ευρώ, που εισηγείται στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και αμέσως μετά αναμένεται η κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Τα εξειδικευμένα μέτρα θα έρθουν εντός των προσεχών εβδομάδων με ειδικά νομοσχέδια.

Η κυβέρνηση, μετά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, και παρά τις έντονες αντιδράσεις των βουλευτών (ΚΤΕ Οικονομίας προχθές) αλλά και ορισμένων υπουργών (άτυπο υπουργικό της προηγούμενης Δευτέρας) φαίνεται να προχωράει στην πιο σκληρή οικονομική πολιτική, την οποία θα εφαρμόσει άμεσα, δεδομένου ότι πρέπει να αντλήσει 6,4 δισ. ευρώ στο δεύτερο εξάμηνο του 2011.

Το μεγαλύτερο τμήμα των μέτρων (δισέλιδο σημείωμα), που εισηγούνται στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο, σχετίζεται με τον πεντασέλιδο πίνακα που συζητήθηκε στο άτυπο υπουργικό και το οποίο παρουσιάζει σήμερα η «Ε».

Οι «ζυμώσεις» της τελευταίας εβδομάδας φαίνεται να καταλήγουν σε:

1 Επιβολή εισφοράς αλληλεγγύης, με τη μορφή «κεφαλικού φόρου», σε όλα τα εισοδήματα από 6.000 ευρώ, που θα κλιμακώνεται (ξεκινώντας ίσως από 3%) ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος.

Αγνωστο το πόσα χρόνια θα επιβληθεί, αλλά σίγουρα δεν είναι για έναν μόνο χρόνο, ενώ εξετάζεται να εισπράττεται μέσω της παρακράτησης φόρου εισοδήματος. Το μέτρο αυτό, όπως φαίνεται και από τον πίνακα του άτυπου υπουργικού συμβουλίου, ήταν η εναλλακτική πρόταση του υπουργείου Οικονομικών και όχι άλλων υπουργών, ώστε να μη μειωθεί το αφορολόγητο όριο, το οποίο λειτούργησε ως «καρότο» για να αποδεχθούν τελικώς την εισφορά υπουργοί και βουλευτές.

Εν τούτοις το μέτρο αυτό είναι οριζόντιο (παρά τις αντίθετες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών), πλήττει την πλειονότητα των πολιτών, αφού ακόμα και οι έχοντες πενιχρά εισοδήματα καλούνται να πληρώσουν την εισφορά. Αν ξεκινήσει από 3%, ο έχων εισόδημα 8.000 ευρώ θα πληρώνει 240 ευρώ το χρόνο!

Περισσότερες αποδείξεις

2 Διερευνούν και αυστηροποίηση του συστήματος των αποδείξεων (ίσως το 30% του εισοδήματος για κάλυψη του αφορολογήτου), καθώς και τεκμήρια διαβίωσης κατά επαγγελματικές ομάδες.

3 Μειώνει το αφορολόγητο όριο στον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, ίσως στα 200.000 ευρώ βάσει τελευταίων πληροφοριών, από 100.000 ευρώ αρχικού σχεδιασμού και 400.000 που είναι σήμερα, ενώ παγώνει τις αντικειμενικές αξίες. Η εισήγηση αφορά και την αύξηση του φόρου μεταβίβασης και τη διετή αναστολή τού «πόθεν έσχες» για όλες τις κατοικίες.

4 Επιβάλλει έκτακτες ή ειδικές εισφορές σε συντάξεις, υπέρ ανέργων από μισθωτούς, δημοσίους υπαλλήλους και ελεύθερους επαγγελματίες, επιχειρήσεις, ιδιοκτήτες σκαφών, αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού, πισινών.

5 Η εγκατάλειψη του σχεδίου εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης σε πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης κέρδιζε έδαφος χθες τη νύχτα, αλλά η επιβολή του ΕΦΚ στο φυσικό αέριο θεωρείται δεδομένη.

6 Υπό συζήτηση ήταν η μη επιβολή ΕΦΚ σε αναψυκτικά και νερό, καθώς το αρχικό σχέδιο προέβλεπε φόρο «φωτιά» μέχρι και 25 λεπτά ανά λίτρο.

+10% τα τέλη κυκλοφορίας

7 Ακριβαίνουν τα φτηνά τσιγάρα από 2,40 έως 3 ευρώ, αυξάνουν κατά μέσο όρο 10% τα τέλη κυκλοφορίας.

8 Μπορεί να το αφήνουν για αργότερα το ενιαίο μισθολόγιο (ξεχωριστό νομοσχέδιο), αλλά το σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών κάνει λόγο για κατάργηση επιδομάτων (πίνακας στο άτυπο υπουργικό της Δευτέρας), ενώ έρχονται κόψιμο ή περιορισμός κοινωνικών επιδομάτων, μείωση 10% στο εφάπαξ δημοσίου.

Τέλος... καπνίσματος

9 Μεταξύ των προτάσεων φιγουράρουν η αύξηση κατά 25% στις τιμές των εισιτηρίων από το 2013, το τέλος καπνίσματος σε 4.000 κέντρα διασκέδασης και καζίνα, η κατάργηση-συγχώνευση νοσοκομείων.

10 Το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει, μεταξύ άλλων, μαχαίρι σε φοροαπαλλαγές, εξίσωση μισθών και εργασιακού καθεστώτος δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μετάθεση της μείωσης των φόρων για αργότερα, όταν θα αρχίσει να αποδίδει η μάχη κατά της φοροδιαφυγής, κατάργηση ή συγχώνευση φορέων και οργανισμών, μείωση 50% των επιχορηγήσεων.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Eχει αναφερθεί πολλές φορές ως τώρα ότι το πρόβλημα του δημόσιου χρέους είναι πρώτα από όλα πρόβλημα αναδιανομής του εισοδήματος. Ας δούμε μερικά στοιχεία πάνω σε αυτό το θέμα και ας το συνδέσουμε με την εξαγγελία του πρωθυπουργού για περαιτέρω μείωση της φορολογίας των ΑΕ και ΕΠΕ (συντελεστής φορολογίας από το 24% στο 20%).

Σύνθεση φορολογικών
εσόδων ή, αλλιώς,
σε ποιους οφείλεται
η υστέρηση
των φορολογικών εσόδων;

Αν, σε πρώτο επίπεδο, διαχωρίσουμε την πηγή των φορολογικών εσόδων σε άμεσους και έμμεσους φόρους, τότε διαπιστώνουμε ότι στην έμμεση φορολογία η Ελλάδα υπερβαίνει το μέσο όρο της ΕΕ-27 κατά 4,1 μονάδες και κατέχει την 14η υψηλότερη θέση (Πίνακας 1)
Στην άμεση φορολογία, όμως, η Ελλάδα κατέχει την 22η χειρότερη θέση, στην ΕΕ-27, με διαφορά 9,8 μονάδων από τον μέσο όρο! (Πίνακας 2)
Θα πρέπει να σημειώσουμε επίσης το εξής: Η Ελλάδα παρόλο που το έτος 2000 υπολείπονταν 4,6 μονάδες από τον μέσο όρο της ΕΕ-27, προέβηκε στα επόμενα 8 χρόνια στη μεγαλύτερη μείωση, στην ΕΕ-27, της τάξεως των 4,5 μονάδων (από 28,8 στο 24,5), όταν ο μέσος όρος μειώθηκε μόλις κατά 0,1 (από 34,4 σε 34,3).
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η Ελλάδα υστερεί στα φορολογικά έσοδα λόγω της άμεσης φορολογίας. Ας εξετάσουμε τώρα την διάρθρωση της άμεσης φορολογίας, δηλαδή τους φόρους των μισθωτών-συνταξιούχων και τους φόρους των επιχειρήσεων.

Ανάλυση της άμεσης
φορολογίας ή, αλλιώς,
γιατί διαμαρτύρονται
οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα
για τους φόρους τους;

*Φόροι μισθωτών
Όσον αφορά τους μισθωτούς ο παρακάτω πίνακας είναι αποκαλυπτικός. (Πίνακας 3)
Προφανώς, οι πιο πλούσιοι Έλληνες πληρώνουν τους πιο πολλούς φόρους και, προφανώς, αυτοί είναι οι μισθωτοί (το 50% της άμεσης φορολογίας προέρχεται από μισθωτούς-συνταξιούχους).
* Φόροι επιχειρήσεων
Από τη χρήση 2005, με την εφαρμογή του νόμου 3296/2004 της Ν.Δ, άρχισε η σταδιακή μείωση της φορολόγησης των νομικών προσώπων με την εφαρμογή των κάτωθι συντελεστών ανά έτος. (Πίνακας 4)
Το δημόσιο, μείωσε τους συντελεστές υποτίθεται χάριν της ανάπτυξης και των επενδύσεων αλλά τελικά τα έσοδα από το φόρο νομικών προσώπων μειώθηκαν, ενώ το βάρος της άμεσης φορολογίας μεταφέρθηκε στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους.Η παρουσίαση των φόρων που εισέπραξε το Δημόσιο στα έτη 2008 και 2004 είναι αποκαλυπτική (Πίνακας 5).
Το γεγονός ότι ο φόρος που κατέβαλαν τα νομικά πρόσωπα μειώθηκε ακόμα και σε απόλυτο αριθμό, δείχνει ότι η μείωση των συντελεστών φορολόγησης δεν είχε σαν αποτέλεσμα την αναμενόμενη αύξηση του κύκλου εργασιών και των θέσεων εργασίας, αλλά τελικά μόνο αποτέλεσμα είχε να χάσει το δημόσιο ένα μεγάλο ποσό φόρων, το οποίο όμως πλήρωσαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, αφού στο εν λόγω διάστημα πλήρωσαν 2,33 δισ. ευρώ περισσότερα.

Σε επίπεδο Ε.Ε βλέπουμε ότι οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν ένα από τα ευνοϊκότερα φορολογικά καθεστώτα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον επόμενο πίνακα οι φόροι που πληρώνουν οι ΑΕ και οι ΕΠΕ στην Ελλάδα, μας κατατάσσουν στην τρίτη χειρότερη θέση στην ΕΕ-27. Οι μειώσεις των ονομαστικών φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις, που ξεκίνησε η Ν.Δ και συνεχίζει πλέον το ΠΑΣΟΚ, είχε σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα να επιτύχει, μέσα στην περίοδο 2000-2008, την τρίτη μεγαλύτερη μείωση των φόρων από επιχειρήσεις, της τάξεως των 1,6 μονάδων του ΑΕΠ (μόνο για το έτος 2008, δηλαδή απωλέσθηκαν 3,8 δις ευρώ, σε σχέση με αυτά που θα εισέπραττε η χώρα το 2000) (Πίνακας 6).
Επίσης, σε έναν από τους σημαντικότερους δείκτες που υπολογίζει η Eurostsat, στον πραγματικό φορολογικό συντελεστή στο κεφάλαιο (όχι δηλαδή ο ονομαστικός φορολογικός συντελεστής αλλά ο πραγματικός – αυτός που συμπεριλαμβάνει όλες τις φοροαπαλλαγές και τις αυτοτελείς φορολογήσεις κερδών που ισχύουν σε κάθε χώρα για τον συντελεστή κεφάλαιο), η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το 50% του μέσου όρου της ΕΕ-27 (15,8 στην Ελλάδα, έναντι 32,6 στην Ε.Ε-25). Με άλλα λόγια, η Ελλάδα θα έπρεπε να εισπράττει τους διπλάσιους φόρους κάθε χρόνο από τις επιχειρήσεις, για να βρίσκεται στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Και αυτή η υποφορολόγηση των επιχειρήσεων δεν έχει καμία σχέση με την φοροδιαφυγή, αλλά μόνο με το ύψος των φορολογικών συντελεστών και τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν τα νομικά πρόσωπα.

Φορολογία εφοπλιστικού κεφαλαίου ή, αλλιώς,
μια αυτονόητη απάντηση
σε ένα αυτονόητο
ερώτημα)

Οι φόροι που δεν πληρώνουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα οι φόροι που δεν πληρώνει ολόκληρος ο παραγωγικός συντελεστής κεφάλαιο (επιχειρήσεις, συσσωρεμένη περιουσία κτλ), συγκριτικά με την υπόλοιπη Ε.Ε, εξηγούν μόνο κατά ένα μέρος την υστέρηση των φορολογικών εσόδων ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (περίπου 2 μονάδες του ΑΕΠ σύμφωνα με το δείκτη της Eurostat «Φόροι στον συντελεστή Κεφάλαιο»). Ένα εξίσου σημαντικό μέγεθος, το οποίο συστηματικά υποεκτιμάται από τους εκάστοτε ιθύνοντες, είναι η δραστηριότητα του ναυτιλιακού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Ας πάρουμε ένα-ένα τα δεδομένα:
Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο, κατέχει το 16% του παγκόσμιου στόλου. Αυτό είναι και το μοναδικό οικονομικό μέγεθος στο οποίο η Ελλάδα είναι σε καλύτερη θέση από τους εταίρους της στην Ε.Ε. Η προστιθέμενη αξία που παράγει το εφοπλιστικό κεφάλαιο, προσαυξάνει το ΑΕΠ της Ελλάδας. Σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας ολόκληρη η δραστηριότητα της ναυτιλίας παράγει το 7% του ελληνικού ΑΕΠ. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ΑΕΠ αφορά τη δραστηριότητα των ποντοπόρων πλοίων.
Ποια όμως είναι τα φορολογικά έσοδα που έχει η χώρα από αυτές τις δραστηριότητες;
Ως γνωστόν, με το νόμο 27/1975 έχουν απαλλαγεί από το φόρο εισοδήματος τα εισοδήματα από πλόες ποντοπόρων πλοίων και έκτοτε επιβάλλεται φόρος ανάλογα με την ηλικία των πλοίων και την ολική χωρητικότητα τους σε κόρους. Σύμφωνα, εξάλλου, με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2009 (τόμος Ε΄, φορολογικές δαπάνες) ισχύουν 58 φοροαπαλλαγές που αναφέρονται στους πλοιοκτήτες και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις, εκτείνονται σε ολόκληρο το φάσμα της φορολογίας. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι πραγματικά εντυπωσιακό: ενώ η Ελλάδα έχει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, τα φορολογικά έσοδα από τη ναυτιλία, κατά το έτος 2007, ήταν μικρότερα από τα έσοδα που είχε το κράτος μέσω των παραβόλων που πλήρωσαν οι μετανάστες για τη νομιμοποίηση τους. Η ερώτηση, λοιπόν, που έρχεται αβίαστα στο στόμα μας είναι η εξής: Είναι δυνατόν να χρεοκοπεί μια χώρα 11 εκατομμυρίων, που οι εφοπλιστές της έχουν ως ιδιοκτησία το 16% του παγκόσμιου στόλου; (η αναλογία 11 εκατομμύρια κάτοικοι στα 5,5 δισ. του παγκόσμιου πληθυσμού και η ιδιοκτησία του 16% είναι απλά εξωφρενική).
Καταλήγοντας, θα λέγαμε ότι αυτοί οι δύο παράγοντες, η υποφορολόγηση του συντελεστή κεφάλαιο και η μη φορολόγηση της ναυτιλίας, εξηγούν σε συντριπτικό βαθμό την υστέρηση των φορολογικών εσόδων και άρα το πόσο των 110 δις ευρώ, που υπολογίσαμε στην αρχή. Τι κάνει όμως η κυβέρνηση Παπανδρέου για αυτό; Μειώνει και άλλο τους συντελεστές για τις επιχειρήσεις, ενώ για το εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν βγάζει μιλιά. Όσο για τους μισθωτούς και εις άλλους φόρους με υγεία.
Όπως έγραψε και η «Ελευθεροτυπία» πρόσφατα «πριν πεινάσουμε θα κρυώσουμε» (αφού θα έχουμε χαρμανιάσει, βέβαια).

πηγή εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ

Το δημόσιο χρέος είναι και ζήτημα φορολογίας

 

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

FRANKLIN ALLEN (Καθηγητής Οικονομικών)

«Υπάρχουν όρια στις θυσίες του λαού»

Στον ΧΡΟΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Νέο δανειακό πακέτο, ακόμα σκληρότερα μέτρα λιτότητας και αποσύνθεση της παραγωγικής βάσης. Αυτά είναι τα πλάνα που δρομολογούνται στις Βρυξέλλες για τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης δημόσιου χρέους. Μια συνταγή που αποδεικνύει με τον πλέον περίτρανο τρόπο την αποτυχία των αρχικών οικονομικών σχεδίων του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ. Ο κορυφαίος οικονομολόγος Φράνκλιν Αλεν αποδομεί τα μέτρα που έχει επιβάλει έως τώρα η τρόικα και προβλέπει μεγαλύτερα προβλήματα στην υλοποίησή τους.

Η λύση της Ε.Ε. για την ελληνική κρίση χρέους είναι να συνεχίσει η χώρα με τα σκληρά μέτρα λιτότητας και ένα πρόγραμμα μαζικής κλίμακας ιδιωτικοποιήσεων παρόμοιο με αυτό που πραγματοποιήθηκε στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Είναι ρεαλιστική οικονομική συνταγή ή σενάριο από την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων»;

Κατά την άποψή μου, η λύση αυτή δεν είναι καθόλου ρεαλιστική. Αυτό που η Ελλάδα χρειάζεται είναι να βρει τρόπους να αναπτυχθεί η οικονομία της και τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν βοηθάνε προς αυτό τον στόχο. Το δανειακό βάρος είναι ήδη τεράστιο και θα συνεχίσει να μεγαλώνει για αρκετόν καιρό ακόμα. Αυτό θα αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο στην ανάπτυξη. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν οι περικοπές στις δαπάνες και τις αυξήσεις φόρων. Πέρασε ένας χρόνος από τότε που οριστικοποιήθηκε η αρχική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της τρόικας. Αν και αρκετά μέτρα έχουν ληφθεί στο σκέλος των περικοπών και των αυξήσεων φόρων, πρέπει να αναμένονται πολύ περισσότερα τα επόμενα χρόνια. Θα απαιτηθεί ακόμα μεγαλύτερη υπομονή από τους έλληνες πολίτες, και φυσικά περισσότερες θυσίες. Ομως, η πολιτική συναίνεση που απαιτείται, για να εφαρμοστεί το υπόλοιπο μέρος του σχεδίου, δεν είναι διόλου δεδομένη. Οι εμπειρίες από προηγούμενες κρίσεις δημόσιου χρέους μαρτυρούν ότι υπάρχουν όρια στις θυσίες, που μπορεί να υποστεί ο λαός μιας χώρας. Το εγονός ότι ένα άλλο δάνειο φαίνεται να δρομολογείται για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους και πως η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να επιστρέψει στις αγορές το 2012 μαρτυρεί με τον πιο δραματικό τρόπο την αποτυχία του αρχικού σχεδίου.

Η ΕΚΤ αποκλείει την αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» ως μέσο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Με βάση τους δικούς σας υπολογισμούς, η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει περίπου το 10% του ΑΕΠ μόνο και μόνο για την αποπληρωμή των επιτοκίων. Είναι κάτι τέτοιο οικονομικά και πολιτικά εφικτό;

Με το ελληνικό χρέος να προβλέπεται ότι θα χτυπήσει σύντομα το 170% του ΑΕΠ, τα ποσά που πρέπει να καταβάλει η χώρα μόνο για τα επιτόκια των δανείων της είναι πραγματικά απίστευτα υψηλά. Δεδομένου ότι υπάρχει καλή προοπτική να αυξηθούν τα μακροπρόθεσμα επιτόκια από τα τρέχοντα χαμηλά ιστορικά τους επίπεδα, τα επιτόκια θα είναι ακόμα υψηλότερα στο μέλλον. Εάν η Ελλάδα ήταν πρόθυμη να αυξήσει τους φόρους σε πολύ υψηλά επίπεδα και να επιβάλει αυστηρές ποινές για να εξασφαλίσει ότι οι φοροφυγάδες θα φυλακίζονται, ίσως τότε να ήταν δυνατόν να γίνουν οι πληρωμές. Εντούτοις, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι πολιτικά εφικτό.

Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη έλλειψη ρεαλισμού εκ μέρους της Ε.Ε., όσον αφορά την κρίση δημόσιου χρέους; Κυριαρχούν οι φόβοι μιας μετάδοσης σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους;

Η Ε.Ε. και η ΕΚΤ φοβούνται ότι, εάν η Ελλάδα δήλωνε στάση πληρωμών, θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα μετάδοσης. Σε ένα τέτοιο σενάριο, ο φόβος είναι ότι τα επιτόκια που χρεώνονται σε άλλες χώρες θα ανέβουν και αυτό θα ήταν αρκετό να επιφέρει επίσης τη δική τους στάση πληρωμών. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και ενδεχομένως ακόμη και για την Ισπανία και την Ιταλία. Ενα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να παγώσει το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και να οδηγήσει σε μια χρηματοοικονομική κρίση, όπως όταν πτώχευσε η Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008. Το πρόβλημα είναι ότι με την εφαρμογή της τρέχουσας πολιτικής της Ε.Ε., η πιθανότητα αυτού του καταστροφικού σεναρίου αυξάνεται αντί να μειώνεται. Με την επιμονή στην πλήρη αποπληρωμή και με δεδομένη την περαιτέρω αύξηση του δημόσιου χρέους, η πιθανότητα οποιασδήποτε ενδεχόμενης στάσης πληρωμών αυξάνεται σημαντικά. Θα ήταν πολύ καλύτερο, εάν είχαν αναγκαστεί οι ιδιώτες επενδυτές, με το ξέσπασμα της κρίσης, να δεχτούν ένα «κούρεμα». Το δανειακό βάρος της Ελλάδας θα μειωνόταν σημαντικά. Το ΔΝΤ προσεγγίζει συχνά τα προβλήματα δημόσιου χρέους κατ' αυτόν τον τρόπο, αλλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο οργανισμός πείσθηκε από τους αξιωματούχους της Ε.Ε. και της ΕΚΤ να ακολουθήσουν τη στρατηγική της πλήρους αποπληρωμής των δανείων.

Στις αρχές του 2011, οι περισσότεροι επενδυτές προέβλεψαν ότι τουλάχιστον μια χώρα θα αποχωρήσει από την ευρωζώνη μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Θα είναι η Ελλάδα η χώρα αυτή;

Θεωρώ ότι, ενώ το γεγονός αυτό δεν έχει ακόμα πολλές πιθανότητες να πραγματοποιηθεί, η αλήθεια είναι ότι μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε πιθανό σενάριο, από τη στιγμή που τα τρέχοντα οικονομικά σχέδια των ΔΝΤ/Ε.Ε./ΕΚΤ δεν αποδίδουν και θα αντιμετωπίζουν στη συνέχεια όλο και μεγαλύτερα προβλήματα. Οι πολύ μεγάλες θυσίες που απαιτούνται από τους έλληνες πολίτες, οι οποίες όμως δεν συνοδεύονται από καμιά πρόοδο στα οικονομικά της χώρας, κάνουν την επιλογή της εξόδου από την ευρωζώνη όλο και πιο ελκυστική. Η τυποποιημένη θέση της Ε.Ε. και της ΕΚΤ πως μια τέτοια κίνηση θα ήταν εξαιρετικά οδυνηρή είναι υπερβολική. Μια κίνηση για αποχώρηση από την ευρωζώνη πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα, ίσως ολονυκτίς, και όσο πιο ξαφνικά γίνεται! Η κυβέρνηση πρέπει να περάσει έναν νόμο, που θα μετατρέπει όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά χρέη από το ευρώ στο νέο νόμισμα. Το νέο νόμισμα πρέπει να κινείται ελεύθερα στις συναλλαγματικές αγορές και να έχει λιγότερη αξία από το ευρώ. Ο λόγος που η έξοδος από το ευρώ πρέπει να γίνει γρήγορα είναι για να μην υπάρξει μια επιταχύνουσα φυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό καθώς ο κόσμος θα προσπαθήσει να διατηρήσει την αξία των αποταμιεύσεών του.

Τελικά, θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα να αποχωρήσει, έστω και προσωρινά, από την ευρωζώνη;

Αυτό είναι ένα σύνθετο ζήτημα. Η κίνηση θα είχε σίγουρα αρκετά πλεονεκτήματα. Θα διευκόλυνε πολύ το δανειακό βάρος που αντιμετωπίζει η χώρα. Η αποτελεσματική υποτίμηση θα βοηθούσε επίσης τη χώρα να αναπτυχθεί, καθιστώντας τις εξαγωγές της φθηνότερες. Το γεγονός ότι η χώρα θα επανακτούσε τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής θα σήμαινε ότι θα μπορούσε να σώσει το τραπεζικό της σύστημα. Από την άλλη μεριά, θα υπήρχαν επίσης σημαντικά μειονεκτήματα. Τα επιτόκια θα αυξανόντουσαν σημαντικά και αυτό θα ανάγκαζε πολλές εταιρείες να χρεοκοπήσουν. Θα χρειαζόταν επίσης αρκετός καιρός, για να αποκτήσει πρόσβαση η χώρα στις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα θα μπορούσε να αναλάβει τον έλεγχο του πεπρωμένου της αντί να είναι εξαναγκασμένη να ακολουθεί πολιτικές που υπαγορεύονται από άλλους. Οσο περισσότερο αποτυγχάνει το τρέχον σχέδιο της τρόικας τόσο πιο ελκυστική θα γίνεται η επιλογή της εξόδου από την ευρωζώνη. Πιθανώς μακροπρόθεσμα, η Ελλάδα θα είχε το δικαίωμα να επανενταχθεί στην ευρωζώνη εάν κατόρθωνε να βάλει σε τάξη τα οικονομικά της.

WHO is who?

Κάτοχος διδακτορικού στα οικονομικά από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας από το 1980. Είναι κάτοχος της έδρας «Nippon Life» στα χρηματοοικονομικά, καθηγητής οικονομικών στη Σχολή Γουόρτον του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας και συν-διευθυντής του Κέντρου Χρηματοοικονομικών Θεσμών στη Σχολή Γουόρτον. Διετέλεσε κοσμήτορας και διευθυντής των Διδακτορικών Προγραμμάτων της Σχολής Γουόρτον και εκτελεστικός διευθυντής της Επιθεώρησης Χρηματοοικονομικών Μελετών. Υπήρξε επίσης πρόεδρος του αμερικανικού Χρηματοοικονομικού Συνδέσμου, της Κοινωνίας Χρηματοοικονομικών Μελετών και εταίρος της Οικονομετρικής Κοινωνίας. Εχει δημοσιεύσει σειρά σημαντικών έργων στα χρηματοοικονομικά και στα οικονομικά. Το βιβλίο του «Principles of Corporate Finance» βρίσκεται ήδη στην 10η έκδοσή του.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Γιώργο, χάσαμε...

 

Re: Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

rep!!!!
......γιου τοκινγ του μη;
...επιτελους και ενα ευκ"ω"λοχωνευτο περιεκτικο και λακωνικο ποστ, που μπορει να δωσει και σε μας που δεν εχουμε ερωτικη σχεση με τα οικονομολογικα, την διασταση του θεματος.


Γι:glasses:ργος

ΥΓ ... μηπως ξερεις ποσο ηρθε το σκορ;

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Μπορει να ζοριζομαστε να βγουμε στις αγορες
βγηκαμε ομως με καλες αποδοσεις στην αγορα των μπουκ:crazy:
 

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Το δημόσιο χρέος αυτη τη στιγμή βρίσκεται στα 350 δις .
Εχει πιστεύω μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε πως ξεκινήσαμε...


Συγγραφέας: Βάρσος Χρόνης


... ξημερώματα 25ης Μαρτίου 2010, η ελληνική κυβέρνηση, σε ρόλο διεθνούς επαίτη, έσπευδε στην Εσπερία για οικονομική σωτηρία και εξασφάλιση δανεισμού με οποιουσδήποτε όρους.

Εκατόν ογδόντα έξι χρόνια πριν, μια άλλη κυβέρνηση, αυτή της τριανδρίας Κωλέττη - Μαυροκορδάτου - Κουντουριώτη έπραττε το ίδιο κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας και του λαού για τους επόμενους δύο αιώνες.

Οι πρώτες προσπάθειες
για δανεισμό

Ήδη από τον Νοέμβριο του 1821, η διοίκηση της Αν. Στερεάς («Άρειος Πάγος») έστειλε στη Γερμανία 2 αντιπροσώπους για να διαπραγματευθούν δάνειο 150.000 φλορινιών, οι οποίοι επέστρεψαν στο τέλος του 1822 έχοντας συνομολογήσει δύο δάνεια: ένα στη Ζυρίχη (40.000) κι ένα στη Μασσαλία (62.000). Χωρίς τα χρήματα να έρθουν στην Ελλάδα, η κυβέρνηση επικύρωσε την οφειλή!
Παραγγέλθηκαν έτσι δύο κανόνια και άλλα στρατιωτικά είδη που δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, ενώ εξοπλίστηκε ένα στρατιωτικό σώμα Γερμανών φιλελλήνων, που ήρθε μεν στην Ελλάδα, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε στρατιωτικά, αφού το δάνειο δεν δόθηκε! Όπως γράφει ο Κυρ. Σιμόπουλος σχετικά με τα συγκεκριμένα δάνεια, τα γερμανοελβετικά φιλελληνικά κομιτάτα συμψήφισαν τις δαπάνες του εξοπλισμού και της αποστολής αυτής της «λεγεώνας» με το δάνειο των 150.000 φλορινίων και ζητούσαν επιπλέον και την επιστροφή του με τόκο! Οι «φιλέλληνες» των γερμανοελβετικών κομιτάτων αγόρασαν άχρηστα τουφέκια, κάτι που διαπιστώθηκε όταν εμφανίστηκαν οι εθελοντές της «λεγεώνας» στην Ύδρα. Οι ξένοι θέλησαν να επιδείξουν τη στρατιωτική τους πείρα με μια χαιρετιστήρια ομοβροντία, αλλά, όταν ο διοικητής έδωσε το παράγγελμα «πυρ», τα τουφέκια δεν πήραν φωτιά γιατί, όπως αφηγείται ο αυτόπτης Χάινριχ Κίφερ, ήταν σκουριασμένα!!!.

Τον Οκτώβριο-Δεκέμβριο 1822, στο συνέδριο των Ευρωπαίων ηγεμόνων στη Βερόνα της Ιταλίας, στάλθηκε εκεί ελληνική επιτροπή αποτελούμενη από τους Παλαιών Πατρών Γερμανό και Α. Μεταξά, με συνοδό τον Γάλλο ναύαρχο Φ. Ζουρνταίν.
Με εξουσιοδότηση του Μεταξά, ο Ζουρνταίν προσπάθησε να εξασφαλίσει δάνειο από το Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών, στο οποίο ανήκε και ο ίδιος! Οι Ιωαννίτες, που δεν διέθεταν εδαφικές κτήσεις από το 1798 (όταν πήρε τη Μάλτα ο Ναπολέων), προσέφεραν τη μεσολάβησή τους για τη σύναψη δανείου 10 εκ. φράγκων, με τον όρο να τους δοθούν τα νησιά Ρόδος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Σύρος και Οινούσσες (Ιονίου) μετά την απελευθέρωσή τους… Προσωρινά, όμως ζητούσαν να εγκατασταθούν στη Σύρο και τις Οινούσσες (!!!).
Ο Φ. Ζουρνταίν έκρινε την πρόταση συμφέρουσα για τους Έλληνες, όμως, η Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος την απέρριψε.
Στις 12/4/1823, η έκθεση της επιτροπής, που είχε ορίσει η Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους (Μάρτιος 1823) για να συντάξει έναν πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου έθνους, προσδιόρισε ότι τα έξοδα του α΄ εξαμήνου 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκ. γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκ. γρόσια.
Η έκθεση πρότεινε μια καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι.


Το πρώτο δάνειο στα 1824 (800.000 λίρες)

Στις 2/6/1823, το εκτελεστικό εξουσιοδότησε τους Ιω. Ορλάνδο (γαμπρό του Γ. Κουντουριώτη), Ανδρ. Ζαΐμη και Ανδρ. Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει (θα αναχωρήσουν 30/11/1823 και ενώ στις 25/11/1823 ήδη έχει αρχίσει ουσιαστικά ο πρώτος εμφύλιος).
Στις 20/1/1824, έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από διαπραγματεύσεις με τον Γ. Κάνινγκ και το «φιλελληνικό» Κομιτάτο (πρόεδρος Τζ. Μπένθαμ και γραμματέας ο Τζ. Μπόουρινγκ), αποτελούμενο κυρίως από τραπεζίτες και εμπόρους, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) με τον οίκο Λούγκαν Σονς και Ο’Μπράιεν (21 Φεβρουαρίου 1824).
Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και διάρκεια 36 χρόνια. Για την αποπληρωμή του δανείου υποθηκεύτηκαν όλα τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα από αλυκές, τελωνεία, ιχθυοτροφεία.
Από το δάνειο παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεωλύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες, 5.900 κατακρατήθηκαν από τον ίδιο τον Ι. Ορλάνδο για χρέη του κράτους προς τη σύζυγό του, 60.000 πήγαν σε μίζες (ο «φιλέλληνας» γραμματέας Τζ. Μπόουρινγκ πήρε 11.000 λίρες για τη μεσιτεία) και μόλις 10.000 για αγορά εφοδίων για την επανάσταση. Έτσι το ποσό που έφθασε στην Ελλάδα ήταν μόλις 298.000 λίρες!!!
Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο (5.045 λίρες), ζώντας με προκλητική πολυτέλεια.
Το δάνειο διασπαθίστηκε για να κερδίσει η παράταξη (Κουντουριώτη - Κωλέττη - Μαυροκορδάτου) την εμφύλια διαμάχη, που είχε φουντώσει (25/11/1823-12/6/1824) στην Πελοπόννησο.


Το δεύτερο δάνειο στα 1825 (2.000.000 λίρες)

Στις 31/7/1824, το Βουλευτικό, μετά την καταστροφή της Κάσου (30/5/1824), και των Ψαρών (22/6/1824), αποφάσισε τη σύναψη και νέου δανείου, φυσικά πάλι από την Αγγλία του «φιλέλληνα» Γ. Κάνινγκ, που με το Αγγλικό Κόμμα στην Ελλάδα ήλεγχε σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική πολιτική. Ήδη προετοιμάζεται ο δεύτερος Εμφύλιος (22/10/1824-6/2/1825) για την οριστική συντριβή της παράταξης Κολοκοτρώνη-Ανδρούτσου και Πελοποννησίων.
Στις 26/1/1825, συνομολόγησαν στο Λονδίνο το δεύτερο δάνειο ύψους 2.000.000 λιρών στο 55,5% (!!!) του ονομαστικού (1.110.000 λίρες), με τον τραπεζιτικό οίκο Ρικάρντο.
Οι Έλληνες διαπραγματευτές ήταν και πάλι οι Λουριώτης και Ορλάνδος.
Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις 816.000 λίρες, αφού από το παραχωρούμενο δάνειο παρακρατήθηκαν 200.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών και χρεωλύσια και άλλες 70.000 λίρες προμήθειες και μίζες και 14.000 «αμοιβές» στους 2 Έλληνες διαπραγματευτές.
Ενώ όμως το ποσό του πρώτου δανείου το διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με σκανδαλώδη τρόπο, τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι ίδιοι οι Άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του «φιλελληνικού» Κομιτάτου.
Από το δάνειο διατέθηκαν 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου (του 1824) και 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα.
130.000 λίρες δόθηκαν από τον οίκο Ρικάρντο για την παραγγελία έξι ατμοκίνητων πλοίων σε αγγλικά ναυπηγεία (που είχαν απορριφθεί λόγω κακής κατασκευής από την αιγυπτιακή κυβέρνηση του Μωχάμετ Άλι και του Ιμπραήμ), που θα έφταναν έως τον Νοέμβριο του 1825. Ο Άγγλος ναυπηγός Α. Γκάλογουέι, που ανέλαβε την παραγγελία, είχε και άλλη μια ταυτόχρονη για το αιγυπτιακό ναυτικό του Ιμπραήμ ενώ ο γιος του υπηρέτησε και τον Μωχάμετ Άλι…
Από αυτά, μόνο τρία (!!!) έφθασαν στην Ελλάδα και μάλιστα με καθυστέρηση 3 ετών:
-το Καρτερία 233 τόνων, στις 3/9/1826, με κυβερνήτη Άγγλο, τον πλοίαρχο Άστιγξ, αλλά αφού πρώτα το Μεσολόγγι έπεσε στις 12/4/1826.
-το Επιχείρηση 400 τόνων, τον Σεπτέμβριο του 1827, που χρησιμοποιήθηκε μόνο στο Ιόνιο και ελλιμενίστηκε στον Πόρο έως το 1832.
-το Ερμής 254 τόνων, στις 18/9/1828, που χρησιμοποιήθηκε μόνο για μεταφορές…
-Τα υπόλοιπα καταστράφηκαν σε δοκιμές στην Αγγλία…
Άλλες 157.000 λίρες δόθηκαν για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης (ο ναυπηγός κατά σύμπτωση ήταν και πρόεδρος του «Φιλελληνικού» Κομιτάτου της Ν. Υόρκης !!), που θα έφταναν κι αυτές έως τον Νοέμβριο 1825, από τις οποίες μόνο η μία (η «Ελλάς» 2.300 τόνων με 64 πυροβόλα) ήλθε στην Ελλάδα στις 3/12/1826, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη.
Το «φιλελληνικό» κομιτάτο στις ΗΠΑ καταχράστηκε απίστευτα ποσά όπως και ο Έλληνας επιβλέπων της ναυπήγησης, αντιπρόσωπος Κοντόσταυλος, που μετά έχτισε στην Παλαιά Βουλή πολυτελέστατο σπίτι προφανώς με τις καταχρήσεις από το δάνειο…
Οι Άγγλοι (Γ. Κάνινγκ) όχι μόνο φρόντισαν να δέσουν στο άρμα τους την Ελλάδα με τα επαχθή και ληστρικά δάνεια, όχι μόνο καθυστέρησαν σκόπιμα τα έξι ατμοκίνητα και τις δύο Φ/Γ να έλθουν τέλη 1825 στο Αιγαίο, που ίσως θα έσωζαν το Μεσολόγγι και την Επανάσταση από τον Ιμπραήμ και τους διεθνείς «σωτήρες» του Ναυαρίνου, αλλά επέβαλαν –με απειλή ακύρωσης του δανεισμού, όπως ενημερώνει με έκθεσή του ο Ορλάνδος τον Κουντουριώτη, και έναν απατεώνα, το λόρδο Κόχραν (Άγγλο πρώην μισθοφόρο ναυτικό στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των Λατινοαμερικάνων σε Χιλή και Βραζιλία εναντίων Ισπανών και Πορτογάλων) ως κυβερνήτη του ελληνικού στόλου, με παράλληλη οικειοθελή παραίτηση του Μιαούλη (αντίστοιχα, ο Άγγλος Ρ. Τζωρτζ διορίστηκε αρχιστράτηγος και προκάλεσε την καταστροφική για την Επανάσταση μάχη του Φαλήρου στις 24/4/1827, με παραγκωνισμό υποχρεωτικό του Γ. Καραϊσκάκη από την αρχηγία).
Ο Κόχραν ήρθε τελικά στην Ελλάδα στις 29/3/1827, αφού στο μεταξύ πήρε από το δάνειο προκαταβολικά 37.000 λίρες σε μισθούς (!!!), συνοδευόμενος με τη φήμη και την προπαγάνδα της ναυτικής αυθεντίας, που θα καταλάμβανε την Κωνσταντινούπολη και θα βύθιζε τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο (προπαγανδιζόταν ως «απελευθερωτής της Νοτίου Αμερικής» και «θρύλος των θαλασσών»), για να εκδιωχθεί αργότερα από τον Καποδίστρια ως ανίκανος και μνημείο διαφθοράς…
Τελικά, από το 2ο δάνειο, στην Ελλάδα έφθασαν μόνο 232.000 (!!!) λίρες.

Η Έκθεση της Λογιστικής Επιτροπής (ΠΙΝΑΚΑΣ Ι) για την όλη οικονομική διαχείριση του Αγώνα, που συγκρότησε ο Ι. Καποδίστριας και υπεβλήθη στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους, στις 18/7/1829, προσδιορίζει εύγλωττα την τάξη μεγέθους που αντιπροσώπευαν τα ποσά των εξωτερικών δανείων για τον αγώνα –έστω και αυτών που μπόρεσαν να φθάσουν τελικά (ανεξάρτητα από τη χρήση τους) στην επαναστατημένη Ελλάδα: Σε συνολικά έσοδα 52.495.072 γρόσια, τα ποσά από τα εξωτερικά δάνεια ανέρχονταν σε 27.915.321 γρόσια (!!!) ήτοι 53,17%

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι
ΠΗΓΕΣ ΕΣΟΔΩΝ (σε γρόσια)
φόροι-πρόσοδοι
(Πελοπόννησος/Στερεά/νησιά)
16.087.219
έσοδα από λείες 1.357.309
εσωτερικά δάνεια 1.924.295
έρανοι-εισφορές 844.427
δασμοί 67.747
εισφορές-έρανοι εξωτερικού (ΗΠΑ-Ευρώπη) 847.381
εκποίηση εθνικών κτημάτων
3.451.373
εξωτερικά δάνεια 27.915.321
ΣΥΝΟΛΟ 52.495.072

Από τα δύο δάνεια, που υποτίθεται ότι θα ενίσχυαν τον ιερό αγώνα για την ελευθερία, η επαναστατική Ελλάδα χρεώθηκε 2.800.000 λίρες, την περίοδο 1824-1825, και έβαλε στα ταμεία της 530.000 (!!!), που φυσικά κατασπαταλήθηκαν στους δύο εμφυλίους της περιόδου Νοεμβρίου 1823 - Φεβρουαρίου 1825, κάνοντας πλέον την εξάρτηση από την αγγλική πολιτική αφόρητη στο παρόν και το μέλλον.
Οι Κωλέττης - Κουντουριώτης - Μαυροκορδάτος βγήκαν νικητές από τον εμφύλιο πόλεμο που ρήμαξε την Πελοπόννησο.
Ο Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί φυλακίστηκαν (6/2/1825).
Τον Οδ. Ανδρούτσο στη Ρούμελη τον συνέλαβαν (7/4/1825) και τον εκτέλεσαν (5/6/1825) στην Ακρόπολη.
Κι όλα αυτά ενώ ο Ιμπραήμ, από τις 12/2/1825, αποβιβαζόταν στη Μεθώνη σαρώνοντας κάθε αντίσταση στην Πελοπόννησο (ήδη από τις 10/6/1825 κατέλαβε και την Τρίπολη) καταστρέφοντας συστηματικά γη και ανθρώπους, ενώ ο Κιουταχής από 15/4/1825 πολιορκούσε το Μεσολόγγι.
Ο «φιλέλληνας» Γ. Κάνιγκ (ΥΠΕΞ από Αύγουστο 1822) και τα «φιλελληνικά» Κομιτάτα Λονδίνου και ΗΠΑ ...οδήγησαν τη μεγαλειώδη 8ετή ελληνική επανάσταση στην ήττα και μετά στην έξωθεν σωτηρία του Ναυαρίνου, 20/10/1827, και την επιβολή της Βαυαροκρατίας και της απόλυτης μοναρχίας.
Μόλις το 1825 η κυβέρνηση κήρυξε την πρώτη πτώχευση. Οι “ελεύθεροι πολιορκημένοι” του Μεσολογγίου, που έτρωγαν φύκια και ποντίκια, αφέθηκαν στην τύχη τους.
Τον Απρίλιο του 1826, μετά την πτώση του Μεσολογγίου, στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, ανέλαβε η κυβέρνηση Ανδρ. Ζαΐμη, που βρήκε στο ταμείο μόνο 16 γρόσια !!!
Δύο μόνο σχόλια της εποχής για τα δάνεια είναι χαρακτηριστικά:
«Ανεκαλύφθη φανερά των Άγγλων ο σκοπός. Εζήτουν οι φίλοι μας να κυβερνήσωσι διά του χρυσίου των την Ελλάδα. Να ηξεύρετε και την αχρειότητα του εδώ Κομιτάτου μαζί και του μυστικού Βάουριγκ, ανάθεμά τους τους αχρείους και ιδιωφελείς άμα και αισχροκερδείς. Προσοχή από τους ξένους… ». Ι. Ορλάνδος.
« Το δάνειον δεν πρέπει να το στοχάζεσθε πολλά μεγάλην ευεργεσίαν. Και εις αυτόν τον διάβολον ήθελαν μετά χαράς δανείσειν αργύρια, αν ο διάβολος είχε να τους ασφαλίσει με ενέχυρα». Α. Κοραής.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Samuel Howe, Η σπατάλη του Ελληνικού Δανείου: κερδοσκοπίες και καταχρήσεις.
Μέντελσον-Μπαρτόλδυ, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως.
Κυριάκος Σιμόπουλος, Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια.
Ιστορία του ελληνικού έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΒ.
-
Greek News
ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος - Προσωπικός Ιστοχώρος Ιάσωνος Σχίζα
--- - ---
stixoi.info: Καλωσόρισες
.gr

 

Έτσι για να αλλάξουμε και λίγο διάθεση:

"Καληνύκτα Έλληνες αδελφές" έγραφε το πανώ που είχαν αναρτήσει οι "αγανακτισμένοι" της Τενερίφης για να χαιρετήσουν τη σύνδεση που έγινε μέσω τηλεδιάσκεψης με την Πλατεία Συντάγματος.

Βέβαια οι άνθρωποι είχαν όλη την καλή πρόθεση να πουν κάτι σαν "καλησπέρα Έλληνες αδέλφια", αλλά κάπου μπερδεύτηκαν με τα Ελληνικά. Πάντως είχαν στη σύνδεση και άτομο που μιλούσε Ελληνικά (και οι δικοί μας είχαν άνθρωπο που μιλούσε καλά Ισπανικά), αλλά όσο νά'ναι ένα σχετικό γέλιο έπεσε.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

«Λάθος η ελληνική πολιτική λιτότητας» και με τη σφραγίδα ΟΗΕ

Του ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΛΗ

Τις πολιτικές λιτότητας που υιοθετεί η ελληνική και η ισπανική κυβέρνηση επικρίνει ο ΟΗΕ, τονίζοντας ότι αυτές απειλούν την απασχόληση και την οικονομική ανάκαμψη.
Σε πλήρη αντιπαράθεση με όσα υποστηρίζουν και επιβάλλουν το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας στη χώρα μας και τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, ο ΟΗΕ υποστηρίζει στην ετήσια έκθεσή του για την παγκόσμια κοινωνική κατάσταση, που έδωσε χθες στη δημοσιότητα, ότι: «Τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνουν κάποιες χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το μεγάλο δημόσιο χρέος τους, όχι μόνο απειλούν την απασχόληση στο δημόσιο τομέα και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά καθιστούν και την οικονομική τους ανάκαμψη αβέβαιη».

Η έκθεση, που συντάχθηκε από το τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ, καλεί μάλιστα τις κυβερνήσεις «να αντιδράσουν με σύνεση στις πιέσεις που δέχονται υπέρ της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και υιοθέτησης μέτρων λιτότητας, αν δεν θέλουν να ρισκάρουν με μια αναστολή της ανάκαμψης της οικονομίας τους».

Τονίζει ακόμη ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τις αναπτυγμένες οικονομίες, αλλά και κάποιες από τις αναπτυσσόμενες που έχουν δεθεί με προγράμματα του ΔΝΤ και δέχονται και αυτές πιέσεις για μείωση των δημοσίων δαπανών τους και εφαρμογή μέτρων λιτότητας.

Απαραίτητη αναθεώρηση

Παράλληλα, δεν διστάζει να τα βάλει με τους περιβόητους όρους (conditions) που το ΔΝΤ και οι υπόλοιποι διεθνείς οργανισμοί επιβάλλουν, προκειμένου να χορηγήσουν βοήθεια σε χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, τονίζοντας ότι «η αναθεώρηση τόσο της φύσης των όρων όσο και των βασικών τους στόχων είναι απαραίτητη».

Υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ότι «είναι πρωταρχικό για τις κυβερνήσεις να λαμβάνουν υπόψη τους τις πιθανές κοινωνικές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Και πιο συγκεκριμένα στην υγεία, τη διατροφή και την εκπαίδευση, ώστε η ανάπτυξη να μη μετατρέπεται μακροπρόθεσμα σε τιμωρία».

Τέλος, ως αντίδοτο στις πολιτικές λιτότητας προτείνει την εφαρμογή αντικυκλικών σταθεροποιητικών πολιτικών ή αλλιώς πολιτικών τόνωσης της οικονομίας.

Ελευθεροτυπια, 23/6/2011

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Τα CDS, η ελληνική κρίση και οι "bookmakers"

Μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση των εκτιμήσεων των αναλυτών αλλά και στο τι τελικά θα γίνει με το θέμα της αναδιάρθρωσης ή μη του ελληνικού χρέους παίζουν τα CDSs και οι θέσεις που ενδεχομένως κατέχουν οι εργοδότες των αναλυτών σε αυτά τα παράγωγα προϊόντα.

Το γεγονός ότι όλοι οι οίκοι αξιολόγησης (S&P, Fitch και Moody’s) σε κάθε τοποθέτησή τους πλέον επαναλαμβάνουν ότι θα χαρακτηριστεί ως selective default -και άρα πιστωτικό γεγονός- οποιαδήποτε κίνηση με τη συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών, ακόμα και σε εθελοντική βάση, δείχνει ότι υπάρχει ισχυρή πίεση προς αυτήν την κατεύθυνση, προκειμένου να "πληρωθούν" τα CDSs.

Από την άλλη, η ΕΚΤ και η Ε.Ε. τραβούν το σχοινί από την άλλη πλευρά, πιέζοντας προς την αποφυγή του credit event.

Ωστόσο, ο μόνος αρμόδιος για το ξεκαθάρισμα του ειδικού, νομικού στην ουσία, θέματος μια και καλή είναι ο διεθνής οργανισμός ISDA, υπεύθυνος για την εκκαθάριση των CDSs.

Η αρμόδια επιτροπή για την Ευρώπη που θα αποφασίσει τελικά επί του θέματος αποτελείται από 10 τράπεζες με δικαίωμα ψήφου, τις
Bank of America/
Merrill Lynch,
Barclays,
BNP Paribas,
Credit Suisse,
Deutsche Bank,
Goldman Sachs,
JP Morgan,
Morgan Stanley,
Societe Generale και
UBS.

Ταυτόχρονα, συμβουλευτικό ρόλο στο θέμα θα έχουν οι Citibank και Royal Bank of Scotland και, τέλος,
δικαίωμα ψήφου, παρότι δεν είναι διαπραγματευτές, θα έχουν οι διαχειριστές κεφαλαίων
BlackRock, BlueMountain Capital, Citadel Investment Group LLC, D.E. Shaw Group και Rabobank International.


Η συγκεκριμένη επιτροπή, η οποία τελικά θα υποδείξει τι θα πρέπει να γίνει, τυγχάνει να εμφανίζει μια ...μικρή σύγκρουση συμφερόντων, αφού όλοι οι παραπάνω συμμετέχοντες αποτελούν ταυτόχρονα τόσο αγοραστές όσο και πωλητές της πλειοψηφίας των ελληνικών CDSs!

Με μια δόση υπερβολής, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, στην περίπτωση αυτή, οι..."bookmakers" θα "κρίνουν", μέσα σε κάποια νομικά πλαίσια, και ποιος κερδίζει το... στοίχημα!

Πηγή: euro2day.com 24/6/2011

υ.γ Να θυμίσω πως ο μέχρι προχθές Υπουργός Οικονομίας κ, Παπακωσταντίνου οπως και ο υπευθυνος της διαχείισης του Ελληνικου Δημόσιου χρεους κ,Χριστοδούλου έχουν υπάρξει στο παρελθόν στελέχη της Goldman Sachs...

...Mεγάλη παιχτούρα ο Γιώργαρος....μη σας ξεγελάνε τα σαρδάμ....