Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Συμβαίνουν και αλλού...

Το περασμένο Σάββατο που ήμουν στο Λονδίνο (όπου πια είναι οι τιμές είναι ελκυστικές για πολλές - πολλές αγορές), υπήρχε κατάληψη και αποκλεισμός πρόσβασης από διαδηλωτές στο Topshop στο Oxford Circus.

Τι είχε γίνει; Ο «εντιμώτατος» ιδιοκτήτης της αλυσίδας κ. Philip Green τυγχάνει να είναι σύμβουλος της Βρετανικής Κυβέρνησης σε σχέση με τις «αναγκαίες» περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και αυξήσεις σε λογαριασμούς, δίδακτρα κλπ. Ο ίδιος όμως έχει περάσει τις επιχειρήσεις του στο όνομα της γυναίκας του Christina Green που είναι «κάτοικος» Μονακό. Αποτέλεσμα το ύψος της "νόμιμης, άρα ηθικής" φοροδιαφυγής σε βάρος του Βρετανικού Δημοσίου να έχει φτάσει τα… 120 δισεκατομμύρια Λίρες, τα οποία φτάνουν και περισσεύουν για να εκμηδενίσουν το χρέος της χώρας και να βρεθούν λεφτά για κοινωνικές παροχές. Μόνο το 2005, ο τύπος μάζεψε 1,2 δισεκατομμύρια Λίρες!

Και σιγά μην είναι ο μόνος.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Πέρασε το νομοσχέδιο αύξησης των διδάκτρων στα Πανεπιστήμια

Επίθεση στο βρετανικό βασιλικό ζεύγος
Επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών στο Λονδίνο

Επίθεση δέχθηκε το αυτοκίνητο που μετέφερε τον πρίγκιπα Κάρολο και τη δούκισσα της Κορνουάλης ενώ βίαια επεισόδια ξέσπασαν στη Βρετανία μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για αύξηση των διδάκτρων στα Πανεπιστήμια της Αγγλίας.
Χιλιάδες οργισμένοι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν έξω από το Βρετανικό Κοινοβούλιο χθες το βράδυ, δεκάδες συγκρούστηκαν με την αστυνομία ενώ εκατοντάδες τέθηκαν υπό προσωρινή κράτηση.

Σύμφωνα με την αστυνομία 12 αστυνομικοί και 43 διαδηλωτές τραυματίστηκαν ενώ έχουν πραγματοποιηθεί 34 συλλήψεις.

Διαδηλωτές πέταξαν μπογιά και πέτρες στο όχημα που μετέφερε τον πρίγκηπα, ραγίζοντας το παράθυρο. Το ζεύγος δεν υπέστη τραυματισμούς. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον χαρακτήρισε “συγκλονιστική και θλιβερή” την επίθεση κατά του πρίγκιπα.

Το νομοσχέδιο θα επιτρέψει τον τριπλασιασμό, σχεδόν, των διδάκτρων στις 9.000 στερλίνες το χρόνο. Η κυβερνητική πλειοψηφία μειώθηκε σχεδόν κατά τρία τέταρτα, αφού μόλις 21 μέλη της κυβέρνησης συνασπισμού Τόρις-Φιλελεύθερων Δημοκρατών ψήφισαν υπέρ. Συνολικά 323 βουλευτές ψήφισαν υπέρ και 302 κατά του μέτρων που, όπως αναφέρθηκε, θα εφαρμοστεί το 2012. Τρεις σύμβουλοι υπουργών παραιτήθηκαν.

Οι διαδηλωτές προσπαθούσαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να μπουν στο κοινοβούλιο. Εκσφενδόνιζαν αντικείμενα κατά των αστυνομικών και ορισμένοι από αυτούς έβαλαν φωτιά σε κοντέινερ που βρισκόταν εκεί κοντά. Οι αστυνομικοί απάντησαν με χτυπήματα με γκλομπ.

Οι διαδηλωτές, μεταξύ άλλων, έβαλαν φωτιά σε χριστουγεννιάτικο δένδρο, έσπασαν παράθυρα σε καταστήματα στην Oxford Street, βανδάλισαν αγάλματα στην πλατεία του Κοινοβουλίου, μεταξύ των οποίων και το Γουίνστον Τσόρτσιλ και περίπου 150 μαθητές κατέλαβαν την Εθνική Πινακοθήκη.

(Ελευθεροτυπία 10/12/2010)

....την ίδια ώρα εμείς εδώ ακούμε απαθείς τον κ.Ολι Ρεν - ξέρετε, ο κυριος "kalo kouragio " - από του βήματος της Βουλης να μας λέει πως έχασε την προπόνηση που κάνει ως παλαιός ποδοσφαιριστής τα Σαββατοκύριακα γιά ν' ασχοληθεί με την Ελλάδα...

....και η "κυβέρνηση" ....

"ΣΕ μόνο τρεις ώρες και μέσα σε μια μουδιασμένη ατμόσφαιρα το υπουργικό συμβούλιο ανέτρεψε χθες όσα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και στις ΔΕΚΟ κατέκτησαν για δεκαετίες. Το σχετικό πολυνομοσχέδιο, το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή για να ψηφιστεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, μεταξύ άλλων: Καθιερώνει τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών, που ανοίγουν το δρόμο για μειώσεις μισθών και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Μειώνει τους μισθούς στις ΔΕΚΟ, θεσπίζοντας μηνιαίο πλαφόν 4.000 ευρώ για 12 μήνες και μειώνοντας κατά 10% τους μισθούς πάνω από 1.800 ευρώ το μήνα. Ο πρωθυπουργός μίλησε για καθοριστικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις που ενισχύουν την οικονομία και την ανταγωνιστικότητα. ..."(Ελευθεροτυπϊα, 10/12/2010 )

....αλλά παράλληλα αποφασισε ο,τι...

"Μετά από δύο έτη, την Πρωτοχρονιά του 2013, θα ξεκινήσει η επιβολή του ειδικού φόρου στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση. Είναι η δεύτερη αναβολή εφαρμογής του μέτρου.
Ο συντελεστής του φόρου είχε οριστεί με το ν. 3845/2010 σε 20% επί της αξίας της διαφήμισης, προκαλώντας την αντίδραση των ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών. Το ζήτημα έφτασε μέχρι την Κομισιόν, μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών (ACT).

Ο νόμος, που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο, προέβλεπε επιβολή του φόρου από την 1η Ιουλίου. Αυτό δεν έγινε, αφού με τροπολογία που ενσωματώθηκε στο νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, η η έναρξη εφαρμογής της διάταξης μετατέθηκε χρονικά για την 1η Οκτωβρίου. "(Ελευθεροτυπία,9/12/2010)

καταλάβατε;

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Ευτυχώς έχουμε μια τόσο ικανή κυβέρνηση που κινείται άμεσα προς την επίλυση του προβλήματος  

 

Σχετικά με τα επεισόδια στο Λονδίνο:

Το πρώτο - πρώτο από τα μαγαζιά που έσπασαν όπως είδα στην τηλεόραση ήταν το Topshop (βλ. προηγούμενο μήνυμά μου).

Αμ ο Κάρολος και η Καμίλλα που τους ήρθε να πάνε στο θέατρο με Rolls Royce περνώντας από την Regent Street την ώρα που ήταν τίγκα στους διαδηλωτές; Και ο μαλάκας ο Royal Correspondent της ITV να λέει στις ειδήσεις ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι διαδηλωτές ήταν τυχεροί καθώς την Rolls Royce ακολουθούσε μια Jaguar με οπλισμένους φρουρούς του "πανέμορφου ζεύγους", οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να βγουν και να τους πυροβολήσουν!

 

Τη μετατροπή της ελληνικής οικονομίας με βάση τα πρότυπα ασιατικών χωρών επιχειρεί η κυβέρνηση, που προχωράει σε «εσωτερική υποτίμηση» με καθολική μείωση αποδοχών των εργαζομένων

Μοντέλο Ταϊβάν για την Ελλάδα

TO BHMA - ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ | Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Το «δεύτερο κύμα μεταρρυθμίσεων» για το οποίο μίλησε ο κ. Ολι Ρεν ξεκίνησε ήδη με κεντρικό χαρακτηριστικό την «εσωτερική υποτίμηση» μέσω της μείωσης αποδοχών σε ιδιωτικό τομέα και ΔΕΚΟ και τις αλλαγές που προωθεί ο κ. Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση.

ΡΑΓΔΑΙΑ μετατροπή του ελληνικού οικονομικού μοντέλου σε ένα μοντέλο που μοιάζει με εκείνο της Ταϊβάν και άλλων ασιατικών χωρών επιχειρεί η κυβέρνηση υπό την ασφυκτική καθοδήγηση της τρόικας. Το οριστικό τέλος του μεταπολιτευτικού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, το οποίο στηριζόταν στον υπερτροφικό κρατικό τομέα και στη διαρκή διεύρυνση του δημοσίου χρέους, σηματοδοτούν η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών και οι νέες περικοπές απολαβών στις ΔΕΚΟ, οι οποίες αποφασίστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο της Πέμπτης.Οι σχετικοί νόμοι που θα κατατεθούν στη Βουλή την προσεχή εβδομάδα και θα ψηφιστούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος αναμένεται να προκαλέσουν άγνωστης έκτασης κοινωνικές αντιδράσεις,αφού θα αποτελέσουν τη βάση για την «εσωτερική υποτίμηση», δηλαδή την καθολική μείωση αποδοχών των εργαζομένων!

O Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου αναγνωρίζουν ότι το «δεύτερο κύμα μεταρρυθμίσεων» για το οποίο μίλησε ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων κ. Ολι Ρεν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα ξεκίνησε ορμητικά με κεντρικό χαρακτηριστικό την «εσωτερική υποτίμηση» . Διάχυτη όμως είναι η ανησυχία ότι μέσα σε ένα κλίμα φόβου και απαισιοδοξίας η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων είναι τόσο ισχνή και η αυτοπεποίθηση των επιχειρηματιών τόσο κλονισμένη ώστε να προβάλλει ο κίνδυνος μιας πλήρους κατάρρευσης των προσδοκιών.


Δραστική μείωση μισθών

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος της Κυριακής», η «θεραπευτική αγωγή» των περικοπών στον ιδιωτικό τομέα βρισκόταν τον Μάιο ψηλά στην ατζέντα της τρόικας. Οι εμπειρογνώμονες απέσυραν το σχετικό αίτημα προσωρινά κυρίως γιατί διαπίστωσαν ότι το «σκληρό Ασφαλιστικό» και οι μειώσεις αποδοχών στον δημόσιο τομέα δεν ήταν δυνατόν να «περάσουν» σε κλίμα γενικευμένης κοινωνικής ανασφάλειας. Η τρόικα όμως, καθώς και ορισμένοι υπουργοί με σημαντικές οικονομικές γνώσεις και ελάχιστες αυταπάτες, είχαν αντιληφθεί ότι μόλις ξεκίνησε το μεγάλο οικονομικό πείραμα ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας χωρίς το όπλο της υποτίμησης του νομίσματος. Τρόικα και υπουργοί στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους ομολογούσαν ότι ο μοναδικός τρόπος για να γίνουν τα ελληνικά προϊόντα και οι υπηρεσίες ελκυστικά στο εξωτερικό (και στους τουρίστες από το εξωτερικό) είναι η μείωση της τιμής τους, είτε μέσα από την υποτίμηση του νομίσματος είτε μέσα από τη μείωση των απολαβών εκείνων που τα παράγουν. Με την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης, η μοναδική διαθέσιμη επιλογή είναι η δεύτερη. Ουδείς όμως μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η επιλογή αυτή θα δυναμώσει ή θα σκοτώσει τον «έλληνα ασθενή».


Ασιατική κουζίνα στην οικονομία


«Το θετικό που μπορούμε να δούμε» , λέει προς «Το Βήμα της Κυριακής» ανώτατη κυβερνητική πηγή, «είναι ότι η οικονομία θα επιστρέψει σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης στο δεύτερο εξάμηνο του 2011». Η επιστροφή της ανάπτυξης αναμένεται ότι θα επέλθει γιατί η χαμηλή αγοραστική δύναμη θα πλήξει τις εισαγωγές, το μειωμένο εργατικό κόστος θα τονώσει τις εξαγωγές, το τουριστικό προϊόν θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό και η προσέλκυση νέων επενδύσεων ολοένα και δυναμικότερη. Σε γενικές γραμμές αυτή η συνταγή προσιδιάζει στο «μοντέλο Ταϊβάν» και γενικώς στο «ασιατικό μοντέλο», όπως εφαρμόζεται στην Κίνα, στο Βιετνάμ, στη Μαλαισία ή στην Ινδονησία, όπου η ισχνή αγοραστική δύναμη καθηλώνει την εσωτερική ζήτηση και οι χαμηλοί μισθοί στηρίζουν το τουριστικό προϊόν (π.χ. τα ανταγωνιστικά πακέτα διακοπών στο Πουκέτ...) και την παραγωγή αγαθών προς εξαγωγή.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ

Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει ότι η μεταμόσχευση του «μοντέλου Ταϊβάν» σε μια ευρωπαϊκή χώρα είναι πρακτικώς αδύνατη. Το ξένο μόσχευμα μπορεί να απορριφθεί για τρεις λόγους: πρώτον,οι κοινωνικές αντιδράσεις μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες ανατρέποντας κάθε οικονομικό προγραμματισμό.Δεύτερον,η μείωση της αγοραστικής δύναμης και η συνακόλουθη καθίζηση των τιμών της γης θα αυξήσει περαιτέρω τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.Το τραπεζικό σύστημα μπορεί να «παγώσει» με αποτέλεσμα την πλήρη ακινητοποίηση του μηχανισμού ανακύκλωσης των δανείων,κάτι που αν συμβεί μπορεί να «ροκανίσει» τα όποια οφέλη των επιχειρήσεων από τη μείωση των μισθών.

Τρίτον,η μείωση της αγοραστικής δύναμης και η περαιτέρω καθίζηση της εσωτερικής ζήτησης μπορεί να οδηγήσουν στην κατάρρευση των εσόδων από φόρους με αποτέλεσμα για να επιτευχθεί ο στόχος του προϋπολογισμού να καταστεί αναπόφευκτη η λήψη νέων έκτακτων μέτρων περιστολής των μισθών και των συντάξεων.

Σύντομα λοιπόν θα κριθεί στην Ελλάδα η απάντηση στο ερώτημα αν η εσωτερική υποτίμηση είναι πράγματι υποκατάστατο της νομισματικής υποτίμησης ή αν η νομισματική υποτίμηση δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τίποτα. Ο πρώτος σταθμός για την εξαγωγή συμπερασμάτων τοποθετείται στον Μάρτιο του 2011, όταν σύμφωνα με το επικαιροποιημένο μνημόνιο η κυβέρνηση,ακόμα κι αν όλα πάνε καλά, οφείλει να ανακοινώσει πρόσθετα μέτρα ύψους 5% του ΑΕΠ (περίπου 15 δισ.ευρώ) για την τριετία 2012-2014.

 

Τίνος είναι το κράτος, βρε παιδιά;

του Νίκου Κοτζιά

Στην Ελλάδα το κράτος που συγκροτήθηκε μετά την Επανάσταση του 1821 ήταν σαφώς πιο μικρό από τον χώρο όπου έκανε ο ελληνικός καπιταλισμός την πρωταρχική του συσσώρευση.

Αφού έλληνες έμποροι, εφοπλιστές και βιοτέχνες κινούνταν με άνεση και πετυχημένα σε όλο το μήκος και το πλάτος της αγοράς της οθωμανικής αυτοκρατορίας και όχι μόνο. Το νεοελληνικό κράτος έφερε πάνω του τη σφραγίδα των κομματαρχών της «παλιάς Ελλάδας». Τη σφραγίδα της μεταπρατικής ελληνικής αστικής τάξης. Του ελέγχου του ξένου παράγοντα.

Ακόμα χειρότερα έγιναν τα πράγματα μετά την Κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο. Το ελληνικό κράτος έγινε το κράτος των διώξεων, του αυταρχισμού και «της προστασίας του πολίτη από τον κομμουνιστικό κίνδυνο». Πάνω στο ελληνικό κράτος επικάθησαν και το διοικούσαν οι νικητές του εμφυλίου, Ελληνες και ξένοι. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν, επίσης, οι μαυραγορίτες και συνεργάτες των Γερμανών, οι λαθρέμποροι, εκείνοι που έκλεψαν την περιουσία των διωχθέντων, είτε στη διάρκεια του πολέμου (των Εβραίων και των αντιστασιακών), είτε στη διάρκεια του Εμφυλίου και των μετέπειτα χρόνων (ιδιαίτερα των αριστερών, δημοκρατικών πολιτών). Το κράτος αυτό έθρεψε αυταρχικές και βαθιά συντηρητικές δοξασίες, μηχανισμούς, λειτουργίες. Γέννησε και παρήγαγε τους πραξικοπηματίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Το κράτος εχθρός του λαϊκού στοιχείου. Αυτό που ονομάστηκε ποικιλόμορφα «πελατειακές σχέσεις».

Σήμερα ζούμε στην Ελλάδα και πάλι έναν ιδιόμορφο αντικρατισμό. Ούτε φιλελεύθερο, ούτε αριστερό, αλλά ούτε καν συντηρητικό. Στην Ελλάδα καταγράφεται το μεγαλύτερο παράδοξο, να εμφανίζει ο κυρίαρχος λόγος ως κύριο υπαίτιο για τα χάλια του ελληνικού καπιταλισμού, που δεν είναι καν καπιταλισμός της προκοπής, τον δημόσιο υπάλληλο. Υπό κατηγορία βρίσκεται ο νοσοκόμος, ο θυρωρός του υπουργείου, ο δάσκαλος και ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας. Μάλιστα ο ιδιότυπος ελληνικός νεοφιλελευθερισμός φαντάζεται ότι η όλο και πιο πολύπλοκη σύγχρονη κοινωνία θα μπορούσε να κυβερνηθεί με ένα όλο και πιο απλό και μικρό κράτος. Πίσω απ' αυτή την επίθεση κρύβεται ο πραγματικός υπεύθυνος: οι δυνάμεις που χρησιμοποίησαν το ελληνικό κράτος ως λάφυρο, ως πηγή εύκολου κέρδους μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους. Διότι το πρώτιστο πρόβλημα του ελληνικού Δημοσίου είναι ότι έχουν επικαθήσει επ' αυτού μεγάλα συμφέροντα που σαν βδέλλες έζησαν απ' αυτό. Κρατοφαγοπότες επιχειρηματίες. Ανομα αεριτζίδικα συμφέροντα. Και αφού έκαναν πάρτι πάνω στο σώμα του κράτους, αφού το οδήγησαν με τις λεηλασίες που έκαναν (χάρη σε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική προμηθειών, δημόσιων δαπανών, επιδοτήσεων, απάτης και φοροκλοπής που επέβαλε το πολιτικό σύστημα), τώρα ανακαλύπτουν ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι συλλήβδην. Προκειμένου δε να πείσουν επικαλούνται τους δημόσιους υπάλληλους που οι ίδιοι λάδωσαν, όλους όσους έκαναν συνένοχους στο σύστημα που έστησαν.

Σε τελευταία ανάλυση, το ελληνικό κράτος και οι παθολογίες του δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν της ποιότητας των δυνάμεων που ηγεμόνευσαν επ' αυτού. Που το κατείχαν και το χρησιμοποίησαν σαν λάφυρο. Αφού λήστεψαν, τώρα εμφανίζονται ως οι παρθένες που γεμάτες παράπονο ανακάλυψαν τις αμαρτίες του κόσμου. Εναν κόσμο που στην πραγματικότητα εκείνοι διέφθειραν. Εκείνοι έφτιαξαν κατ' εικόνα και ομοίωσή τους. Πρώτη φορά στην ιστορία τα αφεντικά του συστήματος καταγγέλλουν τους διεκπεραιωτές των υποθέσεών τους.

Δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία, 12/12/2010.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Τίποτα, τίποτα...
Μόνο ο Καψής στο Megaλο κυβερνητικό κανάλι τα λέει ωραία.

 

Και οι τρεις ήταν καθάρματα…

Το πορτρέτο αυτών που μιλούν για θυσίες, λιτότητα και πάταξη της διαφθοράς.

Τρία μοιραία πρόσωπα στο δράμα του Μνημονίου

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

ΖΑΝ-ΚΛΟΝΤ ΤΡΙΣΕ Ο αθώος για το σκάνδαλο

Του Φ. Γ. ΧΟΪΔΑ

Το όνομα του Ζαν-Κλοντ Τρισέ φιγουράρει πέμπτο στη σειρά, αμέσως μετά του Μπεν Μπερνάνκι, προέδρου της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, στον κατάλογο των «ισχυρότερων προσωπικοτήτων του κόσμου», που δημοσιεύει η επιθεώρηση «Newsweek».
Οπως ακριβώς ο συμπατριώτης του Στρος-Καν όταν μεσουρανούσε το πολιτικό του άστρο, έτσι και ο σημερινός διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σε μια ώρα κρίσιμη κι αυτός κινδύνευσε να καταστραφεί από την εμπλοκή του σε πολύκροτο οικονομικό σκάνδαλο.

Αλλά και ο σημερινός κ. Ευρώ έμελλε από μια δικαστική περιπέτεια, που κράτησε χρόνια στη δική του περίπτωση, να βγει αθώα περιστερά για μια υπόθεση, το παραλίγο κραχ της τράπεζας Credit Lyonnais, που πέρασε στα γαλλικά χρονικά σαν «τραπεζικό σκάνδαλο του (20ού) αιώνα».
Για καμία από τις δύο υποθέσεις, ούτε του κολοσσού των υδρογονανθράκων Elf-Aquitaine (με τον Στρος-Καν μεταξύ των κατηγορουμένων) ούτε και της τράπεζας, δεν κρίθηκαν ένοχοι πολιτικά πρόσωπα, παρά την έντονη οσμή πολιτικού χρήματος.
Αν καταδικαζόταν ο κ. Τρισέ, το ωστικό κύμα θα απλωνόταν σε ολόκληρη τη ζώνη του κοινού νομίσματος.

Τη χρονιά που τελείωνε η δίκη, το 2003, εκείνος ανελάμβανε τα νέα του καθήκοντα στη Φρανκφούρτη, διαδεχόμενος τον πρώτο διοικητή της ΕΚΤ, τον Ολλανδό Βιμ Ντούιζενμπεργκ.

«Αγιατολάχ»

Ανθρωπος ευπροσήγορος, καλλιεργημένος, που αγαπά την ποίηση, ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ γεννήθηκε το 1942 στη Λιόν. Παιδί Εβραίων ακαδημαϊκών, αποφοίτησε από δύο ονομαστά εκπαιδευτικά ιδρύματα: το Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών, γνωστό σαν «Sciences Ρο» και το φυτώριο κρατικών στελεχών Ecole Nationale d' Administration (ΕΝΑ).

Το πτυχίο Οικονομικών Επιστημών από το Πανεπιστήμιο στο Παρίσι το παίρνει την ίδια χρονιά με των «Sciences Ρο», το 1966. Υπηρετεί ως επιτελικό στέλεχος οικονομικών υπουργείων και ύστερα από μια μόλις ετήσια πρώτη θητεία διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας, όπου αποκτά το προσωνύμιο «Αγιατολάχ του ισχυρού φράγκου», θα καθέξει και σε διεθνείς οργανισμούς κορυφαίες, μεταξύ των οποίων του διοικητή της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Από το 1987 είναι μέλος του περιώνυμου «Group of Thirty» («Ομίλου των Τριάκοντα»), μεγάλης επιρροής «συμβουλευτικού για τα χρηματοοικονομικά οργανισμού», με έδρα την Ουάσιγκτον, κάτι σαν τη «Λέσχη Μπίλντερμπεργκ».

Ο καιρός θα δείξει αν η μεγαλύτερη φουρτούνα που πέρασε στη σταδιοδρομία του ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ είναι η σημερινή που κλυδωνίζει ουσιαστικά ολόκληρη την ευρωζώνη, την επικράτειά του, ή εκείνη με το σκάνδαλο της Credit Lyonnais, στο τέλος της δεύτερης θητείας του ως διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας (1999-2003).
Με την κατηγορία ότι για την εποπτευόμενη από τον ίδιο κρατική Credit Lyonnais (το Δημόσιο είχε το 54%) έδωσε στη δημοσιότητα παραπλανητικά για την αγορά στοιχεία και «ανακριβείς λογαριασμούς» διεξάγεται και για το πρόσωπό του τακτική ανάκριση από τον Απρίλιο του 2000. Ισχυρίζεται ότι αυτός και η υπηρεσία του «ενήργησαν απολύτως καλή τη πίστει». Τον Ιανουάριο 2003 μαζί με άλλους οκτώ ανώτατους λειτουργούς κάθεται στο σκαμνί.

Το όνομά του (Trichet), που ακούγεται σαν το ρήμα tricher (εξαπατώ), προσφέρεται για δηκτικά λογοπαίγνια: tricheurs (απατεώνες, ζαβολιάρηδες), tricheries (απάτες, ζαβολιές). Οι νεοφιλελεύθεροι φωνάζουν για χαρακτηριστικό παράδειγμα διαφθοράς και κακοδιαχείρισης από το κράτος επιχειρηματία και τραπεζίτη.

Παραλίγο κραχ

Οταν αρχές της προηγούμενης δεκαετίας φαίνεται έτοιμη να βαρέσει κανόνι η Credit Lyonnais, που είχε ιδρυθεί το 1863 στη γενέτειρα του Τρισέ και εθνικοποιηθεί, όπως τα περισσότερα πιστωτικά ιδρύματα της Γαλλίας, αμέσως μετά τον πόλεμο, είναι ακόμη η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει από το 1988, που επιδιώκει τη ραγδαία επέκτασή της, ώστε να ανταγωνίζεται στην παγκόσμια αγορά την Deutsche Bank και τις αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες. Πρώτος δανειστής των παραγωγών του Χόλιγουντ το 1990 χρηματοδοτεί με 1,25 δισ. δολάρια την εξαγορά της MGM, από κάποιον Τζανκάρλο Παρέτι, απατεώνα που ρίχνει έξω την εταιρεία, σπαταλώντας κεφάλαια για δώρα σε ερωμένες του.

Με πλήθος ολέθρια ντιλ, κομπίνες και συναλλαγές με τον υπόκοσμο οι «τρελοί Λιονέζοι» βρέθηκαν με ένα άνοιγμα 150 δισ. φράγκων. Το 1999, αφού δημοσία δαπάνη στο παρά πέντε αποφεύγεται το μεγαλύτερο στα διεθνή τραπεζικά χρονικά κραχ, η ιστορική τράπεζα ιδιωτικοποιείται και πουλιέται κομμάτι κομμάτι.
Το 1996 το νεοκλασικό κτίριό της στο Παρίσι είχε αρπάξει φωτιά και αρχεία που θα έκαιγαν πολλούς έγιναν στάχτη.

ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΣΤΡΟΣ - ΚΑΝ

Από κομμουνιστής, όργανο των τραπεζών

Ο παλιός κομμουνιστάκος και προεδρεύων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ φέτος, ο Ντομινίκ Στρος-Καν, επισκέφθηκε την Αθήνα με την ιδιότητα του γενικού διευθυντή του ΔΝΤ για να ξεκαθαρίσει σε όλους ένα πράγμα: η Ελλάδα θα πληρώσει μέχρι δεκάρας ό,τι δανείστηκε από τους Σάιλοκ της υφηλίου.
Η αναφορά στο δυσώνυμο σεξπιρικό ήρωα δεν εμπεριέχει νύξη για το θρήσκευμα του κ. Στρος-Καν. Αντίθετα, προσφέρεται για να τροφοδοτήσει τη μελαγχολική σκέψη, ότι για τους αιμοβόρους δανειστές, που ζητούν τις σάρκες μας για τόκο, δεν βρέθηκε ο Δικαστής που θα τους απαγόρευε να χύσουν και αίμα!

Ομως ο κ. Στρος-Καν παίζει ένα ρόλο εντελώς καινούργιο στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή: αν εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2012, η πατρίδα του θα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα κυβερνηθεί από άνθρωπο με προϋπηρεσία στο πηδάλιο του ΔΝΤ.

Δίαιτα

Για τη θρυλούμενη υποψηφιότητά του για το ύπατο αξίωμα της χώρας του πρόσθετη ένδειξη είναι η δίαιτα που κάνει εν όψει προεκλογικών εμφανίσεων ο γνωστός και για την αδυναμία του στον ποδόγυρο εξηντάρης («Newsweek» 8 Νοεμβρίου).

Εκπρόσωπος της δεξιάς πτέρυγας των Γάλλων Σοσιαλιστών, ο Στρος-Καν είναι πάντως το φαβορί των δημοσκοπήσεων για τις κάλπες του 2012. Αρχισε την πολιτική του δράση σαν ακτιβιστής στις τάξεις της «Ενωσης Κομμουνιστών Φοιτητών» (UEC) στο Παρίσι. Αλλά ο προικισμένος νέος, που είχε γεννηθεί στο αριστοκρατικό προάστιο του Νεϊγί και έζησε παιδί στο Μαρόκο, μεταπήδησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα για να εξελιχθεί ταχύτατα στο πολιτικό και το ακαδημαϊκό, παράλληλα, στάδιο.

Σύντομα διακρίνεται ανάμεσα στα επιτελικά στελέχη που εκπονούν στρατηγικά σχέδια.
«Τσάρος» της γαλλικής οικονομίας στην κυβέρνηση Ζοσπέν το 1997-98, ο καθηγητής Στρος-Καν εφαρμόζει ένα ευρέος φάσματος πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, αλλά συγχρόνως πιστώνεται με μια γοργόρρυθμη ανάπτυξη και την εντυπωσιακή μείωση της ανεργίας, χάρη στη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Η δημοτικότητά του φτάνει στο ζενίθ.

Το 1999 κατηγορείται για εμπλοκή σε δυο πολύκροτα σκάνδαλα (της Elf Aquitaine και του φοιτητικού ασφαλιστικού φορέα MNEF) και παραιτείται. Υπουργός και πάλι το 2001, μετά την αθώωσή του, χαλιναγωγεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, που είχε ξεφύγει επί δεξιάς κυβέρνησης Ζιπέ, και προετοιμάζει την ένταξη της Γαλλίας στην ευρωζώνη.

Ηττα

Πριν εμφανιστεί ως «ευρωπαϊκή υποψηφιότητα» για το ΔΝΤ το 2007 (με τις ευλογίες και του Σαρκοζί που τον ήθελε μακριά), συντάσσει μαζί με την Ομπρί και τον Ζακ Λανγκ το πρόγραμμα του κόμματος για τις προεδρικές εκλογές εκείνου του χρόνου. Εκλογές, όπου κι ο ίδιος είναι μνηστήρας του χρίσματος του υποψηφίου του κόμματός τους, αλλά το παίρνει η «αριστερή» Σεγκολέν Ρουαγιάλ, που όμως στην τελική αναμέτρηση θα ηττηθεί από τον Σαρκοζί.

Οταν το 54% των Γάλλων καταψηφίζει την πρόταση για τη Συνθήκη-Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, που εκείνος υποστηρίζει με πάθος και ο αριστερός Φαμπιούς μάχεται λυσσαλέα, η θέση του στο κόμμα εξασθενεί.
Ομως με τις επιδόσεις του σαν καθοδηγητής του λόμπι των κολοσσών του γαλλικού κεφαλαίου στις Βρυξέλλες αποκτά ακόμη μεγαλύτερη επιρροή και δύναμη στο πολιτικό και το διεθνές πεδίο.

Απομυθοποίηση

Τον απομυθοποιεί, ωστόσο, διαπρεπής Γάλλος ακαδημαϊκός, ο Jean-Pierre Dupuy, καθηγητής κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας, διευθυντής ερευνών στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας). Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Le Monde» (24 Οκτωβρίου) ο J.Ρ. Dupuy ξεγυμνώνει τον «κρυμμένο Θεό», αυτόν «το Σωτήρα, που αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις και τα λεγόμενα μιας στρατιάς δημοσιογράφων βρήκε η γαλλική κοινωνία». Και χωρίς περιστροφές ρωτάει: «Μήπως το φαινόμενο Στρος-Καν είναι φούσκα;»

Συνεχίζει: «Το ερώτημα ακούγεται αστείο, προκειμένου για οικονομολόγο που παίρνοντας τα ηνία του ΔΝΤ, τον Οκτώβριο του 2007, δήλωνε: "Η χρηματοοικονομική κρίση (που είχε ξεσπάσει με τα subprimes δάνεια στην Αμερική) δεν θα έχει σημαντικές επιπτώσεις για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας. Η κατάσταση ελέγχεται"».

Οσο για την Ελλάδα, ο αρθρογράφος τού καταμαρτυρεί πως «σαν αφεντικό του ΔΝΤ τη στραγγάλισε για να τη σώσει». Ειδικότερα για την «κρίση φερεγγυότητας» της χώρας μας επισημαίνει: «Εδώ το ΔΝΤ απέκλεισε κάθε λύση για αναδιάρθρωση του χρέους, επειδή θα στοίχιζε πολύ ακριβά στις δανείστριες τράπεζες, ως επί το πλείστον ευρωπαϊκές. Κι επιβραβεύουν ακριβώς εκείνες που με τον ανεύθυνο τζόγο τους έκαναν εκατομμύρια ανθρώπους να χάσουν δουλειά και σπίτι».

***

ΕΘΝΟΣ 11/12/2010

Οταν δεν μοιράζει... αφειδώς περικοπές μισθών και συντάξεων, επιδίδεται με ζήλο στο κυνήγι του ωραίου φύλου. Η ροζ πλευρά του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, μπορεί να μην προβάλλεται τόσο από τα διεθνή Μέσα, ωστόσο στο Παρίσι -και όχι μόνο- αποτελεί προσφιλές θέμα συζήτησης.

Οι ανυποψίαστοι ίσως να εξεπλάγησαν όταν τον Οκτώβριο του 2008 αποκαλύφθηκε η εξωσυζυγική σχέση του Στρος Καν με την οικονομολόγο του ΔΝΤ Πιρόσκα Νάγκι, οι επαΐοντες όμως το θεώρησαν απλώς «ένα δέντρο που κρύβει το δάσος των ερωτικών παραστρατημάτων» του άρχοντα του Ταμείου. Ο τελευταίος είχε αναγκαστεί να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τους συνεργάτες και τη γυναίκα του, τη δημοσιογράφο Αν Σινκλέρ, όταν έσκασε το ροζ σκάνδαλο και έγινε γνωστό ότι ο σύζυγος της Νάγκι, πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας στην Αργεντινή, ήταν αυτός που ανακάλυψε τα μέιλ τα οποία είχαν ανταλλάξει οι δυο εραστές στις αρχές του 2008.

Η οικονομολόγος αποχώρησε από το ΔΝΤ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου λαμβάνοντας γενναιόδωρη αποζημίωση. Οταν η υπόθεση ήρθε στη δημοσιότητα, διεξήχθη έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν ο Στρος Καν είχε καταχραστεί την εξουσία του ευνοώντας τη Νάγκι ή αν την υποχρέωσε να εγκαταλείψει το Ταμείο για να μην τον φέρνει σε δύσκολη θέση.


Tη γλίτωσε

Ωστόσο ο Στρος Καν απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες και γλίτωσε ξανά όταν παράλληλη υπόθεση εύνοιας σε προστατευόμενή του δεν κατέληξε σε κυρώσεις για τον ίδιο. Η 26χρονη τότε Εμιλί Μπιέ από συνεργάτης του στην εκστρατεία για το χρίσμα πριν τις προεδρικές του 2007, βρέθηκε ασκούμενη στο ΔΝΤ, μετά από φημολογούμενη προσωπική παρέμβαση του Στρος Καν, αλλά έπειτα από σχετική έρευνα και πάλι δεν διαπιστώθηκαν παραβάσεις.
Οσοι προέβλεπαν λοιπόν ότι θα υπονομευθεί η θέση και το κύρος του Στρος Καν διαψεύσθηκαν, αφού ο πολιτικός έχοντας απαλλαχθεί δις, εξακολουθεί να κρατά τα ηνία του ΔΝΤ, παραμένοντας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο πιο δημοφιλής υποψήφιος για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012. Η δημοτικότητά του -εντός Γαλλίας- δεν φάνηκε να δέχεται πλήγμα ούτε μετά την κυκλοφορία τον περασμένο Μάιο του καυστικού βιβλίου με τίτλο «Τα μυστικά ενός προεδροποιήσιμου». Η συγγραφέας υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Κασσάνδρα» και εικάζεται ότι κινούνταν στο στενό περιβάλλον του Στρος Καν.
«Οταν μπαίνει σε ένα δωμάτιο... η ιεροτελεστία είναι πάντα η ίδια. Επιθεωρεί τον χώρο για να βρει τις ελκυστικές γυναίκες και αφού έχει εντοπίσει το θήραμα, το βομβαρδίζει με γραπτά μηνύματα που συνήθως ξεκινούν με τη φράση ?σε θέλω?», έγραφε στο βιβλίο της η «Κασσάνδρα», αναλύοντας τη δυσκολία που έχει ο επικεφαλής του ΔΝΤ στο να ελέγξει τις ορμές του. «Και ποια δεν έχει στριμώξει ο Στρος Καν;» είχε αναρωτηθεί δημοσίως η ηθοποιός Ντανιέλ Εβενού, σχολιάζοντας την επιμονή του 61χρονου, που σε ορισμένες περιπτώσεις φέρεται να ξεπερνά τα όρια.

Με τις κλωτσιές

Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της νεαρής δημοσιογράφου και συγγραφέως Τριστάν Μπανόν, η οποία κατήγγειλε ότι αναγκάστηκε να απωθήσει τον επικεφαλής του ΔΝΤ με κλωτσιές, όταν βρέθηκε μόνη μαζί του σε διαμέρισμα στο πλαίσιο μιας συνέντευξης το 2002. «Ηθελε να του κρατάω το χέρι για να απαντά στις ερωτήσεις. Μετά το χέρι προχώρησε στο μπράτσο και συνέχισε... Καταλήξαμε να παλεύουμε... Τον κλώτσησα... Προσπάθησε να ανοίξει το τζιν μου. Οταν έφυγα μου έστειλε μήνυμα ρωτώντας "σας τρομάζω;"».

Η Μπανόν ισχυρίζεται ότι αρχικά ήθελε να κάνει μήνυση, αλλά εν τέλει δεν κινήθηκε δικαστικά. Ο εκδότης της ωστόσο υποστηρίζει πως ο ίδιος θυμάται να του εξιστορεί πιο ήπια τα γεγονότα και ότι ναι μεν ο Στρος Καν της ρίχτηκε, αλλά δεν επρόκειτο για απόπειρα βιασμού.
Πάντως το αυτί του άρχοντα του Ταμείου δεν ιδρώνει, ακόμη και όταν τον ξεμπροστιάζουν στο κρατικό ραδιόφωνο της Γαλλίας.
Ο κωμικός Στεφάν Γκιγιόν τον είχε υποδεχθεί στο ραδιόφωνο του France Inter, με ένα χιουμοριστικό παραλήρημα, στον αέρα: «Σε λίγα λεπτά ο Ντ. Στρος Καν θα εισέλθει στο στούντιο... Εκτακτα μέτρα έχουν ληφθεί για να μην ξυπνήσει το Κτήνος... Για την ασφάλεια του προσωπικού ζητήθηκε από τις εργαζόμενες να μη φοράνε αποκαλυπτικά ρούχα. Τα ψηλά τακούνια, τα δερμάτινα παντελόνια και τα σικ εσώρουχα απαγορεύονται».

ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΑΓΙΑ

Με «χρυσό» συμβόλαιο και εξασφάλιση μέχρι... θανάτου

Διορίστηκε με πολιτικό μέσο. Δεν πλήττεται από τη λιτότητα. Δεν πληρώνει δεκάρα τσακιστή σε φόρους. Λιμουζίνες, σαμπάνιες και λοιπές πολυτέλειες είναι ανάμεσα στα πάγια έξοδα που καλύπτει η υπηρεσία. Δικαιούται μειωμένη σύνταξη (50%) μετά από δύο (2) έτη δουλειάς, 80% μετά από μια πενταετία και 100% ύστερα από μια δεκαετία. Ποιος είναι; Ο Ντομινίκ Στρος Καν. Ο άνθρωπος που αυτοπαρουσιάστηκε στους Ελληνες ως ο «γιατρός με το δυσάρεστο φάρμακο».

Ο DSK, όπως χάριν συντομίας αναφέρεται από τα γαλλικά ΜΜΕ, ανέλαβε επικεφαλής του «χειρουργείου» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ελέω Νικολά Σαρκοζί. Και αυτό διότι το 2007 ο Στρος Καν έμοιαζε ο μόνος ικανός από τον χώρο των Σοσιαλιστών να απειλήσει εκλογικά τον Γάλλο πρόεδρο σε βάθος πενταετίας. Εν έτει 2010, τούτο δεν φαντάζει πια μεγάλο κατόρθωμα.

Εν πάση περιπτώσει, ο Σαρκοζί τον πρότεινε για τη θέση του διευθυντή του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. Στο πόστο αυτό μέχρι σήμερα έχουν διοριστεί μόνο Ευρωπαίοι.
Ο υπολογισμός του Σαρκοζί ήταν πως ο DSK δεν θα αρνιόταν τη «χρυσή εξορία» και αποδείχθηκε ορθός. Αλλωστε ο Στρος Καν γεννήθηκε στα πορφυρά της «παρισινής Εκάλης» του Νεϊγί και είναι γνωστός για την έφεσή του στην ντόλτσε βίτα. Ετσι, έγινε ο τέταρτος Γάλλος που τον Σεπτέμβρη του 2007 ανέλαβε το τιμόνι του Ταμείου (σε σύνολο 10 διευθυντών από το 1946).

Το συμβόλαιο του Ντομινίκ Στρος Καν αναφέρει επίσης ότι το ΔΝΤ του καλύπτει «λογικά έξοδα που προκύπτουν για ψυχαγωγία όταν αυτά σχετίζονται άμεσα με τις δουλειές του Ταμείου». Τούτου δοθέντος, καλό θα ήταν η ελληνική Βουλή να στείλει λογαριασμό στην Ουάσιγκτον. Διότι, με την εξαίρεση της παρέμβασης της Β. Παπανδρέου (στην οποία απάντησε ότι οι νέοι που φεύγουν μετανάστες «θα επανέλθουν» κάποτε), η κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων ήταν αγνή διασκέδαση για τον DSK, ενώ η συμμετοχή των βουλευτών σε αυτήν πληρώνεται από τον ελληνικό λαό.

Ολα στην τσέπη

Σημαντικό πλεονέκτημα για όποιον μπει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ότι οι αμοιβές που προσφέρει το Ταμείο είναι κατά κανόνα αφορολόγητες, ακόμα και για χαμηλόβαθμους αξιωματούχους του.

Το Ταμείο έχει διμερείς συμφωνίες με τα περισσότερα κράτη-μετόχους του. Αν δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία, το ΔΝΤ καταβάλλει στα στελέχη του τα χρήματα που προορίζονται για φόρους. Ο,τι αφορά καθαρές αποδοχές αναφέρεται ρητά στο συμβόλαιο μεταξύ ΔΝΤ και Στρος Καν. Αν δεν ίσχυε αυτό, για να βάλει στην άκρη τα ίδια λεφτά, ο DSK θα έπρεπε να βγάζει πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια.

Ο Στρος Καν, όποτε και αν αποφασίσει να αποσυρθεί από το ΔΝΤ, θα έχει εξασφαλίσει ένα μόνιμο εισόδημα. Οταν πια θα αποχαιρετήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, η γυναίκα και τα παιδιά του (όπως οι Ελληνίδες «κόρες στρατηγών») θα έχουν λαμβάνειν χρήματα από το ΔΝΤ εφ’ όρου ζωής.

Πόσα παίρνει

Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του ΔΝΤ (No. 07/24 - 2/ 11/ 200) οι ετήσιες αποδοχές του DSK για το πρώτο έτος ήταν 420.930 δολ.
Στο ποσό αυτό προστίθεται επίδομα θέσης (υπάρχουν επιδόματα και αλλού καταπώς φαίνεται). Το επίδομα ανέρχεται σε 75.350 δολάρια ετησίως. Σύνολο 496.230 δολάρια. Στο ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται τα προσωπικά «μικροέξοδα» (μετακινήσεις, γεύματα, διαμονές κλπ.) του DSK, τα οποία, εννοείται, είναι πληρωμένα.
Οι αποδοχές του αναπροσαρμόζονται αυτόματα κάθε Ιούλιο, σύμφωνα με την ετήσια μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή της μητροπολιτικής περιοχής της Ουάσιγκτον (από Μάιο σε Μάιο).

Δεδομένου ότι από τον Μάη του 2007 έως τον ίδιο μήνα του 2010, η μεταβολή του δείκτη ήταν +6,7%, ο DSK έχει σπάσει το φράγμα του μισού εκατ. δολαρίων στις ετήσιες αποδοχές του. Σύμφωνα με τα παραπάνω, εντός του διαστήματος Ιούλιος 2010 - Ιούλιος 2011 υπολογίζεται να λάβει περίπου 530.000 δολάρια.

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΟΥΡΙΔΑΚΗΣ

Η σύζυγος που ανέχεται τα... παραστρατήματα

Η κυρία του Στρος Καν κράτησε χαρακτήρα και φάνηκε μεγαλόψυχη όταν αποκαλύφθηκε το ροζ σκάνδαλο με την οικονομολόγο του ΔΝΤ, αλλά μάλλον δεν εξεπλάγη και τόσο από την είδηση. Υποστήριξε πάντως τον σύζυγό της, δηλώνοντας δημοσίως ότι τον συγχωρεί, ότι αυτή η σχέση της μίας βραδιάς έχει τελειώσει οριστικά, ότι πλέον έχουν γυρίσει σελίδα και πρόσθεσε ότι αγαπιούνται το ίδιο όσο όταν πρωτογνωρίστηκαν.

Η Γαλλο-αμερικανίδα Αν Σινκλέρ, όμως, δεν είναι μια απλή, συγκαταβατική σύζυγος. Είναι από τις πιο γνωστές δημοσιογράφους της Γαλλίας με σπουδές στο Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών του Παρισιού, μια γυναίκα δυναμική, με άποψη για τις πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις. Μετά από μακρόχρονη καριέρα στα γαλλικά μίντια, έχει πλέον μετακομίσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, διαμένοντας με τον σύζυγό της στην Ουάσιγκτον, που είναι και η έδρα του ΔΝΤ.
Η Σινκλέρ έχει λανσάρει το δικό της μπλογκ (" Deux ou trois choses vues d'Amérique ") στο οποίο σχολιάζει ειδήσεις από την αμερικανική και διεθνή πολιτική σκηνή, ενώ έχει γράψει και βιβλία πολιτικού περιεχομένου.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ DSK

Πιρόσκα Νάγκι
Η ουγγρικής καταγωγής οικονομολόγος στον αφρικανικό τομέα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και σύζυγος του Μάριο Μπλέχερ, πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Αργεντινής, είχε σχέση της μιας βραδιάς με τον Ντομινίκ Στρος Καν, η οποία και αποκαλύφθηκε τον Οκτώβριο του 2008.
Τριστάν Μπανόν
Η ηθοποιός και συγγραφέας καταγγέλλει πως χρειάστηκε να απωθήσει τον Στρος Καν με κλωτσιές, όταν τη στρίμωξε σε διαμέρισμα στη διάρκεια συνέντευξης το 2002. Τελικά δεν του έκανε μήνυση.
Γιασμίνα Ρεζά
Η γνωστή θεατρική συγγραφέας και ηθοποιός, το 2007 είχε κυκλοφορήσει βιβλίο-πορτρέτο του Σαρκοζί, το οποίο αφιέρωνε στον «G». Εικάζεται ότι αναφερόταν στον Στρος Καν (το μεσαίο του όνομα είναι Gaston).
Εμιλί Μπιέ
Για χάρη της ο Στρος Καν φέρεται να απέκλεισε άλλους υποψήφιους ώστε να της εξασφαλίσει θέση ασκούμενης στο ΔΝΤ. Είχε συνεργαστεί μαζί του στην εκστρατεία του για το χρίσμα των Σοσιαλιστών το 2007.

ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Γρίφος η στάση του στις εκλογές

Ο Στρος Καν έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι θα ολοκληρώσει τη θητεία του στο ΔΝΤ και δεν προτίθεται να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας. Πολλοί, ωστόσο, αμφισβητούν το γεγονός ότι έχει γυρίσει οριστικά την πλάτη στις δημοσκοπήσεις που του δίνουν άνετο προβάδισμα απέναντι σε όλους τους πιθανούς εσωκομματικούς αντιπάλους. Φαίνεται επίσης ότι ο άρχων του ΔΝΤ είναι μέχρι στιγμής σίγουρο χαρτί για μια νίκη των Σοσιαλιστών έναντι του Σαρκοζί. Αλλωστε, μία μεταξύ τους αναμέτρηση στις προεδρικές του 2012 θα είναι και η πιο ενδιαφέρουσα, όπως δήλωσε ο ευρωβουλευτής Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.

Η πρώιμη ανακοίνωση της υποψηφιότητας της Σεγκολέν Ρουαγιάλ για το χρίσμα των Σοσιαλιστών περιπλέκει τα πράγματα, αλλά και επισπεύδει τις εξελίξεις. Ο Στρος Καν θα μπορούσε να «κάνει μια θυσία» για την πατρίδα, δηλώνοντας πρόθυμος να διεκδικήσει την προεδρία της χώρας, το ιδανικό και πιο δελεαστικό για αυτόν σενάριο, ωστόσο, θα ήταν να το κάνει έχοντας ανακηρυχτεί με συνοπτικές διαδικασίες υποψήφιος των Σοσιαλιστών και όχι να μπει σε οποιαδήποτε διαδικασία αναμέτρησης. Η Ρουαγιάλ πάντως έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να κάνει πίσω αν άλλαζε γνώμη ο Στρος Καν και αποφάσιζε να αποχαιρετήσει το ΔΝΤ.



Οι ξέφρενες νύχτες του Νουριέλ Ρουμπινί

Με ύφος βλοσυρό και προγνώσεις που στέλνουν την Ελλάδα στα τάρταρα της χρεοκοπίας και την παγκόσμια οικονομία στην άβυσσο της ύφεσης, ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί έγινε ο... αγαπημένος «προφήτης της καταστροφής» των διεθνών ΜΜΕ. Φαίνεται δε ότι απολαμβάνει κάθε στιγμή αυτής της ξαφνικής δημοσιότητας δείχνοντας ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο στα πάρτι και στις εκδηλώσεις όπου συμμετέχει, περιστοιχισμένος από νεαρές κοπέλες και συχνά με έκφραση που μαρτυρά ότι έχει ήδη καταναλώσει πολύ περισσότερο αλκοόλ απ’ όσο αντέχει ο οργανισμός του.

Επί χρόνια ο τουρκικής καταγωγής καθηγητής οικονομικών ήταν ο οικοδεσπότης μικρών και μεγάλων συγκεντρώσεων στο πολυτελέστατο διαμέρισμά του στο Μανχάταν, αλλά οι συνδαιτυμόνες του ήταν λιγότερο λαμπεροί. «Η ύφεση είναι καταπληκτική για μένα» φέρεται να έχει πει εμπιστευτικά σε μέλη της παρέας του. «Τα κορίτσια κάνουν ουρά για να φωτογραφηθούν μαζί μου. Παρότι είμαι άσχημος, τα κορίτσια λατρεύουν το όμορφο μυαλό μου. Είμαι ο ροκ σταρ στους σπασίκλες».

Οι καλεσμένοι. Οντως, από τη στιγμή που ανέβηκαν οι μετοχές του στο κοινωνικό χρηματιστήριο -χάρη στην κατάρρευση των πραγματικών- στα πάρτι του φιλοξενούνται οι πάντες: από στελέχη μεγάλων hedge funds μέχρι την πρώην Μις Ουκρανία και όμορφες γυναίκες που γνώρισε στο Facebook.

Εκεί αναρτήθηκαν οι πρώτες αποδείξεις της τρελής νυχτερινής ζωής του Ρουμπινί, αφού δημοσιοποιούσε ο ίδιος φωτογραφίες από ξέφρενα γλέντια γεμάτα αλκοόλ και εκπροσώπους του ωραίου φύλου. Πριν αποφασίσει να περιορίσει την προσβασιμότητα σε όλους τους χρήστες, ο Ρουμπινί ανέφερε στο προφίλ του ότι είναι εργένης, που ενδιαφέρεται να συναντήσει γυναίκες. Τα φωτογραφικά πειστήρια που αναρτούσε ο ίδιος έδειχναν ότι ενδιαφερόταν ιδιαιτέρως για κοπέλες νεότερές του κατά τουλάχιστον δύο δεκαετίες.

Οι νυχτερινές περιπέτειες του Ρουμπινί άρχισαν σύντομα να «κοσμούν» τις σελίδες των ροζ και κίτρινων ιστοσελίδων και να έρχονται στο φως μαρτυρίες για τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζε τις νεαρές. Σύμφωνα με τη Σάρα Οστιν, που μίλησε σε έντυπο? καλόπιστης κοινωνικής κριτικής ως ιντερνετική φίλη του Ρουμπινί, ο καθηγητής τής είχε στείλει μήνυμα, χωρίς να γνωρίζονται, επειδή είχε δει τη φωτογραφία της και του άρεσε η ιστοσελίδα που διατηρούσε, στην οποία δημοσίευε συνεντεύξεις με προσωπικότητες του Διαδικτύου. Οπως υποστήριξε η Οστιν, ο Ρουμπινί τής έστειλε ολόκληρο το βιογραφικό του και συνδέσμους στο Ιντερνετ, όπου «θεοποιείται» ως οικονομολόγος, για να την πείσει να συμμετάσχει σε κάποιο από τα πάρτι που οργάνωνε.
Η παρουσία γυναικών είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία ενός πάρτι και, όπως φέρεται να έχει εξομολογηθεί ο Ρουμπινί σε δημοσιογράφο, η σωστή αναλογία είναι δέκα κοπέλες ανά έναν άντρα, κάτι που -πάντα σύμφωνα με όσα φέρεται να είπε ο οικονομολόγος- βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον φίλο του και πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον.

Εκκεντρικότητες

Οι φούσκες και η... πονηρή ταπετσαρία

Ο... Νοστράδαμος της οικονομίας έχει βρει τον τρόπο να καλλιεργεί έναν αστικό μύθο γύρω από το διαμέρισμά του.
Λέγεται ότι όταν έκανε το 2008 μια μεγάλη συνάθροιση με δυνατή μουσική και πολύ κόσμο, είχε κρεμάσει γυάλινες φούσκες από το ταβάνι, για να παραπέμπουν στη «φούσκα» της κτηματαγοράς που ταλάνιζε τότε τις ΗΠΑ. Ακόμη μεγαλύτερη φήμη όμως έχει αποκτήσει η περιβόητη ταπετσαρία με ανάγλυφα αιδοία, η οποία είχε γίνει κάτι σαν αξιοθέατο για τους Νεοϋορκέζους. Μάλιστα, ο Ρουμπινί είχε έρθει σε έντονη αντιπαράθεση με μπλόγκερ, ο οποίος είχε ειρωνευτεί τις «κρυφές απολαύσεις του Δρ Καταστροφολόγου». Ο Ρουμπινί παραδέχτηκε ότι η εν λόγω ταπετσαρία υπάρχει, αλλά πρόκειται για έργο τέχνης γνωστής γλύπτριας.

Το τελευταίο διάστημα, έχει αραιώσει τα φωτογραφικά ενσταντανέ με αιθέριες υπάρξεις, λόγω της απαγόρευσης εισόδου στους φωτογράφους, τουλάχιστον στα δικά του πάρτι. Ωστόσο, δεν έχει καταφέρει ακόμα να αντισταθεί στα φλας όταν βρίσκεται σε άλλες εκδηλώσεις, όπως τον περασμένο Ιανουάριο στο πάρτι του Ρώσου κροίσου Ρόμαν Αμπράμοβιτς στο Σεντ Μπαρτς. Παραβρέθηκαν περίπου 250 άτομα, μεταξύ των οποίων αρκετές διασημότητες, που έφτασαν στο νησί της Καραϊβικής με ιδιωτικά τζετ. Ο Ρουμπινί δεν αρνήθηκε σε κανέναν μία φωτογραφία και τα πειστήρια του «εγκλήματος» αποδεικνύουν ότι είχε ευθυμήσει αρκετά με την παρουσία όμορφων υπάρξεων και άφθονης σαμπάνιας.

Η κατάσκοπος

Σκανδαλοθηρικά έντυπα θέλουν τον Ρουμπινί να είχε κάτι παραπάνω από μια απλή γνωριμία με τη Ρωσίδα κατάσκοπο Αννα Τσάπμαν. Εκείνη και ο καθηγητής ήταν φίλοι στο Facebook αλλά ο ίδιος έχει αρνηθεί ότι είχαν ανταλλάξει περισσότερες από δύο κουβέντες, δηλώνοντας ότι είχαν απλώς βρεθεί τυχαία σε εκδηλώσεις κοινών τους γνωστών. «Δεν έχω καμιά σχέση μαζί της και ούτε θα ήθελα» δήλωσε. Ορισμένοι καλοθελητές, πάντως, ισχυρίστηκαν ότι η Ρωσίδα καλλονή και ο Ρουμπινί υπήρξαν πολύ θερμοί μεταξύ τους και μάλιστα ότι η Τσάπμαν μονοπώλησε το ενδιαφέρον του για ολόκληρη τη βραδιά, κάτι που αποτελεί πραγματικά είδηση, λαμβάνοντας υπόψη τον άστατο -συναισθηματικά- χαρακτήρα του. Κάποια μπλογκ έφτασαν στο σημείο να σκεφτούν ότι ο Ρουμπινί ενδεχομένως να ήταν και ο στόχος του δικτύου των Ρώσων κατασκόπων, λόγω των ισχυρών διασυνδέσεών του και της προβολής του.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΟΣ

Δουλειά του να ισοπεδώνει τα πάντα

Πριν από μερικά χρόνια, ο Ρουμπινί ήταν ο περίγελος της κοινότητας των οικονομολόγων, καθώς προέβλεπε ήδη από το 2004 την κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας, τη στιγμή που οι συνάδελφοί του εκτιμούσαν ότι ξεκινούσε μια νέα περίοδος ευημερίας. Ακόμη κι όταν ξεκίνησε η κρίση, οι πρώτοι του υπολογισμοί ήταν εκτός πραγματικότητας, καθώς είχε υποτιμήσει τη ζημιά που μπορούσαν να προκαλέσουν τα subprimes. Αρκετοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η επιτυχία του Ρουμπινί να «προβλέψει» τελικώς την έκταση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ήταν απλώς αποτέλεσμα της μεγάλης συχνότητας με την οποία προχωρούσε σε δυσοίωνες προγνώσεις.

ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ

 

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

ΤΑ 32 ΑΠΟ ΤΑ 38 ΔΙΣ. ΠΟΥ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΑΜΕ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Τα δανεικά του Μνημονίου πάνε στους ξένους δανειστές

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΙΩΤΗ

Στους δανειστές μας επιστρέφεται το μεγαλύτερο μέρος από τα δανεικά που εισπράττει η χώρα μας από το Μηχανισμό Στήριξης του Μνημονίου.
Συνεπώς το δίλημμα που έχει θέσει η κυβέρνηση «Μνημόνιο ή πτώχευση» αποδεικνύεται παρελκυστικό, καθώς στην ουσία τα δάνεια που ήδη έχει εισπράξει ή έχει λαμβάνειν η χώρα μας από το Μηχανισμό αυτό που έχει στηθεί, διασφαλίζουν πρωτίστως τους πιστωτές μας.

Αμφίβολο παραμένει το κατά πόσον η χρηματοδοτική στήριξη που θα λάβει η Ελλάδα από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. θα βοηθήσει και την εθνική οικονομία, παρέχοντάς της ένα στήριγμα για να βγει από το τούνελ της ύφεσης. Παρά ταύτα, η σωτηρία της χώρας εμφανίζεται από την κυβέρνηση ως μόνιμο άλλοθι στο σκληρό πρόγραμμα που εφαρμόζει, το οποίο πλήττει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.

Φέτος, για παράδειγμα, με την «ετεροχρονισμένη δόση» που αναμένεται να εισπράξει η χώρα τον Ιανουάριο, το συνολικό ποσόν που θα έχει εκταμιεύσει από το Μηχανισμό του Μνημονίου, αγγίζει τα 38 δισ. ευρώ.

Από το ποσόν αυτό ήδη οι δανειστές μας, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι ξένοι επενδυτές, με δεδομένο ότι το 80% του δημόσιου χρέους βρίσκεται εκτός Ελλάδος, έχουν εξοφληθεί στο ακέραιο για τα ομόλογα που έληξαν εντός του 2010.

Το ποσόν αυτό των ομολόγων, που αποπληρώθηκε στους επενδυτές, έφτασε τα 19,5 δισ. ευρώ.

Επιπροσθέτως όλοι αυτοί οι επενδυτές που έχουν διακρατήσει στο χαρτοφυλάκιό τους ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου εισέπραξαν τόκους περίπου 13 δισ. ευρώ.

Με άλλα λόγια, από τα 38 δισ. ευρώ του Μνημονίου το Δημόσιο θα πληρώσει στους ξένους κατά κύριο λόγο επενδυτές περίπου 32 δισ. ευρώ.

Υπερδιπλάσια απ' ό,τι για μισθούς

Το δεύτερο χρόνο του Μνημονίου, το 2011, η Ελλάδα για ακόμη μία φορά θα πληρώσει τους ξένους με τα δανεικά από το Μηχανισμό. Αν λοιπόν η χώρα τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και πετύχει τους στόχους που έχουν τεθεί, οι εταίροι μας έχουν δεσμευτεί να μας δανείσουν 46,5 δισ. ευρώ.

Από αυτά τη μερίδα του λέοντος, περίπου 44 δισ. ευρώ, θα πάρουν και πάλι οι δανειστές μας, ενώ για μισθούς και συντάξεις ο Προϋπολογισμός θα καταβάλει περίπου 20 δισ. ευρώ.

Επομένως χωρίς τα χρήματα του Μνημονίου μπορεί, όπως διατείνεται ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, να μην ήταν σε θέση να καλύψει τις υποχρεώσεις του στους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, είναι όμως βέβαιο ότι οι ξένοι επενδυτές θα έχαναν τελικώς πολύ περισσότερο.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι η λύση της χρεοκοπίας και της αναδιάρθρωσης του χρέους είναι ενδεδειγμένη για την Ελλάδα.

Ομως είναι προφανές ότι αυτοί που βγήκαν πρωτίστως κερδισμένοι από την υπογραφή του Μνημονίου και την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ ήταν οι πιστωτές μας.

Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται, καθώς και σε άλλες χώρες η παρέμβαση του ΔΝΤ με προκλητικό τρόπο ωφέλησε τους ξένους κερδοσκόπους, οι οποίοι έσπευσαν να επαναπατρίσουν τα κεφάλαιά τους, όπως έγινε στην περίπτωση της Βραζιλίας, και λιγότερο την εθνική οικονομία.*

 

Απάντηση: Re: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Bollox. Μαλακίες της Ελευθεροκωλίας.

Υπο κατηγορία βρίσκονται οι εκατοντάδες χιλιάδες διορισμένοι που δεν παράγουν τίποτα.

Κανείς δεν πάει να μηδενίσει το κράτος. Ασφαλώς και ένα μέρος του εργατικού δυναμικού πρέπει να πληρώνεται από τη φορολογία των υπολοίπων - οι επαγγελματίες υγείας, οι άνθρωποι που εξυπηρετούν τον πολίτη στις συναλλαγές του με το δημόσιο, οι εκπαιδευτικοί της δημόσιας εκπαίδευσης και οι συντελεστές που απαρτίζουν την εθνική άμυνα.

Όμως αυτοί είναι μια ισχνή μειοψηφία όταν μπουν δίπλα στους ανύπαρκτους χαρτο-χαραμοφάηδες, λαμογιο-καρεκλο-δερβέναγες που συμπληρώνουν τους τετράπαχους μισθούς τους με μίζες ή υπερτιμολογήσεις. Η σαπίλα που κατατρώει το ελληνικό δημόσιο έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ που ακόμα και αυτοί οι λίγοι που εισχώρησαν σε αυτό με όραμα προσφοράς προς την κοινωνία έχουν "συμμορφωθεί" με τα "κατα το δοκούν" της υπόλοιπης τεμπελο-κλεφτο-πιάτσας.

Πάντα φταίει κάποιος άλλος, σωστά; Έτσι βολεύει. Οι έλληνες (επίτηδες το "ε" γράφεται με πεζό) δημόσιοι υπάλληλοι ήταν πάντα υποδείγματα επαγγελματισμού και παραγωγικότητας. Κάποιοι άλλοι μας φταίνε. Ποιοί;

Οι επιχειρηματίες. Φυσικά.

Ε, νομίζω οτι η λύση στα προβλήματά μας είναι μπροστά μας και μας φωνάζει να την υιοθετήσουμε. Κρατικοποίηση των πάντων. Απαγόρευση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, καταπίεση της επιχειρηματικότητας, απομάκρυνση των επενδύσεων. Ας γίνουμε όλοι αγαθοί, εργατικοί και σούπερ-παραγωγικοί δημόσιουλες. Αυτό είναι βέβαιο οτι θα λύσει το παζλ των αριθμών, οτι θα κάνει την εθνική οικονομία να πάει από το κόκκινο στο μαύρο μέσα σε εβδομάδες.

Θα σου δώσω αυτό: μερικά ΛΑΜΟΓΙΑ που τρώνε αστακούς κάθε Κυριακή μεσημέρι με τον εκάστοτε πρωθυπουργό και το επιτελείο του λεηλάτησαν και λεηλατούν το δημόσιο χρήμα. Η λέξη σκάνδαλο δε φτάνει για να περιγράψει το βαθμό στον οποίο φοροδιαφεύγουν, ούτε τον τρόπο με τον οποίο εξασφάλισαν τα μεγάλα δημόσια έργα. Η λέξη σκάνδαλο, όμως, δεν αρκεί ούτε για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο οι υπεύθυνοι έργου του ελληνικού κράτους αποδεχότουσαν τα παραδοτέα, έπαιρναν τις μίζες τους και έκαναν μώκο-τσιριμώκο με τις ευλογίες των προϊσταμένων τους.

Τί σχέση έχει ο εργατικός άνθρωπος με όλα αυτά; Τί τον νοιάζουν; Τί διαφορά του κάνει αν τα έφαγε ο δημόσιος ή ο διεφθαρμένος επιχειρηματίας, όταν ο ίδιος σηκώνεται το πρωί και πάει να ξεσκιστεί για δέκα ώρες, ΟΧΙ για να βγάλει το μεροκάματο, ΟΧΙ για να επιβιώσει, αλλά επειδή έχει αίσθημα ευθύνης προς την κοινωνία, και στο κάτω-κάτω, προς τον γαμημένο εαυτό του;

Και τι τον εμποδίζει να δει τα νούμερα; Πάνω από ένα εκατομμύριο διορισμένοι. Κρατικές δαπάνες αβάσταχτες, αλόγιστες. Σα να παίρνεις μισθό 1,000 ευρώ το μήνα και να έχεις 20 άτομα υπηρετικό προσωπικό. Δανειζόμενος... και δανειζόμενος... και δανειζόμενος... από αυτούς που δουλεύουν και παράγουν.

Τα γνωστά φαντάσματα, λοιπόν. Αυτά είναι που τα έκαναν όλα. Οι "δυνάμεις που ηγεμόνευσαν επ'αυτού". Ένας αρθρογράφος με αρχίδια θα έγραφε: Ο Κόκκαλης, Ο Μπόμπολας, ο Χ ο Ψ ο Ζ, ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΛΟΓΟ. Και μάλιστα θα έβαζε και το στέρνο του πάνω στα ακόντια, και θα έλεγε, ναι ρε, εγώ είμαι αυτός που τα λέω, εγώ σας ξεμπροστιάζω, μουνόπανα. Ελάτε να μου κλάσετε μια μάντρα.

Αυτά τα "οι δυνάμεις που ηγεμόνευσαν επ'αυτού" είναι τόσο ΚΡΥΑ σούπα. Μου γυρίζει τα άντερα και μόνο που σκέφτομαι οτι αναγκάζομαι να τη γεύομαι, μέρα με τη μέρα.

Εμετός.

Χαιρετισμούς,
DH

 

Μαζί τα φάγαμε.

 ​

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Kαι μέσα σε όλο αυτόν τον απεργιακό οργασμό από ανθρώπους που έχουν έλθει σε αδιέξοδο(και κάποιοι μη)ακούς τον Πρετεντέρη στο δελτίο ειδήσεων να χαρακτηρίζει ως φασίστες και άξιοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι....φερόμενοι ως δράστες, μη κουκουλοφόροι πολίτες που επιτέθηκαν στον πρώην υπουργό από αγανάκτηση.Όχι, έπρεπε να του πουν....ευχαριστω που και η κυβέρνησή του μαζί με όλες τις προηγούμενες κατάκλεψε το έρμο κράτος!!!!Σίγουρα κανείς δεν επικροτεί την βία, αλλά αν μπουκάρει ο λαός στην βουλή και τους κάνει ασήκωτους από το ξύλο δεν θα πω ότι θα νιώσω και πολύ....φασίστας