Κανείς δεν μπορεί να υπηρετήσει δύο Κυρίους

Το νήμα μου θυμίζει πολύ την διαφήμιση του ΟΠΑΠ..το παιχνίδι παίζεται με μια μπάλα ..αλλιώς χάνεται.

 

ο Κύριος γιατί πρέπει να είναι αυστηρός;

 

για να συμμορφώνεται στα γούστα και τις εκλογικεύσεις της υ.

 

Καμία σχέση το ένα με το άλλο.

Θα μου πείτε, γιατί, επειδή το λέω εγώ;

Επειδή το ένα κείμενο μιλάει για τον Θεό και τον Μαμμωνά, απολύτως καμία σχέση με D/s δηλαδή και το άλλο κείμενο, αν θυμάμαι σωστά, είναι από τις δέκα εντολές του Μωυσή. Άλλωστε και αν ήθελε το υ να ταυτίζει τον Κ με μια υπέρτερη δύναμη, θα έπρεπε να του επιτραπεί αυτό, για το οποίο αμφιβάλλω.

Το γονάτισμα είναι μια ένδειξη η οποία δεν λέει πολλά για το όλον, άλλωστε συχνότατα άνθρωπος γονάτισε μπροστά σε άλλον άνθρωπο σε απολύτως επίγειες καταστάσεις - και για επείγουσες ανάγκες ενδεχομένως.

Το "συγνώμη Κύριε" μερικές φορές κόβεται με το μαχαίρι, δεν θέλουν όλοι οι Κ τις συγνώμες, θέλουν - έχω την εντύπωση - την προσπάθεια για να μη χρειάζονται συγνώμες και να την βλέπουν, αυτήν την προσπάθεια.

Το "ευχαριστώ" επίσης έχει και επίγειες χρήσεις, πολλές μάλιστα.

Ο λόγος που είναι τεράστια η διαφορά και λίγο κωμικοτραγική η τάση εξομοίωσης είναι ότι ο Αφέντης είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι, όπως και εμείς. Ως άνθρωπος κάνει και λάθη.

Γιατί μπορεί ένα υ να μη θέλει να δει ότι ο Αφέντης είναι ένας άνθρωπος; Για πολλούς λόγους, καταρρίπτει πολλά άλλοθι. Μόνο που έτσι το υ τείνει να παραβλέπει ότι το D/s που κάνει με έναν άλλο άνθρωπο, τον Κ, είναι ένας συνεχής διάλογος, με μηνύματα εκατέρωθεν, που αποκωδικοποιούνται και φέρνουν την δική τους δυναμική. Με τον θεό και τους αγίους επικοινωνούμε όποτε θέλουμε και όπως θέλουμε, δεν μας έχουν ζητήσει τίποτα, δεν μας παρατηρούν, δεν μας ερμηνεύουν, δεν μας έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ, δεν μας φροντίζουν στο κάτω κάτω.

Αναρωτιέμαι, ποιο το νόημα αυτής της συσχέτισης.

Υ.Γ. Μια προσευχή των παλιών Ζουλού προς τους θεούς τους.
Αφιερώνεται, αν τυχόν μας διαβάζει, σε κάποιο άγνωστο υ που ίσως έχει βρεθεί σε silent treatment από τον / την Κ.

"Πότε ξεχάσαμε θυσίες να σου κάνουμε;
Να απαριθμήσουμε όλους τους τίτλους σου τους τιμητικούς;
Γιατί είσαι τόσο τσιγκούνης;
Αν δεν γίνεις πιο καλός,
θα αφήσουμε τα ονόματά σου τα τιμητικά να πέσουν στη λησμονιά!
Και τότε, ποια θα είναι η τύχη σου;
Με ακρίδες θα γυρνάς να τρέφεσαι!
Γίνε καλύτερος, αλλιώς θα σε ξεχάσουμε!
Σε τι μας χρησιμεύει αυτό,
να κάνουμε θυσίες και στους επαίνους σου να γιορτάζουμε;
Τους κόπους μας καθόλου δεν αναγνωρίζεις!
Έτσι, θέλουμε να σε παραμερίσουμε όλως διόλου
και στους άλλους ανθρώπους θα πούμε
ότι δεν έχουμε κανένα πνεύμα των προγόνων μας!
Εσύ, για αυτό θα υποφέρεις!
Είμαστε όλο οργή για σένα!"

Πηγή: Παραδόσεις Μαρίας Ευθυμίου