Καρδισταν

Τετοιες λεξεις (για την ακρίβεια προφερεται "ντν γκουμπαρουμ") πιθανοτατα ακουγονταν στςι αχανεις εκτασεις της Αυστραλιας απο τους Αμποριτζιναλς, απο τιυς Μαπούτσε στη Χιλή, από καμια εξαφανισμενη φυλη του Αμαζονιου, ισως και απο νομαδες μποτσουανέζους κυνηγούς.
Ομως ναι, ακουγονται με αντιλαλο και στο θεσσαλικο καμπο.

Ενταξει, οχι και ντερεκι 1,80φευγα. 1.87ηταν η πρωην και δεν ηταν η ψηλοτερη ολων.
Ντερεκι πανω απο 1.95 να μη σου πω πανω απκ 2.00.
Ψηλωνουν οι γενιες.

Μονος τρόπος να γλυτώσεις ειναι να του πεις οτι εισαι vegan.
Θα στραβωσει τα μουτρα και θα ρωτησει " τι ειν αυτο μαρη; κουλλάει κι στς άλλοι;" κι αμα του εξηγησεις οτι δεν ειναι αρρωστια αλλα σταση/τροπος διατροφης θα πει "ι χάι αυτη ειν ντιπ βλαμμεν, τ απολσι τα μπλάρια" και θα πει στη μανα σου να σε δει κανας γιατρος ιαι θα φυγει τρεχοντας.

 

Ιστορίες από τον κάμπο vol2.

-πως σας φάνηκε;
Κατενθουσιασμένες όλες οι κοκονες άρχισαν να εκθειάζουν τον γαμπρό.
Εγώ αμίλητη πίνω τον καφέ μου και τα μούτρα μου μαρτυρούν συννεφιασμένη Κυριακή.
Η Μαιρούλα χαρούμενη που πήρε την έγκριση των φιλενάδων εστιάζει πάνω μου.
-κι εσύ; Γιατί δεν μιλάς;
-ξερεις
-ελα ρε Δέσποινα, μην τα παίρνεις όλα της μετρητής.
-καλα. Αλλά φρόντισε να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν.
-ωχ... Μια ζωή υπερβολαρα!
-καλα.
Τον λόγο παίρνουν μερικές άλλες
-ναι ρε Δέσποινα. Σιγά τώρα να μην τρέξει ο άλλος επειδή του το είπε ο Στέλιος.
-καλα.

Οι μέρες περνούν και οι ετοιμασίες για τον γάμο δειλά δειλά ξεκινούν.
Για αρχή έχει το σπίτι.
Έτσι η Μαιρούλα λείπει στον κάμπο για να δεί το σπίτι και να το φτιάξει του γούστου της.
Μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα στο τηλέφωνο και οι κουβέντες μας περιορίζονται στα του σπιτιού, της πεθεράς (που παρεμπιπτόντως είναι πολύ καλή γυναίκα), του κάμπου και των μαγαζιών κτλ κτλ.
Όλα καλά. Τόσο καλά που έχω σχεδόν ξεχάσει το περιστατικό με τον παναγωτακ... 
Ώσπου μια μέρα χτυπά το κινητό μου και είναι η Μαιρούλα.
- μην με βρίσεις!
- τι έκανες;
- μαλακα δεν φταίω με στρίμωξαν και οι δυο και επέμεναν.
- δεν μαρεσει όπως το πας.
-εδωσα το κινητό σου...
Η φωνή της τρέμει. Ίσα που την ακούω.
Αυτό που άκουσα όμως έφτανε για να της κλείσω το τηλέφωνο στα μούτρα.
Δεν τόλμησε να ξαναπάρει.
Ήξερε.
Το απόγευμα χτυπά το κινητό μου.
Αριθμός μη αποθηκευμένος...
Ωχ...
Χτυπά 2-3 φορές...
Τον κοιτάζω...
Τι σκατα να κάνω;
Κλείνει.
Ουφφφ...
Ξαναπαίρνει  

-παρακαλω...
Δεν απαντά
- ορίστε;
-ιελα
   
-συ εισ η πεπ; η φίλη τα μαιρς;;;
   
-μη ακούς;
-ναι...   
-ειμ παναγιωτς ο κουμπάρος του στελ. Τι κανς;
(Την πετάω και την πιάνεις γαμω το Χριστόφορο Κολόμβο μου μέσα και όλα τα δώδεκα ευαγγέλια)
-καλα είμαι. Εσύ;   
-καλα κι γω. Να μολς κατεβγκα απ' τα γίδια κι είπα να συ Παρ ένα τηλεφν. Ενουχλω;
(Οι ευγένειες μας μαραναν)
-ναι σου πω την αλήθεια έχω μια δουλίτσα
-καλα διεν θα σ' κρατησ πολυ. Ένα γεια πηρ να πουω. Πουοτε θαρθς απ δω να σ' βγαλουμ οξω;
   
-δεν ξέρω... Λίγο δύσκολο να ξεφύγω από την δουλειά. Έχω και το παιδί
-ναι μι ειπ η μαιρ ότι ιεχς ιεν παιδουδ
Κουρτσουδ νουμιζω
-ναι...
-ιε παρ κι αυτου μαζις κιελα
-δεν ξέρω... Θα δούμε.
-θα περιμενου
-καλα.
-συ αφηνου τουωρα να πας στη δλιας.
-ευχαριστω.
-τα λιεμ
-γεια σου Παναγιώτη.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Δεν το σηκώνεις μωρη σκύλα... Ξέρεις τι σε περιμένει!!!!!
Αχ δεν θα έρθεις πίσω;;;; Θα σε φτιάξω!!!!

Συνεχίζεται... δυστυχώς...  

 

Χαχαχαχα
Περιμένω τη συνέχεια.
Ου παναγιωτς είναι ευθύς ακατέργαστος και αμεσος.
Σαν τον Μπαρμπαγιωργο στον Καραγκιοζη.
Επειδή μετα την ιθαγενή του υψιπεδου απόκτησα φίλους από Καρδίτσα κι έμαθα πολλές ιστορίες, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι αμα σου τύχει κάνας καλός και ντούρος από τα ορεινά χωρια, ίσως κι από τον κάμπο, σαν το βλάχικο ορίτζιναλ σεξ δεν υπάρχει, τραχύ ακατέργαστο και ζωωδες. Έχω ακούσει καναδυο ιστορίες για διαφορες κσλομαθημενες που το δοκιμασαν και συγκλονιστηκαν μεχρι τα έγκατα.

@Alice in wonderland αβυσσαλέα το πολιτισμικό χασμα, σα να μπλέκεις με Μαορί η με Απατσι στις δόξες του, αλλα στο σεξ ισως κλωτσησες την τύχη σου αν έπεσες και συ σε μη εκπολιτισμενο ιθαγενή, που δε βλέπει youtube δεν εχει smartphone και δεν σερφαρει ουτε χαζευει σε σοσιαλ.μηντια. Ας γραφει το Μαρία με - η.


(Αχ, να μου τυχαινε αλλη μια τέτοια σαν εκείνη, τωρα που τα δοκίμασα όλα, δεν αποκλείεται να την παντρευομουν και ας ζούσα σε κανα κατσαβραχο.με.γιδια.
Αλλωστε και τωρα ολο γίδια εχω τριγύρω, μικρη η διαφορά....)

 

Ιστορίες από τον κάμπο vol3.

-μαιρ η φιλς μας βγηκ ζορκουο μουρο.
Ούτε τηλιεφουν πηρ ούτε τπτες.
-Στο είπα Παναγιώτη μου στη Δέσποινα δεν αρέσουν τα προξενιά. Δωστης λίγο χρόνο, να σε γνωρίσει, να δει τι καλός άνθρωπος είσαι και θα δεις.
-αι καλα, ειπιδη τλες συ, αλλιους θαχ πεταξ του πλακ τουρα!
-ναι βρε Παναγιώτη μου, ξέρω τι καλό παιδί είσαι. Θα της μιλήσω κι εγώ. Μην στεναχωριέσαι καθόλου!!

Φυσικά εγώ ήμουν εξαφανισμένη από προσώπου γης. Μου είχε δώσει υπόσχεση η Μαιρούλα ότι θα του μιλούσε και θα τον έπειθε ότι δεν είμαι εγώ αυτό που ψάχνει.
Κούνια που με κουναγιε κι εμένα...

Μέρες μετά
- έκπληξηηηηηη !!!!!
Η φωνή της Μαίρης αντηχεί στο μαγαζί!
Δεν μας περίμενες ε;;;;;
-γεια... Ψελλίζω και τα μάτια μου πέφτουν στο τρίτο πρόσωπο της παρέας τους...
Μισό κεφάλι πιο κοντός από μένα. Κλασσικός στο ντύσιμο, με μουστακιες, μελαχρινός.
-μαιρη... Η φωνή μου δεν βγαίνει
Τα μάτια μου έχουν καρφωθεί εντρομα πάνω στο κελεπουρι!
-ηρθαμ να σκανουν εκπληξ! Διεν του πριμνες ε; Αυτά ειν για σεν!
Και μου χώνει μια ανθοδέσμη στα μούτρα.
Με δυσκολία πιάνω το μπουκέτο και ψιθυρίζω ένα ευχαριστώ.
-ααα γιαυτου ησαν ιεξαφανισμεν...
ιεισι ντρουπιαρα... Μαρεσ αυτου!

-ναι...
Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπάσει και μαζί με αυτό είμαι κι εγώ έτοιμη να κόψω την Μαιρούλα στα δυο...
Ξάφνου συγκεντρονομαι!
Είμαι στο μαγαζί! Έχω δουλειά πολύ!
-με συγχωρείτε έχω δουλειά! Καθηστε να πιείτε κάτι. Αν καταφέρω θα έρθω να σας δω αργότερα.
Κατσουφιασε το κελεπουρι αλλά φεύγοντας τον ακούω να λέει
-μη στιναχουριεσ θα ειμαστ δω μεχρ να σχουλαϊς.
        
Μπαίνω μέσα στην κουζίνα.
Αρπάζω το κινητό μου και στέλνω μνμ στην Μαίρη.
"Τέλος!!!!! Δεν είσαι φίλη μου!!!! Μην .ου ξαναμιλήσεις!!!! Δεν σε ξέρω!!!!"
Και απαντάει
"Κι εγώ σαγαπαω "
(Μαλακα με τρολαρει);;;;;; Σκέφτομαι...
  
Φτάνει η ώρα για να σχολασω. Κοιτάζω διακριτικά προς το τραπέζι τους   
Φυσικά είναι εκεί...
(Τι να πω για να ξεφύγω...χμμμμ   
Το βρήκα... Θα πω ότι είμαι κουρασμένη... Βέβαια... Αυτό!!!! Είναι και λογικό... Τόσες ώρες δούλευα.)
Παίρνω το κουρασμένο βλέμμα μου και βγαίνω προς το τραπέζι τους.
Αυτοί με βλέπουν όλοι μαζί και χαμογελούν.
-σιγουρ θα πνας ειπαμ να παμ να φάμε κάνα κουψιδ!
-ειμαι κουρασμένη...καλυτεραααα
-διεν ακουουω κβεντ. Σιγουρ δεν ιεχς φαει. Παμ...
Και με αρπάζει από το χέρι και με οδηγεί στο αυτοκίνητο του.
       
Μαμαααααα!!!!!
Από πίσω ακολουθούν η Μαίρη με το Στέλιο. Η λάμια έχει ένα χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπο της   

Πρώτο φεύγει το αμάξι του Στέλιου. Εμείς ακολουθούμε από πίσω...
Στον δρόμο:
-πουλι χιερουμ που ιεπιτελους συ γνουριζ.
-να σαι καλά.
-ιεσυ διεν χιερεσ;
   
-ισυ κουρασμεν ιε; Φιενετ... Μολς φας θα στρουοις.
   

 

Για όσους δεν μπορούν να κάνουν οπτικοακουστικους τους διαλόγους ουτε γνωρίζουν τη σεξουαλικοτητα του ιθαγενείς πληθυσμού, ιδού μικρο δειγμα

 

Ιστορίες από τον κάμπο vol4.

-τι είναι αυτό;;;;;
-ειν δουωρο γιατ κουριτσ.
-δεν μπορώ να δεχθώ κάτι τέτοιο για την μικρή! Είναι υπερβολικό!
-γιατ; στου μαγαζ μι ειπαν οτ ειν του καλύτερου!
-επισης είναι και πολύ ακριβό και δεν είναι δώρο που να αρμόζει στην σχέση που έχεις με την μικρή! (Τίποτα δλδ) 
-μη σκαιζ βρε πιδακιμ σιγα τα λιφτα! Απαφτα εχμε μπολκα! Αλλά μαρες πουσι οικουνομα!
-παναγιωτη θα το πάρεις και θα το γυρίσεις πίσω! Δεν μου είσαι τίποτα για να μου κάνεις δώρα!

Τα μάτια του ξαφνικά σκοτείνιασαν. Δεν του είχα μιλήσει ποτέ ξανά έτσι απότομα.

- συγνώμη. Δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι. αλλά είναι υπερβολικό το δώρο.
-ιγω του πήρα μι την καρδιαμ. κι του πήρα για τ πιδι. Ισιενα τι συ νιαζ;

(10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πφφφφ)

Κατεβάζει το μηχανάκι από την καρότσα.
Ήταν ένα μικρό ξερό με μπαταρία. Κόκκινο χρώμα.
-ιγω θα τ προσεχω! Ισυ διεν χριαζτ να κάνει τπτ. Καν ένα καφεδακ αν δι συ καν κοπο.

Μπαίνω μέσα στο σπίτι και λέω στη μικρή να βγεί έξω.
Πάω στην κουζίνα να κάνω 2 καφέδες και ακούω την τσιριδα χαράς.
Ένα χαμόγελο σκάει στη μούρη μου το οποίο σβήνω αμέσως.
(Συγκεντρώσου μωρη)
Βγαίνω έξω με τους καφέδες και τους βλέπω να προσπαθούν να το οδηγήσουν. Η μικρή στο μηχανάκι , ο Παναγιώτης όρθιος με τα χέρια απλωμένα με τόπο τέτοιο ώστε αν πάει να πέσει να την πιάσει αμέσως.

-κοιτα μαμά τι μου πήρε ο θείος Παναγιώτης!
(Θείος... Μάλιστα...  )



Οι μέρες για τον γάμο πλησίαζαν.
Οι επισκέψεις στον κάμπο για τις ετοιμασίες ήταν όλο και πιο συχνές.
Νυφικά, παρανυφακια, κομμώτριες, μακιγιέρ, μπουμπουνιερες... Του τουλιου το κάγκελο.
Κάθε φορά που κατέβαινα εμενα σε ξενοδοχείο. Και κάθε φορά ο Παναγιώτης με καλούσε σπίτι του. Αλλά κρατούσα πλέον μια φιλική σχέση απέναντι του.
(Sorry @E. Dantes  )
Έτσι κάποια στιγμή πήρε το μνμ ο Παναγιώτης,(η τουλάχιστον το αποδέχθηκε) και έκοψε το επιθετικό στριμωγμα.

Την ημέρα του γάμου από το πρωί τρέχαμε για μαλλιά και μακιγιάζ. Η μικρή ήταν παρανυφακι. Κυριολεκτικά ένας χαμός. Το απόγευμα λίγο πρίν φύγουμε για την εκκλησία μαζευτηκαμε στο σπίτι της νύφης. Φωτογραφίες και τα σχετικά.
Ο γαμπρός και οι φίλοι του ήταν στο πατρικό του γαμπρού.
Στην τελετή είχε πολύ κόσμο.
Στο γλέντι αφού ηρέμησαν τα πράγματα τον είδα να κάθεται στο τραπέζι των νεόνυμφων με μια άλλη κοπέλα.
Δεν το κρύβω κάτι έκαψε μέσα μου. Αλλά ήταν καθαρά ο εγωισμός μου.
Αυτό όμως που μου έκανε περισσότερο εντύπωση από όλα, ήταν ότι στα γλέντια τους όλους τους χώρους τους μετατρέπουν σε τσάμικο!!!! Ακόμα και τα τσιφτετέλια!!!!
Να ζήσει ο κάμπος! Αξέχαστες θα μου μείνουν οι εμπειρίες!!!
   

 

Ζγνωμ' ζητώ που δεν είχα ανακαλύψει αυτόν τον θησαυρό ενωρίτερα.

Πιστεύω πως μου αξίζει τουλάχιστον να

... μέχρι να

ΘΕΪΚΟΝ