Καταγραφή της Ιστορίας του Lifestyle στην Ελλάδα

Συναντώντας αρκετά παλιά και γνωστά ονόματα σε αυτό το νήμα, καθώς και λεπτομέρειες που μου θύμισαν το πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος (άκου... τα κινητά είχαν μπροστα 0 τότε, χαχαχα), αποφάσισα να γράψω και εγώ 2-3 πράγματα σχετικά με την πάλαι ποτέ εποχή του "Θησείο - εσύ κρατάς τριαντάφυλλο - εμένα θα με γνωρίσεις επειδή θα'μαι γυμνός" κ.λ.π.
Πήρα, λοιπόν, όλα τα χάπια μου για να μην ξανασηκώνομαι μετά, πήγα κούτσα-κούτσα στο γραφείο με το pc, έβαλα τα γυαλιά μου και είπα στη σκλάβα να μου ετοιμάσει ένα ωραίο τίλιο (όχι τόσο καυτό, μωρή) για να αρχίσω να γράφω.

Προτού μπω στην ουσία, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια από τα γραφόμενα, μόνο και μόνο για να αποδείξω πως κακός μπορείς να είσαι σε κάθε ηλικία, αλλά πραγματικά πικρόχολος και σπαστικός μόνον όταν γεράσεις. Ο τίτλος του νήματος μιλά για "ιστορία του BDSM Lifestyle στην Ελλάδα". Τι να πώ και πόσο να γκρινιάξω για πράγματα που έχουν χιλιο-γκρινιαχθεί εδώ μέσα? Δεν είναι, άλλωστε τυχαίο -και όυτε άστοχο- πως σε ένα από τα πρώτα posts διαβάζουμε:

Στερείται λοιπόν σκηνής η Ελλάς? Στερείται community? Στερείται Ιστορίας? Η Μακεδονία είναι BDSM-ική???
Η γρήγορη απάντηση είναι "ναι", εφόσον η σκηνή (και τα συν αυτή) δεν απαντούν στις προσδοκίες μας (ιδίως συγκριτικώς με την αλλοδαπήν, όπως αναφέρθηκε ήδη). Το γεγονός, όμως, είναι πως υφίστανται... Υπάρχουν... Και αρκούντως πολλοί τα βιώνουν!!!
Έχουν, όμως αυτά, δομή που να πηγάζει από πρακτικές και περιστατικά του παρελθόντος? Υπάρχει συντεταγμένη εξέλιξη και ιστορική συνέχεια, ώστε να μιλάμε για "Ιστορία" τους? Έχουμε παίξει οι παλιοί κάποιο ρόλο που να μεταφέρει το DNA του στο σήμερα ή στα posts μας δυνάμεθα μόνον να απαριθμήσουμε τις συνθήκες για το πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορούσε κανείς να δραστηριοποιηθέι τότε και τώρα? Προσωπικά, παρ' ότι για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα είχα ασχοληθεί με τα συνδικαλιστικά του χώρου (το αντίθετο του: άντε να βρούμε να γαμηθούμε στο forum και μετά, άντε γειαααα) δεν νομίζω πως οι ενέργειές μου έχουν κάποιον αντίκτυπο στο σημερινό γίγνεσθαι. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζω το αντίθετο σε κάποιους άλλους φίλους που εκτιμώ. Μιλώ για μένα και γι αυτό πιστεύω πως ό,τι γράψω εδώ, αποτελεί προσωπική διαδρομή χωρίς περαιτέρω προεκτάσεις στον χώρο.

Συνεχίζοντας με τον τίτλο του νήματος, κολλάω (again) στην "ιστορία του BDSM Lifestyle στην Ελλάδα". Το... "Lifestyle" με την (πολύ) ευρεία έννοια? 'Η θα ακολουθήσουμε τα βήματα των Lifestylers μόνο? Ησυχάστε, ειλικρινέστατα είναι ρητορική και μόνο η ερώτηση. Έχουμε ήδη φάει τέτοια ζαρζαβατικά στο πρόσωπο οι Lifestylers από τότε που'μασταν νιοί. Να ζητήσουμε και αποκλειστικότητα για την ανάδειξη/εξέλιξη του χώρου ή να υπονοήσουμε πως είμαστε οι μόνοι άξιοι καταγραφής δεν θα ξεκινούσε απλά flames και fights, αλλά κάτι σε WW III. Αν πίστευα πως κάτι τέτοιο αποζητά το νήμα, δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να γράψω εδώ. Άρα, κατ'αρχήν θεωρώ πως υιοθετούμε την ευρεία έννοια του όρου για όλα τα flavors των βδσμικών τεκταινομένων. Γνωρίζω, προσωπικά άλλωστε, αρκετούς μή Lifestylers που συνέδραμαν τα μάλα στην -όποια- εξέλιξη του χώρου.
Εν συνεχεία, (πάει το Lifestyle - πάμε στο γήρας) παρατηρούμε πως ήδη, από τις απαρχές του νήματος και χωρίς καμμία όξυνση, διαβάζουμε:

και

Παρά τις ικανοποιητικές και ευγενικές απαντήσεις των @espimain και @Marqui δεν θα ήθελα να σταθώ ούτε στην λογική ούτε στην επιχειρηματολογία των ανωτέρω, αλλά στη φυσιολογική αντίδραση στο παλιό και κατεστημένο. Θα μου πείς... αυτό εκπροσωπούμε? Ίσως στα μάτια των νεότερων, ναι... ίσως και η διατύπωση του τίτλου να παραπέμπει (άθελά της) σε κάτι παρεμφερές. Δεν θέλω να πατρονάρω κανέναν νεότερο με τα κλασικά "Μπράβο, έτσι πρέπει να κάνουν οι νέοι" ή "τα παιδιά πρέπει να αμφισβητούν ο,τιδήποτε καθιερωμένο" κ.λ.π., καλά κάνετε!! Θέλω όμως να τονίσω τα εξής:

1. Οι νόρμες και το πλαίσιο του BDSM είναι δεδομενα και παγκόσμια. Δεν τα "έφτιαξε" κανείς (πολλώ δε μάλλον οι παλαιότεροι), αντιθέτως, έχουν αναδυθεί από την ίδια την φύση του BDSM. Οπότε, καλή και η νεανική αντίδραση, αλλά κανείς δεν επιβάλλει κανόνες και κανείς δεν εμποδίζει την νέα δημιουργία. Έτσι είναι και σε όποιον αρέσει. Αυτά για την γκρίνια που είμαι παππούς (για την γκρίνια που είμαι Lifestyler δεν ισχύουν τα ίδια και άντε μην αρχίσω με τις όποιες, κατά καιρούς, επικρίσεις).

2. Κανείς δεν πρέπει και ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να είναι σεβάσμιος λόγω των όσων έχει ζήσει ή πράξει στο BDSM. Κατά κύριο λόγο, διότι έχει πολλά περισσότερα για τα οποία είναι υπερήφανος και του πρέπει σεβασμός. Για να ξεκινήσω και λίγο τα... "ιστορικά" μας (επιτέλους!!!!), στο irc έμπαινε πληθώρα βανιλλάδων, μόνο και μόνο γιατί είχαν ακούσει ότι στα rooms των "μαστιγιάδων, σαδομαζοχιστών, ποδοφιλητών κ.λ.π." θα βρεις απάντηση σε ό,τι ρωτήσεις λόγω του επιπέδου και της καλλιέργειας των εκεί θαμώνων. Σε forum-ικό επίπεδο θα αποδεχόμουν μόνο την εκλεπτυσμένη συμπεριφορά ως άξια σεβασμού.
Επιπροσθέτως, -σε καθαρά προσωπικό παραλήρημα, τώρα- στο BDSM ο σεβασμός εμφανίζει μία διαφορετική έκφανση. Δεν θέλω να με σέβεται η σκλάβα μου (η υπό μου, η αντί μου ή whatever) για αυτά που αξίζω. Αυτά τα αναμένω σε άλλους χώρους επαγγελματικούς ή κοινωνικούς. Θέλω και απαιτώ σεβασμό για αυτά που ΔΕΝ αξίζω. Σαν άτομο με γνήσιο σύμπλεγμα ανωτερώτητας (για εμένα μιλάω, ε? ήρεμα οι άλλοι Masters, Tops, sideways ή whatever) θέλω να απολαμβάνω σεβασμό για το ότι (θα χρησιμοποιήσω κλασικό παράδειγμα) ο τοίχος είναι μπλε, εγω (σαν άχρηστος) τον ονομάζω κόκκινο και η σκλάβα όχι μόνο συμφωνεί αλλά με θαυμάζει γι αυτό. Στο BDSM δεν θέλω να φανώ άξιος και σεβάσμιος για αυτά που αξίζω... αλλά για όλα όσα σε μία βανίλα θα φαίνονταν απλά, καθημερινα, βαρετά...
Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν και το θέμα του σεβασμού -πάντα για το συγκεκριμένο νήμα- θα πω ότι κουράστηκα (φανταστείτε όσοι το διαβάζετε) και θα ήθελα να συνεχίσω άλλη φορά, αλλά μπάάάά... Εδώ στην πίεση:

• Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που σας μύησε και σας μίλησε για τη σκηνή;

Μία -φίλη τώρα πια- les-Domme από γειτνιάζουσα παρέα σε διακοπές το 1990, η οποία παρατήρησε την αλληλεπίδραση που είχα με την σύντροφό μου. Την αποκαλώ σύντροφο γιατί οι γνώσεις και η ενημέρωση γύρω από το BDSM τότε ήταν ελάχιστες. Πράτταμε όπως μας έβγαινε. Και παρά το ότι το "Lifestyle" το ζούσα εδώ και κάποια χρόνια (ήταν η 3η μου με έντονο υποτακτικό χαρακτήρα - χίλια χρόνια να ζήσεις μαράκι μου) και παρά το ότι ενημερωνόμουν όσο μπορούσα (έχουν ήδη αναφερθεί οι τότε τρόποι), δεν πίστευα πως θα υπήρχε σκηνή στην Ελλάδα.

• Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που μύησε και μίλησε με τον άνθρωπο αυτό;

Στα τυφλά, όλοι μαζί -σχεδόν όπως μίλησε και σε μένα- απ'οτι μου είπε. Κουβέντα στην κουβέντα, βρέθηκαν κάποιοι να κοινωνικοποιούνται στον χώρο, όσο άλλοι (όπως εγώ) μέναμε σε προσωπικό επίπεδο.
Θα μπορούσα να πω δλδ πως η ίδια, μαζί με την ομάδα που δημιουργήθηκε, απετέλεσαν έναν από τους πρώτους πυρήνες για τη δημιουργία σκηνής (σίγουρα υπήρξαν και πολύ παλαιότεροι πυρήνες).

• Ποια είναι η πρώτη ιστορία που ακούσατε για το BDSM στην Ελλάδα;

Μία για s/m πολυχρησία μιας σκλάβας της προαναφερθείσας Domme.

• Ποια είναι η πρώτη συνάντηση που έχετε ακούσει να γίνεται;
• Ποιο είναι το πρώτο BDSM ή S/M πάρτι, δημόσιο ή ιδιωτικό που έχετε ακούσει να συζητάνε γι' αυτό;

Τα άτομα της ανωτέρω παρέας (της Domme, όχι των διακοπών LOL) μου είχαν πει πως συναντήσεις γίνονταν στο Θησείο & Εξάρχεια, καθώς και κάποια παρτυ στα σπίτια τους.
Δεν άργησαν να μας καλέσουν και στις δυό περιπτώσεις.

• Ποιο είναι το μεγαλύτερο, από πλευράς συμμετεχόντων, BDSM ή S/M πάρτι, που έχετε ακούσει να συζητάνε γι' αυτό ή έχετε συμμετάσχει;

Θεωρώ ότι έχω βρεθεί σε αρκετά πάρτυ (είχα βρεθεί μάλλον, γιατί τώρα είναι πολύ πιο απλά και εύκολα τα πράγματα -όρεξη να υπάρχει-). Αυτά, όμως, που μου έχουν περιγράψει για τα πάρτυ της Β. Ελλάδας (Θεσσαλονίκη - Χαλκιδική), ιδίως για την εποχή -μέσα με τέλη '90- με είχαν αφήσει άφωνο. Κάποιου γελάνε τα μουστάκια, τώρα που τα λέω αυτά, σωστα?

Από την άλλη, είχα την τύχη να ζήσω για περίπου 2 μήνες σε ένα ιδιότυπο χώρο (πες το διαμέρισμα/ ίδρυμα/ κοινόβιο ή όπως αλλιώς, you get the pictute, huh?) με Masters, Mistresses, slaves, kinksters και wannabes. Είδα πολλά, έβαλα στην καθημερινότητά μου πολλά (πολύ σημαντικό) και είχα την τύχη να με "εκπαιδεύσει" -ναι, εκπαιδεύσει για Master- μία υπέροχη γυναίκα (Mistress για τους σκλάβους της) στο πως να γίνω καλύτερος άνθρωπος, πιο σωστός άνδρας και πιο έμπειρος & διορατικός Master. Τα 2 πρώτα κρύβονταν μέσα μου και απλά τα έβγαλε. Το τρίτο απαιτούσε επιμόρφωση και σκληρή δουλειά. Ξέρει αυτή ποια είναι και θα την ευγνωμονώ για πάντα.
SORRY, αλλά παρένθεση: το μόνο που δεν κατάφερες είναι να με μάθεις να κάνω σωστό "καμάκι" (όχι με την λαϊκή έννοια του όρου). Με βοήθησες στο πως σκέφτονται οι γυναίκες, αλλά καμάκι??? Είμαι πολύ παγώνι για να κάνω κίνηση πρώτος... δεν θα την θέλω τη γυναίκα μετά!!! Χαχαχαχα... Σε ευχαριστώ για όλα πάντως!!!

• Γνωρίζετε κάποιον που χρησιμοποιούσε το πρώτο BDSM group στο ίντερνετ (USENET group: alt.sex.bondage);

Φυσικά! Αρκετά άτομα, με κάποια από τα οποία χρησιμοποιούσαμε δεδομένα από τα groups του USENET από την εποχή των BBS. Τα text στο δευτερόλεπτο, οι εικόνες (0,2 Mp) μισή ώρα και... να πέφτει και η τηλεφωνική γραμμή. Dial-up γαρ...

• Υπήρχαν ελληνικά παρόμοια groups στο USENET ή στο MIRC πριν ξεκινήσουν τα διάφορα ελληνικά forum;

Στο USENET όχι και... believe me, ήμασταν τόσο λυσσασμένα που αν υπήρχαν θα τα είχαμε βρει. Για το IRC, ισχύουν τα όσα αναφέρει ο φίλτατος @MasterJp, εις των οποίων τα rooms είχα και την τιμή να τον γνωρίσω.

• Υπήρξε ποτέ leather κοινότητα στην Ελλάδα;

Μόνο για σέλες μοτοσυκλετών.

• Ποιες είναι οι πρώτες Κυρίες που ασχολήθηκαν με τη γυναικεία Κυριαρχία στην Ελλάδα;

Η γλυκυτάτη που μου μίλησε για την σκηνή, η πολύπλευρη -και κυρίως αυθεντική- Domina που πάλι από τον @MasterJp αναφέρεται καθώς και μία αξιολογότατη κυρία, από τις πλέον αγαπημένες μου φίλες, που είναι ακόμα ενεργή και εδώ μέσα. Αυτές γνωρίζω (και αναγνωρίζω) εγώ, γιατί αλλιώς είναι μια μεγάλη, πονεμένη ιστορία, αυτή της γυναικείας "κυριαρχίας". Δεν φταίω εγώ, η πλειονότης των επέβαλλε τα εισαγωγικά. Σε άλλο νήμα το θέμα...

• Υπήρχαν αγγελίες σε εφημερίδες με κωδικοποιημένες λέξεις/νόημα;

Για ένα χρονικό διάστημα ναι. Τις περισσότερες -αν όχι όλες τις- φορές για γέλια. Δεν μπορώ πάντως να μην αναφερθώ στο ΟΚΜ που μνημονεύτηκε από τον @cadpmpc. Οι περισσότερες φωτό ήταν σαν να έχεις φωτογραφήσει το αφεντικό σου (άντρα/γυναίκα) στην παραλία, μετά από 3 κιλά σφυρίδα και έχεις ξύσει με ξυράφι (no photoshop then) το μαγιό. Πολλές φορές αναρωτήθηκα: μα... η βιτσιόζα Αφέντρα της αγγελίας 459 δεν μοιάζει με τον αυταρχικό Ελληναρά της αγγελίας 460 χωρίς τις τρίχες και το πέος? Χαχαχα... Πρέπει κάπου να έχω μερικά. Αν ναι, θα πέσει γέλιο (και πάλι)!


Αυτάάάά...
Επειδή όμως ΔΕΝ θα σας αφήσω να χαλαρώσετε τόσο γρήγορα, έχει και P.S.

Εγράφη, λοιπόν, το εξής

Ούτε για το εάν προσεβλήθη κανείς με αυτο το post θέλω να ασχοληθώ, ούτε με το εάν η -όποια- προσβολή ανεκλήθη. Και, σίγουρα, δεν είμαι συνήγορος των απανταχού φετιχιστών. Μπορεί να έχουν το αναφερθέν χάρισμα, μπορεί και όχι, δεν ξέρω... Αυτό που γνωρίζω μετά βεβαιότητος (η πολλή παρέα με αυθεντικές Dommes βοηθάει) είναι πως πολλές ψευδο-δόμινες εφάρμοζαν το ακριβώς αντίθετο. Τι δηλαδή? Ο φετιχιστής στις πλείστες των περιπτώσεων θέλει να πάρει το φετιχάκι του, δεν ψαχνει για Αφέντρα. Από την άλλη, η αχρηστο-ψευδο-αφέντρα δεν είναι σε θέση να βρει υποτακτικό (κάτι που την καταλαβαίνουν πως δεν ξέρει τι κάνει, κάτι που τους σακατεύει άτσαλα λόγω των απωθημένων του συζύγου κ.λ.π.) Ποιά είναι η λύση? Χρησιμοποιεί το φετίχ για να κατεβάζει όλο και πιο κάτω τον φετιχιστάκο για να πάρει αυτό που θέλει. Πες τα εξαρτημένα αντανακλαστικά, πες τα απελπισία, αίφνης ο φετιχιστής μας φέρεται ως υπάκουο κουτάβι και η μαντάμα ως περήφανη ιδιοκτήτρια εκπαιδευμενότατου αντικειμένου. Ουάου... Δεν παίρνω θέση. Απλά λέω μην ανακατεύετε λάδια, νερά κ.λ.π. Αν οι χώροι είναι ασυμβίβαστοι (και δήθεν, ακόμα χειρότερα) τότε μόνο με εκμετάλλευση θα παρει ο ένας ή ο άλλος αυτό που θέλει. Αναφέρθηκα σε όλα αυτά μόνο λόγω του συγκεκριμένου post που είδα εδώ και για κανέναν άλλο λόγο.

Καλή ξεκούραση σε όλους/ες.