Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

Υπαρχουν πολλοι, και ακόμα μαθαίνουμε.

Ο Ήλιος ειναι αστέρι με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τον κατατάσουν σαν κίτρινο νάνο (αν και το κανονικό του χρώμα είναι λευκό).

Υπάρχουν λευκοί νάνοι (όπως θα γίνει και ο Ήλιος κάποτε), στεφανωμένοι με τα υπολοίματα των πλανητικών συστημάτων τους, μνήματα τελεσίδικα νεκρών τόπων.

Ερυθροί γίγαντες, ξεμωραμένοι και επιθετικοί, έτοιμοι για οτι τους επιφυλάσει η φύση τους και αποφασίστηκε την στιγμή που πρωτοάναψαν.

Υπεργίγαντες που κάνουν πράξη το "ζησε λιγο, κάψου γρήγορα, φώτα καλά".

Pulsar που τραγουδάνε τη μουσική του θανάτου της δημιουργίας.

Λυσσασμένα quasar που ξεπηδούν απο τους δίσκους επικάθισης υπερσυμπαγούς μαύρης τρύπας.

Το μέγεθος του σύμπαντος συνοδεύεται απο την ανάλογη ποικιλία. Συγκρινόμενη μόνο με το μεγαλείο και την τραγικότητα του.
Και είναι πραγματικά καβλωτικό οτι εμείς, καταφέραμε να αντιληφθούμε, να παρακολουθήσουμε και να καταλάβουμε ένα τμήμα του πώς λυτουργεί.

 

βρέχει...
μ'αρέσει η στιγμή που σταματάς να διστάζεις και ξεκινάς να παίζεις
for give vs for get
πάρε δώσε όλα ρε συ

 

 

...Σα να 'ναι ουζάκι πχ, με ποικιλία ψαρικών.



Τι έννοεις το μέγεθος του σύμπαντος? Πως το μετράς?

 

Δεχόμενοι οτι το Big Bang συνεχίζεται δεχόμαστε οτι είναι άπειρο.
Το παρατηρίσιμο σύμπαν έχει δίαμετρο κάτι παραπάνω απο 90.000.000.000 έτη φωτός με εμάς ως παρατηρισιακό κέντρο και μετρημένο σε κοσμολογικό χρόνο, δηλαδή πρόσφατα.
Για την μέτρηση χρησιμόποιουμε την cosmic background radiation και οι μετρήσεις είναι σύμφωνες με το υπάρχων μοντέλο κοσμολογιας του Big Bang.

 

...Ναι παιδί, και στα ελληνικά?

 

Βρίσκοντας, τυχαία μάλιστα, πριν περίπου 60 χρόνια τα υπολοίματα της αρχικής ακτινοβολίας του συμπαντος λιγο μετα το Big Βang κανουμε έναν υπολογισμό του πόσο μακριά μπορούμε να δούμε.
Φαντάσου μια σφαίρα με κέντρο την Γή και ακτίνα περιπου 45.000.000.000 ετη φωτός.