Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

Η σιωπή είναι άποψη.
Αυτο που με φοβιζει είναι οτι...στην κακια στην άγνοια και στην μαλακια...δεν υπάρχουν ορια..ότι ζητάτε απ τους άλλους βρείτε το πρώτα μέσα σας...
I live in my dreams - that’s what you sense.Other people live in dreams, but not in their own. That’s the difference. Hermann Hesse - Demian

 

 

Στο όμορφο μπούτι γράφει  
"Η ομορφιά δεν είναι διαπραγματεύσιμή, αφού κανείς δεν μπορεί να του δώσει το ισοδύναμο του ότι είναι."
 

 

 
Είσαι πάντα καινούργια, το τελευταίο φιλί σου είναι πάντα το πιο γλυκό.
John Keats

 

 
Την αυγή μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας.
Χαλιλ Γκιμπραν

 

 


Προσοχή στη συγκίνηση. Αν είναι γόησσα, δεν παύει να ’ναι και ρουφιάνα.
ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ

 

Πρώτα θα αποκλείσω όλα τα μέρη
και τότε,
δια της εις άτοπον απαγωγής,
θα σε απαγάγω σε έναν τόπο άτοπο
και σε έναν χρόνο άχρονο.
Εκεί θα έχουμε όλο το άχρονο με το μέρος μας,
ή μάλλον,
το άχρονο θα είναι το μέρος μας,
ώστε να καταλάβεις κάποτε κι εσύ,
πως δεν είναι όλες οι απαγωγές ποινικά κολάσιμες,
πως ίσως αντίθετα
κόλαση είναι να μην σε έχει θελήσει κανείς τόσο,
ώστε να σε απαγάγει έστω για μια φορά στη ζωή σου.
Λύτρα πάντως δεν θα ζητήσω.
Ούτε καν λύτρωση.
Δεν είμαστε εδώ για να λυτρωθούμε.
Είμαστε εδώ για να εξερευνούμε.
Εγώ θα εξερευνώ τη γεωμετρία του προσώπου σου
και πώς κατάφερες να τα χωρέσεις όλα εκεί,
σε τόσο λίγο χώρο,
με τόσο μεγάλη έμφαση.
Εσύ θα εξερευνείς τη γεωμετρία του μυαλού μου,
τί κρύβεται δηλαδή πίσω από τις σκέψεις μου,
τις λέξεις και τις σιωπές μου,
αν είμαι σίριαλ απαγωγέας
κι αν όλα αυτά
έχουν τελικά καμία σημασία
εδώ στο άχρονο,
εδώ που όλα διαρκούν
όσο το πρόσωπό σου...

~ Κώστας Κωστάκος ~

 

Θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω ώσπου να μου δώσεις ξαφνικά ένα χαμόγελο, συνεσταλμένο άσεμνο ...

~ e. e. Cummings ~

 

 

Όσο και να σε πείνασα τα προηγούμενα χρόνια
Δεν ήξερα πως υπήρχες
Με αβέβαια στην αρχή δάχτυλα
Στην άκρη κομμένα
Ζητούσα να επικυρώσω
Την κριτική του καθαρού λόγου
Ο Καντ δεν θα μου συγχωρούσε ποτέ
Τους αψεγάδιαστους κρυστάλλους
Που έλαμπαν γύρω απ’ τη μέση σου
Σαν φυλαχτά διαφορετικής θάλασσας
Ακόμη χαμένης
Δεν ξέρω αν υπήρξες
Αν περπάτησες κάποτε μαζί μου
Στο συνέδριο των τυφλών
Με το ρίσκο του ισορροπιστή
Αναζητώντας λαίμαργα ψέματα
Δεν ξέρω αν μπήκα ποτέ
Στο λαβύρινθο των αυτιών σου
Στη λεπτή τροχαλία του αφαλού
Στον απόκοσμο διάδρομο της γλώσσας σου
Με το άνθος του σάλιου
Στις συνωμοσίες των γεννητικών σου οργάνων
Στον ακίνητο θόρυβο της μύτης σου
Μέσα στις θυελλώδεις μασχάλες
Που προετοίμαζαν το κορμί
Στους πόρους απ’ τις γιορτές του δέρματος
Ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σου

Δεν ξέρω αν χώρεσα ποτέ πίσω
Στην ειρωνεία της εφηβείας σου
Αν έγινα για λίγο συνηθισμένη σταγόνα
Στα τζάμια σου
Σχέδιο για την αναπαράσταση
Ενός κράτους οργάνων
Με κατάλευκα καύσιμα
Εκείνη την εποχή ακόμη πίστευα
Στη θεωρία της αφομοίωσης
Ζηλεύω τον κόσμο
Που πέρασε από τον ουρανίσκο σου
Τα φώτα που είδαν για πρώτη φορά
Το στήθος σου γυμνό
Ζηλεύω το γάλα
Που έτρεξε απ’ τις ρώγες σου
Χωρίς χρόνια
Το περιοχεύω
Το στολίζω στο στόμα μου
Με λιγότερη θάλασσα
Τις πυκνότητες
Που ωρίμασαν στα μαλλιά σου
Αχάριστες
Με χορτασμένο πόθο
Σαν εγκαταλειμμένο ποίημα
Ακόμη αναμμένο
Τώρα που έχεις τα δικά σου ποιήματα
Οι λέξεις έχουν σβήσει
Θέλω να σε ιδρύσω απ’ την αρχή
Με ακάθαρτα χνούδια

Μέσα στα πρόστυχα χώματα
Του κορμιού σου
Γνωριζόμαστε τόσο καλά
Που υποφέρουμε την ίδια εικόνα...

~ Σταύρος Σταυρόπουλος (Σάρκα) ~

 

 

Είναι σωστό να επινοούμε νέα ρήματα ;
Γιατί εγώ θέλω να σου χαρίσω ένα.......
'σε ουρανεύω"......
Έτσι τα φτερά μου θα μπορούν ν'απλωθούν
στο άπειρο για να σε αγαπήσω χωρίς όρια....

~ Frida Kahlo ~