Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

Δε σε θέλω, γενικά και αόριστα.
Δε σε επιθυμώ, άνευρα, υποτονικά, χλιαρά.
Εσένα σε ποθώ. Σίγουρα, δυνατά, αποφασιστικά.
Βουτώ στα μέσα μου και κολυμπώ στα νερά σου.

 

 

Ασφυξία.

Πεσμένοι οι παλμοί. Το μυαλό κενό. Τα μάτια φλόγες. Όλοι ζητούν κάτι. Χρόνος φυλακισμένος. Κλείνω τα μάτια και δεν ονειρεύομαι. Μετρώ αντιστρόφως τις διαδρομές. Φτάνω κάπου. Αγγίζω την πληγή. Πονάει ο ουρανός. Βυθίζομαι. Ένας κορμός δέντρου κουφάρι ζωής. Προχωρώ να πιάσω μια αρχή και γραπώνω ένα τέλος.
Είπες κάτι;
Αν όχι, τι περιμένεις, φίλησέ με ανάσα.

 

 

Απλωνόταν επάνω του σαν χυδαίο κύμα που γλείφει ένα μοναχικό βράχο.
και εκείνος την έπινε συνέχεια άνυδρος καθώς ήταν από στοργή.

 

 

Κυριαρχία.
Πάνω στο μυαλό σου. Σβήνουν οι ανάσες μου...
Σκορπιούνται οι λέξεις σου.
Παντού τσαλακωμένες σελίδες ζωής.
Υποταγή.
Σε αυτό που δεν γίνεται.
Διογκώνονται οι φλέβες
γρατζουνάει ο φόβος τη σάρκα
Φωτιά, Νερό
Υγρό ποτάμι το κορμί,
μουσκεμένο ύφασμα η αναμονή
αισθήσεις, παραισθήσεις....
κλείσε μου τα μάτια να μη βλέπω.

 

Σε ξέρω.
Σαν το σύννεφο που σου σκεπάζει τη μέρα μέσα σε μια δακρυσμένη διαδρομή. Σε ξέρω σαν την ηλιαχτίδα που σε ξυπνά από το λήθαργο της μιζέριας σου.
Σε ξέρω σαν την σκιά που κρατά την ανάσα του εφιάλτη. Σαν το παιδικό χαμόγελο που θα βρει την κρυψώνα σου.
Σε ξέρω σαν την αλήθεια που καίει τα σωθικά σου και τις λέξεις που θέλουν να τις ουρλιάξεις σαν ηφαίστειο που θα κάψει όλους τους εφιάλτες μας.
Σε ξέρω....
Σαν την αγάπη που λυτρώνει από τη μέθη. Σαν το τραγούδι που σε συντροφεύει στην ερημιά σου.
Σε ξέρω σαν το φάρμακο το πικρό που θα σκοτώσει το μίσος σου.
Σε ξέρω τόσο που έγινα [εσύ].