Κινηματογράφος

Η κυρία και ο ναύτης


ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ


* Travolti da un insolito destino nell' azzuro mare de Agosto/Swept Away. Ιταλία, 1974. Σκηνοθεσία-σενάριο: Λίνα Βερτμίλερ. Ηθοποιοί: Μαριάντζελα Μελάτο, Τζιανκάρλο Τζιανίνι. 114 λεπτά.


***Επανέκδοση μιας επίμαχης την εποχή της κωμωδίας γύρω από τον πόλεμο των δύο φύλων με εξαιρετικές ερμηνείες από τη Μαριάντζελα Μελάτο και τον Τζιανκάρλο Τζιανίνι.


Η Μαριάντζελα Μελάτο και ο Τζιανκάρλο Τζιανίνι στην ταινία «Η κυρία κι ο ναύτης» της Λίνα Βερτμίλερ
Σε επανέκδοση κυκλοφορεί η επίμαχη ταινία της Λίνα Βερτμίλερ, «Παρασυρμένοι από μια ασυνήθιστη μοίρα στη γαλάζια θάλασσα του Αυγούστου», όπως είναι ο πραγματικός της τίτλος, ταινία που θεωρήθηκε ιδιαίτερα τολμηρή την εποχή της εξαιτίας του ρόλου μιας ταπεινωμένης, υποταγμένης στον άντρα, γυναίκας, που βρίσκεται μόνη σ' ένα ερημονήσι με ένα «μάτσο» άντρα. Πρόκειται για μια ταινία γύρω από τη σύγκρουση των δύο φύλων, που η Βερτμίλερ παρουσιάζει μέσα από μια ταινία, η οποία συνδυάζει το κωμικό με το τραγικό.

Εκείνο που ενδιαφέρει τη σκηνοθέτρια του «Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές» (για την οποία είχε προταθεί για το Οσκαρ σκηνοθεσίας) είναι το θέμα της εξουσίας και πώς αυτή μεταβάλλεται σύμφωνα με τις καταστάσεις: Στην αρχή, με τη Ραφαέλα (Μαριάντζελα Μελάτο), γυναίκα ενός πλούσιου άντρα που σπαταλά τις ώρες της παίζοντας χαρτιά και ταπεινώνοντας, με την παραμικρή ευκαιρία, το Σικελό ναύτη του γιοτ τους, Τζεναρίνο (Τζιανκάρλο Τζιανίνι). Οταν όμως, στη διάρκεια μιας βόλτας, το γιοτ χαλάει μεσοπέλαγα και η Ραφαέλα και ο Τζεναρίνο αναγκάζονται να καταφύγουν σ' ένα ερημονήσι, οι ρόλοι αλλάζουν δραματικά. Η γυναίκα είναι ανήμπορη να βρει καταφύγιο ή τροφή, έτσι ο άντρας παίρνει το επάνω χέρι, γίνεται ο αρχηγός, ο κυνηγός που βρίσκει τροφή και τελικά ο επιβήτορας. Στην αλλαγή αυτή των ρόλων η Βερτμίλερ δεν χαρίζει κάστανα σε κανένα. Ο άντρας εξευτελίζει με τη σειρά του τη γυναίκα, χτυπώντας τη και μάλιστα άγρια, ενώ εκείνη, αναγκασμένη να επιβιώσει, δέχεται αγόγγυστα τα πάντα.

Κάποια στιγμή, η πάλη τους (ταυτόχρονα πάλη ταξική) μετατρέπεται σε πάλη των δύο φύλων, πάλη σεξουαλική, όπου τελικά οι δυο τους αφήνονται να οδηγηθούν από τη φύση και τα ένστικτά τους, παραμερίζοντας τους όποιους περιορισμούς του «πολιτισμού», με αποτέλεσμα εξουσιαστής και εξουσιαζόμενος να ταυτίζονται -στοιχείο καθοριστικό στη σχέση τους, που όμως δεν φαίνεται να πρόσεξαν ορισμένες φεμινίστριες, οι οποίες κακώς θεώρησαν την ταινία «μισογυνιστική». Βέβαια, όταν το «ζευγάρι» ετοιμάζεται να επιστρέψει στον «πολιτισμό», εισβάλλει ξανά το θέμα του χρήματος και των κοινωνικών τάξεων και η Βερτμίλερ βάζει ένα ουσιαστικό ερώτημα: Μπορεί ένας τέτοιος έρωτας να επιβιώσει σε μια ταξική κοινωνία;

Η Βερτμίλερ αφηγείται την ιστορία της με φινέτσα και ρυθμό, χρησιμοποιώντας το χώρο (τη γαλάζια θάλασσα, το ερημονήσι, την άμμο) για να υπογραμμίσει τη δύναμη της φύσης πάνω στα αισθήματα των πρωταγωνιστών της, άλλοτε τονίζοντας τη χιουμοριστική πλευρά της κι άλλοτε την τραγική, με τη θαυμάσια μουσική υπόκρουση του Πιέρο Πιτσιόνι, προσφέροντας ταυτόχρονα και ένα θέμα για σκέψη και συζήτηση. Ο Τζιανίνι φτιάχνει με μαστοριά το ρόλο του «εξουσιαστή» ναύτη, που η έλξη του για τη Μελάτο σ' ένα χώρο μακριά από την οργανωμένη κοινωνία οδηγεί στην κατάργηση των ταξικών διαφορών, ενώ η Μαριάντζελα Μελάτο δίνει πειστικά την αντιπαθητική, πλούσια γυναίκα που σταδιακά εξελίσσεται σε μια αισθησιακή, όλο πάθος, τελικά συμπαθητική γυναίκα.

 

Ζουγανέλης, Μπουλάς, Μπακιρτζής.
Ας περιμένουν οι γυναίκες.
Απλά εκπληκτικό.
"Και ψήφισε η μάνα μου Νεα Δημοκρατία;"

 

American History X (μαθήματα αμερικάνικης ιστορίας)
The Jacket (η πρώτη φορά που πέθανα)
Oldboy
Das Leben der Anderen (the lives of others~οι ζωές των άλλων)
Johnny got his gun
Requiem for a dream
American Psycho
Equilibrium
The Machinist
Memento
The man who cried(ο άντρας που έκλαιγε)με εναν συγκινητικότατο Johnny Depp

απλά πάρτε τις με την σειρά και δείτε τις

The pet : καλούτσικη ταινία,αλλά θα προτιμούσα να μην αναφερόταν σε εμπόριο οργάνων, και η πρωταγωνίστρια να ήταν λίγο πιο έξυπνη
όμορφο στιγμιότυπο όταν ένα αφεντικό είπε οτι η προσωπικότητα των pets τους μηδενίζεται και παύουν να λειτουργούν ανθρώπινα..κάτι τέτοιο..
(αν και είδα μόνο αρχή-μέση-τέλος και κάτι λίγα στο fast forward)

 

Ερχμφ, δεν είναι soundtrack per se, αλλά ένα ήδη γνωστό έργο του Samuel Barber (από τους ελάχιστους αξιόλογους αμερικάνους συνθέτες), το adagio για έγχορδα, που χρησιμοποιήθηκε στην εν λόγω ταινία. Ακαδημαϊκό έργο, γονατισμένο, πετσοκομμένο και ευτελισμένο για τις ανάγκες μιας μέτριας (κατ' εμέ) ταινίας.

 

Απάντηση: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

....''The Great dictactor''.....με τον θεο Charlie Chaplin...
.....καθε ταινια με Εrrol Flynn
.....Oλες τις ταινιες του αξεπεραστου,μοναδικου......Danny kaye.....!!!....και οποιος τον πετυχει να τραγουδαει μαζι με ...Louis Armstrong....θα καταλαβει την διαφορα......τα μυαλα στα μιξερ....!!!

 

Re: Απάντηση: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

Τι μαθαίνει κανείς σ' αυτό το φόρουμ!   Δεν ήξερα πως είχαν τραγουδήσει μαζί... Ιδού όμως, When the Saints Go Marching In, μεσ' την τρέλλα τους,







​

 

Re: Απάντηση: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

Tί λες τώρα!...

 

Απάντηση: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

Μια και ειμαστε ακομα παιδια που τους αρεσει η περιπετεια και το παραμυθακι.......
.......''Jungle Book'' και ''Thief of Baghdad'' με τον απιστευτο,ανεπαναληπτο Ινδο....SABU!!!!

 

Αν επρεπε να ξεχωρισω μια ταινια απ' οσες εχω δει στη ζωη μου,θα επελεγα αυτην του Γαλλου σκηνοθετη Αλαιν Ρενε "ο θειος μου απο την Αμερικη",γυρισμενη στις αρχες του '80.Μια ιδιαιτερη ταινια-μελετη πανω στην ανθρωπινη συμπεριφορα, η οποια αν την αντεξεις το πρωτο τεταρτο περιπου,μετα σε συνεπαιρνει και σε καθηλωνει.Αξιζει τον κοπο να την αναζητησετε σε καποιο βιντεο κλαμπ.

Ακομα,καποιες ταινιες που προσωπικα ξεχωριζω και δεν εχουν αναφερθει ηδη ειναι:
"amici miei" του Μαριο Μονιτσελλι (οι εντιμοτατοι φιλοι μου)
"sleuth" του τζ. Μανκιεβιτς με τους εκπληκτικους Λ.Ολιβιε και Μ.Κεην
"koyaanisqatsi", ντοκυμαντερ ,με την χαρακτηριστικη υπεροχη μουσικη του Ph.Glass
"match point", του Γ.Αλλεν
"the constant gardener" του Φ.Μειρελες ( ο επιμονος κηπουρος) αλλα και "η πολη του Θεου" ,του ιδιου.

 

Απάντηση: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

......''Hunchback of Notre Dame''......η Παναγια των Παρισιων......με τον ενα και μοναδικο,ανεπαναληπτο
ημιθεο....CHARLES LAUGHTON........!!!!!!

 

ο ασυμβιβαστος, η καλυτερη με διαφορα ελληνικη ταινια.

fight club, dogville, my left foot, matrix, braveheart, clockwise orange,Johnny got his gun (- υπεροχο Γεωργια!  ), Life Is Beautiful , Truman show