Κινηματογράφος

Δεν πήρε καλές κριτικές, πολλά τα γιούχα, από το κοινό. Ίσως δεν είναι η χρονιά του Δανού θεού. Για όσους θέλουν να δουν κάτι από Τρίερ, μπορούν να δουν την εκπληκτική "Μήδεια".

 

Απάντηση: Κινηματογράφος

Die grausame Frau (1985)

 

Εξεταζοντας τις ψυχολογικες προεκτασεις του BDSM σε αυτη την ιστορια μιας Γερμανιδας λεσβιας
αφεντρας, η οποια χρεωνει το κοινο για να παρακολουθησουν τα σεσιον με αντρες και γυναικες σε υποτακτικο τονο.
Η αφεντρα θα ..ταλαντευτει μεταξυ της ερωμενης της και ενος εκπεδαιομενου απο την αμερικη.
Υ.Γ ¨Για το ατομο απο την αμερικη δεν ειμαι σιγουρος αν ειναι ανδρασ η γυναικα.


MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service
MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service
MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service
MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service
MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service
MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service
MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service
MEGAUPLOAD - The leading online storage and file delivery service

700mb , ενωστε με HJ

Αν το θελετε το ανεβαζω και σε Rapidshare....mirror links

 

Από τα καλύτερα.

Battle Royale

Life is a game???

 

Στη συνέντευξη τύπου που έδωσε, πάντως, ο σκηνοθέτης δήλωσε πως εσείς η ίδια τον οδηγήσατε να σπρώξει την ταινία του στα άκρα.

«Ημουν απλώς διατεθειμένη να φτάσω μέχρι εκείνο το σημείο που ήθελε να φτάσω. Να κάνω τον εαυτό μου εύθραυστο και διαθέσιμο σε αυτόν, γιατί τον εμπιστευόμουν απολύτως. Προσπάθησα λοιπόν να αφεθώ όσο μπορούσα, γνωρίζοντας ότι θα βρισκόταν εκεί να με πιάσει, αν πηδούσα στο κενό. Παρ' όλο που το γύρισμα ήταν συχνά οδυνηρό, δεν υπήρξε η παραμικρή σκληρότητα ή σαδισμός από μέρους του. Αισθανόμουν ασφαλής και προστατευμένη. Πρέπει να σας πω, βέβαια, ότι, ακόμη και την πιο συμβατική σκηνή να γυρίζει, ο Τρίερ επιμένει να σε σπρώχνει διαρκώς στα άκρα. Δεν έβαζε ποτέ τελεία, γιατί ήθελε εμένα και τον συμπρωταγωνιστή μου, τον Γουίλεμ Νταφόου, να ξεπεράσουμε τα όρια. Ελεγε "Μην ανησυχείτε αν στο τέλος της μέρας αισθάνεστε άσχημα ή σας πιάνει απελπισία. Είναι φυσιολογικό, συμβαίνει με όλους μου τους ηθοποιούς αυτό!" (γέλια)».


-Δηλώσατε πρόσφατα ότι η ταινία σάς βοήθησε να εξερευνήσετε μια μαζοχιστική πτυχή του εαυτού σας, στην οποία δεν είχατε ποτέ άλλοτε εμβαθύνει. Δεν είναι αλήθεια, όμως, ότι όλοι οι ηθοποιοί αρέσκονται κατά κάποιον τρόπο να υποφέρουν στα χέρια κάποιου σκηνοθέτη;

«Η όλη διαδικασία άσκησε επάνω μου μια νοσηρή μορφή απόλαυσης. Απολάμβανα τον σωματικό πόνο, το κλάμα, τα ουρλιαχτά, τη σωματική και συναισθηματική μου έκθεση. Ηταν όλα τόσο εξεζητημένα και έντονα και τρομαχτικά και υπερβολικά, ένας περίεργος συνδυασμός πόνου και χαράς, τον οποίο όμως βρήκα συναρπαστικό. Δεν είμαι παρά ένα υλικό, όπως είναι ο πηλός στα χέρια κάποιου γλύπτη. Ο Λαρς έπλασε από μένα κάτι που δεν περίμενα ποτέ».

Από συνέντευξη της πρωταγωνίστριας Σαρλότ Γκενσμπούργκ.

 

ο δικηγορος του διαβολου. ταινια με εναν αλ πατσινο καταπληκτικο .

 

Είδα σε avant premiere αυτό το oriental western... Απολαυστικό για τους fan του είδους...





...

 

Πολύ ενδιαφέρον αν κρίνω από το trailer αυτού του... ΕASTERN (lol) Master V (και, από ότι είδα, ο σκηνοθέτης του είναι ο ίδιος της "Γλυκόπικρης Ζωής").

To Κορεάτικο σινεμά εδώ και μια περίπου δεκαετία γνωρίζει σημάδια ακμής (ή μάλλον, εμείς στην δύση αρχίζουμε να μαθαίνουμε γι' αυτό περισσότερα). Μου αρέσει, δε, που πολλές φορές συνδυάζει την ωμότητα (σε θεματικές) των Γιαπωνέζων κινηματογραφιστών με τον τρόπο κινηματογράφισης των Κινέζων του Χονγκ Κονγκ

Παραθέτω, πιο κάτω, μερικά ακόμα δείγματα του κινηματογράφου της Κορέας: