Κινηματογράφος

Απάντηση: Re: Απάντηση: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

     

l strike την έχεις δει ε??

εγώ θλιμμένος την είδα και όταν τελείωσε βγήκα στον δρόμο και γκάριζα απο χαρά!!


 

το είπα θέλει στομάχι.. αλλά βγάζει πραγματικότητες..

Με εκτίμηση

hermis

 

Πάρτε το teaser της ταινίας από Nine Inch Nails... έτσι για να πορωθείτε και πάλι....

[nomedia=""]300 [/"]400 Bad Request[/nomedia]

 

To dune ειναι ποιημα. Ο Λυντς ξεφυγε λιγο απο το βιβλιο του Herbert αλλα τα καταφερε πολυ καλα, η τηλεσειρα που ακολουθησε ακριβως τα 3 πρωτα δεν τα πηγε τοσο καλα. Επισης και το τελευταιο του Σελερς, Being there.

 

10 + 1 ταινίες που πρέπει να δείτε:

1. Νονός 1,2,3 (Francis Ford Coppola) (1972,1974,1980) – Σε DVD μαζί με το έξτρα υλικό.
2. Τα καλά παιδιά (Martin Scorsese) (1990) – Η διαβολική πλευρά της Μαφίας.
3. ΣΟΣ – Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (Stanley Kubrick – 1963). Η παλαβή πλευρά του Ψυχρού Πολέμου. Προσέξτε το όνομα του Ρώσου Προέδρου….
4. Η λίστα του Σίντλερ (Steven Spielberg – 1993). H πιο εφιαλτική ιστορία του 20ου αιώνα.
5. H Πτώση (Der untergang - Γερμανικό-2000). Οι τελευταίες ημέρες του Χίτλερ. Η καλύτερη ταινία των τελευταίων 5 ετών.
6. Z (Κώστας Γαβράς – 1969). Ταινία που ξεκίνησε μία σχολή κινηματογράφου. Στην ίδια κατηγορία το J.F.K. (Oliver Stone - 1991) και Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου (1974)
7. Amadeus (Milos Forman – 1984). Σε DVD για να γεμίσει το σπίτι από την θεϊκή μουσική του Μότσαρτ.
8. Πολίτης Καίην (Orson Wells – 1941). Ταινία που θα είναι επίκαιρη και 2000 χρόνια μετά.
9. Pulp Fiction (Quentin Tarantino – 1994). Ταινία που άλλαξε το σινεμά όπως το ξέρουμε.
10. Full Metal Jacket (Stanley Kubrick – 1987). Ίσως η καλύτερη ταινία για το Βιετνάμ. Εναλλακτικά οι "Σταυροί στο Μέτωπο" του ίδιου (1957)
11. Θωρηκτό Ποτέμκιν (Σεργκεί Αισενστάιν – 1924). Μια σχολή από μόνη της.


Και μία ελληνική….

Η κάλπικη λίρα (Γιώργος Τζαβέλλας – 1954). Για να δείτε όλους τους μύθους του ελληνικού σινεμά σε μία ταινία και γιατί το «Σ’ αγαπώ» δεν ακούστηκε ποτέ έτσι όπως ακούστηκε από το στόμα της Λαμπέτη προς τον Χόρν….

 

Απάντηση: Re: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

Να προσθέσω σαν ταινία πως το DUNE για την εποχή του ήταν Υπερπαραγωγή.
Η εν λόγο εταιρία εκμετάλλευσης δικαιωμάτων και παραγωγής διέθεσε όλα τα χρήματά της για να βγει το αριστούργημα..
Δυστυχώς δεν πούλησε με αποτέλεσμα να κλείσει και να μας αφήσει προίκα την καλή αυτή ταινία..

 

Απάντηση: ταινίες που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να δούμε

να κάνω ακόμα μια πρόταση…

μια ταινία με μοναδικότητες για μανιακούς του είδους είναι το BATTLE ROYAL.

Απαγορευμένη σε πολλές χώρες αλλά με στοιχεία περίεργων παιχνιδιών στον άνθρωπο.

Προσοχή η ταινία περιέχει αίμα , βία κτλ κτλ

Με εκτίμηση

hermis

 

* Cet obscur objet du desir (Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου) - Luis Bunuel
* Mujeres al borde de un ataque de nervios (Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης) - Pedro Almodovar
* Belle de jour (Η ωραία της ημέρας) -Luis Bunuel
* Le charme discret de la bourgeoisie (Η διακριτική γοητεία της αστικής τάξης) - Luis Bunuel
* Waking Life - Richard Linklater
* Un chien andalou (Ένας ανδαλουσιανός σκύλος) - Salvador Dali & Luis Bunuel
* Hable con ella (Μίλα της) - Pedro Almodovar
* Todo sobre mi madre (Όλα για τη μητέρα μου) - Pedro Almodovar
* Kika - Pedro Almodovar
* A scanner darkly - Richard Linklater
* Tacones lejanos (Ψηλά τακούνια) - Pedro Almodovar
* Atame! (Δέσε με!) - Pedro Almodovar
* Requiem for a dream - Darren Aronofsky
* The belly of an architect - Peter Greenaway

Στις μη αγγλόφωνες έγραψα και την ελληνική μετάφραση για την περίπτωση που κάποιοι χρειαστεί να τις αναζητήσουν με τους ελληνικούς υπότιτλους.

Ευρωπαικός κυρίως ιμπρεσιονιστικός και σουρρεαλιστικός κινηματογράφος και μία σουρρεαλιστική-ντανταϊστική ταινία των Bunuel και Dali. Αρκετές εξ αυτών έχουν D/s, s/m, fetish, kinky, gay, porn στοιχεία. Όλες έχουν εξαιρετικά soundracks, εκ των οποίων το αγαπημένο μου είναι το "Struggle for pleasure" του Wim Mertens (The belly of an architect). Για πληροφορίες σχετικά και με τα υπόλοιπα soundracks, θα βρίσκομαι στη διάθεσή σας.

Αν υπάρχει κάποιος που αρέσκεται σε παρόμοια είδη κινηματογράφου, παρακαλώ να μου γράψει περισσότερους τίτλους.

 

intermediate ή ελλινιστί το "δειάλημα" δεν βλέπω (σύμβολο του ντανταΐστικού κινηματογράφου) κάνα έργο του Man Rey (νομίζω δεν το γράφω σωστά...) τα περισσότερα από τα παλία αυτά έργα έχουν μεταγενεστέρη μουσική

χαίρομε για τα γούστα Σας

 

Ντανταιστικό το American Dream για παράδειγμα? Μάλλον δεν έχω καταλάβει ποιος είναι. Θύμασαι κάποια άλλη ταινία εκτός από αυτή που ανέφερες? Σε κάθε περίπτωση, θα την αγοράσω όμως για να τη δω..

 

επειδή από μνήμη πάσχω σε σοβαρή μορφή πλέον
θα αναζητησώ τα 2 dvds που έχουν πλήθος ταινιών dada
στην ευρώπη του μεσοπολέμου δεν αναπτύχθηκε το dada ;

 

The belly of an architect / H κοιλιά του αρχιτέκτονα

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Peter Greenaway.
Φωτογραφία: Sacha Vierny.
Σκηνογραφία: Giorgio Desideri.
Mουσική: Wim Mertens.
Hθοποιοί: Brian Dennehy, Chloe Webb, Lambert Wilson, Stefania Casini, Vanni Corbellini, Alfredo Varelli, Francesco Carnelutti.
Iταλία, HΠA, διάρκεια: 120΄, έγχρωμη, 1987
Ο Κράκλαϊτ, ένας διάσημος αρχιτέκτονας από το Σικάγο και η νεαρή σύζυγoς του, Λουίζα, φθάνουν στη Ρώμη. O λόγος είναι η διοργάνωση μίας έκθεσης, αφιερωμένης στο έργο του Γάλλου αρχιτέκτονα Etienne-Louis Boullee (1728-1799) και το ζευγάρι γρήγορα θα παγιδευτεί στον ιστό που το μυθικό παρελθόν τής πόλης έχει στήσει. Η διάρκειας εννέα μηνών παραμονή τους στην Αιώνια Πόλη, θα είναι καθοριστική για την πορεία της ασταθούς σχέσης του ζευγαριού. H ταινία αφηγείται την πορεία μιας εγκυμοσύνης: από τη σύλληψη μέχρι τη γέννηση. Αυτή η εγκυμοσύνη είναι κυριολεκτική -αφού αφορά την Λουίζα- αλλά και μεταφορική: ο Κράκλαϊτ βασανίζεται, σ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη, από ανεξήγητους πόνους στο στομάχι. Ταυτιζόμενος με τον αυτοκράτορα Αύγουστο, ο οποίος δηλητηριάστηκε από την γυναίκα του Λίβια και "αλληλογραφώντας" με τον Boullee, ο ήρωας θα οικοδομήσει σιγά-σιγά το δικό του παραισθητικό κόσμο.


----------------

Πριν μερικα χρονια την ειχε πολυ αργα το βραδυ η ΅ΕΤ3.. ΕΤ3 επιανα μονο σε μια μικρη μαυροασπρη τηλεοραση της συμφορας στην κουζινα.. Τυλιχτηκα με μια κουβερτα, τα ματια μου εκλειναν, η οθονη ειχε χιονια,κι εγω εκει , ακινητη την ειδα ολη..Μαγευτηκα απο τη μουσικη του Wim Mertens ..Η ταινια τελειωσε κι εγω ασαλευτη κοιταγα την οθονη συνεπαρμενη..

Το περασμενο Σαββατο παιρνω μηνυμα απο εναν φιλο που αγαπαω παρα παρα πολυ : "Αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις, στο κανάλι της βουλής έχει την Κοιλιά του Αρχιτέκτονα (γκρίναγουέι σκηνοθεσία και απίστευτη μουσική Βιμ Μέρτενς)

..Σου αφιερώνω τη μουσικη της, το Struggle for pleasure, τον Αγώνα για την Ηδονή, ...... και τελειωνε την αναλυση λεγοντας μου.... : Τώρα, αρχίζω να καταλαβαίνω ότι περιγράφει και τη ζωή μας, ολόκληρη."

Παντα οταν θα τη βλεπω θα ΤΟΝ θυμαμαι, οπου κι αν ειναι (L) (μη μπερδευτειτε παλι..καρδουλα ειναι..τιποτα αλλο περιεργο)

 

χτες ειδα μια παλια ... το CRASH .... μηπως μπορει κανεις να μου εξηγησει τι ηθελα να πει ο ποιητης (D.Croneberg..δεν ειναι και τυχαιος..) ...
υπαρχει και αλλο "Crash" ... μιλαω για το παλιο του 96 ....