Κινηματογράφος

 


Στο ανέγγιχτο από τον χρόνο κινέζικο χωριό της δεκαετίας του ‘50, η μικρή διεκδικεί το αγόρι των ονείρων της με την αθωότητα και το πείσμα της πρώτης νιότης. Εκφράζει τα αισθήματά της μέσα απ’ το φαγητό της, τα υφαντά της, το χαμόγελο και την υπομονή της. Αυτήν της την προσπάθεια να τον κερδίσει είναι που παρακολουθούμε στην ταινία. Ο σκηνοθέτης δεν πείθει για τον έρωτα και την αγάπη των δύο νεαρών χρησιμοποιώντας υγρά φιλιά και παθιασμένα λόγια. Τα λόγια είναι λίγα, συνήθως αμήχανα. Η σωματική επαφή ανύπαρκτη. Το σκίρτημα, όμως, που σιγά-σιγά δυναμώνει και γιγαντώνεται γίνεται έντονα αισθητό σαν το πιο φυσικό και όμορφο πράγμα στον κόσμο.

 

Με αφορμή την επέτειο της γέννησης του μεγάλου καλλιτέχνη Βίνσεντ βαν Γκογκ, στις 30 Μαρτίου, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα τρέιλερ με πλάνα από την ταινία για τη ζωή και τις μυστηριώδεις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή του ο ζωγράφος. Η ταινία «Loving Vincent», πρόκειται να προβληθεί το 2016 και ήδη έχει αποσπάσει την προσοχή με τις πρωτοποριακές μεθόδους που έχει γυριστεί. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία στην οποία έχει χρησιμοποιηθεί ειδικό εφέ, που μετατρέπει την εικόνα σε ελαιογραφία. Τεχνοτροπία που χρησιμοποιούσε κατεξοχήν ο Βαν Γκογκ, στους πίνακές του. Όλα τα έργα του ζωντανεύουν και αφηγούνται τη ζωή και το τέλος του. Η δημιουργός της ταινίας, Ντορότα Κομπιέλα, είναι μια νέα ζωγράφος με ιδιαίτερη αδυναμία στην πορεία του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Ασχολείται με την 3D τεχνολογία και δοκιμάζει τις νέες καλλιτεχνικές τάσεις. Για την ολοκλήρωση του πρότζεκτ συνεργάστηκαν 100 καλλιτέχνες που δημιούργησαν πάνω από 56 χιλιάδες ζωγραφισμένα καρέ. Οκτώ χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας του Βαν Γκογκ, 860 πίνακες, 1026 σκίτσα, όλα δεμένα αριστοτεχνικά για να πουν μια ιστορία.

Παρακολουθήστε το εμπνευσμένο τρέιλερ της ταινίας:...

 

Η τυπογραφία και το σινεμά του Ζαν-Λικ Γκοντάρ.
του Ηλία Φραγκούλη

Καθώς το Παρίσι (και ολόκληρη σχεδόν η Γαλλία) φλέγεται διαμέσω βίαιων συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας για τα οικονομικά μέτρα και τα εργασιακά, πόσω μάλλον και το δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη στη συμμετοχή αυτών, ο νους πηγαίνει διαρκώς στα επεισόδια του Μάη του ’68, για να συναντήσει κατόπιν, συνειρμικά, και τη σχεδόν αναρχική ελευθεριότητα του σινεμά του Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Που ξεκινούσε από την… τυπογραφία!

Ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται η τυπογραφία μέσα από τις ταινίες τού Ζαν-Λικ Γκοντάρ είναι ριζοσπαστικός και, προφανώς, άφησε το στίγμα τής επίδρασής του σε πολλές μορφές τεχνών, καταλήγοντας στη γραφιστική. Το κείμενο υπήρξε αναπόσπαστο στοιχείο τού κάδρου, μετατράπηκε σε εικόνα, ενίοτε «ζωντανή», καθώς γράμματα και λέξεις μεταλλάσσονταν σε ένα κάποιο «κρυφτό», μέσα στο σύνηθες μαύρο φόντο τους, στιλ που επέβαλε ο Γκοντάρ κυρίως μέσα από τους τυπογραφικούς τίτλους των ταινιών του, χρησιμοποιώντας τα κεντραρισμένα στο κινηματογραφικό καρέ κεφαλαία της Antique Olive γραμματοσειράς (διατηρώντας χαρακτηριστικά την τελεία πάνω από το I ή το J).
 

Η τυπογραφία έχει μια χαρακτηριστικά αναρχική ελευθεριότητα στη φιλμογραφία τού Γκοντάρ. Από την Antique Olive μπορεί να ξεκίνησε, όμως οι Futura, Univers, Helvetica και Garamond πρωταγωνίστησαν επίσης, αν και πολλές φορές τα όρια της επιλογής γραμματοσειράς ξεπεράστηκαν. Χειρόγραφες λέξεις, neon signs, επιγραφές μαγαζιών, collages, graffiti, μαρκίζες θεαμάτων, εξώφυλλα, διαφημίσεις και corporate logos, μέχρι και σελίδες από comics, δήλωναν με το περιεχόμενό τους τη σημασία τού νεωτερισμού που «χτύπησε» το γαλλικό σινεμά μέσω του φιλμικού κινήματος της nouvelle vague.

Σε μια περίοδο σοβαρών πολιτικών και κοινωνικών αναταραχών στη Γαλλία, οι οποίες οριακά αποσιωπούνται από τα ΜΜΕ ή καταστέλλονται με κυβερνητικές διαταγές που αφορούν μέχρι και την απαγόρευση κυκλοφορίας των πολιτών, έχει ενδιαφέρον να κοιτάξουμε ξανά πίσω, προς ένα σινεμά (και τις εικαστικές λεπτομέρειες αυτού) που εξέφρασε κάτι πραγματικά ελεύθερο, παραγνωρίζοντας τις φόρμες του παραδοσιακού και του μαζικά εμπορικού. Τελικά, από τη «photographie» τού τότε, όντως, περάσαμε στη «fauxtographie» τού σήμερα…

Πηγή..

http://freecinema.gr/typography-in-jean-luc-godard-movies/

 

@Stalker  

 

Βασισμένο στο γοτθικό μυθιστόρημα του Matthew-Gregory Lewis,
The Monk




Όνειρα, τρόμοι απόκοσμοι, μαγείας μέγα δίχτυ

Μάγισσες και Φαντάσματα γλιστρούν στο μεσονύχτι.

Ορατίου, Επιστολές, II, ii, 208-209

 

μια κάποια εκπαίδευση..