Κλάμα και οδυρμός

ja mais

κλαυθμός και οδυρμός δε συνάδει με Κυριαρχία, πόσο μάλλον η drama queen attitude... κατά τα λοιπά με κάλυψε η τοποθέτηση του @Libertine SD

 

Επομένως έχει νόημα όσον αφορά στη διαφορετικότητα της αντίληψης και στην πιστότητα αυτής?

 

Και ειναι πολύ λογικό!!!!!

 

Στον βαθμό που "η κότα έκανε τ' αβγό ή το αβγό την κότα" (στην όποια εκδοχή/έκφανση/λεκτική του) παραμονεύει ως "εύλογη" επωδός, στερείται κάθε νοήματος.

 

Ιιιι, τώρα, παιχνίδια με τση λέξεις, εικονίτσες για εικονογράφηση κατά το εκάστων δοκούν προσεχώς.

Η εθελοδουλεία δεν είναι μια σκέτη επιθυμία, κι εκεί πάει και τέλειωσε το πράμα.
Συνοδεύεται από θέληση/βούληση πραγμάτωσης, πα να πει το εθελόδουλο άτομο επιζητά την υλοποίησή της, πώς λέμε βούλεται, ένα πράμα..;
Δηλαδής θέλει να καλύψει μιαν ανάγκη του, το για ποιούς λόγους αδιάφορον (τις ψυχοτέτοιες ερμηνείες ας τις αφήσουμε στα χέρια των μελετητών των "ψυχών", εξαιρούνται οι μελετητές πεταλούδων).
Εάν και εφόσον στην αντίληψή του υπάρξουν αυτοί οι λόγοι προχωρά, αν όχι παραμένει στην δυνητικότητα.

Το πώς θα γίνει αυτό, στο τι θα αφορά, το αν θα είναι υπό όρους ή άνευ (ή πόσο άνευ τεσπά) αφορά στην αποδοχή από το ίδιο το άτομο του προτεινόμενου αφηγήματος/παιγνίου'συνθήκης κλπ, του άλλου ατόμου...

Το αν αυτό το αφήγημα/παίγνιο/συνθήκη περιλαμβάνει το πόσες μοίρες θα στρφτεί κανά βυζί ή κανά αρχίδι, το πόσο θ' αργάσει ο ένας το τομάρ' του άλλου, το αν θα μαρκαριστεί κανά κωλαράκι παντοιοτρόπως, το αν θα κοπεί κανά δάχτυλο ή κανά ποδάρ' ή αν τα έσοδα/περιουσιακά στοιχεία του ενού θα ελέγχονται/διαχειρίζονται/ανήκουν στον άλλονα, στα παλαιότερα των υποδημάτων μας, δεν μας αφορά.
Αν προκύψει καμιά ξάστοχη η επωδός διαδραματίζεται κατά τα γνωστά, στα μέρη τα γνωστά, θέμα τους.
Κατανοητόν(?) εξ αμφοτέρων και αδιάφορον επίσης.

Όπως επίσης δεν μας αφορά το "διανοητικόν" διαμειβόμενον του πράματος, ή αλλιώς τα "παίγνια του μυαλού", δηλαδή όλα αυτά κι άλλα τόσα, ων ουκ έστιν αριθμός, που περιλαμβάνονται υπό την οποιαδήποτε σήμανση στο κοινό τους αφήγημα, ως δυνητικές επιλογές, στον ίδιον βαθμό του "εγώ θα κάνω πως δουλεύω κι εσύ θα κάνεις πως με πληρώνεις" ή του "αυτά θα ισχύουν και με αυτόν τον τρόπο" ως "συμβολομορφές" στο μεταξύ μας σχετίζεσθαι (επ' αμοιβαία ωφελεία συμβιώσεως στην οποιαδήποτε αποστροφή του "εγωιστικού γονιδίου" και της "θεωρίας παιγνίων" που το αποτυπώνουν) με την αρμόζουσα επιβεβλημένα επιλεγμένη σοβαρότητα και ερμηνεία που οφείλουν και οι δυο στο βεληνεκές του αντιληπτικού τους ορίζοντα, που διαμορφώνει το δικό τους "παράλληλο σύμπαν".
Αυτό δηλαδή για το οποίο τώρα δα, γιένεται λόγος, ασχέτως βεληνεκούς.
(Πα να πει καταρχάς καλοπροαίρετα -εξ ου και το "δεν μας αφορά""- διγιότι η πολλή βαβούρα είναι ενοχλητικιά και δυσκολεύει την χώνεψη των "βαβουριάρηδων", θορυβούν, δεν ακούν, πώς να χωνέψουν αυτό που δεν ακούν..; Λέμε τώρα)!

Που φυσικά και περιλαμβάνει την "Σκλάβα του Πασά", τον "Προμηθέα Δεσμώτη", τον "Αιχμάλωτο της Τζίλντας" την "Αυτοκρατορία του Πάθους" και τις "Τρωάδες" συλλήβδην και τσουβαληδόν (τουλάχιστον)...
Αλλά και το "πέσε χάμω Μαριγώ, για να δουν πώς διοικώ" κλπ, στο πλαίσιο μιας ερμηνευτικής, απότοκης του ζεύγους του Καθωσπρεπισμού και Ενοχικότητας, κατοίκων της επί της οδού "Οίησης Μεγαλοϊδεατίδου και Ταγού Σπουδαρχίδη" ισογείου διαμερίσματος πολυκατοικίας.

Επίσης, επίσης...
_____________________________________________
Το πώς και γιατί ποικίλες "συμβολομορφές" της λέξης σκλάβος/σκλάβα συνωστίζονται στο καλλιτεχνικόν ρεύμα της ποπ σήμερις ("και σκλάβα θα μείνω", "σκλάβος σου για πάντα", "I wanna be your slave" "Slave girl", "Slave song" κλπ) ας μείνουν ως ερέθισμα "του χουμ ιτ μέι κονσέρν"...

 

Ντραμακουινιλίκια (και μάλιστα αισχίστου είδους σε κάποιες περιπτώσεις), έχω παρατηρήσει μόνο σε υ.

Στους Κ -με τους οποίους έχω προσωπικά συναναστραφεί- ποτέ. Το αντίθετο θα έλεγα.

 

Στους Κ που όντως είναι Κ και δε βαυκαλιζονται ως τέτοιοι... Ναι

 

Συνοπτικά: η αυτοαναφορική δραματοποίηση πλημμυρίζει, αναστέλλει και ακυρώνει οποιαδήποτε από τις δύο θέσεις.

Η τάση που υπάρχει στο φόρουμ να βαφτίσουμε Κ ή υ οποιονδήποτε θα ήθελε να είναι αλλά δεν μπορεί καλλιεργεί σύγχυση, διασκεδαστική αλλά σύγχυση.

 

Είσαι ότι δηλώσεις χαχαχα

 

Χμμ.... εδώ δεν ισχύει.
Γιατί έρχονται οι πράξεις να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν.

 

Έρχονται a posteriori...

 

Ναι. Αλλά συνήθως αποκαλύπτουμε περισσότερα απ'όσα νομίζουμε.