Κολάρο - Αναγκαίο ή γραφικό?

Απαραίτητο εφ όρου ζωής.

 

Και σαν τρελλη τρέχω πάλι να τα προλάβω όλα.
Σπίτι δουλειά υποχρεώσεις... Και κάπου εκεί, χαμένη στην ροή της ημέρας, ο ήχος της αλυσίδας από το κολάρο μου με σταματάει.
Μικρός, διακριτικός, αναιπαισθητος κι όμως τόσο δυνατός στα αυτιά μου.

Και σταματαω για ένα δεύτερολεπτο και είναι Εκείνος εδώ μαζί μου.
"Μπράβο το κορίτσι μου,
Πάρε μια ανάσα και όλα θα τα καταφέρεις"
Και συνεχίζω μαζί Του και είναι εδώ... και ας μην είναι.

Δεν απόζήτησα ποτέ το κολάρο μου, δεν παρακάλεσα.
Δεν ήταν καν στην σκέψη μου.
Εκεινος ήξερε καλά πότε θα ήμουν έτοιμη
Και εγώ το μόνο που είχα να κάνω ήταν να το σεβαστώ.
Και τώρα που το απέκτησα το μόνο που έχω να κάνω είναι να το τιμάω.

Μια υπενθύμιση στην ρουτίνα της ζωής,
Ένα Σύμβολο ότι είναι μαζί μου συνέχεια.
Κάθε μου πράξη, συμπεριφορά κάθε μου σκέψη...
Είναι για Εκείνον
Είναι εδώ...
Και ας μην είναι.
Ένα Σύμβολο ότι Του ανήκω ψυχή και σώμα.
Ένα Σύμβολο που φέρω πανω μου, περήφανη που ειμαι δική Του.

 

Καθόλου γραφικό είναι σύμβολο της υποταγής και δημιουργεί μια υποτακτική ψυχολογία απαραίτητη

 

Αναγκαίο σημειολογικά και χρήσιμο λειτουργικά !