Κ/Υ Λαβύρινθος για διαταραγμένες προσωπικότητες η αναπόφευκτο ταξίδι για "διψασμένους" ?

Προσωπική μου άποψη είναι πως η αξιοπρέπεια δεν είναι παρά μία κοινωνική σύμβαση, άρα μία ενδοβολή. Η λέξη αυτοεκτίμηση Θα ταίριαζε, νομίζω, καλύτερα εδώ. Τι λες?

 

Αυτοεκτίμηση λοιπόν, που ταιριάζει περισσότερο...αλλά η ουσία παραμένει η ίδια...
...Πράττεις ορθότατα που δίνεις το κατάλληλο βάρος στις λέξεις...

Υ.Γ. αλλά να σου πω κάτι? Ε όχι, διαφωνώ χαχαχα...Δεν γίνεται να είμαστε μονίμως σύμφωνοι χαχαχα    

 

Η αγάπη έχει μέσα της και τον εγωισμό. Τον "σωστό" και υγιή (για μένα τουλάχιστον) εγωισμό. Αυτόν που σε κάνει να θες τον άλλον ολόδικό σου, που σε κάνει να μην αντέχεις να τον μοιράζεσαι, εκτός και αν είσαι σε μια σχέση όπου χίλιοι καλοί χωράνε, αλλά έχεις ενημερώσει και τον άλλον γι' αυτό.
Όταν τελειώνει κάτι πληγώνεσαι. Αν αγαπάς, δεν μπορείς να νιώσεις κάτι άλλο εκτός απ' αυτό. Αν δεν αγαπάς και απλά ήσουν εκεί επειδή δεν είχες τίποτα καλύτερο να κάνεις εκείνο τον καιρό, τότε ναι, μιλάει μόνο ο εγωισμός. Αυτός που σε κάνει να βλέπεις τον άλλον σαν ένα παιχνιδάκι που το έχασες, γιατί σου το πήρε ενδεχομένως ένα άλλο παιδάκι. Αυτού του είδους ο εγωισμός δεν με αφορά καν. Εγώ δίνομαι ολοκληρωτικά και μόνο σε έναν. Σωστό, λάθος, αλλά έτσι είναι.

 

Ο εγωισμός στον οποίο αναφέρεσαι στο πρώτο σκέλος είναι απόλυτα φυσιολογικός...σωστός η λάθος...απλά είναι...

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος...απλά με βρίσκεις ξανά απολύτως σύμφωνο...Και στ'αλήθεια το "βουλώνω" όσον αφορά εσένα και τον pelea γιατί είναι κουραστικό και άχαρο να γράφω συνέχεια ότι συμφωνώ μαζί σας....Το λοιπόν, συντάσσομαι και τέρμα χαχαχα

 

Καλά, άμα θες μπορούμε και να διαφωνήσουμε, για να έχει πιο πολύ ενδιαφέρον. Μη σου πω και να μαλλιοτραβηχτούμε. 

 

Κάτσε να βάλω την περούκα μου πρώτα ( και μόλις την αγόρασα γαμώτο χαχαχα ). Θα διαφωνήσουμε και κάπου...δεν γίνεται...απλά όχι σε αυτό το σημείο χαχαχα    

 

Θα σου έλεγα οτι δεν υπάρχει σωστός και υγιής εγωισμός. Κανένας δεν είναι δικός μας, δε μας ανήκει. Νιώθω όμως πως το συγκεκριμένο σχόλιό σου αναφέρεται στο δικαίωμα που έχει ο καθένας μας να γίνονται σεβαστές οι επιθυμίες του. Στην περίπτωση αυτή θέτουμε όρια. Σαφή και αδιαπραγμάτευτα. Στο παράδειγμα που ανέφερες, εγωιστικό θα ήταν να επιβάλλεις στο φίλο σου να σου είναι πιστός. Αν τον αγαπάς, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον φέρεις προ των ευθυνών του απέναντι στη σχέση. Πολλές φορές αγαπώ μπορεί να σημαίνει φεύγω...

 

Ενημέρωσέ με όταν θα είσαι έτοιμος! 

 

Δεν αναφερόμουν σ' αυτό ακριβώς, ως παράδειγμα έφερα την πίστη.
Η δική μου περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες. 
Ό,τι είπα, αναφερόταν σ' αυτό που ειπώθηκε, ότι στο τέλος αυτό που μιλάει δεν είναι τα πραγματικά αισθήματα, αλλά ο εγωισμός επειδή χάσαμε τον άλλον. Σαφώς και δεν υπάρχει καλός και κακός εγωισμός, αλλά άνθρωποι είμαστε και είναι κομμάτι μας κι αυτός, εκτός και αν έχουμε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που έχουμε καταφέρει να τον ξεριζώσουμε από μέσα μας (εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να το καταφέρω αυτό). Όταν έρχεται όμως το τέλος και νιώθεις ότι ο άλλος σε κρέμασε, ενώ σε είχε κάνει να αφεθείς και να επενδύσεις πάνω του, τότε τα σκληρά λόγια που θα του πεις είναι συνήθως για να (προσπαθήσεις να) τον πονέσεις όσο σε πόνεσε κι αυτός και όχι απλά επειδή έφυγε και νιώθεις ότι είσαι ο χαμένος.
Σίγουρα δεν ισχύει το ίδιο για όλους, άλλωστε μιλάω με βάση τις δικές μου εμπειρίες και το πώς λειτουργώ εγώ ως άνθρωπος. Από την άλλη μπορεί να μη γίνομαι και απόλυτα κατανοητή, δεν μπορώ όμως να το εκφράσω με διαφορετικό τρόπο.

 

Μα φυσικά, το να διακρίνεις το σωστό από το λάθος δε σημαίνει πως κάνεις πάντα το σωστό.
Τη μέρα που θα ξεριζώσω τον εγωισμό από μέσα μου θα το καταλάβεις από το φωτοστέφανο... 

 

Είμαι ειδική στο να τα διακρίνω και να καταλήγω να κάνω πάντα το λάθος.
Όταν βρεις τον τρόπο, πες τον και σε μένα, αν έχεις την καλοσύνη.

 

Ποτέ δεν παίρνουμε μιά απόφαση που ξέρουμε από πριν οτι είναι λάθος. Εκ των υστέρων τη χαρακτηρίζουμε λάθος ή σωστή. Λάθος όμως είναι κάτι μόνο όταν δε μαθαίνουμε απο αυτό.
Σκέψου το...