Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις.

ο Πεσόα τα είπε όλα, πριν από μας, για μας....  και οι Walkabouts.... 
Αφιερωμένο σε σένα, που είσαι ο μόνος που με ''βλέπει''...πίσω από την ''μάσκα'' μου...




ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΩΔΗ (απόσπασμα απ' το ποίημα του ετερώνυμου Άλβαρο Ντε Κάμπος)

Θέλω να φύγω μαζί μας, θέλω να φύγω μαζί σας,
Με όλους εσάς μαζί,
Παντού όπου πηγαίνετε!
Τους κινδύνους σας θέλω μπροστά μου να βρω,
Στο πρόσωπό μου, τους ανέμους να νιώσω,
Αυτούς, που το δικό σας γέμισαν ρυτίδες,
Το αλάτι της θάλασσας, που τα χείλη σας φίλησε, να φιλήσω
Στη δουλειά σας το χέρι μου να βάλω,
Τις καταιγίδες σας να μοιραστώ,
Και σαν κι εσάς, σε πανέμορφα λιμάνια να φτάσω!
Τον πολιτισμό, όπως κι εσείς, πίσω μου να αφήσω!
Μαζί σας κάθε ίχνος ηθικής να χάσω!
Στ' ανοιχτά να νιώσω την ανθρωπιά μου ν' αλλάζει!
Τις θάλασσες του Νότου μαζί σας να πιω,
Άγρια πράγματα νέα, νέες της ψυχής επαναστάσεις,
Νέες φωτιές πυρηνικές στο ηφαιστειακό μου πνεύμα!
Να φύγω μαζί σας, ν' απογυμνωθώ-εμπρός, ουστ!-
Απ' τα πολιτισμένα ρούχα μου, τα ήθη τα χρηστά,
Τον έμφυτό μου φόβο για τις φυλακές,
Την ήσυχη ζωή μου,
Την καθιστική, τη στατική, την προσεγμένη, την κανονική!

Στη θάλασσα, στη θάλασσα, στη θάλασσα, στη θάλασσα,
Αχ!Στη θάλασσα, στον άνεμο, στα κύματα, τη ζωή μου
Να πετάξω!

 

Οι δικες μου μασκες ειναι 4...μετριμενες....
1 για την οικογενεια μου....
1 για τους φιλους μου....
1 για τους συντροφους μου...
1 για μενα.....

Ειναι εξουθενωτικο...αλλα εφικτο..συνηθιζειςκαι μαθαινεις να κρυβεις τα παντα ακομα και απο τον ιδιο σου τον εαυτο....

 

Είμαι υπερ της άποψης ότι ο καθένας πρεπει να κρατά το υποκριτικό του ταλέντο για το θέατρο, και όχι για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αν κάποιος βρίσκεται στο μεταίχμιο του “θέλω να είμαι ο εαυτός μου” και του “ο/η άλλος/άλλη γουστάρει να τρώει το παραμύθι”, εγω πιστευω να πάει με το πρώτο. Όχι για να μην κοροϊδεύει τους άλλους , αλλά για να μην εξανεμίζει τις ελάχιστες ελπίδες που όλοι έχουμε να σε εκτιμήσει κάποιος ή κάποια για αυτό που πραγματικά είσαι. Αντί να ξοδεύει τον χρόνο του σχολιάζοντας λάθη άλλων, μπορεί να τον περάσει πιο εποικοδομητικά διορθώνοντας τα δικά του, βελτιώνοντας στον εαυτό του ό,τι δεν του αρέσει και αλλάζοντας και κάνοντας συμβιβασμούς με ό,τι δεν αλλάζει. Και ο καθένας πρεπει να έχει πάντα στο μυαλό του πως αυτά που δεν αλλάζουν αργά ή γρήγορα κάποιος άλλος εκεί έξω θα τα βρει γοητευτικά. Αρκεί να μην τα κρύψει.

 

"Who is but the form following the function of what and what I am is a man in a mask" (από αγαπημένη ταινία)  

Μια απορία που μου γεννήθηκε σήμερα είναι η εξής: είναι δυνατόν κάποιος που μας ξέρει να μην μας βλέπει αν βάλουμε απλά μια μάσκα;;;

 

Τότε απλά σε ήξερε αλλά δεν σε γνώριζε.
Η υποκρισία στις ανθρώπινες είναι κάτι σαν δεύτερη φύση για τον άνθρωπο, τον "πολιτισμενο" άνθρωπο.
Αντί να είμαστε ειλικρινείς και να λέμε ότι γουστάρουμε και σε όποιον γουστάρουμε μπαινουμε σε καλούπια και προσπαθούμε να γίνουμε κάτι άλλο.
Είμαι ο Μπάμπης και απλά θέλω να διασκέδαζω να χαλάρωνω να τρώω να πεινω καφεδάκια και να γαμαω μέχρι που να μην μου σηκώνεται από την κούραση.
Απλά ειλικρινής.
Αντίθετα μαλακιζομαστε με δήθεν και παπαρια μεντολες, σορυ για το μεντολες.
Ελεύθερο πνεύμα ελεύθερο κορμί ευτυχισμένη ψυχή.

 

Η υποκρισία είναι μια διανοητική κατάσταση που βρίσκεται στον αντίποδα της ειλικρίνειας και συχνά διακρίνεται από ασυνείδητες αντιφάσεις και ανακολουθίες. Λόγω της τάσης για εγωκεντρικότατα, το ανθρώπινο μυαλό είναι εκ φύσεως υποκριτικό. Την ίδια στιγμή βέβαια, μπορεί να εκλογικεύσει οτιδήποτε σκέφτεται και πράττει.

Γράφουν οι ψυχοθεραπευτές Linda & Richard Paul

«Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να είμαστε υποκριτές», William Dean Howells.

Mε άλλα λόγια το ανθρώπινο μυαλό έχει την τάση να βλέπει τον εαυτό του. Το πρόσχημα της ακεραιότητας είναι σημαντικό για το εγωκεντρικό μυαλό. Αυτός είναι ο λόγος που ως άνθρωποι κρύβουμε την υποκρισία μας όχι μόνο από τους άλλους αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Και παρότι περιμένουμε από τους άλλους να βάζουν πιο ψηλά τον πήχη από ότι εμείς θεωρούμε ότι έχουμε πάντοτε δίκιο. Αν και διακηρύσσουμε διάφορες απόψεις, πολύ συχνά δεν καταφέρνουμε να τις εφαρμόσουμε στον τρόπο συμπεριφοράς μας.

Μόνο οι απόψεις βρίσκονται σε συμφωνία με τις πράξεις μας, μόνο όταν λέμε αυτό που εννοούμε και εννοούμε αυτό που λέμε είμαστε πνευματικά έντιμοι.

Αν αποφασίσετε να ζήσετε έντιμα, πρέπει να εξετάζετε διαρκώς τις ανακολουθίες σας και να τις αντιμετωπίζετε με ειλικρίνεια χωρίς δικαιολογίες. Εκτός αυτού, θα θέλετε να μάθετε την αλήθεια τόσο για τον εαυτό σας όσο και για τους άλλους. Αντιμετωπίζοντας την υποκρισία σας, θα αρχίσετε να αναπτύσσεστε (αν και πρέπει να αναγνωρίσετε ότι δεν θα τα καταφέρετε ποτέ να την ελέγξετε πλήρως εξαιτίας της αδυναμίας σας να ελέγξετε την εγωκεντρικότητά σας). Όταν μάλιστα εντοπίζετε και την υποκρισία των άλλων (ιδιαίτερα όσων κατέχουν υψηλές θέσεις) δεν θα μπορούν να σας χειραγωγήσουν.

Στρατηγικές για να περιορίσετε την υποκρισία:

Εντοπίστε εκείνες τις καταστάσεις όπου περιμένετε περισσότερα από τους άλλους παρά από τον εαυτό σας. Προσδιορίστε τους τομείς στους οποίους συμπεριφέρεστε υποκριτικά (αυτό συνήθως συμβαίνει όταν έχετε άμεση συναισθηματική εμπλοκή).

Κάντε έναν κατάλογο με τις απόψεις που θεωρείτε σημαντικές. Στη συνέχεια εντοπίστε τις καταστάσεις όπου η συμπεριφορά σας δε βρίσκεται σε συμφωνία με τις απόψεις αυτές (όταν άλλα λέτε και άλλα κάνετε). Συνειδητοποιήστε ότι αυτά που πραγματικά πιστεύετε είναι ριζωμένα σε αυτά που κάνετε και όχι σε αυτά που λέτε.

Τι λοιπόν, αποκαλύπτει η συμπεριφορά σας για εσάς; (Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να πείτε ότι αγαπάτε κάποιον/ α ενώ συχνά συμπεριφέρεστε σαν να μην τον/ τη λογαριάζετε καθόλου). Ανακαλύψτε ποια είναι τα βαθύτερα αίτια που σας κάνουν να υποκρίνεστε.

Αναγνωρίστε και καταγράψτε τις εγωκεντρικές σας συμπεριφορές. Τι σας κάνει να γίνεστε ιδιοτελής; Να είστε όσο πιο ειλικρινείς γίνεται. Τουλάχιστον στην αναζήτηση των βαθύτερων αιτίων σας μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να καταφεύγει στην αυταπάτη όταν απαριθμείτε τις σκέψεις σας.

Μήπως έχετε κάποιο συμφέρον που δεν θέλετε να αντιμετωπίζετε την αλήθεια; Πώς θα ήταν η ζωή σας αν ήσασταν πιο ειλικρινείς; Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί τα αποτελέσματα μπορεί να ήταν καλύτερα; Έχετε σκεφτεί πόσο θα βελτιώνονταν οι σχέσεις σας με αυτό τον τρόπο;

Στρατηγικές για να διαπιστώσετε την υποκρισία των άλλων:

1. Παρατηρήστε τους ανθρώπους γύρω σας. Δείτε κατά πόσο τα λόγια τους δε συμβαδίζουν με τις πράξεις τους. Συγκρίνετε αυτά που λέτε με αυτά που κάνουν. Για παράδειγμα παρατηρήστε πόσο συχνά οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι αγαπούν κάποιον αν και τον κατηγορούν πίσω από την πλάτη του. Πρόκειται για μια πολύ συνηθισμένη μορφή κακόπιστης συμπεριφοράς και έναν τρόπο να αναγνωρίζετε
2. Σκεφτείτε τους κοντινούς σας ανθρώπους- τον/τη συζυγό σας, τον συνεργάτη σας, τα παιδιά σας ή τους φίλους σας. Σε ποιο βαθμό οι σχέσεις Σε ποιο βαθμό λένε αυτά που εννοούν και εννοούν αυτά που λένε; Τι προβλήματα προκαλεί η υποκρισία τους;

 

Σ' αγαπώ με όλες μου τις μάσκες...

 

Οι μάσκες κάπως τρώγονται...οι μουτσούνες είναι που δεν χωνεύονται με τιποτα.

 

Καμία μάσκα...ένα πρόσωπο puzzle...Ας πούμε με 1000 ψηφίδες...
Στην δουλειά/κοινωνική ζωή/με τους γνωστούς, αφήνω να φανούν οι 990...
Με την οικογένεια και τους ελάχιστους πολύ στενούς φίλους, αφήνω να φανούν οι 995...
Με κάποιες από τις συντρόφους μου είχα αφήσει να φανούν οι 998...
Με μια μονάχα είχα αφήσει να φανούν και οι 1000...
Εκεί έχασα το πρόσωπο μου στο τέλος και αποφάσισα 2 ψηφίδες, 2 οποιεσδήποτε, να τις κρατάω πάντα μόνο για μένα...
Ποτέ όμως 2 από τις άσχημες...εκείνες δεν μου αρέσει να τις κρύβω...

Και όπως έλεγε και ο Sting...

...I met a man with too many faces
But the mask i wear is one....

 

Κάποιος που μας ξέρει, αλλά δεν μας βλέπει...
Η δεν θέλησε, ποτέ του να μας μάθει...
Η προτίμησε, ποτέ να μην μας δει, μ' απλά να μας κοιτάζει...

Και αν εμείς μαζί του μάσκα φορέσαμε/φοράμε...
Δεν θελήσαμε αληθινά ποτέ να μας μάθει/δει...
Γιατί το "καθαρό" πρόσωπο σημαίνει αυτοκριτική...
Να μπαίνουμε σε αμφισβήτηση...
Να ζοριζόμαστε για τον άλλο και με τον άλλο...

Να φοράμε μάσκες με κάποιους ανθρώπους...εκείνους τους ελάχιστους...
Σε μας αφαιρεί, όχι σε κείνους...
Αν φοράμε μάσκες...περνούν οι άνθρωποι από την ζωή μας...πάντα εκείνοι οι ελάχιστοι...
Χωρίς να μας αφήνουν τίποτε...
Η δίπλα μας μένουν...για κάποιον που εμείς δεν είμαστε...

Μεγάλη η μοναξιά της μάσκας...
Σαν τον κλόουν που γυρίζει στο καμαρίνι...
Βγάζει το make up και τα μάτια του είναι γεμάτα δάκρυα...
Που κανείς ποτέ δεν είδε, κανείς ποτέ δεν σκούπισε, κανέναν ποτέ δεν ξέπλυναν...
Αλλά πολλοί γέλασαν με το ψεύτικο χαμόγελο του...

Υ.Γ. Βάζω άσχετες φατσούλες για να "ελαφρύνω" λίγο τις μπούρδες που μόλις έγραψα....      

 

....με τα λεφτά που πληρώνουν τους κλόουν στα πάρτυ σήμερα, και εγώ θα ξέσπαγα σε λυγμούς στο τέλος