Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

http://vimeo.com/altin/waterdrops

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΥ!

 

"Ναι! Μου ειπες...
αστειρευτη γεννητρια η καρδια
απο το μηδεν παντα αρχιζει...
Τρελε...Ποσο λαθος κανεις...
Ξερεις τι σημαινει ερωτας;
Ξερεις αληθεια ποσο δυσκολο ειναι να αναγνωρισεις, να νιωσεις τον ερωτα;
Ολοι τον συγχεουμε με την κατακτηση.
Το νεο, το αδοκιμαστο, το απ´ αλλου φερμενο μας γοητευει... μας θελγει... μας ελκυει... τον εγωισμο μας τονωνει.
Μα δεν ειναι αυτο ερωτας ψυχη μου...
Αληθεια εχεις δει ποτε ερωτευμενους...
Εχεις νιωσει πως ηλεκτριζεται η ατμοσφαιρα...
Οσα χρονια και αν εχουν περασει...
δεν εχει περασει ουτε μια στιγμη...
Γιατι ο χρονος παυει να ανασαινει
με την σιωπη του ερωτα...
Και οταν αναπαντεχα... ανελπιστα...
απροσμενα ο Ερωτας εμφανιστει...
Ολος ο κοσμος μου εσυ...
Τα λογια, η οργη, η προδοσια...
εξανεμιζονται μπρος στη δινη του παθους...
Ανεμος ειναι ο Ερωτας...
σε παρασυρει... σε εξυψωνει...
στον θεο σου σε προσγειωνει...
Ομως μην γελαστεις...
τετοιοι ερωτες συμβαινουν
- αν συμβουν-
μονο για μια φορα στη ζωη μας
Εμπνεουν τα παραμυθια...

Αν δειτε ποτε ερωτευμενους
Σιωπειστε...
Μην φοβηθειτε...
Υποκλιθειτε στο θαυμα...
Ισως αυριο να 'στε εσεις...

Ανεμοεσσα..."

 

Stellina

Κάποιες φορές τη νύχτα, η Stellina τα
χείλη της με αλμυρό νερό υγραίνει. Σ' έναν ωκεανό
γλιστρά, από τα μάτια πέφτοντας, εκείνου που λατρεύει.
Παρηγορεί τον φάρο, που την πορεία υποδεικνύει στων
μαύρων καταρτιών το στόλο, γι' αυτή κι
εμένα, για εμάς τους δυό μονάχα.
Εκεί θα χαθούμε κάποιες φορές τη νύχτα, σε κραυγές
αραχνοΰφαντες, στο γλυκόπικρο των εραστών το
χάδι, καθώς τον θάνατο αρνούνται - βεγγαλικά
ψυχών θα εκραγούμε -. Και αν την ρωτήσω ποτέ τι έκανα, για
να μου αξίζει τόση αγάπη. Εκείνη απλά θα μου
απαντήσει, θλιμμένος γιατί είσαι ακόμη...

( Τ_S )

 

-Αχ κοπέλα μου, λυπήσου με! Νιώθεις δυστυχισμένη. Αλίμονο, Αλίμονο, δεν ξέρεις τι είναι δυστυχία! Αχ, ν'αγαπάς μια γυναίκα! Να είσαι ιερωμένος! Να προκαλείς το μίσος! Να την αγαπάς παράφορα, με όλη σου την ψυχή, να νιώθεις ότι για το παραμικρό της χαμόγελο θα έδινες το αίμα σου, τα σωθικά σου, την υπόληψη σου, τη σωτηρία της ψυχής σου, την αθανασία και την αιωνιότηα, αυτή τη ζωή και την άλλη· να λυπάσαι που δεν είσαι βασιλιάς, μεγαλοφυΐα, αυτροκράτορας, αρχάγγελος, θεός για να έχει εκείνη έναν τρανότερο σκλάβο στις διαταγές της· να την αγκαλιάζεις νύχτα και μέρα με τα όνειρα και τις σκέψεις σου. Να τη βλέπεις ερωτευμένη με τη στολή ενός στρατιώτη, και εσύ να έχεις να της προσφέρεις μόνο ένα ελεεινό ράσο, που της προξενεί μόνο φόβο και αηδία. Να είσαι παρών, ζηλεύοντας παράφορα, την ώρα που εκείνη σκορπίζει απλόχερα τους θησαυρούς του έρωτα και της ομορφιάς της στα πόδια ενός άθλιου ελαφρόμυαλου! Να βλέπεις αυτό το κορμί, που στη θέα του καίγεσαι, αυτό το στήθος που έχει τόση γλύκα, αυτή τη σάρκα να πάλλεται και να κοκκινίζει στα φιλιά ενός άλλου! Ω, ουρανοί! Ν'αγαπάς το πόδι της, το μπράτσο της, τον ώμο της, να σκέφτεσαι τις γαλάζιες φλέβες της, το μελαψό της δέρμα, αλλά να σφαδάζεις νύχτες ολόκληρες στο πάτωμα του κελιού σου, να βλέπεις όλα τα χάδια που ονειρεύτηκες για 'κεινη να καταλήγουν σε μαρτύριο, πως το μόνο που κατάφερες να κάνεις ήταν να τη ξαπλώσεις σε δερμάτινο κρεβάτι (του βασανιστηρίου). Αχ, όλα αυτά είναι πραγματικές τανάλιες, πυρωμένες στη φωτιά της Κόλασης. Μακάριος αυτός που τον πριονίζουν ανάμεσα σε δυο σανίδες, που τον διαμελίζουν τέσσερα άλογα! Ξέρεις τι μαρτύριο είναι νύχτες ολόκληρες το αίμα σου να κοχλάζει, η καρδιά σου να σχίζεται, το κεφάλι σου να ραγίζει! Τα δόντια σου να δαγκώνουν τα χέρια σου; Βασανιστές παθιασμένοι να σε γυρίζουν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, να καίγεσαι από έρωτα, από ζήλια και από απελπισία. Έλεος κορίτσι μου! Μια στιγμή ανάπαυλας, έστω! Λίγη στάχτη πάνω στην χόβολη! Σε ξορκίζω, σκούπισε τις χοντρές σταγόνες ιδρώτα που κυλάνε στο μέτωπό μου! Βασάνισε μέ με το ένα χέρι, όμως με το άλλο χάιδεψε με! Σπλαχνίσου με, κοπέλα μου, σπλαχνίσου με!

Notre-Dame de Paris, Victor Hugo

 

Εσπερινό ( Stellina II )

Εσύ δεν είσαι το άλλο μου μισό,
απεχθάνομαι οτιδήποτε ραγίζει.
Δεν είσαι η άλλη μου εγώ, από
τους εφιάλτες μου να σε γλιτώσω θέλω.
Όταν ο ήλιος την ποινή του σταματά να εκτίει,
του φεγγαριού μου αντανάκλαση παραδομένη είσαι.
Που μολύνοντας το σκότος, μ' εξαγνίζει...

( T_S )

 

Εκανε σιγουρα κατι ομορφο για να το αξιζει αυτο !!
Για αλλη μια φορα μαγεια η γραφη σου  

 

Είναι κάτι το αναπάντεχο...σαν στόμα αγγέλου που σκέπασε το στέρνο και στιβαρά αλλά απαλά, έμπηξε τα δόντια στην καρδιά και κοιτώντας με στα μάτια...ρουφάει αργά το δηλητήριο χρόνων...Την γνώρισα ελάχιστες μέρες πίσω...κάτω από τις λεύκες...Κοντά σ' ένα σταυροδρόμι...πέρα απ' τα μεσάνυχτα...με τον αναπτήρα ανάμεσα στα δάχτυλα..." Μου δίνεις φωτιά? "...με ρώτησε...και έλαμψε η νύχτα...εκείνη η ατελείωτη...Τελικά την "πόρτα" μας κάποτε κάποιος την ανοίγει...κάποιος που αξίζει αληθινά...Αρκεί να μην φοβηθείς, να του δώσεις το κλειδί....

...Και ναι...έκανε κάτι πανέμορφο...βρήκε το κουράγιο να με πλησιάσει...και μου χαρίζει από τη μέρα εκείνη κάτι το ανεκτίμητο...

Σ' ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια... 

-----------------------------------------

...Και για να επανέλθουμε στο νήμα...



Fall In The Light ~ Lori Carson & Graeme Revell

It's in this moment, hold on
And everything has come apart
It's in this moment, right now
When it can come together

Raise your sights
What's there to lose?
Fall in the light
Fall in the light
Fall in the light

In all this trouble, hold on
To the innocence with which you were born
There's so much struggle, be strong
Find the faith you need to carry on

It's a long night
You're not alone
Fall in the light
Fall in the light

Sweet [Incomprehensible] falls into place
Sun through the haze
Doesn't it feel a little like grace

It's in this moment, hold on
When everything has come apart
It's in this moment, right now
When everything, come together

Raise your soul
What's there to lose?
Fall in the light
Fall in the light
Fall in the light

Hold on, hold on, hold on
I know you'll catch me

 

"...θα ήθελα τρείς μέρες κοντά σου χωρίς λέξη. Λέξη…"

"..και μαζί να ήμασταν από το πρωί ως το βράδυ, δε θα έφτανε. Θα έπρεπε να καταπιεί ο ένας τον άλλον. Κι όλα αυτά είναι υπερβολικά φρικαλέα για να μ’ αρέσουν".

"...ένα πράγμα με πείραξε, με πλήγωσε βαθιά μέσα στο γράμμα σου. Πώς μπόρεσες, έπειτα από τόση αγάπη, να αισθανθείς ξαφνικά μόνη σου. Aυτό το “μόνη μου έπρεπε” είναι κάτι, πώς να το πω, που με ατιμάζει”.


Γ. Σεφέρης, Αποσπάσματα απο τις επιστολές στη Μάρω.

 

RainerMariaRilke «Σβήσε τα μάτια μου...»

Σβήσε τα μάτια μου∙ μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ
με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.

[Μετάφραση: Κωστής Παλαμάς]

 

"Θέλω μία καλοκαιρινή νύχτα να σε μεθύσω και να σε κάνω ό,τι θέλω.
Να σε πάρω και να σε πάω όπου γουστάρω.
Να κάνουμε πραγματικότητα τα πιο τρελά μας όνειρα.
Να με κοιτάς και να βλέπεις ότι είμαι αυτή που φαντασιώνεσαι κάθε βράδυ.
Και το επόμενο πρωί να με θέλεις περισσότερο από χθες."