Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Ήμουν ελεύθερη.
Πετούσα στα πολύχρωμα σύννεφα ενός ονειρεμένου παραδείσου.
Αλλά έκανα ένα λάθος. Κοίταξα κάτω. Και είδα εσένα.
Δεν είμαι ελεύθερη πια, γιατί τα μάτια σου με σκλάβωσαν.
Αλλά είναι τόσο γλυκιά αυτή η φυλακή, τόσο όμορφη.
Η ελευθερία μοιάζει πλέον ανούσια, γιατί απλώς δεν υπήρχες εσύ μαζί της.
Δεν ξέρω το όνομά σου. Αλλά είμαι στο έλεός σου.
Δεν θα με δεις ποτέ στη ζωή σου. Αλλά σου ανήκει η καρδιά μου.
Δεν σου ζητάω αντάλλαγμα, ούτε καν να ακούσω τη φωνή σου.
Μόνο δώσε μου τη ματιά σου, για να μπορώ να ανασαίνω.

 

Kάθε που ξημερώνει
μισώ τη μέρα
που με εμποδίζει να σε σκέφτομαι.

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ "CAUSA"

 

Αν συνεχισετε να ποσταρετε αγαπες και λουλουδια , θα τρεξω να βρω στο Μοναστηρακι κανενα ξεφτισμενο Αρλεκιν.
Αγαπες, φρου φρου, αγκαλιτσες , φιλακια... να πατε σε κανενα βανιλοχωριο. Ελεος....

 

Ή μήπως να φύγεις εσύ από το "λουλουδονήμα". Για την ευκολία όλων.  

 

Απαπαπαπα....αυθαδειες βραδιατικα.
Ντροπη μικρουλα, ντροπη.  

 

Ααααχά. Διότι από τα παραπάνω μηνύματα είναι ηλίου φαεινότερο ότι εγώ αυθαδίασα.  
Anyway, είμαστε εκτός θέματος.

 

Όχι. Να μείνουν. Εμένα μου αρέσουν.

 

Τι μυρίζει καμένο?
Είναι οι καρδιές που καίγονται χωρίς ανταπόκριση.
Βάλανε φωτιά στα φτερά τους με την ελπίδα να φτάσουν εκεί που αγάπησαν κι η αγάπη να σβήσει τη φωτιά αλλά έμεινε μόνο η στάχτη τους.
Ευτυχώς κάποιες έχουν τη δυνατότητα να αναγεννούνται όπως ο Φοίνικας μέσα από τις στάχτες τους.
Οι υπόλοιπες απλά εύχονται να βρεθεί κάποιος να σκορπίσει την τέφρα τους στη θάλασσα να εξαγνιστούν οι πόνοι τους μέσα στα βαθιά τα σκοτεινά της τα νερά για να σταματήσουν αν υποφέρουν.

 

Υπέροχο!!!