Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

- και τελικά ρε φίλε τι ζητάς?
- τίποτα, τίποτα σχεδόν .. μπόλικο έρωτα, μερικά συναισθήματα, και λίγη αγάπη ..

(λόγια μεθυσμένων .. ένα ξημέρωμα, λίγα χρόνια πριν)

 

"Δε με ενδιαφέρει να μ' αγαπάς όλες τις προβλέψιμες στιγμές. Έτσι μ' αγάπησαν κι άλλοι. Εσύ θέλω να με αγαπάς αλλιώς. Θέλω να με αγαπάς όταν σου κάνω τη ζωή δύσκολη· τις ώρες που γκρινιάζω, που παραπονιέμαι, που δεν είναι όλα αγάπες και λουλούδια. Να με αγαπάς όταν αποτυγχάνω παταγωδώς, όταν χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου και δεν ξέρω αν θα βγάλω τη μέρα.

Θέλω να είσαι εκεί όταν προσπαθώ να σε καταλάβω μα δεν μπορώ, όταν κάνω ηλίθια λάθη και σου ζητάω συγγνώμη. Να μου κρατάς το χέρι και να πολεμάς για μένα, ακόμα κι αν ξέρουμε και οι δύο πως μ’ έχεις κερδίσει από καιρό. Θέλω να προτιμάς χειμώνες μαζί μου, παρά καλοκαίρια μακριά μου, και να με κάνεις να πιστεύω πως θέλεις αυτή τη σχέση περισσότερο απ’ όσο τη θέλω εγώ. Θέλω να με επιλέγεις ακόμα και τις μέρες που βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που με γνώρισες, θέλω να μη φοβάμαι να γίνω βαρετή κοντά σου. Να με αγαπάς ερωτευμένα, αυτό θέλω από εσένα.

Δε θέλω θαύματα, και πάει καιρός που δεν πιστεύω σε μαγικά χαλιά. Απλά πράγματα σου ζητάω, απλά και κατανοητά.

Να μ’ αγαπάς τις στιγμές που δε μου αξίζει. Τότε είναι που σ’ έχω ανάγκη".

 

Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή.....  

 

Για να μοιραστείς την αδυναμία σου
πρέπει να κάνεις τον εαυτό σου ευάλωτο..
Για να κάνεις τον εαυτό σου ευάλωτο
πρέπει να δείξεις τη δύναμή σου..
~ Criss Jami ~

 

 

"Σε ξερω,σαν το μωρο που μεσα στη μητρα,αναγνωριζει το χαδι της μανας πανω στην κοιλια της.
Σε νιωθω σαν αερακι δροσερο,στα μοναχικα φυλλα ενος δεντρου,που κοιτα την πιο ομορφη θεα
Ερχεσαι στη ζωη μου οπως η μερα κυριακη της εβδομαδας,να μου θυμισεις την ομορφια της υπαρξης
Και σαν παυει αυτο το χαδι,σαν ηρεμει το αερακι κ ερχεται παλι η δευτερα...
Χαμογελω,γιατι εισαι η πιο γλυκια αναμονη..."
Τ.Κ

 

 
Αυτό ακριβώς...

 

Να έρχεσαι στον ύπνο μου Τώρα που μας χωρίζουνε βουνά από λόγια αλόγιστα και θάλασσες να έρχεσαι συχνά στον ύπνο μου. Να “ρχεσαι πιο συχνά με αερόστατο, με ξύλινο τρενάκι, με τρεχαντήρι υπερωκεάνιο, με τα πόδια… να “ρχεσαι πάντως. Εξάπαντος να “ρχεσαι κάθε νύχτα με ρούχα ή χωρίς «Σουσάμι άνοιξε» θα λέω τρις και θα σε μπάζω στ” όνειρο. Στο ίδιο όνειρο, πολύχρωμα μπαλόνια που τα πήρε ο αέρας να τα ταξιδέψει μακριά μια πάνω και μια κάτω μεθυσμένα. Έλα στον ύπνο μου, σε περιμένω να καθαρίζουμε παρέα φρέσκα φασολάκια, να τρώμε καρμπονάρα, να σε ταΐζω μενεξέδες κουκουνάρια και να σε πασπαλίζω φεγγαρόσκονη, θα δεις … Ανάμεσα σε ερωτιδείς αγγέλους να πετάς εσύ, μαζί κι εγώ. Κι αν θέλεις θα γινόμαστε ακροβάτες, ηθοποιοί σε θίασο πλανόδιο, έλα … Στο ίδιο όνειρο εμείς οι δυο να παίζουμε τρίλιζα στο κατώφλι του καλοκαιριού. Σε πύργους από φίλντισι κι ακριβό βελούδο να κυνηγιόμαστε στο μυρωμένο λιβάδι των αισθήσεων, να σε φτάνω, να σ” αγγίζω, να σε πιάνω. Να “μαι τα χέρια εγώ κι εσύ το πιάνο και να σε τραμπαλίζω και να σου φτιάχνω κούνια σ” ανθισμένη κερασιά να σε κουνώ, να σε ταρακουνώ. Μόνο να έρχεσαι στον ύπνο μου κάθε νύχτα. Τ” άλλα θα στα πω στ” αυτί. Γιατί τα όνειρα σαν τα θαύματα είναι. Βγαίνουν αληθινά αν τα πιστεύεις. Χρήστος Μπουλώτης

 

Αγάπα σε, διάολε!

Αγάπα σε, ρε άνθρωπε. Δεν κοστίζει τίποτε.

Μην είσαι μουρτζούφλης. Μη στέκεσαι παθητικός θεατής της ζωής σου. Αγάπα σε πρώτα εσύ για να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Στάματα να βαρυγκωμάς, να λες πως δεν μπορείς, να αρνείσαι, να συμβιβάζεσαι.

Νιώσε σε. Πρώτα εσύ. Κανείς δε θα το κάνει για σένα πριν από σένα. Εσύ πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα. Το δικό σου χέρι θα κάνει την αρχή κι έπειτα θα απλωθούν και τα άλλα. Μη πολυσκέφτεσαι, μην πολυαναλύεις, μη δειλιάζεις. Ξεχώρισε τα «θέλω» σου απ’ τα «πρέπει» σου και βάλε μπρος τις μηχανές. Ποτέ δεν είναι αργά, ποτέ πολύ νωρίς.

Κάνε τις μέρες σου να αξίζουν, να έχουν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν. Μην αναπνέεις απλά. Κάθε ανάσα κι ένας δρόμος. Δρόμος δικός σου χαραγμένος με τις πατημασιές σου. Γιατί είσαι εσύ. Γιατί το αξίζεις. Γιατί το επιλέγεις.

Μη σκεφτείς ποτέ πως η ζωή σου χρωστάει. Σε κανέναν δε χρωστάει. Σε κανέναν δε χαρίζει απλόχερα κι ανιδιοτελώς. Πάντα κάτι σου παίρνει. Πάντα αυτό που είσαι διατεθειμένος να της δώσεις. Και τι σκας; Όλα έχουν ένα τίμημα. Καλύτερα να ρισκάρεις παρά να βουλιάζεις στην αδράνεια. Το μηδέν είναι βαρετό και δεν κουβαλάει φορτίο. Μήτε αρνητικό, μήτε θετικό. Ουδέτερο, άχρωμο κι άοσμο. Βαρετό. Αυτό θες για σένα;

Αγάπα σε, διάολε.

Κι ας κάνεις λάθη. Θα είναι δικά σου. Κι ας βγεις χαμένος. Πάντα κάτι μαθαίνεις. Κάτι που θα σου φανεί χρήσιμο μετά. Μαθήματα όλα που φορτώνουν τα «μέσα» σου με γνώσεις. Δικές σου. Κι ας πέσεις κι ας ξαναπέσεις. Ποτέ δε θα μείνεις κάτω για πάντα. Πάντα ένα χέρι θα βρεθεί να σε σηκώσει. Κι αν δε βρεθεί θα έχεις πάντα τα δικά σου χέρια και πόδια να σε στηρίζουν.

Διεκδίκησε, τόλμα, γέλα, κλάψε. Μη φοβάσαι να δείξεις. Μη φοβάσαι να πεις. Μη τρέμεις να κάνεις. Αυτό είσαι. Αυτός είσαι. Με τα καλά σου, με τα στραβά σου, με τις μούρλιες σου και τις υπερβολές σου. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις, χώνεψέ το. Αν δε θες να αλλάξεις, βγάλε το σκασμό.

Αγάπα σε για αυτό που είσαι, γαμώτο. Ό,τι κι αν είσαι. Όπως είσαι.

Δεν έχει νόημα να τρέχεις μια ζωή πίσω από προσδοκίες κι όνειρα που παρέμειναν σκέψεις. Χάνεσαι. Σκορπίζεσαι. Ξεχνάς να χαμογελάς με τα μάτια. Ξεχνάς να ζεις το τώρα. Εγκλωβίζεσαι και βυθίζεσαι.

Κοιτάξου στον καθρέφτη. Βρες αυτό που σε γεμίζει, αυτό που γουστάρει η ψυχή σου κι άστο να γίνει μέρος σου. Κάντο. Μη σκέφτεσαι το χθες, δεν αλλάζει. Μη χάνεσαι στο αύριο, δεν ήρθε ακόμη. Τώρα είναι η δύναμή σου. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.

Αγάπα σε όπως θα ήθελες να σε αγαπήσουν.

Όπως έχεις ανάγκη να σε κοιτούν, να σου μιλούν, να σε βλέπουν. Έτσι να φέρεσαι στον εαυτό σου. Να του δίνεις το σεβασμό που απαιτεί χωρίς να τον επαιτεί. Να του προσφέρεις αυτά που ζητάει πριν τα ζητήσει.

Κανέναν δε θα κάνεις ευτυχισμένο αν πρώτα δε γίνεις εσύ. Κανένας δε θα σε υπολογίσει αν εσύ δε σε υπολογίσεις. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να σου σταθεί, να είναι εκεί, να σε αντέξει εάν εσύ δε τα βρεις με τον εαυτό σου.

Μη δίνεσαι σε πράγματα ανούσια, σε ανθρώπους κούφιους, σε καταστάσεις άρρωστες. Δε γυρνάει ο χρόνος, δε γιατρεύονται οι ψυχές, δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Αγάπα τις ώρες σου, τις στιγμές σου, τις ρωγμές σου, τις πληγές σου. Βρες τα με τους δαίμονες σου και ξόρκισε τους φόβους σου. Μοίρασε αισιοδοξία, ευκαιρίες, βλέμματα, χαμόγελα και μη σε νοιάζει το μετά.

Αγάπα σε κι ό,τι θέλει ας γίνει.



http://www.mindthetrap.gr/kamini/item1110/Αγάπα_σε_διάολε

 

Χάνουμε τον εαυτό μας σε πράγματα που αγαπάμε..
Τον βρίσκουμε εκεί, επίσης..

~ Kristin Martz ~