Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Συναισθηματικά εγκρατείς ερωτευμένοι.
Το λιγότερο ειλικρινές απ' όλα τα άλλα είδη.

sS

 

 

Καμία φορά γυρίζεις πίσω την ταινία της ζωής σου,
για να δεις σε ποιο σημείο θα μπορούσε ακόμη να είχε πάρει διαφορετική κατεύθυνση.
Αλλά καμιά φορά δεν υπάρχει τίποτα να γυρίσεις πίσω – ο ίδιος δεν το ξέρεις ακόμη, αλλά τώρα γυρίζει μόνο μπροστά.
Θα ήθελες να ακινητοποιήσεις την εικόνα...
Εδώ, λες στον εαυτό σου. Αν εδώ είχα πει κάτι άλλο αν είχα κάνει κάτι άλλο.
Έχεις έναν λεκέ στο παντελόνι σου. Το αγαπημένο σου παντελόνι.
Πλένεις το παντελόνι δέκα φορές σερί στους ενενήντα βαθμούς. Σαπουνίζεις και καθαρίζεις και τρίβεις.
Χρησιμοποιείς τα μεγάλα μέσα. Λευκαντικά. Μεταλλικά σφουγγαράκια.
Αλλά ο λεκές δεν φεύγει.
Αν το παρακάνεις με το πλύσιμο και το τρίψιμο, το πολύ πολύ ο λεκές να αντικατασταθεί από κάτι άλλο.
Ένα σημείο όπου το ύφασμα είναι πιο λεπτό και πιο ανοιχτόχρωμο.
Αυτό το ξεθωριασμένο σημείο είναι η ανάμνηση. Η ανάμνηση από εκείνο τον λεκέ. Τώρα μπορείς να κάνεις δύο πράγματα.
Μπορείς να πετάξεις το παντελόνι ή μπορείς να τριγυρίζεις την υπόλοιπη ζωή σου με την ανάμνηση του λεκέ. Αλλά το ξεθωριασμένο σημείο δεν σου θυμίζει μόνο τον λεκέ. Σου θυμίζει και την εποχή που το παντελόνι σου ήταν ακόμη καθαρό.
Αν γυρίσεις την ταινία αρκετά πίσω, τελικά το καθαρό παντελόνι θα ξαναμπεί στην εικόνα. Στο μεταξύ ξέρεις ότι δεν θα παραμείνει καθαρό...

Herman Koch

 

άχουτο! <3  

https://www.facebook.com/video.php?v=10153877186047330

 

Μεγάλωσα πια.
Και αν έμαθα κάτι είναι να μην κάνω
τα ίδια λάθη αλλά νέα.
Να μην πενθώ στιγμές και χρόνια.
Να αφήνω το παρελθόν στη θέση του.
Το μέλλον να μην το κοιτώ, σαν να μη μ’ αφορά.
Να επικεντρώνομαι στο παρόν.
Να δημιουργώ το τώρα και να το φτιάχνω
από όπου κι αν προέρχονται τα συστατικά του.
Να μηδενίζω το κοντέρ.
Κάθε φορά και μια νέα αρχή.
Να μη χαλαλίζω δάκρυα εκεί που δεν αξίζουν.

Μεγάλωσα πια..
Ανάλωσα τόσο χρόνο σε ανούσια πράγματα,
χαζές σκέψεις, κενούς ανθρώπους που φτάνουν
για μια ζωή.
Μεγάλωσα πια.

Δε φοβάμαι να πάρω ρίσκα
ούτε να επωμιστώ τις συνέπειες.
Πολύτιμος ο χρόνος και η προσοχή μου.
Ξέρω που να τον «ξοδεύω».
Μπορεί να μου πήρε χρόνια αλλά
έμαθα , άλλαξα.
Κουράστηκα να αναλώνομαι.
Έμαθα ότι δε χορταίνει έτσι το «μέσα».
Χάνεται. Σκορπίζεται. Πεινά.
Μεγάλωσα πια.

Έπεσα και χτύπησα.
Έμαθα τίποτα να μη με εκπλήσσει.
Και για τίποτα να μη μετανιώνω.
Μεγάλωσα πια.
Αλλά όχι τόσο για να μην έχω χρόνο
για νέα λάθη, χώρο για μια αγάπη.
Άλλωστε αυτό σημαίνει ζω.
Κρατώ ότι μου κάνει καλό.
Και έπειτα διαγράφω και προχωρώ.
Μεγάλωσα πια..
Και έμαθα ότι η καρδιά δε γερνά.
Διψά..
Πονά αλλά συγχωρεί.
Θυμάται αλλά και ξεχνά..
Μεγάλωσα πια...

Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου

 

" Ο μόνος τρόπος να γνωρίσεις κάποιον άλλο είναι να τον αγαπάς απελπισμένα" - Βάλτερ Μπένγιαμιν