Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Έρωτας... σε θαυμάζω
Αγάπη..... σε νοιάζομαι
Και κάπως έτσι με κοίταξες βαθιά στα μάτια
Μου σφράγισες τα χείλη με ένα βαθύ φιλί
Τύλιξες τα χέρια σου γύρω μου
Και μείναμε εκεί
Ακίνητοι
Μιλούσαν οι ψυχές, χτυπούσαν οι καρδιές
Κι εμείς εκεί
Ακίνητοι κι αγκαλιασμένοι
Αισθαντικοί κι απυρόβλητοι μαζί
Η πλατεία είχε αδειάσει
Το σούρουπο είχε έρθει
Το χιόνι έπεφτε κι έλιωνε πάνω μας
Οι σταγόνες κυλούσαν ζεστές
Μια μικρή κρυστάλλινη λίμνη γύρω μας
Σαν τάφρος σε απόρθητο φρούριο
Εμείς εκεί
Κι όταν ήρθε η ώρα απλά κοιταχθήκαμε κι απομακρυνθήκαμε στο σκοτάδι
Έμοιαζε αιώνας κι όμως ήταν στιγμή
Η δική μας στιγμή στην αιωνιότητα

 

Στάθηκε μπροστά του και παραδόθηκε σε αυτόν..
Και ο ουρανός, το δάσος, το ρυάκι, όλα εμφανίστηκαν προς το μέρος του με νέα και περίλαμπρα χρώματα,
ανήκε σε αυτόν και του μίλησε στη δική του γλώσσα..
Και εκείνος αντί απλώς να κερδίσει μια γυναίκα
αγκάλιασε όλο τον κόσμο και κάθε αστέρι στον ουρανό έλαμπε μέσα του και έλαμπε με χαρά στην ψυχή του..
Είχε αγαπήσει και είχε βρει τον εαυτό του..

~ Hermann Hesse ~

 

 

Ποθώ το στόμα σου , τη φωνή , τα μαλλιά σου.
Σιωπηλή πεινασμένη ενεδρεύω στους δρόμους.
Το ψωμί δεν με τρέφει , η αυγή με ταράζει.
Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου όλη μέρα...

Ορέγομαι το λαμπερό σου χαμόγελο.
Τα χέρια σου το χρώμα του άγριου σιταριού.
Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου ,
θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο...

Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου ,
Τη μύτη , άρχοντα του αλαζονικού σου προσώπου
θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά απ τα ματόκλαδα σου...

Και περπατώ πεινασμένη οσφραινόμενη το λυκόφως.
Ψάχνοντας για εσένα , και τη ζεστή σου καρδιά ,
όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά...

Pablo Neruda

 

Ήμουν πάντα γλυκιά στην αρχή. Ω, είναι τόσο εύκολο να είσαι γλυκιά με τους ανθρώπους πριν τους αγαπήσεις.

Dorothy Parker

 

" Έχουμε και λέμε:
Μια αγκαλιά για τις νύχτες που δεν ήσουν εδώ
κι άλλη μια για εκείνες που ήσουν.
Συν μια αγκαλιά για τα "καλημέρα" που δεν μου 'πες
κι άλλη μια για εκείνα που μου 'πες.
Συν μια αγκαλιά για τις στιγμές που μου έλειπες
και μια για εκείνες που δε μου έλειπες.
Για μισό λεπτό!
Πάντα μου έλειπες.
Σου χρωστάω μια αγκαλιά.
Έξι αγκαλιές μείον μία αγκαλιά = Έξι αγκαλιές
Κι αν σ'αγκαλιάσω άλλη μια, θα σ'αγαπώ για πάντα!
ΥΓ. Εγώ χρωστάω, εσύ χρωστάς, αυτός χρωστά...και πάει λέγοντας!
Και όσο λέει και πάει, τελικά φτάνει να χρωστάει τα ίδια... 6 - 1 = 6
Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στην αγκαλιά σου...
Πολύ περίεργα!"

 

Τι σημασία έχει η αιώνια καταδίκη για κάποιον που έχει βρει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο το άπειρο της ηδονής;

Charles Baudelaire

 

.. 6 - 1 = 6 ..
.. Κάπως έτσι μετράει το ΔΝΤ το χρέος της χώρας και είμαστε μνημόνιο κόντρα μνημόνιο ..  

 

Καθίσαμε απέναντι.
Τα δικά μου πιόνια ήταν σύννεφα.
Τα δικά του σίδερο και αίμα.
Αυτός είχε τα μαύρα.
Σκληροί, γυαλιστεροί οι πύργοι του
επιτέθηκαν με ορμή
ενώ η βασίλισσά μου ξεντυνόταν στο σκοτάδι.
Ήταν καλός αντίπαλος,
προέβλεπε κάθε μου κίνηση
πριν καλά καλά ακόμα την σκεφτώ,
κι εγώ παρ' όλα αυτά την έκανα,
με την ήρεμη εγκατάλειψη αυτού
που βαδίζει στο χαμό του.
Ίσως τελικά να με γοήτευε
το πόσο γρήγορα εξόντωσε τους στρατιώτες μου,
τους αξιωματικούς, τους πύργους, τα οχυρά,
τις γέφυρες, τον βασιλιά τον ίδιο
πόσο εύκολα διαπέρασε, εισχώρησε και άλωσε
βασίλεια ολόκληρα αρχαίας σιωπής
και πως τελικά αιχμαλώτισε εκείνη τη μικρή βασίλισσα
από νεραϊδοκλωστή
που τόσο της άρεσε να διαφεύγει
με πειρατικά καράβια
στις χώρες του ποτέ.

Ναι, ομολογώ ότι γνώριζα από πριν πως θα νικήσει.
Άλλωστε, γι' αυτό έπαιξα μαζί του.
Γιατί, έστω και μια φορά, μες στη ζωή,
αξίζει κανείς να παίξει για να χάσει..

Χλόη Κουτσουμπέλη

 

"Θα ήταν ικανοποιημένος ο Θεός να πάρει τα ψωμιά και τα ψάρια και τις μικροποσότητες του κρασιού της μετάληψης, αφήνοντας το Σατανά να πάρει τη σάλτσα χοιρινού, τις μισόκιλες νεοϋορκέζικες μπριζόλες, και τις σαμπανιέρες με την παγωμένη σαμπάνια; Θα δεχόταν πραγματικά ο Θεός τον έρωτα 2 φορές το μήνα για αναπαραγωγικούς σκοπούς, και θα έδινε στο Σατανά τα ολονύχτια άγρια, "δε σε χορταίνω", γαμήσια; Θα έπαιρνε ο Θεός το μπίνγκο, ο Σατανάς την πόκα; Ο Σατανάς το LSD, ο Θεός το Προζακ;Θα έπαιρνε ο Θεός τον Νιλ Σάιμον, ο Σατανάς τον Όσκαρ Ουάιλντ;Θα βολευόταν ο Θεός με τα μετρητά και θα άφηνε στο Σατανά τις πιστωτικές κάρτες; Θα έπαιρνε ο Σατανάς το μάμπο και ο Θεός το βαλς; Θα ήταν τόσο κουτός ο Παντοδύναμος Θεός; "

(Tom Robbins-Αγριεμένοι Ανάπηροι Επιστρέφουν από Καυτά Κλίματα)

 

"Ο έρωτας
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα. "