Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Θάνατος αμιγής

Κοιταχτήκαμε, αγαπηθήκαμε, και ευθύς
ο θάνατος έγινε για μας κάτι το τρομερό.
Διαμέσου του έρωτα απεγκλωβίσαμε τη φυσική μας αγωνία
από κάθε καλοβολεμένο φιλόσοφο
η ψηλό και βαρετό Δόκτωρα Θεολογίας:
Ο θάνατος απέκτησε επιτέλους τη σωστή του θέση.

Συνέβησαν όλα γρήγορα, τόσο πάθος έκρυβε η καρδιά μας,
ώστε η ανταλλαγή δώρων να μας γίνει αρρώστια:
Η αξία τους όλο και μεγάλωνε κι απ’ τις δύο πλευρές.
Μέχρι που δεν έμεινε τίποτα παρά περηφάνια,
που ούτε μπορούσε να δοθεί, ούτε εδόθη, και έτσι
τα πράγματα φαίνονταν να βρίσκουν τη φυσική τους κατάληξη.

Ύστερα, αναθεωρήσαμε τις απόψεις μας, αλλάξαμε γνώμη
και ταυτόχρονα ανταλλάξαμε το στερνό δώρο:
Ο καθένας μας, με χέρια τρεμάμενα, ξεκλείδωσε
το μακρύ, δυσοίωνο, σιδερόδετο φέρετρο.
Ξεσκεπάζοντας θάνατο αμιγή, με μια έκσταση όμοια
μ’ αυτήν που συνόδευσε του έρωτά μας, την πρώτη εξομολόγηση.

( Robert Graves )

 

Δεν γνωρίζω καν μερικούς που δημοσιεύεις. Μπράβο, είναι τόσο καταπληκτικά όλα, συνέχισε όποτε έχεις κέφια.

 

Η επιθυμία των φτωχών εραστών

Λυπηθείτε τους φτωχούς εραστές,
που ίσως δεν κάνουν ό,τι τους αρέσει.
Mε τα φιλιά τους κάτω από ένα φράχτη,
σπίτι που μια σταγόνα της βροχής
μπορεί να καταστρέψει.
Από άθλιους αιώνες κρεβάτι δεν γνώρισαν,
κάθε βάτο και αγκάθι τους θυμίζει αγίους.

Επιθυμία της είναι η κουρτίνα που θα τη βλέπει τις νύχτες,
ευχάριστη θέση που τ’ όνομά της θα μπορούσε ν' αλλάξει.
Επιθυμία του-των νυμφευμένων αγκάλιασμα
που οι σκέψεις τους όμοιες να γίνουν μπορούν,
που η φύση τους ρέει χωρίς την ντροπή ή τον ψόγο.

Ξαπλωμένοι στο χόρτο σαν να ‘ταν η κίνηση αμάρτημα,
ο ένας του άλλου την ανάσα κρατάει και τρέμει,
να μοιραστούν είναι έτοιμοι τον πανάρχαιο τρόμο.
Τα φιλιά ξαναρχίζουν της Ιρλανδίας τον τρόμο που τους συντροφεύει.
Τις εξουσίες σκεφτείτε, παιδιά, τις θεμελιωμένες επάνω
από τη δική σας την άγνοια, που το βλέμμα τους κρύβουν.
Kαι νόμιμα αμείβονται για ν’ αρπάξουν
τα ανόητα όνειρα των φτωχών εραστών,
των εραστών που όπως φαίνεται,
η επίσημη ευλογία τους λείπει.

( Austin Clarke )

 

Επιλογος
(Από το γαλλικό του Georges Rodenbach)

Φθινόπωρο είναι, βρέχει, να, και ο χρόνος όλο σβήνει!
Η νιότη σβήνει, σβήνεις, ω προσπάθεια ευγενική,
που μόνο εσέ θα σκεφτούμε πεθαίνοντας, σεμνή
προσπάθεια να περάσουμε και το Έργο μας να μείνει.
Αχ! πάει κι αυτή που μ' έθρεφεν ελπίδα η πιο μεγάλη·
μάταιο σαν άλλα ονείρατα, τ' όνειρο πάει κι αυτό.
Όλα περνούν, οι πόθοι μας περνούν, ένα βουητό,
περνούμε τέλος οι ίδιος εμείς για να 'ρθουν αύριον άλλοι.
Γιρλάντα η δόξα εμάδησε κι είναι οι γιορτές φυγάτες.
Μόνο πικρία μένει σ' εκείνον που 'χε ονειρευτεί
πολύ να μην επέθανε και λίγο να σωθεί
και κάπως ναν τον αγαπούν χρόνοι, καιροί διαβάτες!
Αλίμονο! Με ρόδο τον εαυτό μου παρομοιάζω,
με ρόδο που μαραίνεται και γίνεται χλωμό!
Αίμα δεν τρέχει· θα 'λεγε κανείς πως φυλλοροώ...
Κι αφού πια τώρα ενύχτωσε -- για θάνατο νυστάζω!

 

α

αν
πραγματικά
είμαι
η ζωή σου

τότε
η ζωή σου
είναι
σε κίνδυνο

β

δεν
μου είχες
υποσχεθεί
τίποτα

έχεις
κρατήσει
την υπόσχεσή
σου


η

όταν κάποιος αγαπά
κρατά ένα τριαντάφυλλο στο στόμα
κι αίμα στάζει από τα χείλη

κάποτε
σχεδόν θα πέθαινα
από αιμορραγία

ια
η πιο ωραία μέρα
της ζωής μου
ήταν
μια νύχτα

ιγ

Μου είναι τόσο δύσκολο
να σε εγκαταλείψω
γιατί σου είναι τόσο εύκολο
να ζήσεις χωρίς εμένα

ιστ

είναι ωραίο που εσύ
λες πάντα την αλήθεια

αλλά γιατί ειδικά
σε μένα

ιη

Τα είχες θυσιάσει
όλα σε μένα

τώρα εγώ είμαι
το θύμα

ιθ

Πως μπόρεσες
να με προδώσεις
πριν μπορέσω εγώ
να σε προδώσω

κα

Οι αλήθειες σου
είναι φρικτές
τα ψέματά μου
είναι ωραία

κβ

Ο πόνος μου
είναι τόσο πολύτιμος
πώς να τον μοιραστώ
μαζί σου

Werner Stingl

 

Έλα γείρε μαζί μου και γίνε η Αγάπη μου

Έλα γείρε μαζί μου και γίνε η Αγάπη μου.
Γείρε μαζί μου αγάπη,
ξάπλωσε μαζί μου
κάτω από το κυπαρίσσι
στο γλυκό χορτάρι.
Εκεί που γέρνει ο άνεμος,
εκεί που πεθαίνει ο άνεμος,
καθώς η νύχτα περνά.
Έλα γείρε μαζί μου,
όλη νύχτα μαζί μου
και χόρτασε να μου μιλάς
και χόρτασε κάνοντας έρωτα
και άσε τη σαύρα μου να σου μιλά
και άσε τους εαυτούς μας να μιλούν.
Όλη νύχτα κάτω από το κυπαρίσσι
χωρίς να κάνουμε έρωτα.

( Lawrence Ferlinghetti )

 

Μπράβο παιδιά! Ποιητικό ανθολόγιο το κάναμε!

 

Απόσπασμα από Το Κάλεσμα του Εραστή

Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε, όταν
μας τύλιγε το φωτοστέφανο του πνεύματός σου.
Και πλανούνταν γύρω μας οι Άγγελοι του Έρωτα
δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής.
Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση που περπατούσαμε
μ' ενωμένα τα χέρια, σφιχταγκαλιασμένοι
σα να κρυβόμαστε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα
και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου.
Εκείνο το φιλί που με δίδαξε ότι η ένωση
χειλιών ερωτευμένων φανερώνει ουράνια μυστικά
ανέκφραστα απ' τη γλώσσα.
Ήταν η εισαγωγή σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό
σαν την ανάσα του Παντοδύναμου που έκανε
άνθρωπο το χώμα.

( Gibran Khalil Gibran )

 

Μέσα στην ψυχή μου επρόβαλες και τόξερα πως θάλθεις. Και Σε περίμενα. Σε περίμενα όπως η γή τον χειμώνα παγωμένη και έρημα πονεί και περιμένει. Είσαι Συ η άνοιξη κι έρχεσαι και προχωρείς αγάλια, αγάλια, μέσα στην ψυχή μου. Στο διάβα Σου ανοίγονται κι ανθούν κι ευωδιάζουν οι σκέψεις μου. Κάτω απο τα πόδια Σου φυτρώνει και χαμογελά το χρώμα της ελπίδας. Η αναπνοή Σου θερμή και παρηγορήτρα διαβαίνει απάνω απο την ψυχή μου και ξυπνούν απο τη νάρκη των ανέρωτων χειμώνων τα όνειρά μου και Σε βλέπουν χωρίς έκπληξη και Σου χαμογελούν. Τόξεραν πως θάλθεις. Κάποια πουλιά ανούγουν μέσα μου τα μάτια των και ξετινάσσουν τα φτερά. Κι Εσύ χαμογελάς και προχωρείς αγάλια, αγάλια, βασίλισσα μέσα στην ψυχή μου.

Αγάλια, αγάλια, προχωρείς μέσα στην ψυχή μου με την περηφάνεια των ρόδων και τον ίμερο των μεγάλων κισσών και τη σιωπηλήν επίκληση των ντροπαλών μενεξέδων. Κι ένα φιλί απέραντο ανατριχιάζει κι απλώνεται και τρέμει στο κορμί μου. Το νοιώθω – είσαι η Άνοιξη Εσύ, ώ γη, η μεγάλη και ακόλαστη μητέρα – που ανοίγει τις λαγόνες της και περιμένει.

N. Καζαντζάκης (Οφις και Κρίνο)

 

love is more thicker than forget
more thinner than recall
more seldom than a wave is wet
more frequent than to fail

it is most mad and moonly
and less it shall unbe
than all the sea which only
is deeper than the sea

love is less always than to win
less never than alive
less bigger than the least begin
less littler than forgive

it is most sane and sunly
and more it cannot die
than all the sky which only
is higher than the sky

E. E. Cummings

 

Το πιο σημαντικό στην αγάπη είναι η πλήρης, ακτινοβόλα φιλαλήθεια-ώστε να μην υπάρχουν οι μικρές εξαπατήσεις, εκείνα τα εύκολα ψέματα που συναντάς σε όλες τις άλλες ανθρώπινες σχέσεις- και να μην προσποιείσαι μήτε στον εαυτό σου, μήτε στον άνθρωπο που αγαπάς: αυτή είναι η αληθινή αγνότητα της αγάπης. Και στην αγάπη πρέπει να είστε σαν σιαμαίοι, ο ένας να φταρνίζεται όταν ο άλλος σνιφάρει ταμπάκο. Και πρέπει να θυμάσαι ότι η μεγαλύτερη αγάπη είναι η πιο απλή αγάπη, όπως ακριβώς η καλύτερη ποίηση είναι αυτή που γράφεται πιο απλά.

Η κυρία Βλαντιμνίρ Ναμπόκωφ
Stacy Schiff

 

Γιατὶ τὸν εἴχαμε λησμονήσει

Μπορεῖ ἕνας ἀπὸ μᾶς ν᾿ ἀγαπήσει μία γυναῖκα;
Ἂς βγεῖ ἔξω
Ἂς περπατήσει πρὸς τὴ θάλασσα
Ἂς τραγουδήσει
Ἀπὸ τὰ κύματα θ᾿ ἀνθίσουν γυναῖκες
Ὄχι μοναχὰ γιὰ κεῖνον ποὺ τραγουδᾷ
Ἀλλὰ γιὰ ὅλους μας
Ὅλοι θὰ μάθουμε ξανὰ τὸν ἔρωτα
Σὰν νὰ μὴν τὸν ξέραμε ποτὲ
Σὰν νὰ τὸν εἴχαμε λησμονήσει
Γιατὶ τὸν εἴχαμε λησμονήσει.

Γ. Σαραντάρης