Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Σ' αγαπάω γιατί κάποιον Μάρτη
Πριν φύγεις απόσπασες απ΄την καρδιά μου
Ένα βαρύ συρματόσκοινο!

Σ' αγαπάω γιατί μ' αυτό το συρματόσκοινο έπλεξες
Σφεντόνες και μικρές τουλίπες
Που ακόμα κρατώ!

Σ' αγαπάω γιατί ξεχειμώνιασες
Στα γόνατά μου δουλεύοντας
Τα υφαντά της ποίησης με χέρια που κλαίγαν!

Σ' αγαπάω γιατί μ' αυτά τα υφαντά
Κοιμάμαι τις νύχτες χωρίς εφιάλτες
Κομίζοντας πετράδια στην αυγή!

Σ' αγαπάω γιατί μες στο μεσοχείμωνο
Μου χάρισες ένα δεμάτι στάχυα
Απ' τους τους σιτοβολώνες του ήλιου!

Σ' αγαπάω γιατί με αυτούς τους σπόρους
-Που το δεμάτι έκρυβε-
Ένα κόσμημα έφτιαξα ακριβό
Εκεί να ακουμπώ τις προσευχές μου!

Σ' αγαπάω γιατί καθώς άργησα
Ένα βράδυ με περίμενε κοχλαστή
Μια σούπα με υλικά του βουνού!



Σ' αγαπάω γιατί μ' αυτά τα υλικά
Ταΐζω αξημέρωτα τους σπουργίτες
Κι άπειρα σου στέλνω φιλήματα!

Σ' αγαπάω γιατί ήσουν σιδηρουργός
Κι έφτιαχνες φεγγάρια τρίαινες κι αγκίστρια
Κι ήταν σαν να μαστόρευες τις πύλες των νεκρών!

Σ' αγαπάω γιατί αυτά τα φεγγάρια
Αποβραδίς τα κλείνω στο πηγάδι
Νιούτσικα στον αιώνα να γερνούν!

Σ' αγαπάω γιατί έμπαινες στις καλαμιές
Να στεριώσεις τις φωλιές των σπίνων
Χωρίς τον παραμικρό θόρυβο!

Σ' αγαπάω γιατί όλοι οι κελαηδισμοί
Φέρνουν στο νου μου
τα φτερωτά σου χέρια σαν μιλούσαν!

Σ' αγαπάω γιατί τα πιο πολλά απογεύματα
Του Γενάρη φύτευες ίριδες στον κήπο
Για να φωταγωγήσεις της σκοτεινιάς το κενό!

Σ' αγαπάω γιατί αυτές τις ίριδες
Αποξηραμένες τις κρατώ στο μαξιλάρι
Και μαζί τους συνομιλώ συνεπαρμένη!

Σ' αγαπάω γιατί μπάλωσες
Την τρύπια μπάλα του σκύλου μας
Με του ουράνιου τόξου τα νήματα!

Σ' αγαπάω γιατί αυτή η μπάλα
Είναι το σωσίβιο μου σαν ξανοίγομαι
Στης αγάπης τη μαύρη τρύπα!

Σ' αγαπάω γιατί καθώς τίναζες τα σεντόνια
Είδα μια ξεχασμένη Αφροδίτη
Να αναδύεται μέσα από τους παφλασμούς!

Σ' αγαπάω γιατί αυτά τα σεντόνια τ' απομεσήμερα
Γλάρων γίνονται κατοικίες κι αποστατούν!

Σ' αγαπάω γιατί καθώς ξεμάκραινε το καράβι
Είδα στην πλώρη του σκοτωμένο το όνομά σου!

Σ' αγαπάω γιατί αυτά τα καράβια
Αν και μακρινά μου τάζουν ταξίδια
Αγκυροβολημένα σκουριάζουν στην εταζέρα!

Σ' αγαπάω γιατί καθώς βάδιζες πάνω στα κύματα
Ανέβαιναν άυπνοι οι βυθοί να σε κουρσέψουν!

Σ' αγαπάω γιατί με τις ακμές των κυμάτων
Στις αρχαίες κολόνες συμμετρικές χαράζω πορείες!


Ελένη Γιαννάκαρη

 

Η αγάπη είναι ο φόβος

Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.


Φτάνουνε μέρες που δεν έχεις πια τι να λογαριάσεις
Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις
Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ’ όνομα σου
Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα
Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις
Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη.

Μα ποιός θα ‘ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;
Ποιός θα μετρήσει μια-μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα
Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών;
Επαίτες μιας άλλης ζωής της Στιγμής λιποτάχτες
Ζητούνε μια νύχτα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα.

Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο.

Μανώλης Αναγνωστάκης

 

Ότι κι αν αρχίσω.. όποια πόρτα κι αν χτυπήσω.. τίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό..!!
Κάτι να γυαλίζει - Vassilis Kazoullis

 

Waves
I love the way,the way you move
The way you walk inside the room
I wanna mess with you tonight
And see this life from different sides

I love the way,the way you are
You always try to reach the stars
I wanna built a brand new world
Tomorrow's just a useless word

I love you just the way you are

I've had my days and now I'm back
And I am yours with all my heart
/
Κύματα
Λατρεύω τον τρόπο, τον τρόπο που κινείσαι
Τον τρόπο που περπατάς μέσα στο δωμάτιο
Θέλω να σαχλαμαρίσω μαζί σου απόψε
Και να δω αυτή τη ζωή από διαφορετικές πλευρές

Λατρεύω τον τρόπο, τον τρόπο που είσαι
Πάντα προσπαθείς να φτάσεις τα αστέρια
Θέλω να χτίσω ένα ολοκαίνουργιο κόσμο
Το "αύριο" είναι απλώς μια άχρηστη λέξη

Σε αγαπάω ακριβώς όπως είσαι

Είχα τις (κακές) ημέρες μου και τώρα είμαι πίσω
Και είμαι δικός σου με όλη μου την καρδιά

 

"Συχνά αναρωτήθηκα, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που γράφουν ποιήματα..."

 

Συνηθως με αρκετα ψυχολογικα και με ικανοτητα να αποτυπωνουν τον πονο τον φοβο τα βιωματα και την φαντασια τους στο χαρτι. Και φυσικα ειναι κατι που μπορεις να το σπουδασεις

 

Κερνάμε κι άλλο πόνο λοιπόν...  

 

Για... ζεσταμα

 

Ίσα να βγει το πρώτο δεκαστιχο

 

Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ

XLIII

Πώς σ' αγαπώ; Άσε με να μετρήσω τρόπους.
Σε αγαπώ στο βάθος και στο πλάτος και στο ύψος
Που η ψυχή μου μπορεί να κατακτήσει, όταν νιώθει αμήχανη
Για τους σκοπούς της ύπαρξης και της γοητείας της ιδεατής.
Σε αγαπώ στο επίπεδο της καθημερινής
Της πλέον ήρεμης ανάγκης, στο φως του ήλιου και του κεριού.
Σε αγαπώ ελεύθερα, όπως όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται για τη νίκη του καλού
Σε αγαπώ αγνά, όπως όταν γυρίζουν από προσευχή.
Σε αγαπώ με ένα πάθος που έβαλα σε χρήση
Μες στις παλιές μου λύπες και με μια πίστη
από την ηλικία μου την παιδική.
Σε αγαπώ με μιαν αγάπη που φαινόταν πως θα χάσω
Με τους χαμένους μου άγιους - Σε αγαπώ με την αναπνοή,
Με τα χαμόγελα και τα δάκρυα όλης της ζωής μου! Κι αν ο Θεός θελήσει,
Μετά τον θάνατο θα σ' αγαπώ ακόμα πιο πολύ

(Μτφ.: Χρίστος Γούδης)

 

Πάμπλο Νερούδα

Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλον τρόπο,
παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

(Μτφ.: Ηλίας Ματθαίου)

 

Όλοι είμαστε ψυχωτικοί σύμφωνα με τον Λακάν..
Πράγματι έχουν αυτήν την ικανότητα...
Και όχι δεν μπορείς να το σπουδάσεις...