Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

*δική μου η προσθήκη

 

Με την ελπίδα να αγαπηθώ

 

Θέλω να σε γητέψω
Να σε γοητεύσω
Να σου χαρίσω την καρδιά μου
Να γίνω η αιτία να αισθανθείς...
Και να αγγίξω κάθε ταξίδι που δεν τόλμησες ...
Να μπω στα σπλάχνα των στιγμών σου...
Να ντυθώ κάθε όνειρο σου αγέννητο...
Να σε γευτώ σε στιγμές που καμία σκέψη δε θα τολμούσε...
Να σε κάνω πατρίδα μου για να έχει προορισμό η ύπαρξη μου
Να καρπωθώ μέσα μου, το μέσα σου..
Να ραγίσω τον μανδύα προστασίας
Που πάνω από την σάρκα σου φοράς
Και να ξεχυθούν τα συναισθήματά σου έξω
Χείμαρρος να γεννούν να με πλημυρίσουν
Να με παρασύρουν στο απόλυτο παρόν
Και να ζω τις στιγμές σου κάθε στιγμή
Γιατί χωρίς τις στιγμές σου
Στιγμές για εμένα δε υπάρχουν...
Γιατί χωρίς εσύ ...το Εγώ μου δεν έχει λόγο σε χώμα ιερό να περπατάει
Γιατί όσα η ψυχή μου λαχταράει να ζήσει είναι εσύ...

Αντώνης Σαμολαδάς
 

 

"Stairway To Heaven" [Led Zeppelin 1971]

There's a lady who's sure all that glitters is gold
And she's buying a stairway to heaven.
When she gets there she knows, if the stores are all closed
With a word she can get what she came for.
Ooh, ooh, and she's buying a stairway to heaven.

There's a sign on the wall but she wants to be sure
'Cause you know sometimes words have two meanings.
In a tree by the brook, there's a songbird who sings,
Sometimes all of our thoughts are misgiven.

Ooh, it makes me wonder,
Ooh, it makes me wonder.

There's a feeling I get when I look to the west,
And my spirit is crying for leaving.
In my thoughts I have seen rings of smoke through the trees,
And the voices of those who stand looking.

Ooh, it makes me wonder,
Ooh, it really makes me wonder.

And it's whispered that soon, if we all call the tune,
Then the piper will lead us to reason.
And a new day will dawn for those who stand long,
And the forests will echo with laughter.

If there's a bustle in your hedgerow, don't be alarmed now,
It's just a spring clean for the May queen.
Yes, there are two paths you can go by, but in the long run
There's still time to change the road you're on.
And it makes me wonder.

Your head is humming and it won't go, in case you don't know,
The piper's calling you to join him,
Dear lady, can you hear the wind blow, and did you know
Your stairway lies on the whispering wind?

And as we wind on down the road
Our shadows taller than our soul.
There walks a lady we all know
Who shines white light and wants to show
How everything still turns to gold.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last.
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll.

And she's buying a stairway to heaven.


 

[A History of Violence -2005]

 

..Θέλω να με θωπεύσεις είπε:
όχι απλά το δέρμα μου,
όχι απλά τα χείλη μου που σε ποθούν, όχι
απλά το πίσω μέρος του λαιμού μου που ορέγεται το τακτ σου, αλλά
την ουσία της ύπαρξης μου, ότι με κάνει
ν’ αναπνέω—οκέι;

Οκέι απάντησε πίσω.

Θέλω είπε, όχι απλά να με θωπεύσεις με τα χέρια κ τα δάκτυλα σου, δε θέλω
να νιώσω τα κύματα στις άκρες των δακτύλων σου: θέλω
να νιώσω τη συνείδηση σου να διεισδύει στις ανασφάλειες μου.
Θέλω να με θωπεύσεις σαν να ‘μαι ένα εύθραυστο λουλούδι.
Θέλω να με θωπεύσεις λες κι είμαστε εραστές στην τελευταία νύχτα
του κόσμου.

Οκέι απάντησε πίσω.

Θώπευσε με είπε, λες κ βλέπεις τις πληγές στο σώμα μου—αυτές που μόνο εσύ
βλέπεις—κ σαν να είναι το χάδι σου
το φάρμακο που τις επουλώνει.
Θώπευσε με λες κ δεν είχα ποτέ επιφάνεια κ σάρκα, σαν να ‘μαι περιφέρεια
χωρίς όρια, σαν άγρια φωτιά που σε καίει—
χωρίς φόβο—χωρίς κραυγές—σαν φωτιά που θα σε κάνει στάχτη
κ μέσα απ’ τις στάχτες σου θα αναδυθεί ο έρωτας μας ξανά—

Μικχάιλ Μαυροθέρης

 

Να βλέπεις τον έρωτα
Να βιώνεις την αγάπη
Ζωή, στιγμές..

 

 

Τα συναισθήματα μου είναι ανάμικτα. Με πατάτες.

Ρούχλας,
Του κουτιού τα παραμύθια, 1987
(Edited ύστερα από προτροπή του μοναδικού retromaniac που παραδέχομαι)

 

Απ’ όλα τ’ άστρα του ουρανού
ένα είναι που σου μοιάζει
κείνο που βγαίνει την αυγή
γράφει τη πιο τρελή γραμμή
και τ’ άλλα σκοτεινιάζει
Θεέ μου χαράς του του πουλιού
όπου πετάει στα ύψη
όπου αγαπά εκεί πατά
τη πιο ελαφριά περπατησιά
και του περνάει η θλίψη
Είμαι καράβι από χαρτί
στα χεριά μ’ έχει ένα παιδί
στου κόσμου τη πλημμύρα
και αναρωτιέμαι τη θα πει
αυτό το αχ και το γιατί
τι να μου γράφει η μοίρα

Αυτό το αχ να μην το λες
το λες να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος
Γιατί θα γίνει τελικά αυτό το αχ στην μοναξιά το πιο βαρύ μας λάθος!

 

 
Αγαπη, Καρυωτακης

 

 
[ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ], Κ. Καρυωτακης

 

Αργά, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σαν σπαθί
γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Τι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει
με βήμα αλαφροπάτητο η αγάπη του, σαν άνοιξη ζυγώνει

Αργά, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σαν σπαθί
γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Τι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως το λαιμό, που ως το λαιμό κουμπώνει
απ’ τα κουμπάκια ανάμεσα
ο έρωτας, ο έρωτας τρυπώνει..

Λίνα Νικολακοπούλου