Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

μεθάω και όλα γυρνάνε,εκτός απο σένα .....

 

Τόσο κοντά σου υπήρξα, που κρυώνω πλάι στους άλλους.

* Πωλ Ελυάρ, Νεκροζώντανη μου, Τα τελευταία ποιήματα του έρωτα

 

Ελεγες οτι θα σκοτωνες οποιον με πληγωνε.
Τι έγινε αυτοκτονησες;⁉

 

 

Επειδή με τη δική μου γλώσσα
δεν μπορώ να σ’ αγγίξω
μεταγλωττίζω το πάθος μου.
Δεν μπορώ να σε μεταλάβω
και σε μετουσιώνω,
δεν μπορώ να σε ξεντύσω
έτσι σε ντύνω μ’ αλλόφωνη φαντασία.
Στα φτερά σου από κάτω
δεν μπορώ να κουρνιάσω
γι’ αυτό γύρω σου πετάω
και του λεξικού σου γυρνάω τις σελίδες.
Πώς απογυμνώνεσαι θέλω να μάθω
πώς ξανοίγεσαι
γι’ αυτό μες στις γραμμές σου
ψάχνω συνήθειες
τα φρούτα π’ αγαπάς
μυρουδιές που προτιμάς
κορίτσια που ξεφυλλίζεις.
Τα σημάδια σου ποτέ μου δεν θα δω γυμνά
εργάζομαι λοιπόν σκληρά πάνω στα επίθετα σου
για να τ’ απαγγείλω σ’ αλλόθρησκη λαλιά.
Πάλιωσε όμως η δική μου ιστορία
κανένα ράφι δεν στολίζει ο τόμος μου
και τώρα εσένα φαντάζομαι με δέρμα σπάνιο
ολόδετο σε ξένη βιβλιοθήκη.
Επειδή δεν έπρεπε ποτέ
ν’ αφεθώ στην ασυδοσία της νοσταλγίας
και να γράψω αυτό το ποίημα
τον γκρίζο ουρανό διαβάζω
σε ηλιόλουστη μετάφραση.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

 

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

Μεταμόρφωση

Δεν έχει νόημα να ψάχνω
για σένα
άγνωστη αγάπη
αν δεν έχω κάνει το ταξίδι
στο μέσα μου.

Διαφορετικά θα πέφτω πάνω
σε κλειστές πόρτες
και θα περιδιαβαίνω
την ίδια κακότροπη πόλη
πιο κουρασμένη απ' το πριν.

Θα βολοδέρνω στα σοκάκια
και στις μοναξιές μου
λαχταρώντας να μου επιστραφούν
αυτά που θέλω να δώσω.
Τι μάταιο.

Καμιά επιστροφή δεν απαιτεί
η προσφορά.
Η δική μου καρδιά είναι το βιβλίο
που θέλω να γράψω.

Έτσι χρειάζεται να σε βρω
να σου δώσω το χέρι μου
όταν δεν θα σε χρειάζεται
η ανάγκη μου
άγνωστή μου αγάπη.

Στην δική μου μεταμόρφωση
η απαίτηση της αίτησης
της δωρεάς
όχι της ανταμοιβής.

στέλλα βρακά

 

Περιμένοντας να γυρίσεις
φέρνοντας μαζί σου δώρα
ένα σπασμένο κοχύλι, ένα γδαρμένο σώμα
στάζοντας καλοκαίρι και επιθυμία
να σε σηκώσω άγαρμπα
και να σε πετάξω
σε ένα στρώμα απαλό
που τόσο θα σου’ χει λείψει.

Περιμένοντας να γυρίσεις
μ’ ένα βλέμμα αλλιώτικο
να ξεχωρίσω μέσα του την αντανάκλαση των άστρων
που σου κρατούσαν συντροφιά τις νύχτες
και ειδικά εκείνων που, καθώς έπεφταν,
ίσως προσέφερες στο στιγμιαίο πέρασμα τους
το όνομα μου
και μια ευχή που με αφορά.

Περιμένοντας να γυρίσεις
να αναζητήσω με τη γλώσσα μου
μια ξένη αλμύρα πάνω σου
μια οικεία γλύκα μέσα σου
ώσπου να γδάρω κάθε σπιθαμή
απ’ το δέρμα σου
που ξεφλουδίζει
γεμίζοντας τα σεντόνια με κομμάτια σου.

Περιμένοντας να γυρίσεις
να πλαγιάσουμε δίπλα δίπλα
έχουμε να μοιράσουμε
ήλιο και ιδρώτα
να ακουμπήσω το κεφάλι μου στα στήθη σου
και να αφουγκραστώ τους απόηχους
απ’ το μουρμουρητό μιας θάλασσας
και τη σιωπή μιας παραλίας.

Περιμένοντας να γυρίσεις
κρυμμένοι σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό
να απλώσω πάνω σου τα δάχτυλα μου
και στα τυφλά
να αφαιρέσω προσεκτικά απ'τα μαλλιά σου
κάθε κόκκο άμμου
και να τις μετρήσω.

Μια για κάθε στιγμή που έλειπες...  

 

Τη νύχτα όχι
δεν θα μας την πάρουν,
δεν θα μας την πάρουνε,
αγαπημένη.
Με τα κορμιά τους,
όλο και πιο πολλοί
θα την υπερασπίζουν εραστές..

...Χρίστος Λάσκαρης..  

 

Σε βλέπω ακόμα κι όταν τα μάτια μου είναι κλειστά...
Το ξέρεις...;

L. Rosati