Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

 
Ραφαήλ Αρετάκης

 

ΛΗΘΗ

Ρίξε πάνω σου,
πρόχειρη εσάρπα,
τη λήθη.
Φυσάει απόψε
περασμένους έρωτες.


Αλύτρωτοι έρωτες καταχωρούνται σε μητρώα άστρων που κατοικήθηκαν σε ασύνορα περιγράμματα. Στρατιές ποιημάτων κατέφθαναν να καταλάβουν ψυχές και σώματα στη αυλή των θαυμάτων. Μοιρασμένα αποθέματα, έγιναν λόγος λίγο πριν ξημερώσει. Φθαρτά σώματα ντυμένα με στίχους μετασχηματίστηκαν σε άφθαρτα ποιητικά σώματα στη ροή του χρόνου. Δικαιωμένοι κι αδικαίωτοι πόθοι στις γραμματοσειρές ενός απαγορευμένου ονείρου.

Ελένη Μαυρογονάτου

 

Τα σώματά μας θα χαθούν θα σβήσουν από μας θα μείνει μέχρι της συντελείας των αιώνων αυτό το "σ' αγαπώ" που σου ψιθύρισα στις ώρες τις πιο κρυφές.

Νίκος Εγγονόπουλος

 

ΑΚΟΜΗ

Εξακολουθώ να μην πιστεύω
έρχεσαι δίπλα μου
και η νύχτα είναι μια χούφτα
αστεριών και ευθυμίας
δακτύλων γεύσεις ακούω και βλέπω
το πρόσωπό σου το μεγάλο σου διασκελισμό
τα χέρια σου, και ακόμα
ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω
ότι η επιστροφή σου έχει πολλά
να κάνει με σένα και με μένα
και για ξόρκι το λέω
και για τις αμφιβολίες το τραγουδώ
κανείς ποτέ δεν θα σε αντικαταστήσει
και τα πιο ασήμαντα πράγματα
αλλάζουν σε θεμελιώδεις
επειδή γυρνάς στο σπίτι
ωστόσο εξακολουθώ να
αμφιβάλλω σε αυτήν την τύχη
γιατί ο ουρανός σε έχει
μου φαίνεται φαντασία.
Αλλά έρχεσαι και είναι σίγουρο
και έρχεσαι με το βλέμμα σου
και γι’ αυτό η άφιξή σου
κάνει μαγικό το μέλλον
ακόμη και αν δεν είναι πάντα κατανοητές
οι ενοχές μου και οι καταστροφές μου
αλλά ξέρω ότι στα χέρια σου
ο κόσμος έχει νόημα
και αν φιλήσω με τόλμη
και το μυστήριο των χειλιών σου
δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες ή άσχημες γεύσεις
θα σ 'αγαπώ περισσότερο ακόμη.

Μάριο Μπενεδέτι

 

Ο έρωτας κι ο κόσμος

..Λιωμένο μολύβι στάζει
η ανάσα των ανθρώπων
κι εγώ σχεδιάζω συναντήσεις
όταν σε δω
αν θα σ’ αγκαλιάσω πρώτα
ή θα σκύψω το κεφάλι
αποκαμωμένη
απ’ το φιλί
που άργησε πολύ
κι εχάθη η νοστιμιά του.
Κι ενώ όλο για μίσος λένε
θυμάμαι πόσο αρέσει
στους άντρες ν’ αγαπιούνται
πώς δένουν σαν φραγκόσυκα
σφιχτό χύνεται το μέλι
απ’ τα αγκαθάκια
και πέφτει η γύρη σαν βροχή
απ’ το πελώριο κίτρινο
λουλούδι της αγάπης.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

 

Προσπαθησα να σε μισησω
Καθε δικο σου μεσα μου να σβησω
Μα μολις τα ματια κλεινω
Η φωνη σου στα αυτια μου αντηχει.
Δεν μπορεις να με αφησεις γιατι ειμαι εδω...κυλαω στο αιμα σου εχω τρυπωσει σε καθε σου κυτταρο
Και το σ' αγαπω ακομα και αυτο φανταζει λιγο  

 

Damn βραδιατικα...

 

Θα
Θα ‘ρθεις
Θα έρθω
Θα ‘χεις
Θα έχω
Θα θέλω
Θα μου πεις;
Θα σου πω.
Πώς μ’ αγαπάς τρελά;
Πως αγαπώ την τρέλα σου.
Και ύστερα;
Και ύστερα θα φύγουν
οι άνω κάτω τελείες
οι τοίχοι
τα πλακάκια
τα έπιπλα
τα σεμεδάκια της μαμάς σου
της μαμάς μου
οι συγγενείς
τα μανταλάκια
τα ρούχα που μας σκεπάζουν
θα μείνουμε γυμνοί.Κι ύστερα;

Ύστερα θα σε βρω
έξω στην πόλη.

Ελένη Νανοπούλου - Ενδεχόμενα απογεύματος
 

 

Αλλαζει ο ανθρωπος...
Απλα θελει πολυ αγαπη η πολυ πονο για να γινει.

 

Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.

Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.

Διαστολὴ τῆς νύχτας.
Διαστολὴ τοῦ σώματος.
Συστολὴ τῆς ψυχῆς.

Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.

Γιάννης Ρίτσος