Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Για νάρθουν

Ένα κερί αρκεί. Το φως του το αμυδρό
αρμόζει πιο καλά, θάναι πιο συμπαθές
σαν έρθουν της Aγάπης, σαν έρθουν η Σκιές.

Ένα κερί αρκεί. Η κάμαρη απόψι
να μη έχει φως πολύ. Μέσα στην ρέμβην όλως
και την υποβολή, και με το λίγο φως —
μέσα στην ρέμβην έτσι θα οραματισθώ
για νάρθουν της Aγάπης, για νάρθουν η Σκιές.

Κ.Π Καβάφης

 

Πάρε μου το ψωμί,
αν θέλεις,
πάρε μου τον αέρα, όμως
μη μου παίρνεις το
γέλιο σου.

Μη μου παίρνεις το ρόδο,
την αιχμή της λόγχης σου,
το νερό που αίφνης
στη χαρά σου αναβλύζει,
το ξαφνικό το κύμα
τ’ αργυρό που σε γεννά.

Ο αγώνας μου σκληρός και επιστρέφω
κάποιες φορές με μάτια
κουρασμένα απ’ το να βλέπω
τη γη που δεν αλλάζει,
αλλά σαν μπω το γέλιο σου
ανεβαίνει ως τα ουράνια να με βρει
και μου ανοίγει όλες
τις πόρτες της ζωής.

Αγάπη μου, την πιο σκοτεινή
την ώρα δείξε την αιχμή
του γέλιου σου, κι αν αίφνης
δεις το αίμα μου να βάφει
τις πέτρες του δρόμου,
γέλα, γιατί το γέλιο σου
θα είναι για τα χέρια μου
σαν δροσερό σπαθί.

Δίπλα στη θάλασσα του φθινοπώρου,
πρέπει το γέλιο σου
να υψώσει
τον αφρισμένο
καταρράχτη του,
και με την άνοιξη,
αγάπη,
το γέλιο σου το θέλω
σαν το λουλούδι που περίμενα,
τον κυανό ανθό, το ρόδο
της εύηχης πατρίδας μου.

Γέλα με τη νύχτα,
με τη μέρα ή με το
φεγγάρι,
γέλα με τους
στριφογυριστούς
δρόμους του νησιού,
γέλα μ’ αυτό το αδέξιο
αγόρι που σε αγαπάει,
όμως όταν εγώ ανοίγω
τα μάτια και τα κλείνω,
όταν τα βήματά μου φεύγουν
κι όταν γυρνούν,
να μου αρνηθείς ψωμί, αέρα, φως και άνοιξη,
αλλά το γέλιο σου ποτέ
γιατί θα πέθαινα.

Πάμπλο Νερούδα
Ερωτικά ποιήματα ​

 

Νύχτα του άγρυπνου έρωτα


Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο,
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες,
Η καταφρόνια σου ήταν ένας θεός, τα δικά μου παράνομα
στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα..

Νύχτα κάτω από τους δυο.Κρύσταλλο οδύνης,
έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο..

Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο συντριβάνι
του αίματος τ’αστείρευτου που χύνεται..

Κι ο ήλιος μπήκε απ’το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του
πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη..

F. G. Lorca

 

Αγάπη είναι όταν δυο κόσμοι συναντιούνται
Όταν η κσομοθεωρία σου είναι στο Νότο
Όταν η κοσμοθεωρία μου είναι στο Βορρά
αλλά η θέληση και η πίστη τις κάνουν να συγκλίνουν
προς το κέντρο της γης,
αξίζει να ζεις για τις στιγμές αυτές
που οι δυο κόσμοι συναντιούνται
Πυροτέχνημα!!!

Ότι είναι πάνω είναι και κάτω
Αρκεί να υπάρχει η πρόθεση ο ένας να κοιτάζει επάνω
κι άλλος να κοιτάζει προς τα κάτω
Ο ένας να ανυψώνει
ο άλλος να προσγειώνει
Συνέργεια προς το κέντρο

 

 

ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ

Είμαστε δύο
Ακολουθώντας την ίδια γραμμή
Μέσα στους μαιάνδρους της νύχτας
Δύο στόματα που δε συναντιούνται
Ένας θόρυβος βημάτων
Ένα ελαφρύ κορμί γλιστρά προς το άλλο
Μια πόρτα τρέμει
Ένα χέρι προβάλει
Θα θέλαμε ν’ ανοίξουμε
Η φωτεινή ακτίνα στέκεται όρθια
Εκεί μπροστά μου
Και είναι η φωτιά που μας χωρίζει
Μέσα στη σκιά όπου σαστίζει το προφίλ σου
Ένα λεπτό χωρίς να αναπνεύσεις
Η ανάσα σου περνώντας μ’ έχει κάψει .

Pierre Reverdy