Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Μαθαίνεται η Αγάπη,
Μαθαίνεται από μέσα, αποστηθίζεται.

Όπως η θλίψη, όπως η έκσταση.

Τ’ άφωνα ψάρια δεν πηγαίνουν
Σχολείο να μάθουν τη σιωπή,
Την εκθαμβωτική θαλάσσια αγάπη
Μες σε βαθειά κρησφύγετα.

Τα ερωτικά πουλιά δε μελετούν
Μαθήματα αγάπης· δε γράφουν
Τις τέσσερες πράξεις της
Στις πλάκες τους οι πεταλούδες.

Ίσως μονάχα οι Άγγελοι να μαθαίνουν
Λέξεις, ονόματα, κομμένες συλλαβές,
Συλλαβίζοντας τον έρωτα μες στην ουράνιαν ερημία.

Ίσως να ξέρουν καλά τη σιωπή της Αγάπης,
Τη γλώσσα της σιωπής, τον ανεκλάλητον ερώτα των πραγμάτων.

Αυτή τη γλώσσα, αυτή τη Μουσική,
Αυτή μαθαίνουν τα δάχτυλά μου.

Τα δάχτυλά μου, τα χείλη μου, τα έκπληχτα μάτια.

Γιώργος Θέμελης

 

Τα τραγούδια της Βιλιτως
(απόσπασμα)

Θ' αφήσω το κρεβάτι όπως τ' άφησε κείνη, χαλασμένο
και αναστατωμένο, με τα σεντόνια άνω-κάτω, για να
μείνει το σχήμα του κορμιού της αποτυπωμένο κοντά
στο δικό μου.

Ως αύριο δε θα πάω στο λουτρό, δε θα βάλω φορέματα,
ούτε θα χτενίσω τα μαλλιά μου, για να μη σβύσω τα
χάδια.

Αυτό το πρωί δε θα φάω, ούτε αυτό το βράδυ, κι απάνου
στα χείλη μου δε θα περάσω ούτε κοκκινάδι, ούτε πού-
δρα, για να μείνει το φιλί της.

Θ' αφήσω κλεισμένα τα παραθυρόφυλλα και δε θ' ανοίξω
την πόρτα, από φόβο μην πετάξει με τον αέρα η μεινε-
μένη ενθύμηση.

Pierre Louys

 

Έτσι πολύ ατένισα

Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα,
που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου.

Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά.
Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα·
πάντα έμορφα, κι αχτένιστα σαν είναι,
και πέφτουν, λίγο, επάνω στ’ άσπρα μέτωπα.
Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν
η ποίησίς μου ... μες στες νύχτες της νεότητός μου,
μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα ...

Κ.Π Καβάφης

 

Μια Νύχτα

Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Aπ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω
ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.

Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.


K.Π. Kαβάφη

 

Love is an irresistible desire to be irresistibly desired
Robert Frost