Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Χρόνια σ’ αγαπώ!
Όλοι το ξέρουν και μόνο εσύ το αγνοείς. Το όνομα σου χαϊδεύει χιλιάδες αυτιά.
Και ούτε μια φορά δεν κατάφερα να πάρω απόσταση ασφαλείας από σένα.
Βλέπεις, όταν οι άνθρωποι μεγαλώνουμε φοβόμαστε περισσότερο τις αποστάσεις.
Μεγαλώνουμε εμείς, μικραίνει ο χρόνος! Αντιστρόφως ανάλογα ποσά!
Κάτι έμαθα κι εγώ από τις θετικές επιστήμες. Όχι πως χώρεσαν ποτέ μέσα μου!
Που να ταιριάξουν οι τύποι και οι αριθμοί με την αγάπη μου; Δε μετρήθηκε!
Κι ας αναμετρήθηκε η αντοχή μου φορές και φορές με την απουσία σου!
Έλα να δεις τις γραμμές στα χέρια μου! Σαν φυλακισμένος έφτιαχνα ράμματα και μετρούσα.

Χρόνια σ’ αγαπώ! Εσένα και τη σκοτεινιά σου!
Το τσουλούφι που πέφτει στο μέτωπο σου! Την κύρτωση που κάνει η πλάτη σου!
Το αυλάκι στο λαιμό σου που μένει για ώρα το θαλασσινό νερό και εξατμίζεται με τον ήλιο!
Τα δάχτυλα σου που γράψανε κάποτε στίχους στα χρόνια της εφηβείας σου!
Τα δόντια σου όταν τα κρατάς σφιγμένα και πασχίζεις να νικήσεις!

Χρόνια σ’ αγαπώ! Δεν έχω άλλοθι! Δικαιούμαι και να σφάλλω!
Μα πώς να αρνηθώ εκείνα τα μικρά πετραδάκια που ρίχνεις μέσα μου και ταράζεις τα νερά μου;
Πώς να απαρνηθώ τη χαρά όταν γεμίζεις το δωμάτιο με την παρουσία σου; Όταν δεν αναγνωρίζω καμιά απουσία;
Και γίνομαι βουτηχτής της χαράς και οπαδός της ζωής!
Γιατί μαζί σου όλα τα τρωτά μου παίρνουν σάρκα και μπορώ να πολεμήσω τους ανεμόμυλους μου!

Χρόνια σ’ αγαπώ. Και έχω λουλούδια και σπαθιά στην καρδιά μου! Μη με ρωτάς πώς τα καταφέρνω!
Αυτά τα δυο συνυπάρχουν εδώ και χρόνια!
Κι άσπρισαν τα μαλλιά μου και μου φαίνονται πιο όμορφα γιατί άσπρισαν και τα δικά σου και ταιριάζουν με το λευκό, το κρυφό εκείνο φανάρι που εμφανίζεται μαζί με σένα!

Χρόνια σ’ αγαπώ! Μπορώ και σ’ αγαπώ! Και μένω εδώ ακίνητος δρομέας μεγάλων αποστάσεων!
Δεν έχω παρελθόν μαζί σου! Αν είχα δε θα ήμουν ελεύθερη, τόσο να σ’ αγαπώ σε εκείνες τις μεγάλες αποστάσεις!
Ερήμην σου σ’ αγαπώ! Και το πρωί και το βράδυ και το σούρουπο και το ξημέρωμα!
Στον ύπνο και στον ατέρμονο ξύπνιο μου! Πιο πολύ να κουραστώ δε μπορώ! Πιο μεγάλη εγώ από τη σκιά μου!
Πιο μεγάλη η αγάπη μου από μένα!
Πιο ανάστημα να της υψώσω και να κονταροχτυπηθώ μαζί της που είναι θεόρατη και άπειρη και αμέτρητη και απύθμενη;

Χρόνια μπορώ και σ’ αγαπώ! Κι αν κάποτε γίνω σκιά να το ξέρεις! Ρώτα να σου πουν!
Ξέρουν όλοι οι άλλοι! Μονάχα εσύ αγνοείς! Δε γερνούν οι λύπες!
Γυρνούν και ξαναγυρνούν σαν τα τρένα! Ρώτα να σου πουν! Οι άλλοι ξέρουν!
Ξέρουν ότι δεν κουράστηκα ποτέ να σε αγαπώ…

Κλειώ Βλαχάκη

 

 

Βρέθηκε στα παράλια της Λέσβου.
Γράφει: Σ’ αγαπάω μέχρι θανάτου. Είσαι η ζωή μου. Μη με ξεχάσεις.
  (Via: Haris Lithos)

 

I would give you the stars in the sky
But they're too far away
If you were a hooker, you'd know
I'd be happy to pay
If suddenly you were a guy
I'd be suddenly gay
Cause my heart belongs to you
My love is pure and true
My heart belongs to you
But my cock is community property
You're the only girl that I like to screw
When I'm not on the road
When I come home, my dinner's made
And the front lawn is mowed
I'll kiss your mouth
Even after you swallow my load
Cause my heart belongs to you
My love is pure and true
My heart belongs to you
But my cock is community property
I wanna make it clear
So you retain it
My dick's a free spirit
And you can't restrain it
No, you just can't chain it down
I love you so much it hurts
From my head to my feet
I think of you and I can't
Help but fondle my meat
I see your face every time
That I go out and cheat
Cause my heart belongs to you
My love is pure and true
My heart belongs to you
But my cock is community property

 

ΠΡΕΠΕΙ να ειμαστε ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΙ! με εμαs και να ΑΓΑΠΑΜΕ! τον εαυτο μαs για να δωσουμε! και να ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ! τουs αλλουs! 

 

Στα Γαλλικά δεν λες "μου λείπεις"
λες "tu me manques" που σημαίνει "λείπεις από μένα".  

 

..but surely unto Thee mine eyes did show
why I am silent, and my lute unstrung;
 
and I to nurse the barren memory
of unkissed kisses, and songs never sung

 

 

..Διαρκώς ζητάμε αγάπη.
Δημοσιεύουμε ποιήματα,
ψάχνουμε λύσεις,
δημιουργούμε προβλήματα.
Διαρκώς.
Η γη περιστρέφεται.
Η ρουτίνα περιστρέφεται.
Η πλήξη
περιστρέφεται.
Αθώα βυζιά
ζεματίζουν αθώα βλέμματα.
Κλείνουν σχολεία, ανοίγουν φυλακές.
Κόρες άσπρες
υγρές λύνουν σταυρόλεξα σε αστικές.
Παρατηρούν αλεξικέραυνα, τρούλους,
ψωλές.
Βυθίζονται τη νύχτα στο
μαξιλάρι τους.
Διαρκώς.
Εν ριπή ονειρική.
Βλέπουν την Άρκτο
την αλεπού και το λύκο.
Κι έπειτα
της ονείρωξης ακολουθεί η χαριστική
βολή.
Γυναίκες γδύνονται μόνες κι αγρίμια
καιροφυλαχτούν στους αγρούς.
Διαρκώς ζητάνε αγάπη.
Όλα
τα πλάσματα του θεού κι όλα τα
πετεινά του διαβόλου.
Διαρκώς
ζητάνε φαΐ, εκσπερμάτωση, ποίηση.
Διαρκώς ζητάμε αγάπη.

Αντώνης Αντωνάκος