Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"He was my partner, my soulmate. As my body started to weaken, he wrapped his arms around me, supporting me. He kept his focus until the last of the senses had floated from me to him and then, when it was just us, the kiss lingered as we stole a few extra seconds. We both knew it was wrong – but letting go seemed impossible.."

Jessica Shirvington

 

Ο μονόλογος του φεγγαριού από τον "Ματωμένο γάμο"
του Federico García Lorca σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου.

Ερμηνεύει : ο Νίκος Τζόγιας.

Είμ` ένας κύκνος στρογγυλός μες το ποτάμι, είμ` ένα μάτι στα ψηλά καμπαναριά,
και μες στις φυλλωσιές φαντάζω ψεύτικο φως της χαραυγής.
Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα!
Ποιος κρύβεται; Ποιανού το κλάμα γροικιέται μες στο χέρσο κάμπο;

Ένα μαχαίρι έχω κρεμάσει μες στον ανταριασμένο αγέρα,
που λαχταράει, μολύβι τώρα, πόνος να γίνει μες στο αίμα.
Αφήστε με να μπω! Παγώνω στους τοίχους και στα παραθύρια.
Μια στέγη ανοίχτε, μια καρδιά, να μπω να ζεσταθώ λιγάκι!

Αχ, πως κρυώνω! Οι στάχτες μου – μέταλλα κοιμισμένα –
ψάχνουν σε κάμπους και βουνά της φλόγας την κορφή να βρούνε.
Όμως το χιόνι με κουβαλάει στις χαλαζένιες πλάτες του,
και με βυθίζει όλο παγωνιά στα χαλκοπράσινα βαλτονέρια.

Μα τούτη τη νύχτα θα βαφτούν τα μάγουλα μου κόκκινο αίμα,
και τ` άγρια βούρλα θα ζαρώσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.
Ίσκιο δε θα `βρουν και φυλλωσιά για να γλιτώσουν από μένα!
Θέλω μονάχα μια καρδιά! Ζεστή!

Το αίμα της να βάψει τα κρύα βουνά τα στήθια μου.
Αφήστε με να μπω, αχ, αφήστε!
(Στα κλαδιά.)
Ίσκιους δε θέλω. Οι αχτίδες μου πρέπει να μπουν, και μέσα
στα κατασκότεινα κλαριά το φως μου πρέπει να κυλήσει,
για να βαφτούν τη νύχτα τούτη τα μάγουλα μου αίμα γλυκό,
και τα άγρια βούρλα να ζαρώσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.
Ποιος κρύβεται; Να `βγει έξω είπα!

Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα!
Θε να τα` αστράψω τα` άλογο με διαμαντένιο πυρετό.
...

 

I lay down across her with my face in her breasts and my hand on her.
We lay there without moving. But under us all moved, and moved us, gently, up and down, and from side to side.

Samuel Beckett, Krapp’s Last Tape

 

Το εστιατόριο



Εκεί που οι γραμμές παχαίνουν, ένα ζητιάνο
συνάντησα ψυχή μου. Απ' το πακέτο τράβηξα μια
κιμωλία - σαν σπαθί αστραφτερό, περίμενε τσιγάρο
ο κακομοίρης - στο πλακόστρωτο την άφησα μπροστά του.
Παπούτσια δεν ζωγράφισε, τρία κεραμίδια, τζάκι.
Βαριεστημένα στο στόμα του την έβαλε, την
μάσησε κι έφτυσε λουλούδια.
Κάτω απ' ουρανούς προχώρησα με χαμηλά τα
σύννεφα, σε δρόμους με τσίγκινες γραβάτες, αντίκρισα
σε βλέμματα αγχόνες - μην ζυγίζεις τα βυζιά σου
κούκλα μου, κι εσύ, πάψε το παντελόνι σου αμήχανα να
ισιώνεις, μην και φανεί η στύση -. Όλοι έξω απ' το εστιατόριο
κάθονταν, την πόρτα κρυφοκοίταζαν, τους δείκτες στο
ρολόι της πλατείας.

Ο σερβιτόρος έφτασε γλυκιά μου.

Στο βάθος τραπέζι για σας μονάχα φίλτατε, ελεύθερα ακουμπήστε
στην γκαρνταρόμπα το κρανίο. Το δέρμα σας επίσης δεν
χρειάζεται, πετσέτες έχουμε λινές, τ' άκρα ξεκουράστε, θα
σας ταΐσουν άλλοι. Να σας προτείνω ένα μπουκάλι
δάκρυα του '74 λευκά, σε ψηλό ποτήρι σαν να 'ταν κυπαρίσσι.
Δίπλα μου κάποιος τον κατάλογο ξεσκόνιζε, χτυπώντας
σφιχτά δεμένα στην πλάτη της γυναίκας του
τα πόδια. Οι επιθυμίες τρέχαν διψασμένες σαν ρετσίνι απ' τα
μάτια του, εκείνη τα χείλη είχε ραμμένα.
Σερβιτόρε, ένα λεπτό παρακαλώ, ελάτε, μας πήρε
χρόνο αλλά διαλέξαμε στο τέλος. Μια μερίδα βραστή αγάπη
θέλουμε, σε σάλτσα ψεύτικης μετανοίας.

Λυπάμαι Κύριοι, αργήσατε πολύ, έκλεισε πια η κουζίνα.
Για σας, κακοψημένες φλούδες έρωτα περίσσεψαν, αποφάγια
σιχαμερής καρδιάς, το κατάστημα επιδόρπιο
προσφέρει, τάρτες απωθημένων...

( T_S )

 

I came over the water
To shape you and fill you

 

La ballata dell' Amore cieco o della Vanità

H Μπαλάντα της τυφλής Αγάπης η της Ματαιοδοξίας



Un uomo onesto, un uomo probo,
tralalalalla tralallaleru
s'innamorò perdutamente
d'una che non lo amava niente.

Ένας άντρας τίμιος, ένας άντρας ειλικρινής,
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
ερωτεύτηκε παράφορα
μια που δεν τον αγαπούσε καθόλου.

Gli disse portami domani,
tralalalalla tralallaleru
gli disse portami domani
il cuore di tua madre per i miei cani.

Του είπε φέρε μου αύριο,
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
του είπε φέρε μου αύριο
την καρδιά της μητέρας σου για τους σκύλους μου.

Lui dalla madre andò e l'uccise,
tralalalalla tralallaleru
dal petto il cuore le strappò
e dal suo amore ritornò.

Εκείνος στη μητέρα πήγε και την σκότωσε,
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
απ' το στήθος την καρδιά της ξερίζωσε
και στην αγάπη του επέστρεψε.

Non era il cuore, non era il cuore,
tralalalalla tralallaleru
non le bastava quell'orrore,
voleva un'altra prova del suo cieco amore.

Δεν ήταν η καρδιά, δεν ήταν η καρδιά,
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
δεν της έφτανε εκείνη η φρίκη,
ήθελε άλλη μι' απόδειξη της τυφλής του αγάπης.

Gli disse amor se mi vuoi bene,
tralalalalla tralallaleru
gli disse amor se mi vuoi bene,
tagliati dai polsi le quattro vene.

Του είπε αγάπη αν με νοιάζεσαι,
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
του είπε αγάπη αν με νοιάζεσαι,
κόψε απ' τους καρπούς σου τις τέσσερις φλέβες.

Le vene ai polsi lui si tagliò,
tralalalalla tralallaleru
e come il sangue ne sgorgò
correndo come un pazzo da lei tornò.

Τις φλέβες απ' τους καρπούς εκείνος τις έκοψε,
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
και όπως το αίμα που έρεε
τρέχοντας σαν τρελός σε κείνη γύρισε.

Gli disse lei ridendo forte,
tralalalalla tralallaleru
gli disse lei ridendo forte,
l'ultima tua prova sarà la morte.

Του είπε εκείνη γελώντας δυνατά,
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
του είπε εκείνη γελώντας δυνατά,
η τελευταία σου δοκιμασία θα είναι ο θάνατος.

E mentre il sangue lento usciva
e ormai cambiava il suo colore,
la vanità fredda gioiva,
un uomo s'era ucciso per il suo amore.

Και ενώ το αίμα αργά έβγαινε
και πλέον άλλαζε το χρώμα του,
η ματαιοδοξία κρύα χαιρόταν,
ένας άντρας είχε σκοτωθεί για την αγάπη της.

Fuori soffiava dolce il vento
tralalalalla tralallaleru
ma lei fu presa da sgomento
quando lo vide morir contento.

Έξω φυσούσε γλυκά ο άνεμος
τραλαλλλάλλα τραλαλλαλέρο
αλλά εκείνη την έπιασε τρόμος
όταν τον είδε να πεθαίνει ικανοποιημένος.

Morir contento e innamorato
quando a lei niente era restato
non il suo amore, non il suo bene
ma solo il sangue secco delle sue vene.

Να πεθαίνει ικανοποιημένος κι ερωτευμένος
όταν σε κείνη τίποτε δεν είχε απομείνει
ούτε η αγάπη του, ούτε η στοργή του
αλλά μόνο το ξερό αίμα απ' τις φλέβες του.

( Fabrizio de Andrè )