Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"I’ve met a man and fallen in love with him. I allowed myself to fall in love for one simple reason:
I’m not expecting anything to come of it.
I know that, in three months’ time, I’ll be far away and he’ll be just a memory, but I couldn’t stand living without love any longer;
I had reached my limit…
Generally speaking, these meetings occur when we reach a limit, when we need to die and be reborn emotionally.
These meeting are waiting for us, but more often than not, we avoid them happening.
If we are desperate, though, if we have nothing to lose, or if we are full of enthusiasm for life,
then the unknown reveals itself, and our universe changes directions."
Paulo Coelho (Eleven Minutes)

 

Αφιέρωση

Νοµίζετε παλιές µου αγάπες
ότι για σας τα γράφω τα ποιήµατα.
Πολύ θα το ’θελα κι εγώ.

Έλα όµως, που τα γράφω για ένα Τέρας
που ’χει τα ωραία σας κεφάλια
στον αειθαλή του το λαιµό.

(Και µεταξύ µας, ούτε ποιήµατα τα λες.
Κάτι σαν εσωτερική αποµαγνητοφώνηση,
µ’ ένα στυλό που θα ’θελε πολύ να ’ναι διαρκείας)

–

( Μιράντα Παπαδοπούλου )

 

Isabelle Huppert - Message Personnel

Au bout du téléphone
Il y a votre voix
Et il y a des mots
Que je ne dirai pas
Tous ces mots qui fonts peur
Quand ils ne font pas rire
Qui sont dans trop de films
De chansons et de livres
Je voudrais vous les dire et je voudrais les vivre
Je ne le ferai pas,
Je veux, je ne peux pas
Je suis seule à crever, et je sais où vous êtes
J'arrive, attendez-moi, nous allons nous connaître
Préparez votre temps, pour vous j'ai toute le mien
Je voudrais arriver, je reste, je me déteste.
Je n'arriverai pas,
Je veux, je ne peux pas
Je devrais vous parler
Je devrais arriver
Ou je devrais dormier
J'ai peur que tu sois sourd
J'ai peur que tu sois lâche
J'ai peur d'être indiscrète
Je ne peux pas vous dire
Que je t'aime peut-être

Mais si tu crois un jour que tu m'aimes
Ne crois pas que tes souvenirs me gênent
Et cours, cours jusqu'à perdre haleine
Viens me retrouver
Si tu crois un jour que tu m'aimes
Et si ce jour-là tu as de la peine
A trouver où tous ces chemins te mènent
Viens me retrouver
Si le dégoût de la vie vient en toi
Si la paresse en toi
Pense à moi, pense à moi

Mais si tu crois un jour que tu m'aimes,
Ne le considère pas comme un problème
Et cours, cours jusqu'à perdre haleine
Viens me retrouver
Si tu crois un jour que tu m'aimes
N'attends pas un jour, pas une semaine
Car tu ne ais pas où la vie t'emmène
Viens me retrouver
Si le dégoût de la vie vient en toi
Si la paresse de la vie
S'installe en toi
Pense à moi, pense à moi.

Mais si tu...

 

Η ευλογία της έλλειψης

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου
ό,τι μου λείπει με προστατεύει
από κείνο που θα χάσω
όλες οι ικανότητές μου
που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό
άχρηστες, ανούσιες.
Ό,τι μου λείπει με διδάσκει
ό,τι μου 'χει απομείνει
μ' αποπροσανατολίζει
γιατί μου προβάλλει εικόνες απ' το παρελθόν
σαν να 'ταν υποσχέσεις για το μέλλον.
Δεν μπορώ, δεν τολμώ
ούτ' έναν άγγελο περαστικό
να φανταστώ γιατί εγώ
σ' άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους
κατεβαίνω.
Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν
έγινε φίλη καλή
μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.
Στέρησε με - παρακαλώ το Άγνωστο -
στέρησε με κι άλλο
για να επιζήσω.


( Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ )

 

"No, I don’t think I will kiss you, although you need kissing, badly. That’s what’s wrong with you. You should be kissed and often, and by someone who knows how."

-Gone with the wind-

 

Ε. Ε. Cummings
(Από το web)

μου αρέσει το σώμα μου όταν είναι με το σώμα
σου. Τόσο που είναι φρέσκο αυτό το πράγμα.
Μύες καλύτεροι, νευρώνες περισσότεροι.
μου αρέσει το σώμα σου. μου αρέσει αυτό που κάνει,
μου αρέσουν τα πώς του. μου αρέσει απ' το σώμα σου να νιώθω τη σπονδ
υλική στήλη και κόκαλα, και την τρεμουλιαστή
κρουστο-απαλό τητά του και που εγώ θα το
ξανά και ξανά και ξανά
φιλήσω, μου αρέσει να φιλώ αυτό κι εκείνο σου,
μου αρέσει, αργά να χαϊδεύω το, χνούδι φουντωτό το
γουνάκι ηλεκτρισμένο σου, και τι-ν'-αυτό που βγαίνει
από τη χωρισμένη σάρκα ... Και μάτια μεγάλα ερωτο-ψίχουλα,

και ίσως μου αρέσει το ρίγος

του από κάτω μου εσύ τόσο, που, αλήθεια, φρέσκο πόσο

 

(Αχ! η άνοιξη κάνει "δουλίτσα"!)