Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Δεν μπορώ να σε ξεκολλήσω
από πάνω μου.
Έχεις γεμίσει όλες τις γωνίες
της μοναξιάς μου...
Γιώργος Σεφέρης

 

Στιγμή

Το χέρι αργοσαλεύει στην τελειότητα της πλάτης,
κοιλάδα των πάντων πλην δακρύων. Θαύμα
της σάρκας που σπάει το τέλος της
και για μια στιγμή
γίνεται ιερή γη.

Χοσέ Αιμίλιο Πατσέκο

 

Fourty days and I miss you I'm so high that I've lost my mind
It's the summer I'm thinking of, fourty days and I'm blown away
If I saw something new I guess I wouldn't worry
If I saw something new I guess I wouldn't care
You said you're always sleeping but if so, I'll be leaving
It's just that I'm always falling and it makes me feel bad, yeah
If I saw something new I guess I wouldn't worry
If I saw something new I guess I wouldn't care
Just to try and watch you said I love the way that you smile,
don't- makes me try and watch you

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 
Σκιες.

Γέμισαν οι τοίχοι …
Και συνεχίζω να ανάβω κεριά για να τις δυναμώνω.
n.g​

 

Cet amour


Αυτός ο έρωτας

Τόσο βίαιος

Τόσο εύθραυστος

Τόσο τρυφερός

Τόσο απελπισμένος

Αυτός ο έρωτας

Όμορφος σαν τη μέρα

Κι απαίσιος σαν τον καιρό

Όταν ο καιρός είναι απαίσιος

Αυτός ο έρωτας τόσο αληθινός

Αυτός ο έρωτας τόσο όμορφος

Τόσο ευτυχισμένος

Τόσο χαρούμενος

Και τόσο μηδαμινός

Που τρέμει από φόβο σαν παιδί στο σκοτάδι

Και τόσο ήρεμος για τον εαυτό του

Σαν ήρεμος άντρας στη νύχτα

Αυτός ο έρωτας που έκανε τους άλλους να φοβούνται

Που τους έκανε να μιλάν

Που τους έκανε να χλωμιάζουν

Αυτός ο έρωτας παραφυλαγμένος

Γιατί εμείς τον είχαμε παραφυλάξει

Καταδιωγμένος, πληγωμένος, ποδοπατημένος, αποτελειωμένος, απαρνημένος, ξεχασμένος

Γιατί εμείς τον είχαμε καταδιώξει, πληγώσει, ποδοπατήσει, αποτελειώσει, απαρνηθεί, ξεχάσει

Ολόκληρος αυτός ο έρωτας

Τόσο ζωντανός ακόμη

Και τόσο ηλιόλουστος

Είναι ο δικός σου

Είναι ο δικός μου

Εκείνος που υπήρξε

Αυτό το πάντα καινούριο πράγμα

Και που δεν άλλαξε

Όμοια αληθινός σαν φυτό

Όμοια τρέμοντας σαν πουλί

Όμοια ζεστός όμοια ζωντανός σαν καλοκαίρι

Μπορούμε κ’ οι δυο

Να φεύγουμε και να ξαναγυρνάμε

Μπορούμε να ξεχνάμε

Και μετά να ξανακοιμόμαστε

Να ξυπνάμε να υποφέρουμε να γερνάμε

Να κοιμόμαστε ακόμη

Να ονειρευόμαστε το θάνατο

Να ξυπνάμε να χαμογελάμε και να γελάμε

Και να ξανανιώνουμε

Ο έρωτας μας στέκει εκεί

Πεισματάρης σαν γαϊδούρα

Ζωντανός σαν πόθος

Σκληρός σαν μνήμη

Ηλίθιος σαν κλάψα

Τρυφερός σαν ανάμνηση

Κρύος σαν μάρμαρο

Όμορφος σαν μέρα

Εύθραυστος σαν παιδί

Μας κοιτάει χαμογελώντας

Και μας μιλάει χωρίς να λέει τίποτα

Κι εγώ τον ακούω τρέμοντας

Και φωνάζω

Φωνάζω για σένα

Φωνάζω για μένα

Σε ικετεύω

Για σένα και για όλους όσους αγαπιούνται

Και αγαπήθηκαν

Ναι του φωνάζω

Για σένα για μένα και για όλους τους άλλους

Που δεν ξέρω

Στάσου εκεί

Εκεί που είσαι

Εκεί που ήσουν άλλοτε

Στάσου εκεί

Μην κουνιέσαι

Μη φεύγεις

Εμείς αγαπιόμαστε

Σε ξεχάσαμε

Εσύ μη μας ξεχνάς

Δεν έχουμε παρά εσένα πάνω στη γη

Μη μας αφήσεις να κρυώσουμε

Πάντα πολύ μακρύτερα

Κι αδιάφορο πού

Δώσε μας σημάδι ζωής

Πολύ αργότερα στη γωνιά κάποιας δεντροστοιχίας

Στο δάσος της μνήμης

Πρόβαλε άξαφνα

Τέντωσέ μας το χέρι

Και σώσε μας.

 

Αγαπάμε τελικά τα πρόσωπα ή μόνο τον έρωτα αγαπάμε;

Αγαπάμε αυτό που μας δίνουν ή αυτό που περιμένουμε να μας δώσουν;

Τη μορφή τους πόσο αγαπάμε και πόσο τη μεταμόρφωση που σχολαστικά τούς επεξεργαζόμαστε;

Κι αυτό που περιμένουμε πόσο αντέχει να ελπίζει; Αντέχει;

Κι εγώ δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα η αντοχή τούτη. Κι εγώ δεν ξέρω τι αξίζει πιο πολύ, η ειρήνη ή η αγωνία της ψυχής μας.


''το χρονικό μιας μοιχείας''
ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ

 

Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια μ' εκατό χιλιάδες
αλεπούδες. Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει την ανάγκη
του άλλου. Για μένα εσύ θα είσαι μοναδικός στον κόσμο.
Για σένα εγώ θα είμαι μοναδική στον κόσμο.
...
Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ,
Ο Μικρός Πρίγκιπας

 

Μαρεσε!