Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Re: Απάντηση: Re: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Ευτηχος που εσυ τα καταλαβαινεις ολα και στισ σωστες τους διαστασεις
Εσεις μπορειτε να κανετε και τον πιο καλοπροαιρετο ανθρωπο
να χασει το οποιο λιγο χιουμορ μπορει να διαθετει
Ευτυχος επισης που υπαρχουν και καποιοι αλλοι που με την
εφυια τισ αποψεις και το χιουμορ τους μας εχουν δωσει ωραιες στιγμες
γιατι αν περιμενε απο μερικουσ μερικους θα ειχε παει απατο μαλλον κατα
βορειο πολο μερια

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Εγω δεν τα καταλαβαινω ολα , γι αυτο και απανταω σπανια σε θεματα ....

σε αλλον / ους θα πρεπει να κανεις αυτη την παρατηρηση, οχι σε μενα γιατι εισαι λαθος !

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

Και εγω απανταω σε θεματα οποτε νομιζω κι αν ολοι αυτοι οι "μαγκες" ηταν
το φορουμ οχι μονο δεν θα πληρωνα αλλα να με πληρωνανε δεν θα εμπαινα.
Σιγα το ασχετο ποστ που εσβησες μωρε. Για κανε μια βολτα στα νηματα να δεις τι παιζει
και την αντιπαθια σου για μελη φροντισε να την κρυβεις και λιγο γιατι καρφωνεσε.
Βαλε και ποινη για το τιποτα οπως την αλλη φορα. Θα με κανεις μπαν και σκιαχτικα
μπουυυυυ μπππουυυυυυ μπππουυυυυυυ

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

αναφερεσαι σε μενα ?
γιατι αν ναι ... μαλλον κατι κανεις λαθος σου λεω ξανα και δεν θα το ξανα πω !

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μαζοχισμός Vol2: Drama Queens

ΣΤΟΝ MASTER JP ΑΝΑΦΕΡΟΜΕ

 

Σε μία προσπάθεια να συνδέσω τις ερωτήσεις του νήματος της Syrah με το ωραίο ποστ του Lost Hours θα αναφερθώ σε μερικές επί μέρους ιδέες του (ο Θεός να σου δίνει χρόνια για τις ώρες που έχασες αγαπητέ μου).

Δεν γνωρίζω κανέναν Κυρίαρχο που να μην θεωρεί τον υποτακτικό που επέλεξε ως κάτι που επιθυμεί, γουστάρει, αποδέχεται και εκτιμά (εκτός αν επέλεξε άχρωμη και άοσμη αμοιβάδα, όπως μας είπε και ο Caesar, νομίζω, σε άλλο νήμα).

Η επιλογή της λέξης "υπογείως" είναι εντελώς άστοχη για ένα συνειδητοποιημένο και δυναμικό υ, που δεν είναι αμοιβάδα. Η δύναμη του υποτακτικού δεν υφίσταται χωρίς την επιλογή και δράση του Κυρίαρχου. Υπεργείως, εναερίως και χορεύοντας είναι πολύ καλύτεροι όροι. Για να μην πω γαμιώντας ή μάλλον τρώγοντάς τον, αναλόγως το ζητούμενο του Κυρίαρχου. Και επομένως, νομίζω ότι ο Κυρίαρχος δεν σκλαβώνεται στον υποτακτικό, αλλά τον επιλέγει ως σύντροφο, και λειτουργεί στη σχέση τους ως Κυρίαρχος και όχι ως σκλάβος, με ευφυία, ευρηματικότητα και επίγνωση του τί ακριβώς παίζεται ανάμεσά τους, ώστε και το υ να εκφράσει την αντίστοιχη ευφυία, ευρηματικότητα και επίγνωση του τί παίζεται ανάμεσά τους.

Σωστά. Η δύναμη της επιλογής και της απόλυτης αποδοχής δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ποτέ (ακόμη και με αμοιβάδες κάνει θαύματα, μπορεί να σου προκύψει ψαράκι, αμφίβιο κ.ο.κ). Διαφωνώ με τον όρο "απαραίτητη προϋπόθεση για την ευτυχία του άλλου" καθώς υπάρχουν διακυμάνσεις της ευτυχίας και λογικοί συμβιβασμοί στη ζωή και των Κ και των υ. Νομίζω πως το πιο βασικό στοιχείο είναι η αποδοχή του υ από τον Κ και όχι η τυχόν γνώση από τη μεριά του υ ότι αποτελεί την "βασική προϋπόθεση", μία γνώση που στο μυαλό ενός υ ή δεν μπορεί να πιάσει ρίζες, λόγω φύσης του, ή θα τον κάνει να καβαλήσει το καλάμι, πάλι λόγω φύσης του. Στην δεύτερη περίπτωση έρχεται η τι-μωρία και πολύ σωστά. Το σύστημα ισορροπιών είναι ευαίσθητο και ο Κυρίαρχος ξέρει, ή θα έπρεπε να ξέρει, πώς να τις κρατά. Αλλιώς το σύστημα θα καταρρεύσει σαν ένα μάτσο τραπουλόχαρτα.

Η κόλαση των βανίλλα σχέσεων. Πολύ σωστά.

Έτσι όπως το θέτεις όμως, θα πρέπει να επιστρέψουμε στις δύο περιπτώσεις που ανέφερα προηγουμένως. Είτε το υ δεν το πιάνει καν είτε καβαλάει το καλάμι. Μήπως το drama queening εμφανίζεται επειδή το υ δεν μπορεί να χειριστεί την γνώση αυτή; Συναισθηματικά εννοώ. Μπορεί να κουβαλήσει με μετριοπάθεια και ταπεινότητα αυτή τη γνώση; Θα την αρνηθεί ολοκληρωτικά ως αμοιβάς ή θα πιστέψει ότι υποδούλωσε τον Κυρίαρχο; Θα μπορέσει να αποδεχθεί την φύση του, την ιδιαιτερότητα της σχέσης, την όλο και αυξανόμενη διόγκωση του Εγώ του Κυρίαρχου με την αντίστοιχη δική του ΗΘΕΛΗΜΕΝΗ εκμηδένιση (και την συνεπαγόμενη τελική διόγκωση ΚΑΙ του δικού του Εγώ, με εντελώς παράδοξο αλλά όχι παράλογο τρόπο); Ή θα θεωρήσει ότι αυτό που κατορθώνει να κάνει είναι υπηρεσία και έκφραση της δουλικής του φύσης (μη χέσω), τρομακτικά δύσκολο, αβάσταχτο κ.ο.κ., και εξυψώνει έτσι εαυτόν σε drama queen;
΄
Η άποψή μου είναι ότι πρόκειται καθαρά για θέμα εκπαίδευσης. Αν η αγαπητή Syrah μας ρωτάει για συγκεκριμένες τεχνικές, επαφίεται στους Κυρίαρχους (αυτούς ρωτάει ασφαλώς) να ενημερώσουν το φόρουμ για κάποιες πάγιες τεχνικές που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλά με υ διαφόρων τύπων. Μία τεχνική που μου έρχεται έτσι πρόχειρα, αναλογιζόμενη κάποια τιμωρία του παρελθόντος, είναι η εξευτελιστική αντιμετώπιση της τιμωρίας, μετά το γεγονός, από τον Κυρίαρχο. Δεν επιτρέπει στο υ να ωραιοποιήσει αυτό που υπέστη, χρησιμοποιώντας όρους εξευτελιστικούς και υποσκελίζοντας το μέγεθος του "ζορίσματος" που υπέστη το υ. Π.χ. αν ανάγκασε το υ να πιεί τα ούρα του αναφέρεται στο γεγονός με τον εξής τρόπο: σου άρεσε η σαμπάνια που ήπιες προηγουμένως; Δεν αφήνει περιθώρια για drama queening, δεν νομίζετε; Αλλά δεν είμαι η αρμόδια να απαντήσω σε αυτά τα θέματα, παρά την αναλυτική μου ικανότητα, δεν είμαι διατεθειμένη να βάζω μαχαίρια στα χέρια παιδιών. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους ερωτώντες και στους απαντώντες (το παράδειγμά μου είναι απλά μία ένδειξη ότι ένα υ έχει πλήρη επίγνωση του τί γίνεται, έστω και εκ των υστέρων).

Πιστεύω ότι είναι μία πολύ όμορφη αντιμετώπιση του BDSM. Δεν το βλέπουν όλοι έτσι όμως. Και υπάρχουν διάφοροι τύποι Κυρίαρχων και διάφοροι τύποι υ. Εγώ διαχωρίζω τους Κ σε ματζίρηδες και σε γενναιόδωρους. Οι τύποι των υ έχουν αναλυθεί σε παλαιότερα νήματα. Αυτό που θέλω να πω είναι αυτό που λέει ο Lost Hours:

Ο ματζίρης Κυρίαρχος δεν θα δώσει τίποτα στο υ. Απολύτως. Θα διογκώνει το Εγώ του και θα εκμηδενίζει το Εγώ του υ. Δεν μου ακούγεται ιδιαίτερα δύσκολο αυτό. Υπάρχουν άπειρα πλασματάκια εκεί έξω που για λίγη αποδοχή θα κάνουν ανάποδες τούμπες για τον Μάγκα με την άκαμπτη σταθερότητα ή για την αυστηρή Μάγκισα με τα ωραία πόδια.

Αν και διαφωνώ πλήρως με την λέξη "υποδούλωση", γιατί ένα ελεύθερο άτομο όπως ένας Κυρίαρχος δεν υποδουλώνεται σε κανέναν, ούτε καν στον εαυτό του, θα συμφωνήσω ότι ο ρόλος του Κυρίαρχου είναι πολύ δύσκολος σε ένα τέτοιο "ουτοπικό" σύστημα ισορροπιών, όπου ο Μάστερ δεν μπορεί παρά να παραμείνει αδιαπραγμάτευτος Μάστερ (συχνά χωρίς συναίνεση από το υ στις επί μέρους πράξεις, το έχω πει και στο παρελθόν, για όσους επιμένουν να φωνάζουν ότι η συναίνεση είναι ξεπεσμός, αν ήθελα συναινετικά sessions θα παρέμενα εκεί που με ξέβρασε το κύμα στην αρχή της "καριέρας" μου αντί να προχωρήσω στα ενδότερα για να βρω τους "ιθαγενείς"). Πώς όμως παραμένει αδιαπραγμάτευτος Μάστερ, όταν το υ, έτοιμο είναι, να αρπάξει την ευκαιρία και να του πει: η Σκλάβα είναι το κέντρο της σχέσης, επάνω της γίνεται όλη η δουλειά, αυτή κάνει όλα τα δύσκολα.

Το κάνει εκπαιδεύοντας σωστά, ανεβάζοντας την συνειδητότητα της σκλάβας, μειώνοντας το τυχόν άγχος της, αυξάνοντας την αυτοπεποίθησή της. Το κάνει κυρίως όταν την ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ και την ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ και της το λέει ότι την γουστάρει, χωρίς να φοβάται μήπως του πέσει η μουρίτσα. Είναι μία ιδιαίτερη σχέση όπου ο Μάγκας Κυρίαρχος αναγνωρίζει το υ του ως επιθυμητό και πολύτιμο και το υ διατηρεί την σχέση υποδούλωσής του στο Εγώ του αγαπημένου του Κυρίαρχου, γνωρίζοντας ότι σε μία σχέση ισορροπίας, όπου κάνουν τραμπάλα πάνω στην ηδονή του ελέγχου και στον έλεγχο της ηδονής, ένας να χάσει το ειδικό του βάρος, τετέλεσται. Το drama queening είναι ένα λάθος ισορροπίας και απαιτεί χειρισμούς. Ιδίως στις τιμωρίες, όπου ο Κορνήλιος μας είπε ότι τις γουστάρουν και οι δύο. Γι αυτό έγραψα αυτό το ποστ. Κορνήλιε, οι τιμωρίες δεν είναι θέμα γούστου αλλά θέμα διατήρησης της ισορροπίας. Και το Κ και το υ θέλουν να διατηρήσουν την ισορροπία της σχέσης και γι αυτό αποδέχονται την αναγκαιότητα των τιμωριών, όποτε το υ σαλτέρνει. Αν θεωρήσει εαυτόν the queen, την επαναφέρει στην τάξη μία απλή αναφορά στην "σαμπάνια". Τόσο απλά.

Όσο για τη ματζιριά του Κυρίαρχου δεν διορθώνεται με τίποτα. Once a ματζίρης, always a ματζίρης (τα λέω με άνεση γιατί ο δικός μου δεν είναι). 

 

Παρακαλώ πολύ, αν είναι εφικτό να αφαιρεθούν όλα τα εκτός θέματος σχόλια από το παρόν νήμα. Παρακάλεσα να μην εμφιλοχωρήσουν τέτοια σχόλια εδώ.

 

τι σημαίνει εν τέλει Drama Queen ...
προσωπικά αυτό τον ορισμό τον έχω συναντησεί από αμερικάνους όταν θέλουν να αναφερθούν σε ένα κλαψομούνη ...

 

Οι drama queens είναι άτομα που κάνουν τα πάντα (και σε οποιοδήποτε δυνατόν πεδίο της ζωής τους και ου μόνον στη σχέση τους) για να τραβήξουν την προσοχή, ακόμα και μέσω ή και λόγω της τιμωρίας; Κλάψα για λύπηση; Αυτοεξευτελισμός για λύπηση; Σπάσιμο νεύρων για τιμωρία; Χειραγώγηση του Κ με μέσον το πόσο αδικημένοι, πονεμένοι, εξευτελισμένοι είναι, προκειμένου να αποτελούν διαρκώς το επίκεντρο;


Τελικά ένας / μια drama queen μειώνει τα δράματα ως μέσον προσκέλκυσης της προσοχής όταν βρίσκεται αντιμέτωπος/η με την αδιαφορία, (ή την ψυχρότητα) η οποία θεωρήθηκε (κατά πλειοψηφία σε ανάλογο νήμα) η χειρότερη τιμωρία;



​

 

Στα νήματα περί μαζοχισμού δεν με ενδιαφέρει τόσο να καταθέσω απόψεις μου όσο να διαβάσω απόψεις άλλων. Γι αυτό δεν θα απαντήσω εκτενώς στην ερώτησή σου αλλά πολύ επιγραμματικά.

Η προσωπική μου πείρα δείχνει πως ναι, ο υποτακτικός μειώνει τα shows όταν οι τιμωρίες του βασίζονται στην αδιαφορία. Και αυτό συμβαίνει επειδή α) αντιμετωπίζει πρακτικά προσκόμματα, μη έχοντας κοινό, β) συν τω χρόνω εκπαιδεύεται να αποζητά το ενδιαφέρον του κυρίαρχου με δελεαστικότερους τρόπους.

Θα έλεγα όμως πως πριν από μία τέτοια τιμωρία το ορθό είναι να αποσαφηνίζονται τα όρια μεταξύ role play και πραγματικότητας, γιατί πολλάκις, τα ασαφή όρια είναι ο κύριος λόγος εκδήλωσης αυτού του φαινομένου. Οι υποτακτικοί συχνά μπερδεύονται, και ασφαλώς δεν φταίνε μονάχα εκείνοι.

ΥΓ. Το θέμα του drama queening, σωστά κάνεις κατ εμέ που επιδιώκεις να το πραγματευτείς εξω-BDSMικώς, γιατί απαντάται γενικώς σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην είσπραξη τρυφερότητας και στην αναγνώριση του ενδιαφέροντος του συντρόφου του ή σε ανθρώπους που πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετά αξιόλογοι ώστε να προκαλέσουν το ειλικρινές ενδιαφέρον κάποιου από θαυμασμό και έτσι επιδιώκουν να προκαλέσουν οίκτο.

 

Θα συμπλήρωνα στα παραπανω και αλλη μια παράμετρο.

Αυτή της έμμεσης επιθετικότητας, της πρόκλησης όχι μόνο οίκτου αλλά ακόμα κι οργης, αρκεί να μη φύγει δευτερόλεπτο η προσοχή απο πάνω τους.

 

Για τις κλαψομούνες λέμε; Τι μανία κι αυτή με τους ξενισμούς!